To Δυτικό Τείχος ή Τείχος των Δακρύων (εβραϊκά: הַכֹּתֶל הַמַּעֲרָבִי , ΧαΚότελ ΧαΜαάραβιτ, αραβικά: حائط البراق, Χαΐτ Αλ-Μπουράκ) είναι τμήμα του αρχαίου τείχους του όρους του Ναού και αποτελεί ίσως το πιο ιερό σημείο για τους Εβραίους εκτός του ίδιου του όρους. Σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση, το τείχος είναι τμήμα του Δεύτερου Ναού της Ιερουσαλήμ. Βρίσκεται στη παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ, στους ανατολικούς πρόποδες του όρους του Ναού.
Το σήμερα εκτεθειμένο μέρος του τείχους στη πλατεία της εβραϊκής συνοικίας έχει 19 μέτρα ύψος (από συνόλου 32 μέτρων) και 57 μέτρα μήκος. Άλλα εκτεθειμένα τμήματα είναι το νότιο τμήμα μήκους 80 μέτρων και ένα κομμάτι που βρίσκεται στη μουσουλμανική συνοικία μήκους 8 μέτρων. Συνολικά, το Δυτικό Τείχος έχει μήκος 488 μέτρα. Είναι κατασκευασμένο από ασβεστολιθικούς ογκόλιθους.
Περισσότερο από το μισό του τείχους, συμπεριλαμβανομένων των τμημάτων κάτω από το επίπεδο του δρόμου, θεωρείται ότι κατασκευάστηκε από τον Ηρώδη το Μέγα το 19 π.Χ., αν και φαίνεται ότι οι εργασίες συνεχίστηκαν μετά το θάνατό του. Το υπόλοιπο κατασκευάστηκε μετά το 7ο αιώνα. Είναι για αιώνες τόπος προσευχής και προσκυνήματος των Εβραίων· η αρχαιότερη πηγή που παραπέμπει σε εβραϊκή θρησκευτική προσκόλληση στο χώρο χρονολογείται στον 4ο αιώνα. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά έγιναν προσπάθειες να αγοραστούν δικαιώματα ιδιοκτησίας στο ίδιο το τείχος αλλά και την άμεση περιοχή από διάφορους Εβραίους, αλλά καμία δεν ήταν επιτυχής. Με την άνοδο του σιωνιστικού κινήματος στις αρχές του 20ου αιώνα, το τείχος έγινε σημείο προστριβών μεταξύ της Εβραϊκής κοινότητας και της μουσουλμανικής θρησκευτικής ηγεσίας.
Η τελευταία ανησυχούσε ότι οι θρησκευτικές διαστάσεις του Δυτικού Τείχους θα χρησιμοποιούνταν ως βάση ενίσχυσης των εθνικιστικών εβραϊκών αξιώσεων στο Όρος του Ναού και την Ιερουσαλήμ. Τα κρούσματα βίας μπροστά στο τείχος έγιναν σύνηθες φαινόμενο με αποτέλεσμα την σύγκληση μιας διεθνούς επιτροπής το 1930 για τον καθορισμό των δικαιωμάτων και των αξιώσεων των Εβραίων και των μουσουλμάνων σε σχέση με το τείχος. Μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948, το τείχος τέθηκε υπό τον έλεγχο της Ιορδανίας και οι Εβραίοι αποκλείστηκαν από την περιοχή για 19 χρόνια. Το Ισραήλ κατέλαβε την Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ στον Πόλεμο των έξι ημερών το 1967, κατεδαφίζοντας την παρακείμενη στο τείχος ηλικίας 770 ετών μαροκινή συνοικία.
Ερυθρά Θάλασσα Γνωρίζοντας έναν υδάτινο παράδεισο.
Η Ερυθρά θάλασσα είναι στενός θαλάσσιος βραχίονας του Ινδικού Ωκεανού ανάμεσα στην ΒΑ. Αφρική και την ΝΔ. Ασία δημιουργώντας τον αρχαίο Αράβιο κόλπο, κατά διεύθυνση Β.ΒΔ. - Ν.ΝΑ. Ενώνεται με τον Ινδικό Ωκεανό μέσω του στενού του Μπαμπ ελ Μαντέμπ και του κόλπου του Άντεν και με τη Μεσόγειο με τη διώρυγα του Σουέζ. Στο βόρειο άκρο της προβάλλει μικρός βραχίονάς της δημιουργώντας τον κόλπο της Άκαμπα όπου μεταξύ αυτού και του κόλπου του Σουέζ - βρίσκεται η χερσόνησος του Σινά. Έχει 1.900 χλμ. μήκος, 300 χλμ. μέγιστο πλάτος και 450.000 τ.χμ. έκταση.
Την εποχή της «Εξόδου» (ή φυγής) των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, η Ερυθρά ονομαζόταν και Θάλασσα των Καλαμιών και ήταν τότε λίμνη. Το βόρειο σημερινό τμήμα της, δυτικά της χερσονήσου Σινά, αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη (βιβλίο «Έξοδος») ότι διέσχισαν οι Ισραηλίτες, όπως επί χιλιετηρίδα διασχιζόταν μόνο κατά πλάτος και ποτέ κατά μήκος.
Το όνομά της οφείλεται σε πλήθος μικρών ζωοφύτων που επιπλέουν σε μεγάλη έκταση επ΄ αυτής από αρχαιοτάτων χρόνων, προσδίδοντάς της χρώμα ερυθρωπό. Επί το πλείστον οι ακτές της Ερυθράς είναι χαμηλές και αμμώδεις, ο δε βυθός της κοντά στις ακτές είναι απότομος και ακανόνιστος, και σε πάρα πολλά σημεία λίαν επικίνδυνος, ιδιαίτερα σε μικρά ιστιοφόρα, λόγω των πλακόμορφων κοραλλιογενών υφάλων.
Η Ερυθρά προσβάλλεται ειδικά στο νότιο τμήμα της από τους ετήσιους μουσώνες τους οποίους πρώτος κατέγραψε ο αρχαίος Έλληνας γεωγράφος και μετεωρολόγος Ίππαλος, ενώ στο βόρειο τμήμα του από τους συνήθεις μεσογειακούς περισσότερο όμως σφοδρούς.
Οι Άραβες, ακτοπλοώντας μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας την περιοχή αυτή, φοβούνταν αμφότερους τους παραπάνω ανέμους και γι΄ αυτό συγκρατούσαν τα πρωτόγονα σκάφη τους από τις ακτές που τραβούσαν συνηθέστερα καμήλες. Έχει σημειωθεί ότι όταν επιχειρούσαν τον κατά μήκος διάπλου της Ερυθράς η διάρκειά του έφθανε τους οκτώ μήνες.
Συνορεύουσες χώρες Οι επτα χώρες συνορεύουν με την Ερυθρά Θάλασσα και είναι οι εξής: Ανατολική ακρή: Σαουδική Αραβία Υεμένη Δυτική ακτή: Αίγυπτος Σουδάν Ερυθραία Τζιμπουτί Σομαλία Ο κόλπος του Σουέζ βρέχει εξολοκλήρου την Αίγυπτο. Ο κόλπος της Ακάμπα βρέχει την Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Ιορδανία και τη Σαουδική Αραβία. Η θάλασσα είναι γνωστή για τις υπέροχες ψυχαγωγικές εγκαταστάσεις κατάδυσης, όπως το Ras Mohammed, το ναυάγιο SS Thistlegorm, ο ύφαλος Elphinstone, Οι Αδελφοί, ο ύφαλος του Δαιδάλου, ο ύφαλος του Αγίου Ιωάννη, το βραχώδες νησί της Αιγύπτου και λιγότερο γνωστές θέσεις, όπως στο Σουδάν το Sanganeb, Abington, Ango'rosh και Shaab Rumi. Η Ερυθρά Θάλασσα έγινε περιζήτητος προορισμός κατάδυσης μετά τις αποστολές του Hans Hass στη δεκαετία του 1950 και αργότερα από τον Jacques-Yves Cousteau. Δημοφιλή τουριστικά θέρετρα περιλαμβάνουν Ελ Γκούνα, Hurghada, Safaga, Μάρσα Αλάμ, στη δυτική ακτή της Ερυθράς Θάλασσας και το Σαρμ-ελ-Σέιχ, Νταχάμπ, και Τάμπα στην αιγυπτιακή πλευρά του Σινά, καθώς και την Άκαμπα στην Ιορδανία και την πόλη Εϊλάτ στο Ισραήλ σε μια περιοχή γνωστή ως η Ριβιέρα της Ερυθράς Θάλασσας. Η δημοφιλής τουριστική παραλία του Σαρμ ελ-Σέιχ έκλεισε για όλους τους κολυμβητές το Δεκέμβριο του 2010 καθώς παρατηρήθηκαν διάφορες σοβαρές επιθέσεις καρχαριών, συμπεριλαμβανομένου ενός θανατηφόρου δυστηχήματος.
Το Δεκέμβριο του 2010, οι επιστήμονες που ερευνούσαν τις επιθέσεις είχαν εντοπίσει χωρίς επαλήθευση, πολλές πιθανές αιτίες για αυτό το φαινόμενο. Υπεραλίευση, η οποία προκαλεί μεγάλους καρχαρίες να κυνηγούν πιο κοντά στην ακτή, φορείς τουριστικών σκάφών που διοργανώνουν υπεράκτιες εκδρομές για φωτογράφιση καρχαρία αλλά και αναφορές για πλοία που ρίχνουν νεκρά ζώα στη θάλασσα. Η στενότητα της θάλασσας, το σημαντικό βάθος και το υφαλοπρανές, συνδυάζονται για να σχηματίσουν μια γεωγραφία όπου οι μεγάλοι καρχαρίες βαθέων υδάτων μπορούν να περιφέρονται σε εκατοντάδες μέτρα νερού, αλλά ταυτόχρονα σε ακτίνα εκατό μέτρων από τις περιοχές κολύμβησης.
Ερυθρά θάλασσα: ο παράδεισος των καταδύσεων. Πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια, η αραβική χερσόνησος αποσχίστηκε από την Αφρική και, έτσι, δημιουργήθηκε η Ερυθρά Θάλασσα. Αυτό το τεράστιο ρήγμα στην επιφάνεια της Γης, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας πολύ βαθιάς θάλασσας, η οποία σε ορισμένες περιοχές φτάνει τα 3.000 μέτρα.
Ο απίστευτα πλούσιος βυθός της Ερυθράς Θάλασσας και του Κόλπου της Άκαμπα, οφείλεται σε ένα ασυνήθιστο συνδυασμό περιβαλλοντικών συνθηκών. Πρώτον, η Ερυθρά Θάλασσα είναι σχετικά προστατευμένη και ήρεμη. Τα ρεύματά της είναι ήπια και ομαλά. Οι παλίρροιες σχεδόν ανύπαρκτες και η θερμοκρασία της ζεστή και σταθερή.
Το βάθος της είναι πολύ μεγάλο, αλλά τα νερά είναι ζεστά, γιατί θερμαίνονται από τα υποθαλάσσια ηφαίστεια που βρίσκονται στο βυθό της. Όλα αυτά, έχουν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός μοναδικού οικοσυστήματος από κοραλλιογενείς υφάλους, ο οποίοι φιλοξενούν πολλά είδη κοραλλιών και πάνω από 1000 είδη ψαριών, μερικά από τα οποία δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο. Ο πλούτος των κοραλλιών, μερικά από τα οποία έχουν απίστευτα χρώματα και τεράστιο μέγεθος, κάνουν τις καταδύσεις στη χερσόνησο του Σινά μια μαγική εμπειρία! Πολύχρωμα, εξωτικά ψάρια, σφυροκέφαλοι καρχαρίες, γιγάντια μάντα συνθέτουν ένα σκηνικό, που ξεπερνάει ακόμα και τα πιο φανταστικά ενυδρεία. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο μεγάλος Κουστώ, επέλεξε την Ερυθρά Θάλασσα για να συστήσει στον πλανήτη, τον υπέροχο κόσμο των καταδύσεων. Ούτε είναι τυχαίο, ότι τουριστικά θέρετρα όπως είναι το Σαρμ Ελ Σεϊχ, η Χουρκάντα, η Ντάχαμπ, η Άκαμπα και η Εϊλάτ, συγκεντρώνουν τους φανατικούς των καταδύσεων από όλο τον κόσμο!
Οι πολύ πεινασμένες κάμπιες: Χιλιάδες προνύμφες περονόσπορου πλέκουν γιγαντιαίο ιστό πάνω από θάμνους για να προστατεύσουν τον εαυτό τους και το πιο σημαντικό, το φαγητό τους, από τους θηρευτές.
Οι κάμπιες αυτές θέτουν αυγά επάνω σε φυτά που οι κάμπιες τους μπορούν να τρέφονται από αυτά όταν εκκολαφθούν.
Χιλιάδες μικροσκοπικές κάμπιες έπειτα πλέκουν τον ιστό πάνω στα φυτά αυτά και τον εαυτό τους για προστασία από τους θηρευτές.
Πολλά ζώα φτάνουν σε ακραία μέτρα για να προστατεύσουν το σκληρά κερδισμένο δείπνο τους από τα αρπακτικά. Αλλά εδώ αυτές οι πεινασμένες κάμπιες έχουν βρει τη δική τους έξυπνη μέθοδο δημιουργώντας ένα γιγαντιαίο ιστό για να παγιδεύσουν τα επιλεγμένα φυτά σίτισης.
Αυτές οι απίστευτες εικόνες δείχνουν ένα εκπληκτικό ιστό πλάτους 20ft επί 5ft που περιστρέφεται από χιλιάδες κάμπιες Ermine Moth σε θάμνους απέναντι από τη φυλακή Belmarsh στο νοτιοανατολικό Λονδίνο. Έναν ιστό που έφταιξαν μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες.
Βρέθηκε μετασχηματιστής 20.000 ετών στο Κόσοβο. Μία πραγματικά σπουδαία ανακάλυψη, πέρα από τα συνηθισμένα και καθιερωμένα, ισχυρίζονται ξένα μέσα ότι έγινε.
Είναι όμως αληθινή ή πρόκειται για κάποια απάτη;
Υποστηρίζεται, λοιπόν, ότι ο φωτογράφος και ερευνητής Ismet Smaili ανακάλυψε ένα μυστηριώδες τεχνούργημα στα βουνά του Κοσσυφοπεδίου. Αυτό το αντικείμενο εξωτερικά είναι μια ασυνήθιστη πέτρα με ενσωματωμένο ηλεκτρομαγνητικό πηνίο. Κι εδώ αρχίζουν τα περίεργα! Το αποκαλούμενο ως «πηνίο των χάλκινων συρμάτων» δεν εισάγεται απλά στο αυλάκι κοπής, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, αλλά σχηματίζει ένα σύνολο με την πέτρα, σαν η πέτρα να έλιωσε (ενδεχομένως με τεχνητό τρόπο) και στην συνέχεια της δόθηκε το απαραίτητο σχήμα για να δημιουργήσει ένα μετασχηματιστή. Εκτός από την πέτρα και το «πηνίο με χάλκινα καλώδια», το όλο τεχνούργημα λέγεται ότι περιέχει έναν μονωτή, του οποίου η σύνθεση διαφέρει από το περιβάλλον υλικό. Έχει κυρτές λωρίδες σε κύκλο που μοιάζουν με σκάλισμα, με ανάγλυφο και είναι επίσης συγχωνευμένο σε μια πέτρα, όπως το ίδιο το πηνίο.
Στην άλλη πλευρά της πέτρας, υπάρχουν τοποθετημένα 4 συμμετρικά ανοίγματα, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα αντιπροσωπεύουν οπές για βύσματα και συλλέγουν ενέργεια που λαμβάνεται από τον μετασχηματιστή (φάση).
Οι ειδικοί που εξέτασαν την παράξενη αυτή πέτρα εκτιμούν πως πρόκειται για μία κατασκευή που η ηλικία της ξεπερνά κατά πολύ τα 20.000 χρόνια. Φυσικά, όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει και η αντίθετη πλευρά: Υποστηρίζεται, λοιπόν, ότι τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει, ό,τι το τεχνούργημα είναι σύγχρονης κατασκευής, φτιαγμένο έτσι ώστε να μοιάζει αρχαίο, ότι τα μεταλλικά μέρη δεν μοιάζουν τόσο σκουριασμένα όσιο θα έπρεπε και γενικότερα ότι πρόκειται για μία απάτη.
Εάν και εφόσον ισχύουν κάποια πράγματα από τους ισχυρισμούς ότι ο λεγόμενος «Μετασχηματιστής 20.000 ετών» του Κοσόβου είναι κάτι αληθινό, τότε αυτό το αντικείμενο ενδεχομένως να αποτελεί ένα ακόμα τεχνούργημα που στοιχειοθετεί υπέρ μίας αρχαίας προηγμένης τεχνολογίας, ενός προηγούμενου κύκλου της ανθρωπότητας, ή κατασκευές που ξέχασαν κάποιοι που ίσως δεν προέρχονται από τον δικό μας χώρο, τον χώρο της γης.
