ΥΠΟΘΕΣΗ LUKY KEYES
ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΤΕΤΡΑΧΡΟΝΗ LUCY KEYES;
Τον Απρίλιο του 1755, η τετράχρονη Lucy Keyes έφυγε από το σπίτι της στο Mount Wachusett στο Πρίνστον της Μασαχουσέτης - και οι άνθρωποι την αναζητούσαν από τότε. Η μητέρα της Λούσι, Μάρθα, καλούσε την κόρη της κάθε βράδυ για το υπόλοιπο ΛΘΚΥτης ζωής της. Ενώ το φάντασμά της λέγεται ότι στοιχειώνει το βουνό μέχρι σήμερα, κανείς δεν ξέρει τι απέγινε η Λούσι. Η Mary Lynch Cadwallader της Ιστορικής Εταιρείας του Πρίνστον προσφέρει στον Τζεφ αρκετές θεωρίες για το τι μπορεί να συνέβη στη μικρή χαμένη Λούσι.
Αν περιπλανηθείτε στα μονοπάτια πεζοπορίας και στα μονοπάτια του σκι στο δάσος του όρους Wachusett, μπορεί να το ακούσετε. Η απόκοσμη, απελπισμένη κραυγή ενός μόνο ονόματος: Lucy.
Ξέρεις την ιστορία των φαντασμάτων. Πιθανότατα έχετε ένα παρόμοιο στην περιοχή της χώρας σας. Μια γυναίκα περνά τη ζωή της περιπλανώμενη στο δάσος όπου έχασε την κόρη της, φωνάζοντας το όνομά της, τρελαίνοντας σταδιακά με τις δεκαετίες… και δεν σταματάει ακόμα και μετά τον θάνατό της.
Στη Μασαχουσέτη, αυτή η ιστορία συνδέεται με τη Martha Keyes.
Τον Απρίλιο του 1755, οι δύο μεγαλύτερες κόρες της Μάρθας, η Πάτι και η Άννα, κατευθύνθηκαν στην κοντινή λίμνη Wachusett. Η αδερφή τους, η τετράχρονη Λούσι, ακολούθησε. Είτε δεν τους πρόλαβε ποτέ, είτε την έστειλαν πίσω νωρίς, αλλά έτσι κι αλλιώς, εξαφανίστηκε, για να μην την ξαναδεί ποτέ κανείς.
Αμέσως οργανώθηκε ομάδα αναζήτησης, αλλά εμφανίστηκαν με άδεια χέρια. Το μικρό παιδί είχε εξαφανιστεί.
Ταραγμένη, η Μάρθα συνέχιζε να ψάχνει την κόρη της. Για τρεισήμισι δεκαετίες, έψαχνε εκείνα τα δάση, καλώντας τη Λούσι. Και όταν πέθανε σε ηλικία 69 ετών, δεν το έβαλε κάτω. Λένε ότι το φάντασμά της στοιχειώνει αυτά τα δάση μέχρι σήμερα, περιμένοντας μια επανένωση που δεν θα συμβεί ποτέ. Αν και Μερικοί από τους ζωντανούς ισχυρίζονται ότι έχουν δει το παιδί ή τα μικροσκοπικά ίχνη του στο χιόνι. Ή έχουν ακούσει το φάντασμα της Μάρθας να φωνάζει το όνομα της Λούσι. Ή την άκουσε να κλαίει στον τάφο της.
Αυτός ο τάφος βρίσκεται στο νεκροταφείο Meeting Hill στο Mountain Road στην πόλη του Πρίνστον. Είναι ένα μικρό νεκροταφείο, και η πέτρα της με την κορυφή του memento-mori είναι εύκολο να βρεθεί. Δεν υπάρχει πέτρα για τον σύζυγό της Ρόμπερτ. Λένε ότι ήταν πολύ φτωχός για να αντέξει οικονομικά αφού πούλησε τη γη του για να επενδύσει σε πόρους για να βρει την κόρη του. Τα άλλα παιδιά τους, μερικοί λένε ότι ήταν έως και δέκα, προχώρησαν και μπορούν να βρεθούν σε άλλα νεκροταφεία, εκτός από τον Jonas, έναν από τους γιους. Η πέτρα του είναι ακριβώς δίπλα σε αυτή της Μάρθας, γερμένη, σαν να είναι ενοχλημένος με το πόσο συχνά σηκώνεται η μητέρα του όταν το μόνο που θέλει να κάνει είναι να κοιμηθεί στην αιωνιότητα.
Ο επιτάφιος της δεν αναφέρει τίποτα για τη Λούσι ή τη θλίψη της. Αντίθετα, κλείνει με ένα ελπιδοφόρο απόσπασμα του A Morning Hymn:
Όταν ξυπνάω από τον μακρύ ύπνο του θανάτου,
Για την ημέρα ανακαίνισης της φύσης,
Ντύστε με με τη δική τους δικαιοσύνη.
Και καθ' ομοίωσιν σου, Κύριε παράταξε.
Και, φυσικά, δεν υπάρχει ούτε πέτρα, ούτε σκάλισμα αρνιού, ούτε μικροσκοπικός άγγελος για τη μικρή Λούσι. Δεν θα υπήρχε κλείσιμο για την Keyes.
Αλλά υπάρχει κλείσιμο για εμάς. Όσοι από εμάς λέμε ή ακούμε ιστορίες δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Κάποιοι λένε ότι ένας γείτονας ομολόγησε στο νεκροκρέβατό του ότι βρήκε και δολοφόνησε τη Λούσι ως εκδίκηση για μια διαμάχη ακινήτων με τους Κις. Φαίνεται παρατραβηγμένο, και ορισμένα γεγονότα στην υπόθεση φαίνεται επίσης να αμφισβητούν την ιστορία.
Μερικοί λένε ότι χρόνια αργότερα, κυνηγοί που επέστρεψαν πρόσφατα από το Βερμόντ είπαν ότι βρήκαν μια νεαρή λευκή γυναίκα σε μια φυλή ιθαγενών Αμερικανών. Η μόνη λέξη που μίλησε και ήταν κατανοητή στους άντρες ήταν κάτι παρόμοιο με το «Wachusett» ή το «Chusett Hill». Παρά τις προτροπές των κυνηγών, η γυναίκα δεν μπορούσε να βρει κανένα λόγο να εγκαταλείψει τη μοναδική ζωή που γνώριζε.
Το 2005, το Lifetime Channel πρόβαλε μια ταινία-φαντάσματα βασισμένη στην ιστορία που ονομάζεται The Legend of Lucy Keyes , με πρωταγωνιστές την Julie Delpy και τον Justin Theroux. Γύρισαν σκηνές στον τάφο στο Meeting Hill Cemetery.
Το μόνο άλλο τεχνούργημα από την ιστορία, το υποτιθέμενο λίκνο της Λούσι, εκτίθεται στο μουσείο της Ιστορικής Εταιρείας Πρίνστον στη λεωφόρο Boylston 18. Είναι ανοιχτό μόνο κατόπιν ραντεβού και για εκδηλώσεις.
Αλλά μπορείτε πάντα να επισκεφτείτε τον τάφο της Μάρθας. Απλώς ακολουθήστε το κλάμα.
