JORDAN-Wadi Rum desert
Η έρημος Wadi Rum στην Ιορδανία
Πέρασα τη νύχτα στην μαγική έρημο Wadi Rum της Ιορδανίας.
Η έρημος του Γουάι Ρουμάν της Ιορδανίας.
Το Wadi Rum είναι 720 τετραγωνικά χιλιόμετρα από την καρδιά που σταματά το τοπίο της ερήμου, όπου ένας λαβύρινθος από μονόλιθους από ψαμμίτη και γρανίτη ξεπροβάλλει από το δάπεδο της κοιλάδας. Η δραματική πανοραμική της χώρα είναι εκεί όπου μπορείτε να ακολουθήσετε τα βήματα του Lawrence της Αραβίας, να οδηγήσετε καμήλες μέσα από την ηλιόλουστη έρημο και να είστε ανάμεσα στους ημι-νομάδες Βεδουίνους που εξακολουθούν να ζουν στην περιοχή.
Η έρημος του Wadi Rum στο Joran - Μέση Ανατολή
Οδήγηση κάτω από τον φαινομενικά ατελείωτο σκονισμένο δρόμο στο μεγαλύτερο wadi στη χώρα της Ιορδανίας ήταν εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί ήταν η κινηματογραφική θέση του The Martian, μια ταινία που ήταν τοποθετημένη στον Άρη. Επίσης, γνωστή ως Η κοιλάδα της Σελήνης.
Wadi Rum έρημο στην Ιορδανία
Το λεωφορείο μας έφτασε στους κύριους στρατώνες του στρατοπέδου της έρημο στην άκρη του Wadi Rum, σταθμεύοντας σε ένα μωσαϊκό από άγρια βράχια. Αυτό ήταν μόνο μια στάση, καθώς θα περνούσαμε τη νύχτα σε ένα ιδιωτικό στρατόπεδο βαθύτερα στην έρημο. Όμως, το λεωφορείο 20 ατόμων που χρησιμοποιούσαμε δεν ήταν σε θέση να μας βοηθήσουν περισσότερο.
Wadi Rum Σαφάρι φορτηγών στην Ιορδανία
Ευτυχώς, ήρθαμε πάνω στην ώρα για μεσημεριανό γεύμα, οπότε προτού ξεκινήσουμε, φορτώσαμε τα πιάτα μας με παραδοσιακό ιορδανικό φαγητό στο μακρύ μπουφέ. Μια μεγάλη, πολύχρωμη σκηνή με επικάλυψη από ανατολίτικα χαλιά και καθισμένους πάγκους ήταν η τραπεζαρία.
Καθώς καθίσαμε για φαγητό, ένας ηλικιωμένος μουσικός Βεδουίνος ανέβηκε σε ένα μικρό σκηνικό παίζοντας το oud, ένα ανατολίτικο όργανο παρόμοιο με το μαντολίνο.
Μετά το μεσημεριανό, μας περίμεναν 3 παλιά φορτηγά Toyota 4 × 4, εξοπλισμένα με παγκάκια στην πίσω πλευρά τους. Πραγματοποιήσαμε ένα πεντάωρο σαφάρι στην έρημο μέσω αυτής της τοποθεσίας της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO , κατευθυνόμενοι προς το τοπίο για να εξερευνήσουμε, πριν βρεθούμε στα στρατόπεδα μας για τη νύχτα. Αν και η οδήγηση μέσα στην καμπίνα ήταν μια επιλογή, πήγα στο πίσω μέρος θέλοντας να νιώσω τον άνεμο στα μαλλιά μου και τον ήλιο στο πρόσωπό μου.
Το άρωμα του φασκόμηλου, του κάρδαμου και της κανέλας διαπέρασε τη σκηνή στην πρώτη μας στάση για ένα φλιτζάνι τσάι των Βεδουίνων. Το τσάι είναι ένα σημαντικό τελετουργικό για τους Βεδουίνους. Δεν υπάρχει ποτέ λάθος χρόνος για ένα φλιτζάνι , αυτό περιλαμβάνει μία βασική τελετουργία στη μέση της ερήμου.
Στη συνέχεια τα φορτηγά μας έφεραν σε αυτό που φαίνεται να ήταν στη μέση του τίποτα, όπου δώδεκα καμήλες που στηρίζονται στη ζεστή άμμο κάνοντας κινήσεις μασήματος και δείχνοντας τα μεγάλα κιτρινισμένα δόντια τους.
Αλλά δεν ήμασταν εδώ μόνο για το τοπίο της ερήμου. Ήταν για τις επιγραφές που ήταν χαραγμένες στα βράχια που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το κοπάδι των chomping ζώων. Αυτά τα πετρογλυφικά απεικόνισαν ανθρώπους, αποτυπώματα και ζώα που χρονολογούνται από τους προϊστορικούς χρόνους. Οι πάνω από 35.000 εικόνες και επιγραφές που έχουν σκαρφαλώσει σε όλη την έρημο, λένε 12.000 χρόνια ιστοριών για τους κατοίκους του Wadi Rum, συμπεριλαμβανομένων των Nabataeans.
Οι κοιλότητες ήταν κοινές στην κοιλάδα, αλλά καμία δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή όσο οι επεκτατικοί αμμόλοφοι της κόκκινης αμμουδιάς της Al-Hasany που επέστρεφαν στον Jebel Umm Ulaydiyya. Εδώ οι οδηγοί έβαλαν τα φορτηγά στο πάρκο στη βάση μιας από τις ψηλότερες πλαγιές ισχυριζόμενοι ότι είχε την καλύτερη θέα από την κορυφή. Υπήρχε μόνο ένας τρόπος για να το μάθουμε και αυτό σήμαινε μια απότομη ανάβαση.
Μόλις βρεθήκαμε στην κορυφή, μερικοί από εμάς καθίσαμε σταυροπόδι απολαύσαμε τη φυσική ομορφιά του περιβάλλοντός, ενώ άλλοι προσπαθούσαν να αποτυπώσουν τα καλύτερες εικόνες με την άμμο ως φόντο.
Καθώς έπεσε το βράδυ, η τελευταία στάση που κάναμε ήταν σε αυτό που φαινόταν σαν το μέσον του Wadi Rum. Εδώ εγκαταλείψαμε τα φορτηγά μας, αφού από εδώ ήταν πολύ κοντά με τα πόδια το στρατόπεδο. Αλλά πριν ξεκινήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση, κάναμε όλοι ησυχία περιμένοντας μια άλλη παράσταση.
Κανείς δεν είπε μια λέξη καθώς ο ήλιος άρχισε να βγαίνει πάνω από τα βράχια, φωτίζοντας την έρημο σε ένα αναβρασμό χρωμάτων.
Μετά από πέντε ώρες εξερεύνησης καταλήξαμε σε ιδιωτικό στρατόπεδο βαθιά στην έρημο. Περνώντας μέσα από έναν διάδρομο με κεριά, υπήρχαν περίπου είκοσι μεμονωμένες σκηνές που περιέβαλλαν μια κεντρική αυλή. Αυτή η αίθρια είχε φωτιά όταν φτάσαμε. Άνετα και πολύχρωμα μαξιλάρια περικύκλωσαν το κύκλο της φωτιάς.
Το δείπνο μας είχε αρχίσει να προετοιμάζεται πολύ πριν φτάσουμε. Το προσωπικό του Βεδουίνων μας τίμησε με μια ξεχωριστή γιορτή, γεμάτη μουσική και χορό.
Η ζωντανή μουσική των Βεδουίνων άρχισε να παίζεται καθώς οι ντόπιοι μας έμαθαν πώς να κάνουμε το ζαγκρούτα , μια γρήγορη κίνηση χτυπημάτων των χεριών και ενός ήχου la-la-la-la που χρησιμοποιείται για να εκφράσει την γιορτή.
Αφού η μουσική είχε μειωθεί, αυτοί που έμειναν αργότερα πέρασαν το βράδυ στην άκρη του αστραφτερού ουρανού, πίνοντας το ιορδανικό Syrah και καπνίζοντας ναργιλέ. Όταν το ξέσπασμα της φωτιάς άρχισε να εξασθενίζει και τα μπουκάλια με τα κρασιά ήταν άδεια, μπήκα στο άνετο δωμάτιο της τέντας μου, όπου δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα ή ανέσεις εκτός από ένα κρεβάτι πλήρους μεγέθους, μια ξύλινη καρέκλα και ένα κιβώτιο γεμάτο με κεριά.
Άναψα ένα και έπεσα σε ένα ήσυχο ύπνο, όπου οι μόνοι ήχοι που άκουγες ήταν από τις αμυδρές φωνές και τις φλυαρίες από αυτούς που ήταν ακόμα ξύπνιοι και το τρεμοπαίγνιο της φλόγας.
Μία νύχτα μαγική, μέσα από τις χίλιες και μία νύχτες της μυστηριώδους ανατολής, μόλις ξεκινούσε.
Η έρημος Wadi Rum στην Ιορδανία
Πέρασα τη νύχτα στην μαγική έρημο Wadi Rum της Ιορδανίας.
Η έρημος του Γουάι Ρουμάν της Ιορδανίας.
Το Wadi Rum είναι 720 τετραγωνικά χιλιόμετρα από την καρδιά που σταματά το τοπίο της ερήμου, όπου ένας λαβύρινθος από μονόλιθους από ψαμμίτη και γρανίτη ξεπροβάλλει από το δάπεδο της κοιλάδας. Η δραματική πανοραμική της χώρα είναι εκεί όπου μπορείτε να ακολουθήσετε τα βήματα του Lawrence της Αραβίας, να οδηγήσετε καμήλες μέσα από την ηλιόλουστη έρημο και να είστε ανάμεσα στους ημι-νομάδες Βεδουίνους που εξακολουθούν να ζουν στην περιοχή.
Η έρημος του Wadi Rum στο Joran - Μέση Ανατολή
Οδήγηση κάτω από τον φαινομενικά ατελείωτο σκονισμένο δρόμο στο μεγαλύτερο wadi στη χώρα της Ιορδανίας ήταν εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί ήταν η κινηματογραφική θέση του The Martian, μια ταινία που ήταν τοποθετημένη στον Άρη. Επίσης, γνωστή ως Η κοιλάδα της Σελήνης.
Wadi Rum έρημο στην Ιορδανία
Το λεωφορείο μας έφτασε στους κύριους στρατώνες του στρατοπέδου της έρημο στην άκρη του Wadi Rum, σταθμεύοντας σε ένα μωσαϊκό από άγρια βράχια. Αυτό ήταν μόνο μια στάση, καθώς θα περνούσαμε τη νύχτα σε ένα ιδιωτικό στρατόπεδο βαθύτερα στην έρημο. Όμως, το λεωφορείο 20 ατόμων που χρησιμοποιούσαμε δεν ήταν σε θέση να μας βοηθήσουν περισσότερο.
Wadi Rum Σαφάρι φορτηγών στην Ιορδανία
Ευτυχώς, ήρθαμε πάνω στην ώρα για μεσημεριανό γεύμα, οπότε προτού ξεκινήσουμε, φορτώσαμε τα πιάτα μας με παραδοσιακό ιορδανικό φαγητό στο μακρύ μπουφέ. Μια μεγάλη, πολύχρωμη σκηνή με επικάλυψη από ανατολίτικα χαλιά και καθισμένους πάγκους ήταν η τραπεζαρία.
Καθώς καθίσαμε για φαγητό, ένας ηλικιωμένος μουσικός Βεδουίνος ανέβηκε σε ένα μικρό σκηνικό παίζοντας το oud, ένα ανατολίτικο όργανο παρόμοιο με το μαντολίνο.
Μετά το μεσημεριανό, μας περίμεναν 3 παλιά φορτηγά Toyota 4 × 4, εξοπλισμένα με παγκάκια στην πίσω πλευρά τους. Πραγματοποιήσαμε ένα πεντάωρο σαφάρι στην έρημο μέσω αυτής της τοποθεσίας της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO , κατευθυνόμενοι προς το τοπίο για να εξερευνήσουμε, πριν βρεθούμε στα στρατόπεδα μας για τη νύχτα. Αν και η οδήγηση μέσα στην καμπίνα ήταν μια επιλογή, πήγα στο πίσω μέρος θέλοντας να νιώσω τον άνεμο στα μαλλιά μου και τον ήλιο στο πρόσωπό μου.
Το άρωμα του φασκόμηλου, του κάρδαμου και της κανέλας διαπέρασε τη σκηνή στην πρώτη μας στάση για ένα φλιτζάνι τσάι των Βεδουίνων. Το τσάι είναι ένα σημαντικό τελετουργικό για τους Βεδουίνους. Δεν υπάρχει ποτέ λάθος χρόνος για ένα φλιτζάνι , αυτό περιλαμβάνει μία βασική τελετουργία στη μέση της ερήμου.
Στη συνέχεια τα φορτηγά μας έφεραν σε αυτό που φαίνεται να ήταν στη μέση του τίποτα, όπου δώδεκα καμήλες που στηρίζονται στη ζεστή άμμο κάνοντας κινήσεις μασήματος και δείχνοντας τα μεγάλα κιτρινισμένα δόντια τους.
Αλλά δεν ήμασταν εδώ μόνο για το τοπίο της ερήμου. Ήταν για τις επιγραφές που ήταν χαραγμένες στα βράχια που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το κοπάδι των chomping ζώων. Αυτά τα πετρογλυφικά απεικόνισαν ανθρώπους, αποτυπώματα και ζώα που χρονολογούνται από τους προϊστορικούς χρόνους. Οι πάνω από 35.000 εικόνες και επιγραφές που έχουν σκαρφαλώσει σε όλη την έρημο, λένε 12.000 χρόνια ιστοριών για τους κατοίκους του Wadi Rum, συμπεριλαμβανομένων των Nabataeans.
Οι κοιλότητες ήταν κοινές στην κοιλάδα, αλλά καμία δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή όσο οι επεκτατικοί αμμόλοφοι της κόκκινης αμμουδιάς της Al-Hasany που επέστρεφαν στον Jebel Umm Ulaydiyya. Εδώ οι οδηγοί έβαλαν τα φορτηγά στο πάρκο στη βάση μιας από τις ψηλότερες πλαγιές ισχυριζόμενοι ότι είχε την καλύτερη θέα από την κορυφή. Υπήρχε μόνο ένας τρόπος για να το μάθουμε και αυτό σήμαινε μια απότομη ανάβαση.
Μόλις βρεθήκαμε στην κορυφή, μερικοί από εμάς καθίσαμε σταυροπόδι απολαύσαμε τη φυσική ομορφιά του περιβάλλοντός, ενώ άλλοι προσπαθούσαν να αποτυπώσουν τα καλύτερες εικόνες με την άμμο ως φόντο.
Καθώς έπεσε το βράδυ, η τελευταία στάση που κάναμε ήταν σε αυτό που φαινόταν σαν το μέσον του Wadi Rum. Εδώ εγκαταλείψαμε τα φορτηγά μας, αφού από εδώ ήταν πολύ κοντά με τα πόδια το στρατόπεδο. Αλλά πριν ξεκινήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση, κάναμε όλοι ησυχία περιμένοντας μια άλλη παράσταση.
Κανείς δεν είπε μια λέξη καθώς ο ήλιος άρχισε να βγαίνει πάνω από τα βράχια, φωτίζοντας την έρημο σε ένα αναβρασμό χρωμάτων.
Μετά από πέντε ώρες εξερεύνησης καταλήξαμε σε ιδιωτικό στρατόπεδο βαθιά στην έρημο. Περνώντας μέσα από έναν διάδρομο με κεριά, υπήρχαν περίπου είκοσι μεμονωμένες σκηνές που περιέβαλλαν μια κεντρική αυλή. Αυτή η αίθρια είχε φωτιά όταν φτάσαμε. Άνετα και πολύχρωμα μαξιλάρια περικύκλωσαν το κύκλο της φωτιάς.
Το δείπνο μας είχε αρχίσει να προετοιμάζεται πολύ πριν φτάσουμε. Το προσωπικό του Βεδουίνων μας τίμησε με μια ξεχωριστή γιορτή, γεμάτη μουσική και χορό.
Η ζωντανή μουσική των Βεδουίνων άρχισε να παίζεται καθώς οι ντόπιοι μας έμαθαν πώς να κάνουμε το ζαγκρούτα , μια γρήγορη κίνηση χτυπημάτων των χεριών και ενός ήχου la-la-la-la που χρησιμοποιείται για να εκφράσει την γιορτή.
Αφού η μουσική είχε μειωθεί, αυτοί που έμειναν αργότερα πέρασαν το βράδυ στην άκρη του αστραφτερού ουρανού, πίνοντας το ιορδανικό Syrah και καπνίζοντας ναργιλέ. Όταν το ξέσπασμα της φωτιάς άρχισε να εξασθενίζει και τα μπουκάλια με τα κρασιά ήταν άδεια, μπήκα στο άνετο δωμάτιο της τέντας μου, όπου δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα ή ανέσεις εκτός από ένα κρεβάτι πλήρους μεγέθους, μια ξύλινη καρέκλα και ένα κιβώτιο γεμάτο με κεριά.
Άναψα ένα και έπεσα σε ένα ήσυχο ύπνο, όπου οι μόνοι ήχοι που άκουγες ήταν από τις αμυδρές φωνές και τις φλυαρίες από αυτούς που ήταν ακόμα ξύπνιοι και το τρεμοπαίγνιο της φλόγας.
Μία νύχτα μαγική, μέσα από τις χίλιες και μία νύχτες της μυστηριώδους ανατολής, μόλις ξεκινούσε.
