Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

Παράξενη γαλάζια φούσκα στο διάστημα

Παράξενη γαλάζια φούσκα στο διάστημα
Ένα παράξενο νεφέλωμα 





To πλανητικά νεφελώματα σχηματίζονται από ένα διαστελλόμενο φλοιό ιονισμένου αερίου, όταν τα άστρα που βρίσκονται στις τελευταίες στιγμές της ζωής τους, εκτινάσσουν προς τα έξω τα εξωτερικά τους στρώματα. Συνήθως έχουν πολύ παράξενα σχήματα και σχέδια αλλά είναι κάπως σπάνιο το να βρει κανείς σε σφαιρικές μορφές.
Μια τέτοια εξαίρεση είναι τo πλανητικό νεφέλωμα Abell 33 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1500 ετών φωτός.

Σύμφωνα με τον Phil Plait, πρόκειται για ένα πολύ εντυπωσιακό και ενδιαφέρον νεφέλωμα το οποίο όμως δεν έχει μελετηθεί αρκετά μέχρι σήμερα. Υπάρχουν πάρα πολλά σημεία που θα πρέπει να ερευνηθούν και αυτό απαιτεί πολύ χρόνο ακόμη.
Όπως για παράδειγμα το άστρο που λάμπει εντυπωσιακά στο πάνω όριο του νεφελώματος … βρίσκεται όντως πολύ κοντά στο νεφέλωμα ή βρίσκεται πολύ μακριά απ’ αυτό;





Ακόμη, φαίνεται πως το κεντρικό άστρο είναι δυαδικό ( δυο άστρα που περιστρέφονται το ένα γύρω από το άλλο). 
Ένας γρήγορος υπολογισμός δείχνει ότι τα δυο άστρα απέχουν μεταξύ τους περίπου 0,03 έτη φωτός δηλαδή περίπου 2000 φορές η απόσταση Γης και Ήλιου. Μια τέτοια απόσταση είναι συνήθως μεγάλη για δυαδικά συστήματα. Επίσης είναι φανερό ότι το κεντρικό άστρο δεν βρίσκεται στο κέντρο. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το άστρο κινείται πολύ γρήγορα στο χώρο. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε το νεφέλωμα θα έπρεπε να φαίνεται συμπιεσμένο στη μια πλευρά του  γεγονός που δεν ισχύει.
Και τέλος ένα χαρακτηριστικό που πρέπει να ερμηνευθεί είναι το σφαιρικό σχήμα ή το γιατί το εξωτερικό χείλος είναι κυκλικό σε αντίθεση με την εσωτερικό «ομιχλώδες» περιεχόμενό του, το οποίο διαθέτει δυο οβάλ τρύπες λίγο έξω από το κέντρο.
Πρόκειται  λοιπόν για ένα πολύ ενδιαφέρον νεφέλωμα το οποίο αναμένουμε να εξηγηθεί πλήρως επιστημονικά.  










Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

ΚΥΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ

ΚΥΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ






Ένα τραγούδι ήταν ο ήχος που ακούστηκε. Ένα χαρούμενο τραγούδι χωρίς πόνο και λύπη. Και κάθε φορά που ο ήχος ξεπρόβαλε μέσα από την μαγεία, μαζευόταν κάθε μορφή ζωής του κόσμου και αγαλλίαζε την ψυχή και την καρδιά του. Ήχοι αγάπης στην ζωή, στον έρωτα, στον δημιουργό, σε εχθρούς και φίλους. Γνωστούς και άγνωστους. Σε ανθρώπους μα,,,  και σε κάθε ένπνεο και μη. Ο ήχος ερχόταν με την απαλή πνοή του ανέμου. Και είχε χρώμα. ΘΕΕ μου, είχε το χρώμα της πνοής σου. Και αυτό πάντα άλλαζε. Κάθε φορά που η αγάπη
γινόταν ένα με τα αστέρια του σύμπαντος, άλλαζες το χρώμα. Καί μαζί άλλαζες τον σκοπό. Και τότε η μαγική Φούγκα άλλαζε χορό. Ξεχύνονταν σε μαγικά λιβάδια που με αγάπη και ευχαρίστηση, στόλιζαν τα μικρά ξωτικά με άνθη και χρώματα. 
Όμως ο κύκνος με την μελωδική αρμονία φωνής χάριζε πνοή χαράς μέσα από πόνο. Όλοι απολάμβαναν την γλυκιά μελωδία της ψυχής του. Όλοι απολάμβαναν την γλυκιά αύρα της καρδιάς του. Κανείς όμως δεν ήξερε μία αλήθεια. Ο ήχος της χαράς όλων των ειδών αυτής της μεγαλουργίας δεν ήταν ήχος χαράς. Ήταν τραγούδι πόνου.
'Ήταν το άκουσμα του που με διέγειρε και έτρεξα να δω. Τον είδα σε μία πράσινη συστάδα καθισμένο. Ανήμπορος πλέον να τραγουδήσει, και με το γερμένο λαιμό του ακουμπισμένο επάνω σε ένα κατάλευκο κρίνο. Είπα ΘΕΕ μου γιατί; γιατί επιτρέπεις να συμβεί αυτό; μία πνοή ανατολικού γαλάζιου ανέμου ψιθύρισε απαλά και μου είπε... εσύ γιατί το επιτρέπεις; 
Γύρισα την ζωή μου πίσω και είδα τον εαυτό μου σε πολλές στιγμές. Στιγμές χαράς, λύπης, πόνου, αγάπης, μίσους, κακίας, Είδα όλους όσους έδωσα χαρά. Μα είδα τον εαυτό μου ξαφνικά να δίνει και λύπη, πίκρα. Έκλεισα τα μάτια μου από πόνο και ντροπή. ΘΕΕ μου γιατί μου επέτρεψες να πληγώσω ζωές, δημιουργήματά σου?  Δεν πήρα καμία απάντησή όμως. Άνοιξα τα μάτια μου και δάκρυα έτρεξαν. Και τότε είδα τα δύο καταγάλανα μάτια του κύκνου δακρυσμένα. Όμως δεν πρόλαβα να τα σκουπίσω με ένα πέταλο βαθύ κόκκινο του ρόδου που ευωδίαζε. Τα γλύκα εκείνα μάτια έκλεισαν. Δεν άνοιξαν ποτέ ξανά.