Καρχαρίας Helicoprion
Αυτός ο μυστηριώδης αρχαίος αρπακτικός καρχαρίας είχε ένα σαγόνι δολοφόνου.
Ο καρχαρίας Helicoprion έζησε πριν από 290 εκατομμύρια χρόνια και θα μπορούσε να τεμαχίσει το θήραμά του στα δύο με το σαγόνι του πριονιού.
Τα απολιθώματα έμοιαζαν με λεπίδες κυκλικών πριονιών. Φθαρμένα με τον καιρό, μερικά από τα αρχαία σαγόνια αποκάλυψαν έως και 150 δόντια ξυράφια (σφήνες) σε σφιχτά τυλιγμένες σπείρες ή στροφές. Για περισσότερο από έναν αιώνα, οι επιστήμονες αναρωτιόνταν : Τι ήταν; Απάντηση: Οι δολοφονικές σιαγόνες του ελικοπτέρου, ήταν μια εξελικτική έξοδος πριν από 275 εκατομμύρια χρόνια.
Το λεγόμενο ελικόπτερο «καρχαρίας buzzsaw» ήταν ένα εξέχον χαρακτηριστικό των ωκεανών πριν από περίπου 290 έως 250 εκατομμύρια χρόνια. Γνωστό ως επί το πλείστον για τα περίεργα σπειροειδή δόντια του, ήταν επίσης ένα τιτανικό θαλάσσιο τέρας που μερικές φορές απλώνονταν περισσότερο από 12 μέτρα σε μήκος και ήταν το μεγαλύτερο θαλάσσιο ζώο της εποχής του.
Ένα τεράστιο νέο απολιθωμένο εύρημα από την περιοχή της Φωσφορίας στο Αϊντάχο ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια της κοινής συνάντησης Rocky Mountain (63η ετήσια) και Cordilleran (107η ετήσια) του 2011. Το απολίθωμα προήλθε από ένα γνωστό θηρίο του Αϊντάχο, ένα περίεργο και εξαφανισμένο γιγαντιαίο ψάρι γνωστό ως Ελικόπτερο. Το εύρημα περιγράφεται από μια ομάδα που αποτελείται από τον Jesse B. Pruitt, τον Δρ Leif Tapanila και συναδέλφους από το Τμήμα Επιστημών της Γης, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Αϊντάχο στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Αϊντάχο.
Αυτό το ζώο βρίσκεται στη συνείδηση του κοινού εδώ και πολλά χρόνια, αλλά η νέα ανακάλυψη αποκαλύπτει κάτι αξιοσημείωτο. Το Helicoprion είχε μια σπείρα δοντιών που ταιριάζει στο μπροστινό μέρος των γνάθων του, με μερικές στροφές να φτάνουν σε αξιοσημείωτα μεγέθη. Το νέο δόντι είχε διάμετρο 45 εκατοστά (18 ίντσες), και ανήκε σε ένα ακόμη περιγραφέν είδος Helicoprion. Στο δείγμα δόθηκε η ονομασία IMNH 36701, μετά το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Αϊντάχο.
Συγκρίσεις με άλλα μέλη του γένους αποκάλυψαν έναν ακόμα κολοσσό που οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να έχουν μεγαλώσει περισσότερο από 10 μέτρα. Ένα άλλο δείγμα δημοσιεύθηκε το 2013, αν και αυτό βρέθηκε πολύ νωρίτερα, κατά τη δεκαετία του 1980. Μόλις πρόσφατα οι Pruitt, Tapanila και ομαδικοί μελετητές μελέτησαν αυτό το δεύτερο εύρημα και τα αποτελέσματα ήταν πραγματικά συγκλονιστικά. Το δεύτερο εύρημα, το IMNH 49382 είναι ελλιπές, αλλά η έρευνα του Pruitt αποκαλύπτει ένα δόντι με μέγεθος έως 60 εκατοστά. Αυτό αντιστοιχεί σε ένα τεράστιο πλάσμα που φτάνει και πιθανώς να υπερβαίνει τα 12 μέτρα (40 πόδια) μήκος.
Αυτό δείχνει ότι αυτό το συγκεκριμένο είδος ελικοπτέρων δεν ήταν μόνο από τα μεγαλύτερα από όλα τα ψάρια, αλλά ήταν επίσης το μεγαλύτερο θαλάσσιο ζώο της εποχής του. Όχι μόνο το IMNH 49382 είναι το μεγαλύτερο ελικόπτερο που γνωρίζουμε, αλλά περιέχει επίσης υλικό γνάθου και ο Pruitt προσθέτει ότι θα γίνουν περαιτέρω σαρώσεις CT στο εύρημα. Περισσότερες συγκρίσεις που έγιναν με πολύ μικρότερα είδη, το Helicoprion davisii, δείχνει επίσης για το πώς έγινε τόσο τεράστιο.
Το γιγαντιαίο νέο είδος πιθανότατα είχε έναν εξαιρετικά επιταχυνόμενο ρυθμό ανάπτυξης, περίπου πέντε φορές περισσότερο από τον H. davisii, ο οποίος κατάφερε να γίνει τόσο μεγάλος. Αυτό θέτει το δείγμα της Φωσφορίας ως ένα από τα μεγαλύτερα θαλάσσια σπονδυλωτά της εποχής του και πιθανώς ένα από τα μεγαλύτερα χόνδρια ψάρια. Το είδος με το οποίο συγκρίθηκε ο γίγαντας, ο H. davisii, είχε μια περιστροφή μόλις 23 εκατοστά όταν περνούσε από το δείγμα με το όνομα IMNH 37899.
Αυτό το μικρότερο είδος είναι το πιο κοινό δείγμα στη Φωσφορία και οι γίγαντες διαφέρουν σημαντικά από αυτό το είδος. Για παράδειγμα, τα κοινά μικρότερα είδη έχουν δόντια με ευρεία απόσταση και γερά ενώ τα σχετικά μεγάλα H. bessonowi από τη Ρωσία έχουν μικρότερα και πιο στενά δόντια. Ο Pruitt προσθέτει ότι το πολύ μεγάλο δείγμα του Αϊντάχο μπορεί να είναι μεγαλύτερο στο σώμα από το ρωσικό είδος. Επομένως, όχι μόνο αυτές οι δύο ανακαλύψεις βοήθησαν στη διεύρυνση του ελικοπτέρου, αλλά έχουν ξαναγράψει τις εξελικτικές σχέσεις του ζώου στο σύνολό του.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που αυτό το πλάσμα έχει προβληματίσει με την εικόνα του. Η ιστορία του Helicoprion περιλαμβάνει περίεργες και παραμορφωμένες απόψεις της βιολογίας του. Όλη αυτή η σύγχυση οφείλεται στα περίεργα δόντια του ζώου, τα οποία αναπτύχθηκαν σε ένα κυκλικό σχήμα στροβιλισμού. Μερικές φορές θα μπορούσαν να υπάρχουν περισσότερα από 150 δόντια στις μεγαλύτερες σπείρες. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποίησαν τις σπείρες ήταν ένα μυστήριο για χρόνια από την ανακάλυψη του ζώου.
Τα πρώτα απολιθώματα του Helicoprion περιγράφηκαν επιστημονικά το 1899 με βάση ένα αποσπασματικό εύρημα από το Καζακστάν. Τα λείψανα πήραν το όνομά τους από τον Ρώσο γεωλόγο, Αλέξανδρο Πέτροβιτς Καρπίνσκι, ο οποίος έδωσε στα υπολείμματα το τρέχον όνομά τους. Σύντομα, το όνομα καθιερώθηκε καθώς οι επιστήμονες προσπαθούσαν να ανακατασκευάσουν το πλάσμα από υπολείμματα τόσο περιορισμένα όσο και ένα μόνο δόντι.
Κάποια στιγμή, ήταν δημοφιλές να ανακατασκευάσει αυτό το όργανο ως στολίδι κολλημένο στο ραχιαίο πτερύγιο, με ένα επιπλέον προσάρτημα κολλημένο στο ρύγχος του. Μερικές φορές ήταν κολλημένο στην άνω γνάθο του ζώου, ενώ άλλες φορές απλώνονταν πέρα από την κάτω γνάθο, σαν ένα ακιδωτό μαστίγιο στο νερό. Επίσης, αυτή τη στιγμή το Helicoprion ανακατασκευάστηκε ως ένας κατάλληλος καρχαρίας, πλήρης με πέντε σχισμές βράγχων.
Καθώς περνούσε ο καιρός, ο καρχαρίας έγινε ακόμη πιο γελοίος, με κάποιες ανακατασκευές να βάζουν το αγκαθωτό εξάρτημα στο τέλος της γνάθου. Αυτή ήταν η πιο δημοφιλής έκδοση του πλάσματος για λίγο. Ήταν μακρύ και στενό, με ένα κρανίο και σωματική διάπλαση με καρχαρία goblin, που έγινε διάσημο από τις ανακατασκευές του παλαιού καλλιτέχνη Ray Troll το 1994. Αργότερα όμως μελέτες, έβαλαν αυτή τη σπείρα βαθύτερα μέσα στο στόμα, με αποτέλεσμα μια πολύ τυπική εμφάνιση καρχαρία »και ένα ανοιχτό στόμα για να εμφανιστούν τα δόντια που κολλάνε στο λαιμό.
Μόνο το 2013, ο Troll επέστρεψε στην ανανέωση της εμφάνισης του ζώου, βάζοντας για άλλη μια φορά το εντυπωσιακό σφυρί του στο τέλος της κάτω γνάθου. Συμμετείχε το 2013 με τον Δρ Leif Tapanila, την Jesse Pruitt και τους συναδέλφους τους για να αποκαλύψουν τα μυστικά του κεφαλιού του ζώου και πώς ταιριάζει η σφήνα στις σιαγόνες.
Η ομάδα χρησιμοποίησε αξονικές τομογραφίες υψηλής ανάλυσης για να αποκαταστήσει σωστά το ζώο, επίσης κατάφερε να ανανεώσει πλήρως την ταυτότητά του στην οικογένεια των χόνδρων ψαριών. Ανακάλυψαν ότι το Helicoprion δεν ήταν καρχαρίας. Αντίθετα, ήταν ένας γιγαντιαίος, αρχαίος συγγενής αρουραίων που ονομάζεται ευγενόδοντας.
Αυτή η εξαφανισμένη οικογένεια, των ευγονενοδόντιων περιλαμβάνει μερικά τερατώδη πλάσματα, όπως το Ορνιθοπρίον μακρύ, το Edestus με το μοναδικό ψαλίδι και το παρόμοιο, αλλά πιο λεπτό, Parahelicoprion. Ήταν όλα απίστευτα εξειδικευμένα ζώα και ήταν μερικά από τα μεγαλύτερα και πιο περίεργα μεγάλα σπονδυλωτά στους ωκεανούς τόσο των ανθρακούχων όσο και των περμανικών περιόδων.
Τα ratfish, ή chimaera, εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα στα βαθύτερα μέρη των ωκεανών, βλέποντας στα σκοτεινά νερά με τα τεράστια μάτια τους. Έχουν ουρές που μοιάζουν με αρουραίους και κινούνται κοντά στον πυθμένα της θάλασσας, συνθλίβοντας τα οστρακοειδή με τα δόντια τους. Αυτές οι χίμαιρες είναι αρκετά αργές και αόριστες και δεν είναι πολύ γνωστές στο ευρύ κοινό, αν και πριν από εκατομμύρια χρόνια είχαν δημιουργήσει μια θαυμάσια σειρά από περίεργες μορφές, όπως οι γιγαντιαίοι ευγονόδοντες. Σχετίζονται με καρχαρίες και ακτίνες, και είναι εξίσου αρχαία.
Ενώ το Helicoprion είχε πιθανότατα το ανθεκτικό σώμα ενός πελαγικού κρουαζιερόπλοιου που μοιάζει με καρχαρία, θα μπορούσε ακόμα να είχε μερικά από τα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με τους σύγχρονους συγγενείς του chimaera. Φυσικά, το πρόσωπο του ζώου έχει αλλάξει εντελώς, με ένα μικρότερο κρανίο και το δόντι να είναι ορατό στο τέλος της γνάθου. Χρησιμοποιούσε αυτό το μοναδικό εξάρτημα για να αντιμετωπίσει θωρακισμένα κεφαλόποδα όπως αμμωνίτες και ναυτιλοειδή, καθώς και καλαμάρια και πιθανώς θωρακισμένα ψάρια. Ήταν πιθανώς ένας ενεργός κυνηγός με επιθετικό τρόπο ζωής. Επομένως, δεν θα είχε το μοναδικό άνοιγμα βραχιόνων πιο φυσιολογικών χιμαιρών. Αντίθετα, το Helicoprion θα μπορούσε να είχε τη μορφή καρχαρία πέντε σχισμών λόγω του τρόπου ζωής του.
Το Helicoprion ως γένος διήρκεσε πριν από 290 έως 250 εκατομμύρια χρόνια, μια μακρά γεωλογική έκταση από την Πρώιμη Περμανία έως την Πρώιμη Τριαδική. Ό, τι και οι συγγενείς του περίεργου, έκαναν σωστά. Ήταν μια πολύ επιτυχημένη οικογένεια που κατάφερε να είναι όχι μόνο η πιο περίεργη αλλά και μεταξύ των μεγαλύτερων θαλάσσιων σπονδυλωτών της εποχής τους.
