Το δωμάτιο με το ερωτηματικό (?) στην πόρτα που βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, δεν είναι διαθέσιμο για τους φοιτητές αλλά και για κανέναν γενικότερα. Παρατηρήθηκαν ακραία φαινόμενα τα οποία προβλημάτισαν αλλά και τρόμαξαν ακόμα και τους ερευνητές που θέλησαν να κάνουν κάποιες έρευνες στον χώρο. Τα φαινόμενα Poltergeist άρχισαν με αντικείμενα που αιωρούνταν ενώ μετά από κάποιο χρονικό διάστημα (περίπου δύο μήνες) άρχισαν να ανοιγοκλείνουν πόρτες και παράθυρα. Το ποιο παράξενο από όλα αυτά είναι ότι και στην πόρτα εμφανιζόταν πρόσωπα ακαθόριστα σε διάφορες εκφράσεις. Η Πανεπιστημιακή σχολή προχώρησε σε αντικατάσταση της αλλά δυστυχώς χωρίς κάποιο αποτέλεσμα. Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα εμφανίστηκαν σκιές από το πουθενά να κινούνται στον χώρο. Αυτή ήταν και η αιτία που το δωμάτιο σφραγίστηκε πλέον οριστικά. Κανείς ποτέ δεν αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα, ούτε ακούστηκε ποτέ κάποιος τραυματισμός ή έστω οποιοδήποτε σοβαρό ατύχημα. Ωστόσο κανείς δεν θα ήθελε να μείνει σε έναν τέτοιο χώρο.
ΑΡΧΑΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΒΥΔΟ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
Πρόκειται για έναν ναό στη αρχαία πόλη Άβυδο της Αιγύπτου κοντά στο ποταμό Νείλο. Ο ναός αυτός χρονολογείται ότι κατασκευάστηκε προ 3000 ετών περίπου και βρέθηκε πολύ πρόσφατα σκεπασμένος με χώμα άμμο. Δεν είναι περίεργο που βρέθηκε ένας αρχαίος ναός μέσα στην έρημο της Αιγύπτου. Άλλωστε η χώρα αυτή κρύβει πολλά μυστικά μέσα στην άμμο της. Το περίεργο είναι αυτό, ή μάλλον αυτά που βρέθηκαν στον ναό αυτό.
Στην μετόπη του ναού βρίσκονται τοιχογραφίες και ανάγλυφα που παρουσιάζουν πτητικές συσκευές αλλά και παράξενα μηχανήματα που μοιάζουν με υποβρύχια.
Προσέξτε τα σκαλιστά σχέδια στη πλάκα αυτή που είναι μέρος από την εσωτερική διακόσμηση. Για όλους εμάς οι απεικονίσεις αυτές αποτελούν μεγάλο μυστήριο όχι μόνο για το τι απεικονίζουν αλλά για το ότι ευρίσκονται συγκεντρωμένες σε ένα σημείο του ναού χωρίς να ξανασυναντιόνται στην υπόλοιπη διακόσμηση τα ίδια σχήματα. Σαν κάτι να είδαν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης φευγαλέα για μικρό χρονικό διάστημα και αποφάσισαν να το καταγράψουν. Τι συνέβη λοιπόν εκείνη την εποχή; Είδαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κάποια ανώτερη φυλή που χρησιμοποιούσε αυτές τις συσκευές; Αν είναι έτσι ποιοι ήταν αυτοί;
Μήπως ήταν κάποιοι από κάποιο γήινο προοδευμένο πολιτισμό και αργότερα εξαφανίσθηκαν; Μήπως ήταν εξωγήινοι από το μακρινό διάστημα; Οι μυθολογίες και οι ιστορίες όλων των λαών της γης είναι γεμάτες από αφηγήσεις με εξαιρετικό ενδιαφέρον για κάθε ερευνητή. Υπάρχουν αφηγήσεις από την αρχαία Ινδία συγκλονιστικές. Υποτιθέμενοι θεοί της εποχής εκείνης ταξίδευαν και πολεμούσαν με ιπτάμενα σκάφη και υπερόπλα που ακόμη και σήμερα η επιστήμη δεν έχει ανακαλύψει. Υπάρχουν και εκπληκτικές κατασκευαστικές λεπτομέρειες των σκαφών αυτών.
Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη από διηγήσεις γεγονότων που με τα σημερινά δεδομένα παραπέμπουν μάλλον σε εξωγήινες μορφές ζωής. Ακόμα βέβαια δεν κατάφεραν να εξηγηθούν αυτές οι τοιχογραφίες και η έρευνες συνεχίζονται μέχρι Σήμερα.
Τον χειμώνα του 1953, 9 φοιτητές πέθαναν μυστηριωδώς καθώς έκαναν ανάβαση στα Ουράλια όρη της Πρώην Σοβιέτ. ένωσης. Οι λεπτομέριες ποτέ δεν έγιναν γνωστές στο κοινό, μέχρι το τέλος του (κομμουνισμού) εξ' αιτίας των περιέργων συνθηκών που περιέχονται στην αναφορά... Επιφανειακά, αυτό που έγινε γνωστό ως "περιστατικό στο Dyatlov Pass" είναι το εξής: 9 σκιέρ χάθηκαν στη μέση μιας δύσκολης ανάβασης σε συνθήκες που ξεπερνούν τους -30 βαθμούς κελσίου. Όμως οι λεπτομέριες, πού κυρίως βασίζονται σε αρχεία όσων εμπλέκονται και σε έγγραφα Ρώσων ερευνητών είναι τουλάχιστον τρομακτικά: Φεβρουάριος του 1959, Ένα γκρόυπ 9 ορειβατών ξεκινάει για μία χειμερινή πεζοπορία στα Ρωσικά Ουράλια όρη. Προορισμός τους το βουνό Otorten, που στην γλώσσα των ντόπιων mansi σημάινει: (Μην Πας εκεί) Μεταξύ αυτών ήταν τρείς έμπειροι μηχανικοί, ενώ όλοι οι υπόλοιποι ήταν φοιτητές. Ήταν όλοι νέοι, ο μεγαλύτερος ήταν 37 χρονών. Είχανε εξερευνήσει και άλλα δύσκολα μονοπάτια στην περιοχή, Ήταν όλοι έμπειροι με θέληση και αποφασιστικότητα. Κατά τη διάρκεια της 4ης νύχτας, ο κακός καιρός τους ανάγκασε να διανυκτερεύσουν σε μια περιοχή, που ονομάζεται "Kholat Syakhl" (Κολάτ Σιάκλ). Στην γλώσσα των ντόπιων σημαίνει: (Το βουνό των νεκρών). Ήταν ένα πολύ αφιλόξενο και δύσκολο μέρος για οποιονδήποτε. Αποφάσισαν να περάσουν την νύχτα της 1ης Φεβρουαρίου, σε ανοικτή περιοχή, Όχι πολύ μακριά από την κορυφή του βουνού. Δεν ήθελαν να γυρίσουν πίσω στο δάσος το οποίο απείχε μόλις (1,5 χλμ απόσταση), Γιατί θα τους έπαιρνε πολύ χρόνο και θα έχαναν τη μέρα. Δέκα μέρες μετά, αφού οι 9 αναβάτες δεν επέστρεψαν πίσω, στρατιωτικές ομάδες διάσωσης έψαξαν την περιοχή. Βρήκαν την κατασκήνωση των αναβατών εγκαταλελειμμένη, και την σκηνή κατεστραμμένη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η σκηνή ήταν κομμένη και σκισμένη, από το εσωτέρικο μέρος. Και οι αναβάτες φαινόταν ότι εγκατέλειψαν την περιοχή μόνο με τις κάλτσες ή ξυπόλητοι. Η σκήνη είχε κοπέι με μαχαίρια απο μέσα, Ήταν απολύτως προφανές οτί ούτε ζώα, ούτε άνθρωποι πλησίασαν την τέντα για να μπουν μέσα. Που σημαίνει ότι τίποτα από αυτό τον πλανήτη δεν τους είχε πλησιάσει. Σαν κάτι να τους ανάγκασε να τρέξουν μακρία, χώρις να πάρουν ούτε ρούχα μαζι τους, ούτε προμήθειες.
Συμπεριφέρθηκαν σαν να σάστισαν, να τρόμαξαν από κάτι. Οι ερευνητές ακολούθησαν τα ίχνη μέχρι την άκρη του δάσους, Αλλά αυτό που τελικά ανακάλυψαν...... είναι πέρα από κάθε φαντασία. Και οι 9 αναβάτες ήταν νεκροί, ανακαλύφθηκαν από Ρώσους στρατιώτες. Ήταν σε προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης. Τα σώματα τους ήταν καμένα, κάποια φαίνονταν ότι ήταν εκτεθειμένα σε ραδιενέργεια, η γλώσσα ενός αναβάτη ήταν κομμένη. Είχαν υποστεί πρόωρη γήρανση, το δέρμα τους είχε γίνει πορτοκαλί, τα μαλλιά τους είχαν ασπρίσει. Τι θα μπορούσε να το εξηγήσει όλο αυτό; Τρεις από αυτούς είχαν τραύματα που θα μπορούσαν να είχαν προκλήθει πχ. αν κάποιος είχε χτυπηθεί απο αυτοκίνητο που επιταχύνει. Τα τραύματα τους όμως ήταν εσωτερικά.Τα πλευρά τους ήταν κατεστραμένα και κάποια είχαν τρυπήσει και την καρδιά, Αλλά δεν υπήρχε καμιά επίδραση στο δέρμα τους. Ήταν σαν κάποια δύναμη να είχε επικεντρωθεί πάνω τους. Μια άγνωστη δύναμη χτύπησε τους ορειβάτες, Όμως ήταν τόσο επιλεκτική αυτή η δύναμη που χτύπησε μόνο αυτούς. Αφήνοντας άθικτο το χιόνι, τα δέντρα και οτιδήποτε άλλο τριγύρω. Η επίσημη εξήγηση ήταν οτι όλοι πέθαναν από υποθερμία Αλλά ο επικεφαλής των ερευνών αρνήθηκε να υπογράψει την αναφορά του περιστατικού, Και αντί για αυτό παραιτήθηκε απο την έρευνα. Όσο η έρευνα διαρκούσε από τους ντόπιους αξιωματούχους, Ένας απο τους επικεφαλής απομακρύνθηκε άμεσα από τις έρευνες. Ήταν πολύ ταραγμένος, και οι τοπικές αρχές δεν ήθελαν να βγει προς τα έξω. Οι αρχές έκαναν τα πάντα για να συγκαλύψουν το όλο θέμα, Ήταν αδύνατο για αυτούς να αποκαλύψουν κάτι γιά αυτό. Στο τέλος τα σώματα τους θάφτηκαν μέσα σε κλειστά φέρετρα, έτσι ώστε κανένας να μην μπορούσε να τα δει. Αλλά υπήρχαν ήδη αρκετά στοιχεία απο την έρευνα και αρκετοί άνθρωποι είχαν δει τι συνέβει, και έμειναν έκπληκτοι με οτι είδαν, με το χρώμα των πτωμάτων οταν βρέθηκαν και με άλλα πράγματα που διέρευσαν. Αυτη είναι μια από τις πιό μυστηριώδεις υποθέσεις δολοφονίας στην πρώην Σοβιετική ένωση, είμαι σιγουρος οτί ήταν δολοφονίες. Όμως δεν σκοτώθηκαν απο οτιδήποτε γνωρίζουμε, σκοτώθηκαν απο μια άγνωστη δύναμη. Μετά απο χρόνια, μέλη απο τις ομάδες ερευνών έλυσαν τη σιωπή τους. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους κατά τη διάρκεια του περιστατικού παράξενες πορτοκαλί φωτεινές σφαίρες πετούσαν στον ουρανό. Αυτές οι παρατηρήσεις προέρχονται απο ντόπιους, που είδαν αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα (ΑΤΙΑ) Κατά τη διάρκεια της νύχτας που σκοτώθηκαν οι ορειβάτες. Νομίζω οτι υπάρχει ξεκάθαρη σύνδεση των γεγονότων. Οι σφαίρες απο μόνες τους μπορεί να είναι κάποια μορφή ζωής, Μπορει να είναι εξωγήινες οντότητες. Με βάση την έρευνα μου σε διαφορετικά μέρη της Ρωσίας φωτεινές σφαίρες υπήρχαν στην ιστορία από πάντα. Συμπεριλαμβανομένων και απομονωμένων περιοχών όπως αυτή. Οι ντόπιοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν. Είναι σαν ένα μέρος της ζωής, δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε αυτές, Και ελπίζουν και προσεύχονται οτι και αυτές δεν τους δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Γιατί μέσα στους αιώνες, οι περισότεροι "εισβολείς" ήταν ειρηνικοί παντού. Αλλά σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις όπως αυτή, κάτι πηγαίνει πολύ στραβά. Τι ήταν αυτό που υποχρέωσε 9 έμπειρους αναβάτες, να παρατήσουν τη σκήνη τους και να τρέξουν να σωθούν; Και ποιές περίεργες δυνάμεις μπορούσαν να προκαλέσουν τέτοια βία και θάνατο; Είναι δυνατόν οι αναβάτες να δέχτηκαν επίθεση απο κάτι εξωγήινο; Όπως πιστευουν οι υποστηρικτές των "αρχαίων αστροναυτών". Σύμφωνα με την 30χρονη έρευνα που έχω κάνει για εξωγήινες θεάσεις, υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις που εξωγήινοι επιτίθενται σε ανθρώπους σαν άγρια ζώα.
Μερικά από αυτά τα πλάσματα χρησιμοποιούν νύχια, δόντια και οτιδήποτε άλλο, και προξενούν τραύματα. Τις περισσότερες φορές συνήθως τα πλάσματα αυτά - οι εξωγήινοι - θέλουν απλώς να φύγουν χωρίς στοιχεία. Οι φωτεινές σφαίρες βρισκόμενες στον χώρο που ήταν και οι αναβάτες, ίσως έκαναν κακό άθελα τους. ίσως να μην ήθελαν να βλάψουν τους ανθρώπους αλλά η ενέργεια που εξέπεμπαν ήταν τόσο έντονη, που τους προξένησε πρόωρη γήρανση, εκτέθηκαν σε ακτινοβολία, Και υπέφεραν όλα τα είδη θανάσιμων βιολογικών συμπτωμάτων. Δεν αποτελούν συμπτώσεις ότι αναφέρθηκαν ufo εκεί, οτι το βουνό ονομάζεται "τόπος των νεκρών" ή "μην πας εκεί" κλπ, Γιατί πιστεύω οτι κάποια ufo προέρχονται από παράλληλες πραγματικότητες και εισέρχονται μέσω κάποιων πυλών. Αυτή η περιοχή ίσως είναι μία από αυτές. Σύμφωνα με αρχαίους θρύλους των mansi (ντόπια φυλή), το "βουνο των νεκρών" που βρέθηκαν τα διαλυμένα πτώματα, πήρε την ονομασία του απο ένα παρόμοιο περιστατικό, οπού 9 mansi βρέθηκαν επίσης νεκροί, Προσπαθώντας να σωθούν από έναν αρχαίο κατακλυσμό. Αλλά είναι πραγματικά δυνατόν οι mansi και οι μοιράιοι αναβάτες δέχτηκαν επίθεση και να σκοτώθηκαν, Aπό άλλες κοσμικές δυνάμεις ; Η τελική ετυμηγορία ήταν ότι οι 9 αναβάτες πέθαναν εξ' αιτίας μιας "απίστευτης φυσικής καταστροφής". Η ανάκριση σταμάτησε επισήμως τον Μάϊο του 1959 ως αποτέλεσμα της "έλλειψης ενόχων" Οι φάκελοι εστάλησαν σε μυστικό αρχείο και τα αντίγραφα της υπόθεσης, Έγιναν διαθέσιμα μόνο κατα την δεκαετία του 90 με μερικά κομμάτια να λείπουν. Το Ίδρυμα Dyatlov φτιάχτηκε στο Yekaterinburg (Ρωσία), με την βοήθεια του πανεπιστήμιου των Ουραλίων, Υπό τον Yuri Kuntsevitch. Σκοπός του ιδρύματος είναι να πείσει την Ρωσική κυβέρνηση να ξανανοίξουν την έρευνα για την υπόθεση, Και να διατηρηθεί το μουσείο Dyatlov είς μνήμην των νεκρών αναβατών. Το περιστατικό στο Dyatlov παραμένει μέχρι σήμερα, ένα απο τα μεγάλα μυστήρια του εικοστού αιώνα.
Ο Βυζαντινός Ναός της Ύπατης Σοφίας του Ένσαρκου Λόγου του Θεού, περισσότερο γνωστή ως Αγία Σοφία ή Αγιά-Σοφιά, (τουρκικά Ayasofya, λατινικά Sancta Sophia ή Sancta Sapientia), γνωστός και ως Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας ή απλά Η Μεγάλη Εκκλησία, ήταν από το 360 μέχρι το 1453 ορθόδοξος καθεδρικός ναός της Κωνσταντινούπολης, με εξαίρεση την περίοδο 1204 - 1261 κατά την οποία ήταν ρωμαιοκαθολικός ναός, ενώ μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης μετατράπηκε σε τέμενος, μέχρι το 1934 και αποτελεί σήμερα μουσειακό χώρο (τουρκικά Ayasofya Müzesi). Προηγουμένως είχε υπάρξει εκκλησία του Βυζαντινού κράτους η οποία είχε κτιστεί επί Κωνσταντίνου Α' και Κωνσταντίνου Β' (324-360 μ.Χ,) και η οποία καταστράφηκε κατά τη Στάση του Νίκα
Ανήκει στις κορυφαίες δημιουργίες της βυζαντινής ναοδομίας, πρωτοποριακού σχεδιασμού, και υπήρξε σύμβολο της πόλης, τόσο κατά τη βυζαντινή όσο και κατά την οθωμανική περίοδο. Το παρόν κτίσμα ανεγέρθηκε τον 6ο αιώνα, επί βασιλείας του Ιουστινιανού Α΄, από τους μηχανικούς Ανθέμιο από τις Τράλλεις (σημ. Αϊδίνιο) και Ισίδωρο από τη Μίλητο. Στο ίδιο σημείο, επί του πρώτου λόφου της Κωνσταντινούπολης και σε κοντινή απόσταση από το Μέγα Παλάτιον και τον Ιππόδρομο της πόλης, είχαν χτιστεί παλαιότερα δύο ακόμα ναοί που καταστράφηκαν από πυρκαγιά.
Το οικοδόμημα ακολουθεί τον αρχιτεκτονικό ρυθμό της τρουλαίας βασιλικής και συνδυάζει στοιχεία της πρώιμης βυζαντινής ναοδομίας, σε πολύ μεγάλη κλίμακα. Αρχιτεκτονικές επιρροές της Αγίας Σοφίας εντοπίζονται σε αρκετούς μεταγενέστερους ορθόδοξους ναούς αλλά και σε οθωμανικά τζαμιά, όπως στο τέμενος του Σουλεϊμάν και στο Σουλταναχμέτ τζαμί[2]. Εκτός από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της, η Αγία Σοφία ξεχωρίζει επίσης για τον πλούσιο εσωτερικό διάκοσμό της, που ωστόσο υπέστη σοβαρές καταστροφές κυρίως από τις βαρβαρότητες των Τούρκων κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας.
Ιστορία Μετά τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης το 337, η ανέγερση ενός ναού της Αγίας Σοφίας υπήρξε τμήμα ενός ευρύτερου προγράμματος οικοδόμησης γύρω από το Μέγα Παλάτι. Η πρώτη Αγία Σοφία εγκαινιάστηκε το 360 επί της αυτοκρατορίας του Κωνσταντίου Β΄ και μαζί με το ναό της Αγίας Ειρήνης αποτελούσε τον κύριο καθεδρικό ναό της πρωτεύουσας και έδρα του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης. Εικάζεται ότι επρόκειτο για ξυλόστεγη βασιλική, τρίκλιτη ή πεντάκλιτη. Καταστράφηκε από πυρκαγιά το 404 και χτίστηκε εξαρχής τα επόμενα χρόνια. Ο νέος ναός εγκαινιάστηκε το 415 επί βασιλείας του Θεοδοσίου Β΄ και καταστράφηκε από τους οπαδούς του πατριάρχη επειδή ο Θεοδόσιος είχε μια διαμάχη με τον Πατριάρχη. Αν και λίγα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν ως προς την αρχιτεκτονική αξία του οικοδομήματος, οι ιστορικές πηγές μαρτυρούν πως στο εσωτερικό του φυλάσσονταν ιερά κειμήλια μεγάλης αξίας, από χρυσό ή ασήμι. Σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες προσπάθειες αναπαράστασης του ναού, υποθέτουμε πως είχε εύρος 52 μ. αποτελούμενη από ένα κεντρικό κλίτος και τέσσερις διακριτούς διαδρόμους. Κατά τη Στάση του Νίκα το 532, υπέστη μεγάλη φθορά και το κτίσιμο του ναού που διατηρείται ως σήμερα δρομολογήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α'.
Αρχιτέκτονες του ναού ήταν οι γεωμέτρες Ανθέμιος από τις Τράλλεις και ο Ισίδωρος από τη Μίλητο. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και τα εγκαίνιά του τελέστηκαν στις 27 Δεκεμβρίου του 537. Τότε, σύμφωνα με το θρύλο, ο Ιουστινιανός αναφώνησε «Δόξα τω Θεώ τω καταξιώσαντί με τοιούτον έργον επιτελέσαι. Νενίκηκά σε, Σολομών!», θέλοντας έτσι να εκφράσει το θαυμασμό του για το μνημείο το οποίο ήταν πιο θαυμαστό από τον Ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα. Τριακόσια και πλέον εκατομμύρια χρυσών δραχμών, κατ΄ αντιστοιχία, είχαν δαπανηθεί για την ανέγερση αυτού του Ναού. Τα "θυρανοίξια" της Αγιάς Σοφιάς ακολούθησαν διανομές χιλιάδων ελαφιών, βοών, προβάτων και ορνίθων και χιλιάδων μοδίων σίτου στους φτωχούς καθώς και πολυήμερη πανήγυρη.
Στο προαύλιο του ναού λέγεται πως υπήρχε κρήνη, στην οποία ανεγράφετο η καρκινική φράση "ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ", (νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν = ξέπλυνε δηλαδή τις αμαρτίες σου και όχι μόνο το πρόσωπό σου). Η φράση αυτή, αν αναγνωσθεί ανάποδα (από δεξιά προς τα αριστερά) αποδίδει τις ίδιες λέξεις και επομένως και το αυτό νόημα. Την εποχή του Ιουστινιανού, η Αγία Σοφία είχε χίλιους κληρικούς. Η νεαρά του Ηρακλείου, που βασίλεψε τον έβδομο αιώνα μας αναφέρει: Ο αριθμός των κληρικών είχε ελαττωθεί κατά τα τελευταία έτη του κράτους, όταν τα εισοδήματα της εκκλησίας αρκούσαν μόλις για την φωταψία του ναού.
Είκοσι χρόνια μετά τα πρώτα εγκαίνια, εξαιτίας των σεισμών του 557, ο τολμηρότατος στη σύλληψη και κατασκευή, για την εποχή του, θόλος κατέπεσε και συνέτριψε την αψίδα παρά τον ιερό άμβωνα, τον ίδιο τον άμβωνα, το κιβώριο και την Αγία Τράπεζα. O ανιψιός του Ισιδώρου, ο Ισίδωρος ο νεότερος, ανέλαβε και έκτισε το νέο θόλο που υφίσταται μέχρι σήμερα. Μια περιγραφή του παραδίδεται από τον ιστορικό Αγαθία, από την οποία συμπεραίνεται πως ο αρχικός τρούλος ήταν μάλλον ευρύτερος και χαμηλότερος από το δεύτερο. Στις 24 Δεκεμβρίου του 563 υπό τον Πατριάρχη Ευτύχιο τελέστηκαν τα δεύτερα εγκαίνια παρουσία του Αυτοκράτορα και του λαού της Κωνσταντινούπολης. Ο ναός αποτέλεσε σε όλη τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας την έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και υπήρξε ο σημαντικότερος ναός της Ορθόδοξης εκκλησίας. Κατά την περίοδο των Σταυροφοριών και συγκεκριμένα κατά την περίοδο 1204-1261 ο ναός έγινε Ρωμαιοκαθολικός και μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 μετατράπηκε σε μουσουλμανικό τέμενος. Ειδικότερα και κατά την διάρκεια της άλωσης από τους Φράγκους, η Αγία Σοφία υπέστη τεράστιες ζημιές.
Επίσης κατά την περίοδο την Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγιναν στο ναό σημαντικές καταστροφές στις τοιχογραφίες του ναού (ασβεστώθηκαν), αφού η απεικόνιση του ανθρώπινου σώματος θεωρείται βλασφημία για το Ισλάμ. Ο ναός με την σπουδαία αρχιτεκτονική του αποτέλεσε πρότυπο για την κατασκευή και άλλων τεμενών, όπως το Μπλε Τζαμί. To 1934 o Μουσταφά Κεμάλ, στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού της Τουρκίας, μετέτρεψε το τέμενος σε μουσείο. Σήμερα ο ναός εξακολουθεί να είναι μουσείο, ενώ πραγματοποιούνται σε αυτόν πολιτιστικές εκδηλώσεις, αλλά και εκδηλώσεις που θεωρούνται από ορισμένους ότι δεν αρμόζουν στο χώρο, όπως επιδείξεις μόδας. Παράλληλα γίνονται προσπάθειες για τη διάσωση των ψηφιδωτών του ναού. Αρχιτεκτονική Κάτοψη της Αγια Σοφιάς. Από δεξιά προς αριστερά: το αίθριο, ο έξω και έσω νάρθηκας, ως κάθετοι διάδρομοι, με την άνω ΝΔ. πύλη, όπου το Προπύλαιο του Νάρθηκα και δεξιά το αποδυτήριο και την κάτω ΒΑ. πύλη και ο κυρίως Ναός Ο ναός είναι κτισμένος σε αρχιτεκτονικό ρυθμό βασιλικής με τρούλο. Ο κυρίως χώρος του κτίσματος έχει σχήμα περίπου κύβου. Τέσσερις τεράστιοι πεσσοί, (κτιστοί τετράγωνοι στύλοι), που απέχουν μεταξύ τους ο ένας από τον άλλο 30 μ., στηρίζουν τα τέσσερα μεγάλα τόξα πάνω στα οποία εδράζεται ο τρούλος, με διάμετρο 31 μέτρων. Ο τρούλος δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται εξαιτίας των παραθύρων που βρίσκονται γύρω στη βάση του (ο σύγχρονος ιστορικός Προκόπιος λέει: ...δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα κομμάτι ουρανού που κρέμεται στη γη). Γενικά ο ναός είναι ορθογώνιο οικοδόμημα μήκους 78,16 μ. και πλάτους 71,82 μ. κτισμένο στη ΝΔ. πλευρά του πρώτου λόφου της Πόλης με κατεύθυνση ΝΑ. Περιβάλλεται από δύο αυλές την βόρεια και την δυτική καλούμενη και αίθριο. Συνορεύει Ν με τα Πατριαρχικά κτίρια τα οποία συνδέονταν με το Αυγουσταίο, τη μεγάλη δηλαδή πλατεία που βρισκόταν το λαμπρό από πορφυρό μάρμαρο άγαλμα της Αυγούστας Ελένης. Εσωτερικά ο Ναός διαιρείται από δύο κιονοστοιχίες εξαρτώμενες από τους πεσσούς σε τρία κλίτη. Ο όλος Ναός αποτελείται από τα εξής μέρη: Το αίθριο Υπαίθρια μαρμαρόστρωτη και περίστυλη αυλή στο μέσον της οποίας ήταν η "κομψή φιάλη" η μαρμάρινη κρήνη που έφερε την ονομαστή καρκινική επιγραφή "ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ"(δηλ. πλύνε τις αμαρτίες, όχι μόνο το πρόσωπο). Στο αίθριο επίσης φέρονται κάποια ίχνη οικοδομήματος.
O έξω και o κυρίως νάρθηκας Πέντε πύλες από το αίθριο οδηγούν στον έξω νάρθηκα και από αυτόν άλλες πέντε πύλες οδηγούν στον εσωτερικό νάρθηκα, από τις οποίες η μεσαία πύλη λέγεται και Μεγάλη ή Ωραία Πύλη. Από τον έσω νάρθηκα εννέα πύλες, τρεις ανά κλίτος οδηγούν στον κυρίως Ναό. Οι τρεις μεσαίες εξ αυτών καλούνται Βασιλικές πύλες επειδή εξ αυτών εισήρχετο ο Αυτοκράτορας στις επίσημες τελετές. Και οι δύο νάρθηκες καταλαμβάνουν περίπου το ίδιο πλάτος του Ναού με μικρό μήκος εισόδου ο καθένας. Εκατέρωθεν του νάρθηκα διασώζονται προσαρτήματα μεγάλης ιστορικής σημασίας. Το προς Ν. εκαλείτο Προπύλαιο του Νάρθηκα ή Ωραία Πύλη που από τον 10ο αιώνα ήταν η κύρια είσοδος στον Ναό. Δεξιά αυτού του προπυλαίου ήταν το αποδυτήριον (μητατώριον) όπου ο Αυτοκράτορας κατά την είσοδό του άλλαζε το τζιτζάκιο και φορούσε το σαγίο. Πάνω από τον έσω νάρθηκα είναι ο γυναικωνίτης, εξ ου και το όνομα "νάρθηξ γυναικωνίτιδος" η είσοδος στον οποίο οδηγούσε άλλο προαύλιο της Β. πλευράς (στο σχέδιο κάτω πλευράς).
Ο κύριος Ναός Η είσοδος στον κυρίως Ναό, όπως προαναφέρθηκε, ήταν οι τρεις Βασιλικές πύλες και οι έξι, ανά τρεις εκατέρωθεν, του έσω νάρθηκα. Ο κυρίως Ναός χωρίζεται σε τρία κλίτη (στοές θα λέγαμε σήμερα), των οποίων το μεσαίο είναι διπλάσιου πλάτους των εκατέρωθεν. Το εσωτερικό σχέδιο είναι απλούν. Τέσσερις πεσσοί, κτιστοί στύλοι, συνδέονται μεταξύ τους με υπερώα τόξα στα οποία και φέρονται επιθόλια τόξα συναποτελώντας έτσι μια περιμετρική βάση επί της οποίας και εδράζει ο τεράστιος θόλος. Η περιμετρική βάση φέρει πλήθος στυλιδίων υπό μορφή παραθύρων από τα οποία και ολόκληρος ο Ναός καταυγάζεται από το φως. Η όλη κατασκευή παρουσιάζει πράγματι την εντύπωση μια αρμονίας φωτός και αρχιτεκτονικής. Τα 100 αυτά παράθυρα, 40 επί της στεφάνης του θόλου και τα υπόλοιπα στα ημιθόλια,τις κόγχες και τους τοίχους προσδίδουν την εικόνα της ανακρέμασης του θόλου από τον ουρανό, οι δε ακτίνες του Ήλιου που εισέρχονται στο χώρο δίνουν την εντύπωση να άγονται από τους ουρανούς. Γενικά τα τόξα, τα ημιθόλια και ο εκπληκτικός θόλος στηρίζονται στους τέσσερις πεσσούς οι λίθοι των οποίων φέρονται στερεομένοι με χυτό μόλυβδο και σιδερένιους μοχλούς. Στη δε κατασκευή του θόλου έχουν χρησιμοποιηθεί ελαφρόπετρες από τη Ρόδο που φέρουν την επιγραφή "Μεγάλης Εκκλησίας του Κωνσταντίνου". Εξωτερικά και επί της κορυφής του θόλου φέροταν ο μέγας "ερυσίπτολις σταυρός" (=έρεισμα της πόλης), που έχει αντικατασταθεί με την ημισέληνο. Μετά τη μετατροπή του ναού σε μουσουλμανικό τέμενος προστέθηκαν τέσσερις μιναρέδες.
