Κιβωτός του Νώε. Όλα τα στοιχεία δείχνουν πως η Κιβωτός υπήρξε.

Κιβωτός του Νώε

Όλα τα στοιχεία δείχνουν πως η Κιβωτός υπήρξε.

Η ονομασία Κιβωτός του Νώε (Εβραϊκά: תיבת נח, Teyvat Noaḥ στα Κλασικά εβραϊκά) αναφέρεται στο μεγάλο πλοίο το οποίο ο Θεός ανέθεσε στο Νώε να κατασκευάσει λόγω του μεγάλου κατακλισμού που επρόκειτο να φέρει, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη.

Η εξιστόρηση αναφέρει πως ο Θεός ικανοποιήθηκε από το πόσο δίκαιος ήταν ο Νώε και αποφάσισε να επιλέξει αυτόν ως σωτήρα του ανθρωπίνου είδους αλλά και των άλλων ειδών ζωής από το μεγάλο κατακλυσμό. Μήνυσε στο Νώε να κατασκευάσει μια κιβωτό με τετράγωνα ξύλα και να την ασφαλτώσει από μέσα και από έξω. Συγκεκριμένα η Βίβλος αναφέρει τριακοσίων πήχεων το μήκος της κιβωτού και πεντήκοντα πήχεων το πλάτος και τριάκοντα πήχεων το ύψος αυτης· Επισυνάγων ποιήσεις την κιβωτων και εις πηχυν συντελέσεις αυτήν άνωθεν· την δε θύραν της κιβωτού ποιήσεις εκ πλαγίων· κατάγαια διώροφα και τριώροφα ποιήσεις αυτήν (Γένεσις ΣΤ' 15-16).

Μέσα σε αυτή τη κιβωτό ο Νώε έβαλε την οικογένειά του, τη γυναίκα του και τους τρεις γιους του (Σημ, Χαμ και Ιάφεθ) με τις γυναίκες τους καθώς και ζευγάρια από όλα τα ζώα της υφηλίου (Γένεσις ΣΤ'-Ζ'). Μετά από τον κατακλυσμό και τον αφανισμό του διεφθαρμένου γένους των ανθρώπων, η κιβωτός προσάραξε στην κορυφή του όρους Αραράτ.Οι αναλογίες της Κιβωτού ισοδυναμούν σε μέτρα με πήχη (0,4624) 138,72 μήκος 23,12 πλάτος 13,872 ύψος. Στρογγυλοποιώντας με την ίδια αναλογία έχουμε 150 μήκος, 25 πλάτος, 15 ύψος. Εάν χρησιμοποιήθηκε 18" πήχης είναι 137.2 μ., πλάτος 22.9 μ. και ύψος 13.7 μ. Εάν χρησιμοποιήθηκε 20" αιγυπτιακός πήχης είναι 152.4, 25.4 και 15.2 μέτρα αντίστοιχα.

Τουλάχιστον 100 ερευνητές από όλο τον κόσμο βρέθηκαν σε τριήμερο διεθνές συμπόσιο στο Αγκρί της Τουρκίας για να βρουν την άκρη σχετικά με την Κιβωτό του Νώε.

Σύμφωνα με τα όσα λέγονται στην Αγία Γραφή, ο Θεός έδωσε εντολή στο Νώε να κατασκευάσει ένα μεγάλο πλοίο για να σώσει την οικογένειά του και ζευγάρια απ’ όλα τα ζώα του πλανήτη ενόψει ενός μεγάλου κατακλυσμού που επρόκειτο να έλθει.

Μετά τον κατακλυσμό και τον αφανισμό του διεφθαρμένου γένους των ανθρώπων, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, η κιβωτός προσάραξε στην κορυφή του όρους Αραράτ.

Πολλοί ερευνητές έχουν ασχοληθεί με την εύρεση του βιβλικού πλοίου. Το 2010, ομάδα Ευαγγελικών Χριστιανών ισχυρίστηκε πως είχε βρει τα ίχνη του στο βουνό. Ωστόσο, οι ισχυρισμοί τους καταρρίφθηκαν διότι τα στοιχεία τους δεν ήταν πραγματικά.

Τώρα, όπως αναφέρει η Daily Mail, ένας εξερευνητής από την Καλιφόρνια πιστεύει πως υπάρχουν νέα στοιχεία που αποδεικνύουν πως το όρος Αραράτ είναι το σημείο που βρέθηκε η κιβωτός.

Τουλάχιστον 100 ερευνητές από όλο τον κόσμο βρέθηκαν σε τριήμερο διεθνές συμπόσιο στο Αγκρί της Τουρκίας για να βρουν την άκρη σχετικά με την Κιβωτό του Νώε.

«Σκοπός μου είναι να επισκεφθώ τις περιοχές γύρω από το βουνό για να βρω ενδείξεις για καταστροφικά γεγονότα του παρελθόντος», δηλώνει ο καθηγητής Ραούλ Εσπεράντε από το Ινστιτούτο Ερευνας Γεωπιστήμης, που χρηματοδοτείται από την Εκκλησία των Ανθρώπων της Εβδομης Ημέρας.

Στην ιστοσελίδα τους σημειώνεται ότι η αποστολή τους είναι να «ανακαλύψουν και να μοιραστούν την κατανόηση της φύσης και της σχέσης της με την βιβλική αποκάλυψη του Θεού του Δημιουργού.

Ο καθηγητής Εσπεράντε είναι πεπεισμένος ότι η Κιβωτός του Νώε είναι στο Αραράτ και απαιτείται «αυστηρό, σοβαρό επιστημονικό έργο» στην περιοχή για να αποδειχθεί, όπως αναφέρει η Express. 

«Το αποτέλεσμα των ευρημάτων μου θα δημοσιευθεί σε βιβλία, δημοσιεύσεις και περιοδικά, αλλά σε αυτό το σημείο είναι πολύ νωρίς για να μάθουμε τι θα βρούμε», αναφέρει ο καθηγητής.

«Μόλις η επιστημονική κοινότητα γνωρίσει την ύπαρξη της Κιβωτού του Νώε στο όρος Αραρατ, μπορούμε να την διαθέσουμε στο ευρύ κοινό», προσθέτει.

Ο Νίκολας Πέρσελ, λέκτορας της αρχαίας ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, τονίζει στη MailOnline ότι οι αξιώσεις είναι οι «συνήθεις ανοησίες». Οι περισσότεροι μελετητές και αρχαιολόγοι δεν πιστεύουν στην κυριολεκτική ερμηνεία της ιστορίας της Κιβωτού.

Στις θεωρίες ανακάλυψης του 2010μ, ο Μάικ Πιτ, Βρετανός αρχαιολόγος, ανέφερε: «Αν υπήρχε μια πλημμύρα ικανή να ανυψώσει ένα τεράστιο πλοίο σε ύψος τεσσάρων χιλιομέτρων πάνω από ένα βουνό πριν από 4.800 χρόνια, πιστεύω πως θα υπήρχαν σημαντικές γεωλογικές αποδείξεις γι’ αυτό. Και δεν υπάρχουν».

Οι επιστήμονες είναι πεπεισμένοι ότι η Κιβωτός του Νώε κατέληξε στο όρος Αραράτ στην Τουρκία. Αλλά τι δείχνουν τα νέα στοιχεία;

Ειδικοί επιστήμονες επιμένουν ότι μπορούν να αποδείξουν πως η βιβλική Κιβωτός του Νώε κατέληξε μετά τον κατακλυσμό στο όρος Αραράτ της Τουρκίας. Σύμφωνα με την Γέννεση, ο Θεός είπε στον Νώε να μπει στην Κιβωτό μαζί με ένα ζευγάρι από κάθε είδος ζώου και την οικογένειά του κια να σώσει τον κόσμο από τη βιβλική καταστροφή που πλησίαζε και διήρκησε σύμφωνα με τις Γραφές 150 μέρες.

Έπειτα από χρόνιες έρευνες ειδικοί επιστήμονες επιμένουν ότι θα αποδείξουν πως η Κιβωτός κατέληξε στο όρος Αραράτ της Τουρκίας, όπου και παλαιότερα υπήρχαν αναφορές για κάποια μυστήρια ίχνη από μία τεράστια ξύλινη κατασκευή.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Sun, οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι το βιβλικό καράβι θα αποκαλυφθεί με τη βοήθεια μάλιστα ενός ειδικού υπολογιστή 3D, όπου δείχνει ότι η Κιβωτός εμφανίστηκε στο Αραράτ.

Συγκεκριμένα, ο Αμερικανός ερευνηυτής, Paul Esprante άνηκε σε εκείνη την ομάδα των 100 επιστημόνων που ανέφεραν σε ένα τριήμερο συμπόσιο ότι τα τελευταία ίχνη της Κιβωτού ανακαλύφθηκαν στο Αραράτ.

Οι ειδικοί ανέφεραν ότι τα ίχνη από την ξύλινη κατασκευή που βρήκαν πριν από 7 χρόνια ανήκουν στην Κιβωτό του Νώε. Ωστόσο, ορισμένοι αμφισβήτησαν την αυθεντικότητά τους.

«Τα αποτελέσματα των ερευνών μου θα κυκλοφορήσουν σε βιβλίο και επιστημονικά εγχειρίδια, αλλά προς το παρόν είναι νωρίς για ανακοινώσεις. Ωστόσο μόλις η επιστημονική κοινότητα μάθει γαι τα ευρήματα της Κιβωτού του Νώε στο όρος Αραράτ στην Τουρκία, θα διαθέσουμε τις πληροφορίες στο ευρύ κοινό», δήλωσε ο Paul Esprante.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, Dr Oktay Belli ανέφερε ότι «Η Κιβωτός του Νώε, ο κατακλυσμός δεν είναι μύθος αλλά ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη και αναφέρεται στα ιερά βιβλία».

Ο Dr Andrew Snelling από την άλλη δεν πείθεται από τη τελευταία αυτή θεωρία για την ύπαρξη της Κιβωτού του Νώε στο όρος Αραράτ καθώς , όπως ισχυρίζεται το «¨ορος Αραράτ εμφανίστηκε αφού υποχώρησαν τα νε΄ρα μετά τον κατακλυσμό». Ισχυρίζεται ότι η Κιβωτός κατέληξε σε άν άλλο, άγνωστο μέχρι σήμερα ύψωμα, που εκείνη την εποχή υπήρχε.

Υπενθυμίζεται δε ότι ο Πρόεδρος του σάιτ «Απαντήσεις για την Γέννεση» είχε προγραμματίσει να χτίσει ένα ακρτιβές αντίγραφο της Κιβωτού που θα κόστιζε μάλιστα 62 εκατομμύρια λίρες.

Ροτόντα Θεσσαλονίκη

 Ροτόντα Θεσσαλονίκη

Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου - Ροτόντα

Η Ροτόντα βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης και αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα ρωμαϊκά μνημεία στην Ελλάδα.

Από το 1988 ανήκει στα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Στις 18 Δεκεμβρίου 2015 η Ροτόντα μετά από τις εργασίες αποκατάστασης άνοιξε τις πύλες της στο κοινό και ξαναβρήκε τη θέση της στην πολιτιστική κληρονομιά της Θεσσαλονίκης.

Η Ροτόντα αποτελεί τμήμα του ανακτορικού συγκροτήματος του αυτοκράτορα Γαλερίου και κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Τετραρχίας.

Μαυσωλείο, χώρος λατρευτικών μυστηρίων, ναός, μητρόπολη, τζαμί, La Rotonde, μουσείο. Όπως κι αν περιγραφεί η Ροτόντα δεν παύει να είναι άρρηκτα δεμένη και συνυφασμένη με την εικόνα και την ιστορία της Θεσσαλονίκης.

H Ροτόντα είναι θολωτό στρογγυλό κτίσμα του 4ου αιώνα στη Θεσσαλονίκη, όμοιο με το Πάνθεον της Ρώμης και προοριζόταν για ναός του Διός. Λόγω της μη χρήσης του, μετατράπηκε επί βυζαντίου σε χριστιανικό ναό των Ασωμάτων Δυνάμεων και μετά την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το 1912, αφιερώθηκε στον Άγιο Γεώργιο. Συμπεριλαμβάνεται στα Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. 

Κτίστηκε στα χρόνια του αυτοκράτορα Γαλέριου γύρω στο 304 μ.Χ. ενώ προοριζόταν ως ναός του Δία ή των Καβείρων, ή ως Μαυσωλείο του Γαλέριου. Ωστόσο, εξαιτίας του θανάτου του Γαλέριου το 311 μ.Χ., η Ροτόντα έμεινε κενή χωρίς χρήση. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε με διαφορετική λειτουργία απο λαούς της εγγύς ανατολής.

Στα τέλη του 4ου αιώνα, την εποχή του Θεοδόσιου Α' και αφότου στη Θεσσαλονίκη είχε επικρατήσει ο Χριστιανισμός, η Ροτόντα μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό των Ασωμάτων Δυνάμεων ή Αρχαγγέλων και τότε έγιναν στο μνημείο ορισμένες μετασκευές, που ήταν αναγκαίες για τη νέα λατρεία. Έτσι έγινε διάνοιξη της ανατολικής κόγχης και προσθήκη του ιερού, ενώ ανοίχτηκε και η αντίστοιχη δυτική κόγχη και δημιουργήθηκε νέα είσοδος. Ακόμη, σε απόσταση οκτώ μέτρων από τον τοίχο κατασκευάστηκε εξωτερικά ένας άλλος χαμηλότερος κυκλικός τοίχος που δεν υφίσταται σήμερα. Ο χώρος ανάμεσα στους δύο τοίχους στεγάστηκε και, με τη διάνοιξη των υπολοίπων κογχών, δημιουργήθηκε ένα περιμετρικό εξωτερικό κλίτος. Τέλος κατασκευάστηκαν τα περίφημα ψηφιδωτά του μνημείου, που κοσμούν καμάρες κογχών, τοξωτά ανοίγματα φεγγιτών και το μεγάλο θόλο. Θεωρείται πως ο αρχικός σκοπός ήταν η χρήση του ως βαπτιστήριο των Χριστιανών της Θεσσαλονίκης.

Από την Αψίδα του Γαλερίου μία «πομπική οδός» οδηγούσε προς τα βορειοανατολικά στη Ροτόντα, το κορυφαίο κτίριο του Γαλεριανού Συγκροτήματος, στο επιβλητικό, πλινθόκτιστο, κυκλικό στην κάτοψή του οικοδόμημα. Η διάμετρος του κτηρίου είναι 24,50 μέτρα και το ύψος περίπου 30 μέτρα. Εσωτερικά στο πάχος των τοίχων, που είναι 6,30 μέτρα, ανοίγονται οκτώ καμαροσκέπαστες κόγχες. Πάνω από αυτές υπάρχουν μεγάλα παράθυρα με τοξωτές απολήξεις και πιο πάνω, στα ενδιάμεσα, μια ακόμη σειρά από μικρότερα παράθυρα. Το οικοδόμημα είναι καλυμμένο με μεγάλο ημισφαιρικό τρούλο, στην κορυφή του οποίου υπήρχε οπαίο, για να διαχέεται στο εσωτερικό το φως της ημέρας. Τον τρούλο κρύβει εξωτερικά ο υπερυψωμένος περιμετρικός τοίχος, που κλείνει επάνω με ξύλινη κεραμοσκεπή. Η είσοδος του μνημείου, στην αρχική κατασκευή, ήταν από τα νοτιοδυτικά, όπου υπάρχει ένα πρόπυλο και όπου κατέληγε η «πομπική οδός».

Έξω από το νότιο πρόπυλο του μνημείου έχει εντοπιστεί η βάση του μαρμάρινου μονολιθικού άμβωνα, ο οποίος σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο της Κωνσταντινούπολης.

Ροτόντα ονομάστηκε από το κυκλικό της σχήμα, ενώ το όνομα Άγιος Γεώργιος έλαβε από το γειτονικό ομώνυμο εκκλησάκι μετά την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912. Σήμερα λειτουργεί ως επισκέψιμο μνημείο.

Οι αγιογραφίες είναι από τις αρχές του 5ου αιώνα, διότι οι εικονιζόμενοι άγιοι μαρτύρησαν όλοι μέχρι την εποχή του Διοκλητιανού και του Μαξιμιανού. Οι αγιογραφίες διασώζονται σήμερα μόνο κάτω από τον θόλο, ενώ οι υπόλοιπες καταστράφηκαν όταν ο ναός μεταβλήθηκε από τους Τούρκους σε μωαμεθανικό τέμενος από τον σεΐχη Σουλεϊμάν Χορτατζή Εφέντη το 1590. Τότε έγινε και η προσθήκη του μιναρέ. Τα ψηφιδωτά που σώζονται στις καμάρες και στα τόξα των φεγγιτών έχουν καθαρά διακοσμητικό χαρακτήρα. Εικονίζονται μέσα σε χρυσό φόντο γεωμετρικά σχήματα σε μεγάλη ποικιλία καθώς και θέματα από το φυσικό κόσμο, όπως καρποί, ζώα, πουλιά, κάνιστρα και άνθη με μια φυσιοκρατική διάθεση και ζωηρά χρώματα.

Στον θόλο, στην κορυφή της μεγάλης ψηφιδωτής σύνθεσης εικονιζόταν όρθιος σταυροφόρος Χριστός γεγονός που μας αποκαλύπτεται από το διασωθέν περίγραμμα από κάρβουνο που απέμεινε πάνω σίαμα. Ο Χριστός εικονιζόταν μέσα σε πολύχρωμη «δόξα», τμήματα της οποία διασώζονται σήμερα, που την υποβάσταζαν τέσσερις άγγελοι. Κατά τον πρόσφατο καθαρισμό των ψηφιδωτών του μνημείου ήρθαν στο φως τα κεφάλια και τα φτερά των αγγέλων. Πιο κάτω υπάρχει μία ζώνη των ψηφιδωτών που έχει καταστραφεί. Χαμηλότερα η τρίτη ζώνη ψηφιδωτών είναι καλύτερα διατηρημένη.

Είναι χωρισμένη σε οκτώ τμήματα, σε καθένα από τα οποία παριστάνεται ένα φανταστικό διώροφο πολυτελές και ανάλαφρο οικοδόμημα με πλήθος διακοσμητικών στοιχείων. Μπροστά από αυτά τα οικοδομήματα παριστάνονται, δύο ή τρεις άγιοι όλοι σε στάση δέησης. Οι επιγραφές που τους συνοδεύουν δηλώνουν το όνομα, την ιδιότητά τους και το μήνα που γιορτάζουν. Τα πρόσωπά τος, διατηρούν την ελληνιστική παράδοση και αποτελούν έξοχα δείγματα της πρώιμης χριστιανικής προσωπογραφίας. Στην κόγχη του ιερού υπάρχει τοιχογραφημένη η Ανάληψη, που έχει υποστεί φθορές.

Το Μάρτιο του 1430 η Θεσσαλονίκη μετατρεπόταν από κέντρο του χριστιανικού πολιτισμού σε μια νέα εστία της τουρκο-ισλαμικής κουλτούρας. Η τουρκική κατάκτηση άλλαξε τη μορφή της πόλης με την ύψωση μιναρέδων δίπλα στις εκκλησίες που μεταβλήθηκαν σταδιακά σε τζαμιά. Η μετατροπή των εκκλησιών σε τζαμιά έγινε σε δύο φάσεις, μία στο τέλος του 15ου και μία στο τέλος του 16ου αιώνα.  Η δεύτερη φάση συνδέεται με το γενικό φόβο για το τέλος του κόσμου στο μουσουλμανικό έτος 1000 (1592 μ.Χ). Η Ροτόντα έγινε τζαμί υπό αυτές τις συνθήκες το έτος 999 της Εγίρας (1590 μ.Χ). 

Ο Σινάν Πασάς ανέλαβε τις απαραίτητες εργασίες για τη μετατροπή, που περιλάμβαναν και την κατασκευή του μιναρέ στον τύπο εκείνο που είχαν κτιστεί οι μιναρέδες στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης από τον Σελίμ Β'.

Ο μιναρές της Ροτόντας σώζεται σήμερα χωρίς την κωνική στέγη του και με κατεστραμμένο μετά τον σεισμό του 1978 το υψηλότερο τμήμα του,όπως επίσης και τμήμα του εξώστη του.

Το ύψος του μιναρέ φτάνει τα 35,85μ. Η βάση του είναι ορθογωνική, τετράγωνη σε κάτοψη, με μήκος πλευράς 5,65 μ. περίπου. Στο ύψος του κατωφλιού του ανοίγματος η βάση φαρδαίνει και δημιουργείται κρηπίδωμα που προεξέχει 14 εκ. περίπου περιμετρικά από την τοιχοποιία της βάσης. Το άνοιγμα του κλιμακοστασίου είναι κυκλικό με διάμετρο 1,80μ. Στο κέντρο του ανοίγματος είναι τοποθετημένος μαρμάρινος κίονας διαμέτρου 0,27 μ. και ύψους 2,27 μ.

Αποτελεί τη βάση του κτισμένου πυρήνα του κλιμακοστασίου που δημιουργείται από επάλληλους πλίνθους κυκλικής διατομής. Το άνοιγμα που οδηγεί στο εσωτερικό του μιναρέ καταλήγει σε οξυκόρυφο τόξο κατασκευασμένο με πλίνθους. Σε χαμηλότερη στάθμη μαρμάρινο μέλος αποτελεί το οριζόντιο ανώφλι του ανοίγματος, ενώ το κενό ανάμεσα στο ανώφλι και το κατακόρυφο τόξο κλείνεται με δεύτερο ημικυκλικό τόξο και γέμισμα του τυμπάνου με λίθους.

Η βάση του κορμού είναι σε κάτοψη εξωτερικά πολύγωνο με τριάντα πλευρές και με διάμετρο εγγεγραμμένου κύκλου που κυμαίνεται από 3,17 μ. στο χαμηλότερο σημείο έως 4,5 μ. στο υψηλότερο τμήμα του. Στην επιφάνεια του στερεού που καλύπτεται με ακτινωτές διακοσμήσεις, ανοίγεται μικρό παράθυρο ύψους 42 εκ. και πλάτους 12 εκ. Ο κορμός του μιναρέ που υψώνεται σαν δωρικός κίονας, είναι σε κάτοψη εσωτερικά κύκλος και εξωτερικά πολύγωνο με είκοσι πλευρές. Φέρει δύο πλίνθινους δακτυλίους, έναν κοντά στη βάση του και έναν κοντά στο ύψος του εξώστη, και πέντε στενόμακρα παράθυρα πλάτους περίπου 10 εκ. και ύψους 40-60 εκ., που φαρδαίνουν στο εσωτερικό και βρίσκονται στην ίδια κατακόρυφο. Το τμήμα του κορμού πάνω από τον εξώστη αλλάζει ελαφρά κλίση και καταλήγει, μετά την μεσολάβηση νέου δακτυλίου, σε εξωτερικό πολύγωνο με διάμετρο εγγεγραμμένου κύκλου 1,2 μ. Στον εξώστη, που έχει πλάτος 0,87 μ. οδηγεί άνοιγμα ύψους 1,5 μ με τοξωτή απόληξη. Η έντονα κωνική στέγαση του μιναρέ που βλέπουμε σε παλιές φωτογραφίες, δεν σώζεται σήμερα. Από τη βάση του κτίσματος μέχρι την κορυφή του μεσολαβούν 129 σκαλοπάτια.

To πάχος της τοιχοποιίας της βάσης είναι 1,4 μ. Παράπλευρα στη θύρα εισόδου βρίσκονται εντοιχισμένοι πεσσίσκοι παλαιοχριστιανικής βασιλικής, που όμοιοί τους σώζονται ανάμεσα στα γλυπτά του περιβόλου της Ροτόντας. Διακρίνονται ακόμη δύο επιτύμβιες πλάκες εντοιχισμένες στη βορειοανατολική και νοτιοανατολική πλευρά της βάσης του μιναρέ. Τη σημερινή κλίμακα ανόδου στο εσωτερικό του μιναρέ αποτελούν επάλληλα μαρμάρινα σκαλοπάτια σε δεύτερη χρήση. Ο κορμός του μιναρέ είναι χτισμένος εξ ολοκλήρου με πλίνθους που του δίνουν εσωτερικά τη μορφή κυλίνδρου και εξωτερικά ραβδωτού κίονα.

Μετά τον σεισμό του 1978 ο μιναρές ζώστηκε με μεταλλικές σκαλωσιές, όπως και η Ροτόντα. Στα άμεσα μέτρα στερέωσης του μνημείου ήταν η κατασκευή εσωτερικού μανδύα από οπλισμένο σκυρόδεμα στο ανώτατο τμήμα του και το περιμετρικό δέσιμο του κατεστραμμένου εξώστη του.