Πέτρες Carnac Οι ευθυγραμμισμένες πέτρες του Ménec.
Η πιο γνωστή μεγαλιθική θέση ανάμεσα στις πέτρες Carnac.
Οι πέτρες Carnac ( Breton: Steudadoù Karnag ) είναι μια εξαιρετικά πυκνή συλλογή των μεγαλιθικών χώρων γύρω από το χωριό του Καρνάκ στην Βρετάνη, που αποτελείται από ευθυγραμμίσεις, dolmens, τύμβους και μενίρ. Περισσότερες από 3.000 προϊστορικές πέτρες στέκονταν από τοπικό βράχο και ανεγέρθηκαν από τους προελληνικούς λαούς της Βρετάνης και αποτέλεσαν τη μεγαλύτερη συλλογή στον κόσμο. Οι περισσότερες πέτρες είναι εντός του χωριού Breton Carnac, και κάποιες προς τα ανατολικά βρίσκονται στο La Trinité-sur-Mer . Οι λίθοι ανεγέρθηκαν σε κάποιο στάδιο κατά τη Νεολιθική περίοδο, πιθανώς γύρω στο 3300 π.Χ. , αλλά μερικοί μπορεί να χρονολογούνται από το 4500 π.Χ.
Αν και οι πέτρες χρονολογούνται από το 4500 π.Χ., δημιουργήθηκαν σύγχρονοι μύθοι, οι οποίοι προέκυψαν από τον 1ο αιώνα μ.Χ..
Ένας χριστιανικός μύθος αναφέρει ότι κάποιοι παγανιστές στρατιώτες εναντιώθηκαν στον Πάπα Κορνήλιο και εκείνος τους καταράστηκε να γίνουν πέτρες. Η Βρετάνη έχει τις δικές της τοπικές παραδόσεις του κύκλου Arthurian . Η τοπική παράδοση αναφέρει ότι ο λόγος που βρίσκονται σε τέτοιες τέλειες ευθείες γραμμές είναι ότι είναι μια ρωμαϊκή λεγεώνα μετατράπηκε σε πέτρες από τον Merlin.
Τους τελευταίους αιώνες, πολλές από τις τοποθεσίες έχουν παραμεληθεί, με αναφορές dolmens που χρησιμοποιούνται ως καταφύγια προβάτων, υπόστεγα για την φύλαξη κοτόπουλων ή ακόμα και φούρνους. Σε κάποιες περιπτώσεις αρκετές πέτρες έχουν αφαιρεθεί για να φτιάξουν δρόμους ή ως οικοδομικά υλικά. Η συνεχής διαχείριση των τοποθεσιών παραμένει ένα αμφιλεγόμενο θέμα.
Υπάρχουν τρεις μεγάλες ομάδες πέτρινων σειρών Ménec, Kermario και Kerlescan οι οποίες μπορεί να έχουν σχηματίσει μία και μόνη ομάδα, αλλά έχουν χωριστεί καθώς οι πέτρες έχουν αφαιρεθεί για διάφορους άλλους σκοπούς.
Το φυτό που τρώει σάρκες και τρωκτικά και μπορεί να αυξηθεί σε ύψος 5 μέτρα (Ειδικά μετά από ένα μεσημεριανό γεύμα)
Υπάρχει ένα σαρκοφάγο φυτό τόσο μεγάλο που χτυπά ποντίκια και αρουραίους και μάλιστα χωνεύει τα δόντια και τα οστά. Ονομάζεται Nepenthes spathulata και είναι μέρος της οικογένειας των φυτών καμπαρέ - το θανατηφόρο αυτό φυτό βρίσκεται στα νησιά Java και Sumatra. Το Nepenthes spathulata δεν είναι τόσο τρομακτικό όσο το φαύλο ανθρώπινο φυτό που ονομάζεται Audrey II από την ταινία Little Shop of Fears του 1986 - αλλά είναι ωστόσο αρκετά τρομερό. Το στέλεχος του μπορεί να φτάσει τα πέντε μέτρα σε μήκος, με το ανώτερο τμήμα του, την (στάμνα) που συλλαμβάνει τα ζώα και που φτάνει περίπου το ένα με δύο πόδια σε μήκος. Τα ζώα μπαίνουν στο στόμιο που μοιάζει με παντόφλο για να πνιγούν ή να πεθάνουν από την εξάντληση πριν διαλυθούν αργά από πεπτικά ένζυμα. Πρόσφατα ο εξερευνητής της φυσικής ιστορίας, Stewart McPherson, ο οποίος διεξάγει τις παραγωγές Redfern Natural History, ανακάλυψε ένα νέο είδος μονάδας στάμνας κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στο όρος Βικτόρια στις Φιλιππίνες, με τους συναδέλφους βοτανολόγους Alastair Robinson και Volker Heinrich.
Η ομάδα είπε σε μια δήλωση: «Αυτό το ένα από τα μεγαλύτερα σαρκοφάγα φυτά έχει παραμείνει ανεξερεύνητο μέχρι τον 21ο αιώνα και αυτό είναι αξιοσημείωτο.
«Πολλά φυτά δεν παγιδεύουν μόνο έντομα, αλλά και τρωκτικά, συμπεριλαμβανομένων ποντικών και αρουραίων, και το νέο είδος - Nepenthes attenboroughii - είναι σίγουρα αρκετά μεγάλο για να πιάσει μία τόσο μεγάλη λεία! Λεπτομέρειες σχετικά με την ανακάλυψη, που ονομάζεται Nepenthes attenboroughii προς τιμήν του φυσιοδίφης Sir David Attenborough, δημοσιεύθηκαν στο Botanical Journal της Εταιρείας Linnean. Ο κ. McPherson, από την Poole, δήλωσε στο MailOnline: «Το θύμα πνίγεται στην κανάτα και τα οξέα και τα ένζυμα στο ρευστό μέσα στην παγίδα διασπούν τα υπολείμματα του θηράματος. «Το υγρό σπάει τα μαλακά μέρη του θηράματος και γενικά, μόνο τα οστά του θηράματος παραμένουν».
Ο κ. McPherson είπε ότι οι στάμνες ήταν συνήθως πολύχρωμες για να προσελκύσουν λεία, ειδικά έντομα, τα οποία έπρεπε να επιβιώσουν. «Όλα τα φυτά pitcher είναι σαρκοφάγα φυτά. Πρέπει να αποκτήσουν θρεπτικά συστατικά παγιδεύοντας και χωνεύοντας τα ζώα (κυρίως έντομα) επειδή αναπτύσσονται σε πραγματικά εχθρικές περιοχές όπου τα θρεπτικά συστατικά είναι σπάνια στο έδαφος », είπε. «Αυτό το νέο είδος που ανακαλύφθηκε στις Φιλιππίνες παράγει παγίδες στάμνες που είναι πράσινες με πορφυρές κηλίδες, και ξεχωρίζουν ξεκάθαρα από τη γύρω βλάστηση». Η ομάδα ανέφερε ότι η δομή των φύλλων της, οι στάμνες και τα λουλούδια δείχνει έντονα ότι το νέο είδος είναι ένας στενός συγγενής του μεγάλου Nepenthes rajah από το Borneo και μπορεί να σχετίζεται με τη χλωρίδα Nepenthes του Palawan και του Borneo. Ο Sir David ήταν ενθουσιασμένος που το εξωτικό φυτό του πήρε το όνομά του. Είπε: «Ήρθα σε επαφή με την ομάδα λίγο μετά την ανακάλυψη και με ρώτησαν αν μπορούσαν να το ονομάσουν μετά από μένα. Ήμουν χαρούμενος και τους είπα, "Σας ευχαριστώ πολύ". «Είμαι απολύτως κολακευμένος. Πρόκειται για ένα αξιοσημείωτο είδος και το μεγαλύτερο του είδους του.
Η payara , Hydrolycus scomberoides , είναι ένα είδος ψαριου του είδους (Κυνόδοντας τετρα). Αυτό το αρπακτικό ψάρι βρίσκεται στη λεκάνη του Αμαζονίου στην τροπική Νότια Αμερική. Ήταν το πρώτο από τα τέσσερα είδη που περιγράφονται στο γένος Hydrolycus.
Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του είναι οι δύο μεγάλοι κυνόδοντες που προεξέχουν από την κάτω γνάθο. Αυτοί χρησιμοποιούνται για να χτυπήσουν τη λεία τους, κυρίως μικρότερα ψάρια. Τυπικά φτάνει σε κανονικό μήκος περίπου 30 cm, αλλά μπορεί να φτάσει μέχρι και 51 cm (1,7 πόδια). Υπάρχουν αναφορές πολύ μεγαλύτερων ατόμων, μέχρι 1,17 m (3,8 πόδια) σε συνολικό μήκος και 18 κιλά περίπου βάρος.
Παρά την τρομακτική του εμφάνιση δεν θεωρείται απειλητικό είδος για τον άνθρωπο.
Η Αιγύπτια βασίλισσα που έγραψε με χρυσά γράμματα την ιστορία της τελευταίας ελληνιστικής περιόδου της Αιγύπτου.
Η Κλεοπάτρα Ζ΄ Φιλοπάτωρ (Ιανουάριος 69 π.Χ. – 12 Αυγούστου 30 π.Χ.), γνωστή στην ιστορία ως Κλεοπάτρα, ήταν η τελευταία ενεργή βασίλισσα της πτολεμαϊκής Αιγύπτου. Μετά τη βασιλεία της, η Αίγυπτος έγινε επαρχία της νεοϊδρυθείσας τότε Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Κλεοπάτρα ήταν μέλος της δυναστείας των Πτολεμαίων, μίας ελληνικής οικογένειας μακεδονικής καταγωγής που κυβέρνησε την Αίγυπτο μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την Ελληνιστική περίοδο. Ο γιος της Πτολεμαίος ΙΕ΄ Καισαρίων βασίλεψε μόνο κατ' όνομα προτού εκτελεστεί. Η βασιλεία της Κλεοπάτρας σηματοδοτεί το τέλος της ελληνιστικής και την αρχή της ρωμαϊκής περιόδου στην ανατολική Μεσόγειο. Παρόλο που ήταν ικανή και δαιμόνια μονάρχης, έμεινε διάσημη κυρίως γιατί κατόρθωσε να γοητεύσει δυο από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής της, τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Μάρκο Αντώνιο, αλλά και για την ομορφιά και το τραγικό της τέλος. Χάρη στη φιλοδοξία και την προσωπική της γοητεία επηρέασε καθοριστικά τη ρωμαϊκή πολιτική σε μια αποφασιστική περίοδο και κατέληξε να αντιπροσωπεύει, όσο καμιά άλλη γυναίκα στην αρχαιότητα, το πρότυπο της μοιραίας γυναίκας.
Κλεοπάτρα Ζ' Kleopatra-VII.-Altes-Museum-Berlin1.jpg Προτομή της Κλεοπάτρας Ζ', Άλτες Μουζέουμ, Βερολίνο Βασίλισσα του Πτολεμαϊκού Βασιλείου Περίοδος 51 π.Χ. – 30 π.Χ. Προκάτοχος Πτολεμαίος ΙΒ΄ Αυλητής Διάδοχος Πτολεμαίος ΙΕ΄ Καισαρίων Γέννηση Ιανουάριος 69 π.Χ. Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος Θάνατος 12 Αυγούστου 30 π.Χ. (39 ετών) Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος Τόπος ταφής Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος Σύζυγος Πτολεμαίος ΙΓ΄ Πτολεμαίος ΙΔ΄ Μάρκος Αντώνιος Επίγονοι Πτολεμαίος ΙΕ΄ Καισαρίων Αλέξανδρος Ήλιος Κλεοπάτρα Σελήνη Β΄ Πτολεμαίος Φιλάδελφος Πλήρες όνομα Κλεοπάτρα Ζ΄ Φιλοπάτωρ Οίκος Δυναστεία των Πτολεμαίων Πατέρας Πτολεμαίος ΙΒ΄ Αυλητής Μητέρα Κλεοπάτρα Ε΄ της Αιγύπτου
Κλεοπάτρα. Η βασίλισσα της Αιγύπτου, με καταγωγή από τη Μακεδονία. Γέννησε το παιδί του Καίσαρα και την ερωτεύθηκε παράφορα ο Μάρκος Αντώνιος. Μιλούσε 12 γλώσσες και αυτοκτόνησε για να μην την εξευτελίσουν οι Ρωμαίοι.
Το τέλος της ελληνιστικής περιόδου Η Κλεοπάτρα Ζ’ βασίλευσε για πρώτη φορά σε ηλικία 17 χρόνων. Ο πατέρας της Πτολεμαίος ΙΒ’ Αυλητής είχε δυσαρεστήσει την πλειονότητα του λαού με τον τρόπο διακυβέρνησής του. Η διαφθορά και η αποσάθρωση κυριαρχούσαν στην πολιτική και κοινωνική σκηνή της Αιγύπτου, ενώ αρκετές στρατηγικές επαρχίες όπως η Κύπρος και η Κυρήνη είχαν χαθεί. Έτσι, όταν τον διαδέχθηκε στον θρόνο του η μεγαλύτερή του κόρη, τίποτα δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει την μεγάλη δυναστεία των Πτολεμαίων. Η Κλεοπάτρα ήταν απόγονος του στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Πτολεμαίου Α’ και θεωρείται η τελευταία βασίλισσα της αρχαίας ελληνιστικής Αιγύπτου, προτού γίνει επισήμως επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η Κλεοπάτρα στον θρόνο και οι αναταραχές. Το 51 π.Χ. αρχίζει η περίοδος εξουσίας της Κλεοπάτρας. Η διαθήκη του Πτολεμαίου ΙΒ’ όριζε να παντρευτεί και να συμβασιλεύσει με τον μεγαλύτερο σε ηλικία αδερφό της τον Πτολεμαίο ΙΓ’, όπως και συνέβη για τρία χρόνια. Το 49 π.Χ. ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στον Ιούλιο Καίσαρα και τον Πομπήιο, ο οποίος ζήτησε και πήρε πλοία, στήριξη και χρήματα από την Αίγυπτο. Έναν χρόνο αργότερα, το 48 π.Χ. ο Πομπήιος έχασε από τον Καίσαρα και λίγους μήνες αργότερα ο Πτολεμαίος ΙΓ’, με την πεποίθηση ότι ο Καίσαρας δεν θα εισέβαλε στην Αλεξάνδρεια, δολοφόνησε τον Πομπήιο. Οργισμένος ο Καίσαρας για τη δολοφονία ενός Ρωμαίου ηγέτη, έστω και αντιπάλου του, εισέβαλε στη Αλεξάνδρεια με τα ρωμαϊκά λάβαρα να παρελαύνουν στην πόλη και τον ίδιο να εγκαθίσταται στα ανάκτορα. Η συνάντηση της Κλεοπάτρας με τον Ιούλιο Καίσαρα Ιούλιος Καίσαρας και Κλεοπάτρα Εν τω μεταξύ, η συνεχής αυξανόμενη δύναμη και φιλοδοξία της Κλεοπάτρας είχε δυσαρεστήσει τους αυλικούς που τη θεωρούσαν άμεσο κίνδυνο για τη ζωή του αδερφού της. Η Κλεοπάτρα εκδιώχθηκε, όμως η συμβολή της στη συνάντηση με τον Ιούλιο Καίσαρα υπήρξε εξαιρετικά σημαντική.
Οι συγκρούσεις μεταξύ των Ρωμαίων στρατιωτών και των Αιγυπτίων είχαν ήδη ξεκινήσει και επειδή ήταν εξόριστη, έπρεπε να βρει ένα τρόπο να μπει κρυφά στα διαμερίσματα του Καίσαρα χωρίς να κινδυνεύσει. Η γυναίκα με την ασυνήθιστη προσωπικότητα χάρη στη βοήθεια του έμπιστου της Απολλόδωρου από την Σικελία, κατάφερε να μπει στο παλάτι τυλιγμένη σε ένα χαλί, στοιχείο που μαρτυρά και την λεπτοκαμωμένη κορμοστασιά της! Εξαιτίας της «ικανότητας» της στη διαπραγμάτευση, ο Καίσαρας κατόρθωσε να συμφιλιώσει δημόσια τα δύο αδέρφια, ώστε να συνεχίσουν από κοινού την βασιλεία της Αιγύπτου. Οι αυλικοί, με πρωτοστάτες τον Ποθεινό και τον Αχιλλά, συνέχισαν να υπονομεύουν τις αποφάσεις και να κακομεταχειρίζονται τους ρωμαίους στρατιώτες, κάτι που εν τέλει οδήγησε στον λεγόμενο «Αλεξανδρινό Πόλεμο». Ο Καίσαρας με δυνάμεις από όλη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, κατάφερε να επικρατήσει και η Κλεοπάτρα συντάχθηκε στο πλευρό του, παρά την αντίδραση των Αιγυπτίων. Αν και είχε σοβαρές ευθύνες στη Ρώμη, ο Καίσαρας πέρασε τον χειμώνα δίπλα στην βασίλισσα της Αιγύπτου και τον νεότερο αδερφό της, Πτολεμαίο ΙΔ’, περιοδεύοντας στον ποταμό Νείλο, φτάνοντας ως και την Αιθιοπία. Η Αιγύπτια με την ελληνική καταγωγή από την Μακεδονία, ήταν ένα κράμα ακαταμάχητης γοητείας και ο Καίσαρας απλά υπέκυψε στα θέλγητρά της. Τον Ιούνιο του 47 π.Χ. γεννήθηκε ο Πτολεμαίος ΙΕ’ Καισαρίωνας, ο γιος της Κλεοπάτρας και του Καίσαρα. Με την επιστροφή του δικτάτορα πλέον Καίσαρα στην Ρώμη, ακολούθησε και η βασίλισσα Κλεοπάτρα με τον γιο της. Ωστόσο, στη Ρώμη η ίδια θεωρούταν μια ξελογιάστρα κι όχι σύζυγος του Καίσαρα. Άλλωστε ο Καίσαρας είχε νόμιμη σύζυγο την Καλπουρνία. Η Κλεοπάτρα βέβαια, συνέχισε να φέρεται ως βασίλισσα σε όσους την επισκέπτονταν στην εξοχική κατοικία του Καίσαρα, όπου είχε εγκατασταθεί. Επιπλέον, η γυναίκα που μιλούσε 12 γλώσσες, φαίνεται να ενέπνευσε στον Καίσαρα την ιδέα μιας μεγάλης εκστρατείας στην Ανατολή, σαν αυτή που είχε πραγματοποιήσει ο Μέγας Αλέξανδρος. Έτσι, λοιπόν, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βάδιζε σε μια μοναρχία ελληνιστικού τύπου, που θα περίκλειε πληθώρα φύλων: από Έλληνες και Γαλάτες, μέχρι Αιγύπτιους κι Ασιάτες. Το μεγαλεπήβολο σχέδιο δεν ευδοκίμησε, καθώς ακολούθησαν οι λεγόμενοι «Ειδοί του Μαρτίου», όπου στις 15 Μαρτίου του 44 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρας δολοφονήθηκε από τον Βρούτο.
Η ζωή της Κλεοπάτρας κινδύνευε κι έτσι επέστρεψε στην Αίγυπτο. Ο Πτολεμαίος ΙΔ’ λίγο αργότερα ξεψύχησε. Η Κλεοπάτρα συνέχισε να κυβερνά και υιοθέτησε μια ουδέτερη πολιτική στάση απέναντι στα τεκταινόμενα που διαδραματίζονταν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, έως την νίκη του Μάρκου Αντώνιου στη μάχη των Φιλίππων το φθινόπωρο του 42 π.Χ. Κλεοπάτρα και Μάρκος Αντώνιος (από την ταινία Cleopatra το 1953) Μάρκος Αντώνιος και Κλεοπάτρα Το δεύτερο παθιασμένο ειδύλλιο είναι γεγονός. Η Κλεοπάτρα συνέχιζε να βαδίζει στο πολιτικό παρασκήνιο, κάτι που ενόχλησε τον θριαμβευτή και ζήτησε να τη συναντήσει στην Κιλικία. Η μικρόσωμη Ελληνίδα με τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια, τα τριγωνικά μάγουλα και τη χαρακτηριστική μακριά και λεπτή μύτη, κατέφθασε με ένα πανέμορφο πλοίο και με ακολουθία από Χάριτες και Νηρηίδες. Στην Ταρσό ο Μάρκος Αντώνιος υπέκυψε στη σαγήνη της κι ένας παράφορος έρωτας γεννήθηκε. Ο Μάρκος Αντώνιος πραγματοποιούσε κάθε επιθυμία της Κλεοπάτρας. Για χάρη της δολοφόνησε όλους του πολιτικούς της εχθρούς, ακόμη και την αδερφή της Αρσινόη Δ’ , τον κυβερνήτη της Κύπρου κι έναν άνδρα που ισχυριζόταν ότι ήταν ο αδερφός της, τον Πτολεμαίο ΙΓ’. Το χειμώνα του 41-40 π.Χ. ο Μάρκος Αντώνιος τον πέρασε δίπλα στη Βασίλισσα του Νείλου, υποκύπτοντας σε εξωτικές κι αμέτρητες απολαύσεις. Ξελογιασμένος και καθοδηγούμενος από το πάθος του έφτασε να είναι υποχείριο της Κλεοπάτρας, αδιαφορώντας για τις εξελίξεις στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Την άνοιξη του 40 π.Χ. ο Μάρκος Αντώνιος συνάντησε στην Αθήνα την γυναίκα του Φουλβία και ύστερα κατευθύνθηκε στην Ιταλία για να διευθετήσει τη διαμάχη του με τον Οκταβιανό. Ο Μάρκος Αντώνιος, μετά τον θάνατο της Φουλβίας, παντρεύτηκε την Οκταβία, αδερφή του Οκταβιανού. Το 39 π.Χ. απέκρουσαν μαζί την εισβολή των Πόρθων. Η Κλεοπάτρα το 40 π.Χ. γέννησε δίδυμα, τον Αλέξανδρο Ήλιο και την Κλεοπάτρα Σελήνη. Το 36 π.Χ. έσμιξε ξανά με τον Μάρκο Αντώνιο, όταν την κάλεσε στην Συρία. Απέκτησαν, μαζί, επίσης τον Πτολεμαίο Φιλάδεφο. Η επιθυμία της Κλεοπάτρας για περισσότερα εδάφη άρχισε να είναι αρκετά έντονη. Μέσα από διάφορες ίντριγκες πήρε στην εξουσία της το βασίλειο του Λιβάνου και τη φοινικική ακτή μέχρι Σιδώνα. Επίσης, συνόδευσε τον Μάρκο Αντώνιο στις εκστρατείες του, με απώτερο βέβαια σκοπό την ανάκτηση περισσότερων εδαφών. Ύστερα από δύο εκστρατείες εναντίον της Παρθίας και μίας κατά της Αρμενίας, ο Μάρκος Αντώνιος επέστρεψε θριαμβευτής και παρά την οργή των Ρωμαίων, επέλεξε να κάνει τον γύρω του θριάμβου στην Αλεξάνδρεια μπροστά στην αγαπημένη του Κλεοπάτρα.
Η μεγαλομανία της βασίλισσας δεν είχε όρια, καθώς τώρα πια δεν επιθυμούσε να την ονομάζουν «Βασίλισσα των Βασιλέων», αλλά «Νέα Ίσις» ή «Θεά Νεωτέρα» και να λατρεύεται η ίδια σαν θεά. Επίσης, το όνειρό της για επανένωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αναζωπυρώθηκε και ο μόνος που στεκόταν τώρα εμπόδιο ήταν ο Οκταβιανός, τον οποίο μάλλον υποτίμησε. Η Ρώμη είχε χωριστεί στα δύο. Ο Μάρκος Αντώνιος κήρυξε πόλεμο από τη Σάμο εναντίον του Οκταβιανού, ο οποίος κήρυξε πόλεμο εναντίον της Βασίλισσας της Αιγύπτου. Η αποφασιστική αναμέτρηση έγινε στις 2 Σεπτέμβρη του 31 π.Χ. και ήταν η Ναυμαχία του Ακτίου. Ήταν και η τελευταία μάχη της Αρχαίας Αιγύπτου. Ο Μάρκος Αντώνιος υπέστη πανωλεθρία και το ζευγάρι κατέφυγε κρυφά στην Αλεξάνδρεια. Ίσως οι άνθρωποι που πλεύρισαν τον Μάρκο Αντώνιο, συνιστώντας του να απομακρυνθεί από την Κλεοπάτρα να είχαν δίκιο, ωστόσο η 37χρονη πλέον βασίλισσα διατηρούσε ακόμη τη χάρη και την πανουργία της, ώστε να ξεμυαλίζει τον στρατηγό. Η Αίγυπτος σε λίγο θα προσαρτόταν στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, κι έτσι ο Μάρκος Αντώνιος και η Κλεοπάτρα συνέχισαν την φιλήδονη ζωή τους στην Αλεξάνδρεια, περιμένοντας το αναπόφευκτο τέλος. Το τραγικό τέλος της Κλεοπάτρας. Πολλά έχουν γραφτεί για τον θάνατο της Κλεοπάτρας, όμως δύο είναι οι επικρατέστερες εκδοχές. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, μετά την ήττα στην Ναυμαχία του Ακτίου, ο στρατός εγκατέλειψε τον Μάρκο Αντώνιο που θεώρησε ότι τον πρόδωσαν με σχέδιο της Κλεοπάτρας. Η ίδια για να σωθεί από την οργή του Μάρκου Αντώνιου, κλειδώθηκε σε ένα ταφικό μνημείο και διέδωσε ότι αυτοκτόνησε. Στο άκουσμα αυτής της φήμης, ο Μάρκος Αντώνιος αυτοκτόνησε με το ίδιο του το σπαθί. Λίγα λεπτά προτού πεθάνει, η Κλεοπάτρα πήγε κοντά του κι ο Μάρκος Αντώνιος ξεψύχησε στην αγκαλιά της. Την 12η Αυγούστου του 30 π.Χ. ο Οκταβιανός εισήλθε θριαμβευτής στην Αλεξάνδρεια. Δεν ήθελε ακόμη την Κλεοπάτρα νεκρή, καθώς επιθυμούσε πρώτα να τη ντροπιάσει μπροστά στα μάτια των Ρωμαίων. Η 40χρονη πλέον βασίλισσα λίγο αργότερα βρέθηκε νεκρή από τσίμπημα ασπίδας, που είναι ένα είδος αιγυπτιακής κόμπρας. Αυτός θα ήταν ένας επώδυνος θάνατος. Σύμφωνα όμως με τον Ρωμαίο ιστορικό Δίωνα Κάσσιο, η Κλεοπάτρα πέθανε χωρίς πόνο. Έτσι, ο καθηγητής Σέφερ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η βασίλισσα αυτοκτόνησε με μείγμα δηλητηρίων «αφού ήθελε να παραμείνει όμορφη και μετά τον θάνατό της». Όπως και να έχει, η Κλεοπάτρα έμεινε στην ιστορία ως η μοιραία πανέμορφη γυναίκα, μια τολμηρή προσωπικότητα που έμελλε να είναι η τελευταία βασίλισσα της Αρχαίας Αιγύπτου.
