EL PASO

Ελ Πάσο (Τέξας)
EL PASO

Όλοι λίγο πολύ ακούσαμε για την πολυσυζητημένη κινηματογραφική ταινία ( spaghetti western) ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΣΤΟ ΕΛ ΠΑΣΟ. 
Γνωρίσαμε μέσα από τους κάου μποϊς μάχες, ληστείες αλλά και σκληρές περιπέτειες που είχαν σαν αρχή αλλά και σαν τέλος την θρυλική πόλη του Ελ Πάσο.
Όμως πόσοι γνωρίζουν ποιά είναι αυτή η πόλη και πως είναι σήμερα;

Ας αφήσουμε λοιπόν την εποχή του 1850 και την μονομαχία που διαδραματίστηκε την εποχή εκείνη, και ας έρθουμε στον 21ο αιώνα για να την γνωρίσουμε καλύτερα.

Το Ελ Πάσο είναι πόλη στο δυτικό Τέξας, έδρα της κομητείας Ελ Πάσο. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010 το Ελ Πάσο είχε 649.121 κατοίκους. 

Είναι η έκτη μεγαλύτερη πόλη στο Τέξας και 19η μεγαλύτερη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η μητροπολιτική περιοχή του Ελ Πάσο έχει περίπου 800.000 κατοίκους. Το Ελ Πάσο έχει κτιστεί κατά μήκος των συνόρων στην αμερικανική όχθη του Ρίο Γκράντε. Στη μεξικανική όχθη είναι κτισμένη η πόλη Σιουδάδ Χουάρες, η οποία έχει σχεδόν διπλάσιο πληθυσμό από το Ελ Πασο. Οι δύο πόλεις σχηματίζουν μια διεθνή μητροπολιτική περιοχή με σχεδόν δύο εκατομμύρια κατοίκους.

Το Ελ Πάσο ντελ Νόρτε (η σημερινή Σιουδάδ Χουάρες) ιδρύθηκε το 1659 στη νότια όχθη του Ρίο Γκράντε από τους Ισπανούς Κονκισταδόρες. Το 1680 το Ελ Πάσο έγινε το διοικητικό κέντρο της ισπανικής επικράτειας του Νέου Μεξικού, μέχρι το 1848, όταν αποσχίστηκε ως μέρος του Τέξας. 
Παρά τις προσπάθειες των Ισπανών η βόρεια πλευρά του Ελ Πάσο έμεινε ανεκμετάλλευτη εξαιτίας των εχθροπραξιών με τους Ινδιάνους. 

Με το Μεξικανικό σύνταγμα του 1824 το Ελ Πάσο μοιράστηκε ανάμεσα στο Νέο Μεξικό και τη νεοσύστατη πολιτεία Τσιουάουα. Το σημερινό Ελ Πάσο δεν θεωρούταν μέρος του Μεξικό μέχρι το 1848, οπότε και ο οικισμός στη συμφωνία με το στρατηγό Ιντάλγκο θεωρήθηκε διακριτός από το Ελ Πάσο ντελ Νόρτε και δόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η πόλη αναπτύχθηκε σταθερά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και τον 20ο αιώνα τόσο εξαιτίας μεταναστών από το Μεξικό, όσο και για τη θέση της κοντά σε ορυχεία. Το 1914 ιδρύθηκε το πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ελ Πάσο που θεωρείται και ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο. 

Το κρανίο Starchild

Το κρανίο Starchild 

Συγκλονιστικά αποτελέσματα του DNA δείχνουν ότι το κρανίο Starchild μάλλον  είναι εξωγήινος. 

Το κρανίο Starchild είναι  900 ετών περίπου και αρχικά παραπέμπει σε κάτι που πλησιάζει κάπως το ανθρώπινο αλλά με αρκετά παράξενα χαρακτηριστικά. 
Ήρθε στο φως σε μια σήραγγα κοντά στο ορυχείο Copper Canyon του Μεξικού το 1930. 
Το (Starchild Project) είναι μια άτυπη ερευνητική ομάδα που έχει συντονίσει πολλές επιστημονικές έρευνες από την ίδρυσή της το Φεβρουάριο του 1999.
Αυτή η ομάδα ανέλαβε μία έρευνα σχετικά με το συγκεκριμένο κρανίο και τα αποτελέσματα που παρουσίασε είναι συνταρακτικά. 

Στις αρχές του 2011, ένας γενετιστής προσπάθησε  να ανακτήσει DNA από το  κρανίο του Starchild εντοπίζοντας τέσσερα τμήματα που συνδυάζονται με ανθρώπινο μιτοχονδριακό DNA (mtDNA). Συγκρίνοντας αυτά τα κομμάτια που ταιριάζουν με τα κομμάτια από ανθρώπινο mtDNA παρήγαγε ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. 
Σε κάθε σύγκριση, το Starchild παρουσίαζε πολλές περισσότερες διαφορές νουκλεοτιδίων από τα κανονικά που βρέθηκαν στους ανθρώπους. 
Σε μια σύγκριση που περιγράφεται στην παρούσα έκθεση, τα συγκριτικά τμήματα του ανθρώπινου mtDNA  προήλθαν από τις πιο καλά διατηρημένες περιοχές του. 

Από τα 167 νουκλεοτίδια σε αυτό το τμήμα, μόνο μία παραλλαγή βρίσκεται μεταξύ των 33 ανθρώπινων απλοομάδων. 

Τα αποτελέσματα αποκάλυψε η ερευνητική ομάδα και τα παρουσίασε στην επιστημονική κοινότητα.  Πρόκειται για ένα γενετικό και φυσικό προφίλ που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στη Γη.

Νέα ευρήματα του DNA δείχνουν ότι το κρανίο Starchild μπορεί κάλλιστα να είναι (αλλοδαπός)! 
Τώρα το μόνο που απομένει είναι να καθοριστεί εάν (αλλοδαπός) σημαίνει "ξένο προς τη φυσιολογική ανθρώπινη γενετική εντός του πλαισίου του εν λόγω θέματος, όπως κατανοείται αυτήν τη στιγμή,"  ή απλά δεν είναι από τον πλανήτη Γη.

Starchild Tο μωρό Starchild στο Μεξικό

Starchild

Tο μωρό Starchild στο Μεξικό

Ένα πολύ παράξενο μωρό.

Πολλά παράξενα παραμορφωμένα κρανία ανακαλύφθηκαν στο Μεξικό και το Περού. Ένα από αυτά είναι  το κρανίο Starchild που βρέθηκε στο Μεξικό και είναι σήμερα το αντικείμενο επιστημονικής έρτευνας και εξέτασης DNA.
Πρόκειται για ανθρώπινο μωρό, 50 ίντσες ψηλό, με κωνικό κεφάλι, μεγάλες υποδοχές των ματιών και των δοντιών με μη ανθρώπινα χαρακτηριστικά, και δικαιολογημένα παρέχει αποδείξεις ότι αυτό το ον δεν συνδέεται με καμία  εθνοτική ομάδα στη Γη.
Ο ανθρωπολόγος Renato Davila Riquelme, ο οποίος ανακάλυψε το σώμα, το περιγράφει: 

(Το κεφάλι είναι τριγωνικό. Πράγματι, το κεφάλι είναι περίπου στο μέγεθος του σώματος και σκέφτηκα ότι ήταν ένα παιδί, αλλά Ισπανοί και Ρώσοι  γιατροί έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι πρόκειται για ένα εξωγήινο ον). 

Μπορεί κανείς να δει ένα βίντεο του" Alien Hybrid »στο (Τελετουργίες των Άνδεων) στο Μουσείο, ή να παρακολουθήσετε το βίντεο στο youtu.be.

Ιωσήφ Βατοπαιδινός

Ο Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός
Βιογραφία του Οσίου Γέροντος

Το Άγιον Όρος έχει αναδείξει στους κόλπους της  μεταξύ άλλων δύο σύγχρονους οσίους Γέροντες, τον Ιωσήφ τον Ησυχαστή, ο οποίος συμπλήρωσε 50 έτη από την οσιακή κοίμησή του (159-2009) και τον πρόσφατα κοιμηθέντα όσιο Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό και ανακαινιστή της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου.

Ο Μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1921, ημέρα εορτής των Αγίων Αναργύρων. Κοιμήθηκε την ίδια ημέρα, ήτοι 1 Ιουλίου 2009. Αποτελεί μια από τις σύγχρονες Αγιορείτικες ορθόδοξες μορφές, τις οποίες οι Άγιοι Ανάργυροι, ως φαίνεται, είχαν υπό την σκέπη τους.  Η μητέρα του Γέροντα, όταν κυοφορούσε σε αυτόν, επισκέφθηκε ένα μικρό μοναστήρι αφιερωμένο στους Αγίους Αναργύρους στην περιοχή Γιόλου στην Κύπρο, προκειμένου να προσευχηθεί για την εγκυμοσύνη της. Εκεί στην αυλή του μοναστηριού, 7 μηνών έγκυος, αισθάνθηκε πρόωρα τους πόνους του τοκετού και έτσι γεννήθηκε ο μικρός Σωκράτης, που αποτελεί το κοσμικό όνομα του Γέροντα.

Οι Άγιοι Ανάργυροι δεν έπαψαν να τον ευεργετούν. Όταν ήταν υποτακτικός στο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, ζούσε κάτω από πολύ δύσκολες και σκληρές συνθήκες. Όμως ούτε η αυστηρότητα του προγράμματος, ούτε οι στερήσεις των απαραίτητων αναγκών, ούτε το αφιλόξενο του τόπου τον πτοούσαν, καθώς δοξολογούσε καθημερινά το Θεό γα τη Θεία Χάρη Του και τις ευχές των Γερόντων.

Με το πέρασμα των χρόνων ο Γέροντας ασθένησε, ταλαιπωρούμενος από αιμοπτύσεις και γαστρορραγίες. Και πάλι η Θεία Χάρις τον συνόδευε στον αγώνα αυτό, καθώς ο άνθρωπος αυτός - πρότυπο για εμάς βάσιζε τα πάντα στην πίστη και όχι στη λογική. Οι αλλεπάλληλες αντιλήψεις της θείας αγαθότητας, η συνεχιζόμενη μυστηριώδης σκέπη της Χάριτος και το αδιάκοπο αίσθημα ασφάλειας, που του προσέφερε η μοναστική ζωή, έδιναν στο Γέροντα εσωτερική ανάταση και σθένος να αγωνιστεί.

Όταν η κατάστασή του επιδεινώθηκε η Συνοδεία του Γέροντα μεταφέρθηκε στη Νέα Σκήτη, όπου το κλίμα ήταν ηπιότερο και μικρότερες οι αχθοφορίες. Έπρεπε να προχωρήσει σε επέμβαση. Τότε έμενε μαζί με το Γέροντα Θεοφύλακτο στο κελί των Αγίων Αναργύρων. Και γράφει σχετικά ο Γέροντας Ιωσήφ: «για μένα, ο Γέρων Θεοφύλακτος, όταν έσπασε το στομάχι μου, παρακάλεσε πολύ τον Άγιο Παντελεήμονα και τον είδε στο Ναό του και του είπε ότι θα γίνω καλά και να μην κάνω εγχείρηση, την οποία είχαν αποφασίσει οι θεράποντες ιατροί μου. Είχα έλκος προχωρημένης μορφής και καμία δίαιτα, ούτε φάρμακο μου προσέφεραν τίποτα. Μετά από την αποχή από όλα όσα με έβλαπταν περισσότερο από δύο χρόνια, δεν υπήρχε άλλη λύση από την εκτομή. Τότε επενέβη ο ένδοξος μεγαλομάρτυρας του Χριστού, ο συμπαθέστατος Παντελεήμων και παρήγγειλε στο Γέροντα Θεοφύλακτο να μου πει επιτακτικά να μην κάνω εγχείρηση, αλλά να το αφήσω στην πρόνοια της Παναγίας μας. Αμέσως θεραπεύτηκα τελείως, για να το διαπιστώσω δε και πρακτικά επισκέφτηκα τους θεράποντες ιατρούς μου, οι οποίοι γνώριζαν την ασθένειά μου σε όλη της την έκταση για να μου πουν τώρα σε ποια κατάσταση βρίσκομαι. Μου έκαμαν ακτινοσκόπηση και δεν βρήκαν απολύτως τίποτα, παρά μόνο μια μικρή ουλή παλιάς επουλωμένης πληγής».

Την παραμονή της κοίμησής του ο Γέροντας εξομολογήθηκε στο διακονητή του ότι αισθάνεται το θάνατο να έρχεται. Η εξάντληση που ένιωθε επέφερε πτώση της πίεσης και πνευμονικό οίδημα. Οι Άγιοι Ανάργυροι τον πήραν από κοντά μας ξημερώματα Τετάρτης 1 Ιουλίου, οπότε πήρε τρεις αργές αναπνοές και έτσι ήσυχα έφυγε για την αιωνιότητα.


Μετά την κοίμησή του επήλθε και το πρώτο θαύμα του Γέροντος Ιωσήφ  του Βατοπαιδινού. Την ώρα της κοίμησής του είχε μείνει με το στόμα μισάνοιχτο. Όταν ήρθε η ώρα να ετοιμαστεί σύμφωνα με το μοναχικό τυπικό, ο Γέροντας Εφραίμ  έδωσε εντολή να αφήσουν το πρόσωπο ακάλυπτο. Οι πατέρες προσπάθησαν να κλείσουν το στόμα του, όμως αυτό δεν έκλεινε. Τον έραψαν στο μοναχικό μανδύα, όπως είθισται και στη συνέχεια έκοψαν το ύφασμα γύρω από το πρόσωπό του, κατά την εντολή του Γέροντος Εφραίμ και τότε βρήκαν, μιάμιση ώρα μετά την κοίμησή του, τον Γέροντα Ιωσήφ χαμογελαστό! Αυτό αποτελεί θαύμα, που η Θεία Χάρις επενεργεί και δεν μπορεί να ερευνηθεί και να εξηγηθεί επιστημονικά. Όμως μόνο βιωματικά μπορεί κάθε ευσεβής και ταπεινός Χριστιανός να αισθανθεί και να κατανοήσει το μέγα αυτό γεγονός.

H προφητεία του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού

Ο Μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, προλέγει τα επερχόμενα γεγονότα με ανατριχιαστική ακρίβεια

Ακούσατε Έθνη και λαοί της Οικουμένης πάσης

και εσύ αναγνώστα πρόσεχε σ’ αυτό που θα διαβάσης.

Είναι σκληρά και λυπηρά, αλλά είναι πεπρωμένα

να γίνουν όσα στας Γραφάς ευρίσκονται γραμμένα.

Τάγραψαν οι Πατέρες μας ο κόσμος για να μάθη

από αυτόν τον πόλεμο τι μέλλεται να πάθη.

Για να προσφύγη στον Θεόν και να μετανοήση

αν θέλη για να σωθή και ευτυχής να ζήση.

Με μιας θα ανάψη η φωτιά από μικρή αιτία

κραυγή πολέμου έρχεται από τη Βουλγαρία.

Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία

και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία.

Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη

Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνη.

Τότε κατέρχονται ομού της Δύσεως τα κράτη

ουαί στα Έθνη του Βορρά γίνονται όλα στάχτη.

Με λύσσα αμύνεται σκληρά η Αρκτος (Ρωσία) στην Τουρκία

που αδίκησε την Ελλάδα και όλη αναφλέγεται και καίει σα λαμπάδα.

Ματαίως αγωνίζεται η Άρκτος να κράτηση

τα περιβόητα Στενά (Σουέζ) στο τέλος θ” απηυδήσει.

Γιατί από την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία

εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία

και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία

ενώ στη Δυτική πλευρά νικά η Γερμανία

και τότε είναι αδύνατον να κρατηθή η Ρωσία

και εγκαταλείπει τα Στενά, Αίγυπτον και Τουρκία.

Κτυπιέται η Άρκτος πανταχού και φεύγει προτροπάδην

όπως διασκορπίζεται ένα άτακτο κοπάδι.

Τότε ομού θα ητηθή και η δόλιος Τουρκία

γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία.

Γιατί αφού καταβληθή όλη από τη Ρωσία

Θα συμμαχήσει μετ’αυτής και με την Βουλγαρία.

Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην Πόλη

και στα περίχωρα αυτής,πρέπει να φύγουν όλοι.

Γιατί η Πόλις θα καή και ουδείς θα απομείνη

κάτοικος ζων εντός αυτής.

Μον” ο Ναός θα μείνη

ο οίκος ούτος και Ναός της του Θεού Σοφίας

όστις θα μείνει αείφωτος φάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας

εξ ού το φως θα ξαπλωθή σ” όλη την Οικουμένη

της Βασιλείας του Χριστού που ο κόσμος αναμένει.

Η πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου

τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου;

κι πάλιν νέος πόλεμος θ” αρχίση να ξεσπάση

αλλοίμονο στον άνθρωπο τι έχει να περάση.

Το ζήτημα της Πόλεως πάλι θα βγει στη μέση

κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδεύση.

Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη

και ανάπτουν εις τα αυθωρεί τα μίση και τα πάθη.

Αφού οι ισχυροί της γης απογοητευθώσιν

τότε θα γίνη πόλεμος, που ουδέποτε έχει γίνει,

αλλοιμονον στους ασεβείς κανείς δε θα απομείνη.

Τότε η Ελλάς ουδέτερη και πάντα αδικημένη

το δίκαιο της θα ζητή και έτοιμη θα αναμένη

χωρίς ν” αναμιχθή.

Και τότε θα μιλήση όταν η σάλπιγξ του Θεού

εκ του ουρανού σαλπίση για να δικαιωθεί.

Τότε τα Έθνη μεληδόν θα σφάζωνται αγρίως

στα όρια της Πόλεως για τα Στενά κυρίως.

Τότε θα πλεύση και πνιγή στο αίμα το μοσχάρι

τότε θα εκκαθαρισθή η ήρα απ” το σιτάρι.

Στη θάλασσα όπου βρεθή πλοίο δεν θ” απομείνει

και από το αίμα η θάλασσα κοκκινωπή θα γίνη.

Η Πόλις θα κατακαυσθή κι ίχνος δεν θα υπάρξη

πλέον ανθρώπου υλιστή γιατί πολλά έχει πράξη.

Μόνος θα μείνει ο Ναός της του Θεού Σοφίας

το στόλισμα της Νύμφης του Αγίας του Εκκλησίας.

Τρία ημερονύκτια θα διαρκέση η μάχη

όποιος εξέλθει ζωντανός μεγάλη τύχη θάχη.

Κράτη ομού δέκα οκτώ με πείσμα αγριεμένα

θα σφάζωνται αλλόφρονα στο αίμα βουτυγμένα.

Την τρίτη ημέρα ακριβώς όσοι εξηντλημένοι

από την μάχη ο” οποζούν θα δούνε ξαφνιασμένοι

εκεί ψηλά στον ουρανό στα δεξιά τα μέρη

να λάμπη υπέρ τον ήλιον ένα μεγάλο αστέρι.

Και από τ” αστέρι κάτωθεν ένας Σταυρός ν’αστράπτη

πύρινος κατακόκκινος κι’έκπληκτα τα Κράτη

ακούσουνε εκ του ουρανού μια φωνή βροντώδη

αγγέλου απροσδόκητον που θα σταθούν στο πόδι.

Τα όπλα θα πετάξουμε στη γη και τρομαγμένοι

τ” αστέρι θα κοιτάξουνε σαν απολιθωμένοι.

Σταθήτε θ” ακουσθή φωνή. Σταθήτε επί τόπου

Γιατί αρκετά εχύθηκε το αίμα του ανθρώπου.

Σπεύσατε πάραυτα εκεί στα δεξιά τα μέρη

το τόξο ακολουθήστε που βγαίνει από το αστέρι.

Κι εκεί θα βρήτε άνθρωπον άγιον δικόν μου.

Ποιμένα αυτόν εξέλεξα δια το ποίμνιόν μου.

Τούτον και σεις εκλέξατε ποιμένα να ποιμάνη

τα πρόβατα μου, που γυρνούν έρημα δίχως στάνη.

Νύκτα θ” ακουσθή η φωνή μου και ο κόσμος τρομαγμένος

εκ της φωνής της σάλπιγγος θα μείνη σαστισμένος.

Κι ευθύς το τόξον θα στραφή προς νότον στην Ελλάδα

που απ” τό φως τό ουράνιον θα φέγγη σάν λαμπάδα.

Τότε θα καταφθάνουνε οι Πρέσβεις στην Ελλάδα

ολόχαρη δε η Ελλάς με βία και γρηγοράδα.

Τότε η Ελλάς θα σηκωθή πρώτη με το στρατό της

να εκπληρώσει ολόχαρη τον Ιερόν σκοπόν της.

Να καταλάβη αμαχητί, τα ιερά της μέρη

που της τα πήραν οι εχθροί, που όλος ο κόσμος ξέρει.

Τότε οι πρόσφυγες ομού από χαρά σκιρτώντες

θα τρέξουνε στα μέρη τους σαν αετοί πετώντας.

Τότε ο Έλλην Βασιλεύς, ο εκλεκτός Κυρίου

εις πάντα θάναι άριστος και επί της υφηλίου

θα άρχη και θα διοική μετά δικαιοσύνης

και η γη θα χαίρεται εκ διαρκούς ειρήνης.

Τα όπλα τα πολεμικά θα γίνουν εργαλεία

και άροτρα γεωργικά κι ειρήνη και ευτυχία.

Θα Βασιλεύση πανταχού κι ως αδελφοί να ζώσι

οι άνθρωποι επί της γης και δεν θα ερωτώσι

ο εις τον άλλον άνθρωπον μήπως και είναι ξένος

αλλά θα λέγεται αδελφός και εκ του Αδάμ το γένος.

Έλληνες ανανήψατε αυτή είναι η αλήθεια

μή σας πλανούν οι άπιστοι πώς είναι παραμύθια.

Όλα αυτά θα γίνουνε η ώρα πλησιάζει

το σύμπαν αναταράσεται και σας δεν σας τρομάζει:

Η συμφορά που έρχεται τους ασεβείς να πλήξη

και εκ της γης αλύπητα να τους αξαφανίση.

Πάρετε την απόφασιν και λογικά σκεφθήτε

αν θέλετε να ζήσετε και αιώνια να σωθήτε

όλοι μετανοήσατε στραφήτε προς τα θεία

γιατί ουδεμία απ” αυτήν υπάρχει σωτηρία.

Ο πόλεμος που έρχεται ουδέποτε έχει γίνει

τόσον μεγάλος και φρικτός και δεν θα γένη ειρήνη.

Εάν δεν εκκαθαρισθή η ήρα από το σιτάρι

και τα ζιζάνια θα καούν σαν το ξήρο χωρτάρι.

Antonov An-225

Antonov An-225
Το μεγαλύτερο αεροπλάνο του κόσμου.

Το Antonov An-225 Mriya (Ουκρανικά: Антонов Ан-225 Мрія, είναι ένα μεταφορικό αεροσκάφος κατασκευασμένο από την κατασκευαστική εταιρία Antonov το 1988 στην τότε Σοβιετική Ένωση και είναι το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο. Σχεδιάστηκε για την μεταφορά του διαστημικού λεωφορείου Μπουράν και είναι μεγέθυνση του An-124 Ruslan. (Mriya (Мрiя) που στα Ουκρανικά σημαίνει (Όνειρο). Το Antonov An-225 είναι κατασκευασμένο και ειδικά διαμορφωμένο για εμπορικές μεταφορές βαρέων φορτίων λόγω του μεγάλου εσωτερικού χώρου της ατράκτου του. Προς το παρόν υπάρχει μόνο ένα αεροσκάφος σε υπηρεσία.

Το An-225 σχεδιάστηκε για να μεταφέρει εξωτερικά την δεξαμενή καυσίμων του πυραύλου Energia καθώς και το διαστημικό λεωφορείο Μπουράν, δηλαδή τα κύρια στοιχεία του σοβιετικού προγράμματος ανάπτυξης διαστημικού λεωφορείου. Αντικατέστησε σε αυτό τον ρόλο το Myasishchev VM-T. Πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση στις 21 Δεκεμβρίου 1988. Παρουσιάστηκε στο αεροπορικό σαλόνι στο Παρίσι το 1989 και συμμετείχε στο αεροπορικό σαλόνι του Farnborough το επόμενο έτος. Σχεδιάζονταν να κατασκευαστούν δύο αεροσκάφη, όμως μόνο ένα (το CCCP-82060 αργότερα με την μετονομασία UR-82060, ολοκληρώθηκε πριν την πτώση της ΕΣΣΔ.

Βασίζεται στο An-124, του οποίου αποτελεί επί της ουσίας μεγεθυσμένη έκδοση. Έχει μεγαλύτερες πτέρυγες και έξι κινητήρες Ivchenko Progress D-18T. Εντυπωσιακό είναι και το σύστημα προσγείωσης του που αποτελείται από 32 τροχούς. Οι τροχοί του ρύγχους μπορούν να χαμηλώσουν προκειμένου να διευκολυνθεί η φόρτωση/εκφόρτωση που γίνεται από το εμπρόσθιο μέρος.

Το An-225 μπορεί να μεταφέρει πολύ βαριά και ογκώδη φορτία της τάξεως των 250.000 kg εσωτερικά ή φορτία μέχρι 200.000 kg εξωτερικά, στην ράχη του. Μπορεί να μεταφέρει εσωτερικά φορτία μήκους μέχρι και 70 m.

Eternal Flame Falls

Η ΑΙΩΝΙΑ ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ

Eternal Flame Falls

Ένα από τα πιο παράξενα και εντυπωσιακά φυσικά φαινόμενα θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε στο πάρκο Chestnut Ridge στη Νέα Υόρκη.


Στο εσωτερικό ενός καταρράκτη σιγοκαίει μια μικρή φλόγα, που δεν σβήνει ποτέ. Το μοναδικό αυτό φαινόμενο οφείλεται στο φυσικό αέριο που υπάρχει στα στρώματα του σχιστόλιθου, πάνω από τον οποίο έχει δημιουργηθεί ο καταρράκτης.

Η μεγαλύτερη ποσότητα του αερίου διαλύεται στον αέρα, αλλά υπάρχει πάντα αρκετό που μένει στο εσωτερικό του βράχου κρατώντας τη φλόγα πάντα αναμμένη. Η φλόγα φτάνει από 2 μέχρι και 8 εκατοστά και η παρατήρηση της είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν το χιόνι καλύπτει τα πάντα, εκτός φυσικά από εκείνο το σημείο.

Η ΕΡΕΥΝΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΌΝΩΝ 

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα ανακάλυψαν ότι τα πετρώματα, μεταξύ των οποίων, η φλόγα αναπτύσσεται στη Νέα Υόρκη, δεν είναι αρκετά θερμά ώστε να την παράγουν, το οποίο σημαίνει ότι υπάρχει μία άλλη διαδικασία που κρατά ζωντανή τη φλόγα. 
Ο Δρ Arndt Schimmelmann, ένας από τους συγγραφείς της έρευνας, δήλωσε μέσω του περιοδικού OurAmazingPlanet, ότι η θερμοκρασία του βράχου είναι στην πραγματικότητα παρόμοια με εκείνη που έχει ένα φλιτζάνι τσαγιού.
Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι τα εν λόγω πετρώματα δεν είναι και τόσο αρχαία όσο νομίζαμε. Το πέτρωμα του σχιστόλιθου (που δείχνει ενός μεσαίου μεγέθους μεταμορφωμένο πέτρωμα, χαρακτηρίζεται από μία μεγάλη υφή και αρκετά έντονη σχιστολιθικά, ενώ τείνει να ξεφλουδίζει εύκολα σε λεπτές πλάκες), και αυτό υπό την φλόγα της Νέας Υόρκης δεν θα μπορούσε να παράγει αέρια, και να την κρατά αιώνια αναμμένη.
 Πιστεύουμε ότι υπάρχει μια διαφορετική διαδρομή του αερίου σε αυτόν τον τόπο και πιθανώς και άλλα μέρη όπως αυτό, δήλωσε ο Schimmelmann. Οι ερευνητές ανέφεραν τα ευρήματά τους σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Marine σχετικά με τη γεωλογία πετρελαίου. Έτσι, η αιώνια φλόγα παραμένει ένα αρκετά μεγάλο μυστήριο που περιμένει να το διαλευκάνουν.

Καθεδρικός Ναός Αγίου Βασιλείου

Καθεδρικός Ναός Αγίου Βασιλείου (Μόσχα)

Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Βασιλείου
Από τους ομορφότερους Ναούς της Ορθοδοξίας.

Ο Καθεδρικός ναός της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου επί της τάφρου (ρωσικά: Собор Василия Блаженного, επίσημη ονομασία Собор Покрова пресвятой Богородицы, что на Рву) πιο γνωστός ως Καθεδρικός Ναός του Αγίου Βασιλείου του Ευλογημένου ή Καθεδρικός του Αγίου Βασιλείου) είναι μια εκκλησία με πολλούς κρεμμυδοειδείς τρούλους, η οποία βρίσκεται στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας και είναι το σύμβολό της.

Την ανέγερση του Καθεδρικού Ναού ζήτησε ο Τσάρος Ιβάν ο Τρομερός και κτίστηκε μεταξύ των ετών 1555 και 1561 σε ανάμνηση της κατάκτησης του Χανάτου του Καζάν που έγινε στις αρχές Οκτωβρίου του 1552, ακριβώς την ημέρα κατά την οποία η ορθόδοξη εκκλησία γιορτάζει την Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. 

Το 1588 ο Τσάρος Φιοντόρ ο Κωδωνοκρούστης προσέθεσε ένα παρεκκλήσιο στην ανατολική πλευρά του ναού, πάνω από τον τάφο του Αγίου Βασιλείου του διά Χριστόν σαλού (Василий Блаженный), από τον οποίο πήρε ολόκληρος ο Καθεδρικός Ναός το όνομά του.

Ο Ναός βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Κόκκινης Πλατείας, ακριβώς απέναντι από το Κρεμλίνο. Δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος. Αποτελείται από εννέα παρεκκλήσια, κτισμένα γύρω από ένα κεντρικό κτίριο. Η αρχική ιδέα ήταν το κάθε παρεκκλήσιο να αφιερωθεί σε άγιο, στην ημέρα μνήμης του οποίου ο Τσάρος πέτυχε στρατιωτική νίκη. Οι χαρακτηριστικοί κρεμμυδόσχημοι τρούλοι του ακολουθούν την παραδοσιακή ρωσική ναοδομία και σε συνδυασμό με την πολυχρωμία τους διαμορφώνεται το τελικό εντυπωσιακό σύνολο. Ο θρύλος λέει ότι ο Ιβάν ο Τρομερός τύφλωσε τον αρχιτέκτονα Ποστνίκ Γιάκοβλεφ, μόλις τελείωσε ο Ναός, για να τον εμποδίσει να ξανακτίσει κάτι τόσο εντυπωσιακό.  Σε έναν κήπο μπροστά στο Ναό βρίσκεται ένα μπρούτζινο άγαλμα προς τιμήν των Ντμίτρι Ποζάρσκι και Κουζμά Μίνιν, εθελοντών στην αντίσταση ενάντια στους εισβολείς Πολωνούς στα τέλη του 16ου και αρχές του 17ου αιώνα. Αρχικά το άγαλμα είχε στηθεί στο κέντρο της Κόκκινης Πλατείας, αλλά η σοβιετική κυβέρνηση θεώρησε ότι εμπόδιζε τις μεγαλειώδεις στρατιωτικές παρελάσεις και το μετακίνησε μπροστά στο Ναό το 1936.