Sacsayhuamán
Απίστευτες κατασκευές των Ινκας που δύσκολα μπορούμε να κατανοήσουμε.
Η Quechua waman Falcon (ή γεράκι ) είναι μια ακρόπολη στα βόρεια προάστια της πόλης Κούσκο, στο Περού, την ιστορική πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας των Inca. Τα τμήματα δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά από τον πολιτισμό Killke γύρω στο 1100 πΧ. έχοντας καταλάβει την περιοχή από το 900. Το συγκρότημα επεκτάθηκε και προστέθηκε από τους Incas από τον 13ο αιώνα. ‘Έχτισαν πέτρινους τοίχους κατασκευασμένους από τεράστιους λίθους. Οι εργαζόμενοι έκοψαν προσεκτικά τους ογκόλιθους για να τους χωρέσουν σφιχτά χωρίς κονίαμα . Η τοποθεσία βρίσκεται σε υψόμετρο 3.701 μ. (12.142 ft).
Το 1983, το Cusco και το Sacsayhuamán προστέθηκαν στον κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO για αναγνώριση και προστασία.
Περιγραφή
Βρισκόμενο σε έναν απότομο λόφο με θέα στην πόλη, το οχυρωμένο συγκρότημα έχει μια ευρεία θέα της κοιλάδας προς τα νοτιοανατολικά. Αρχαιολογικές μελέτες επιφανειακών συλλογών αγγειοπλαστικής στο Sacsayhuamán υποδεικνύουν ότι η πρώτη κατοχή του λόφου κορυφώνεται περίπου το 900.
Σύμφωνα με την προφορική ιστορία της Inca, ο Tupac Inca "θυμήθηκε ότι ο πατέρας του Pachacuti είχε καλέσει την πόλη του Cuzco την πόλη των λιονταριών και δήλωσε ότι η ουρά ήταν εκεί όπου τα δύο ποτάμια ενώνονται και τα οποία διέρχονται από το σώμα το οποίο ήταν η μεγάλη πλατεία και τα σπίτια γύρω από αυτήν. Οι Ίνκας αποφάσισαν πως «η καλύτερη θέση για το κεφάλι θα ήταν να φτιαχτεί ένα φρούριο σε ένα ψηλό οροπέδιο στα βόρεια της πόλης». Αλλά οι αρχαιολόγοι έχουν βρει ότι ο Sacsayhuamán χτίστηκε από τον προηγούμενο πολιτισμό Killke και επεκτάθηκε από την αρχή των Ίνκας γύρω στο 13ο αιώνα.
Μετά τη μάχη της Cajamarca κατά την ισπανική κατάκτηση των Incas, ο Francisco Pizarro έστειλε τον Martin Bueno και δύο άλλους Ισπανούς να μεταφέρουν το χρυσό και το ασήμι από το Ναό της Coricancha στην Cajamarca, τη βάση των Ισπανών. Βρήκαν τον ναό του Ήλιου "καλυμμένο με πλάκες χρυσού". Επτακόσιες πλάκες αφαιρέθηκαν και προστέθηκαν και διακόσια κιβώτια χρυσού που μεταφέρθηκε πίσω στην Cajamarca. Οι βασιλικές μούμιες, ντυμένες με ρόμπες και καθισμένες σε χρυσές ανάγλυφες καρέκλες, έμειναν πίσω μόνες τους. Αλλά, ενώ λήστευαν τον ναό, οι τρεις άντρες του Pizarro έκαψαν επίσης τις Παρθένες του Ήλιου.
Αφού ο Φρανσίσκο Πιζάρρο έφτασε τελικά στο Cuzco, ο αδελφός του Pedro Pizarro περιέγραψε: "πάνω από ένα λόφο, το Incas είχαν ένα πολύ ισχυρό φρούριο περιτριγυρισμένο από πέτρινους τοίχους και με δύο πολύ ψηλούς στρογγυλούς πύργους. στον τοίχο υπήρχαν πολύ μεγάλες και πυκνές πέτρες που φαινόταν αδύνατο να έχουν τοποθετηθεί από ανθρώπινα χέρια. Ήταν τόσο κοντά μαζί και τόσο καλά προσαρμοσμένα ώστε το μιας καρφίτσα θα ήταν αδύνατον να περάσει από τα χώρισμα δύο πετρών.Ολόκληρο το φρούριο χτίστηκε σε βεράντες και επίπεδα. " Τα πολυάριθμα δωμάτια ήταν "γεμάτα με χέρια, λόγχες, βέλη, βελάκια, κλαμπ, αγκυροβόλια και μεγάλες επιμήκεις ασπίδες. Υπήρχαν επίσης ... ορισμένα φορεία με τα οποία ταξίδευαν οι Λόρδοι. Ο Pedro Pizarro περιγράφει λεπτομερώς τις αποθήκες που βρίσκονταν μέσα στο συγκρότημα και ήταν γεμάτες στρατιωτικό εξοπλισμό.
Λόγω της θέσης του πάνω από την Κούσκο και των τεράστιων τειχών της, η περιοχή Sacsayhuamán αναφέρεται συχνά ως φρούριο. Η σημασία των στρατιωτικών λειτουργιών τονίστηκε το 1536, όταν ο Manco Inca πολιορκεί την πόλη Κούσκο. Πολλές από τις μάχες έγιναν μέσα και γύρω από το Sacsayhuamán, καθώς ήταν κρίσιμο για τη διατήρηση του ελέγχου της πόλης. Οι περιγραφές της πολιορκίας, καθώς και οι ανασκαφές στην περιοχή, είχαν καταγράψει πύργους στην κορυφή της περιοχής, καθώς και μια σειρά από άλλα κτίρια. Για παράδειγμα, ο Pedro Sancho, ο οποίος επισκέφθηκε το συγκρότημα πριν από την πολιορκία, αναφέρει την ποιότητα του συγκροτήματος και τις πολυάριθμες αίθουσες αποθήκευσης του, που χαρακτηρίζονται ως λαβύρινθοι. Σημειώνει επίσης ότι υπήρχαν κτίρια με μεγάλα παράθυρα που έβλεπαν την πόλη. Αυτές οι δομές, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του χώρου, έχουν καταστραφεί εδώ και πολύ καιρό.
Η μεγάλη πλατεία, ικανή να φιλοξενεί χιλιάδες ανθρώπους, είναι καλά σχεδιασμένη για τελετουργικές δραστηριότητες. Πολλές από τις μεγάλες κατασκευές στο χώρο μπορεί επίσης να έχουν χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια τελετουργιών. Μια παρόμοια σχέση με εκείνη μεταξύ Cuzco και Sacsayhuamán ανατυπώθηκε από τους Incas στην απομακρυσμένη αποικία τους, το Σαντιάγο, στη Χιλή. Το φρούριο Inca, γνωστό ως Chena, προηγήθηκε της ισπανικής αποικιακής πόλης. ήταν μια τελετουργική τελετουργική περιοχή της Huaca de Chena.
Η πιο γνωστή ζώνη του Sacsayhuamán περιλαμβάνει τη μεγάλη πλατεία του και τα παρακείμενα τρία τεράστια τείχη. Οι πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή αυτών των βεραντών είναι από τις μεγαλύτερες που χρησιμοποιούνται σε οποιοδήποτε κτίριο στην Αμερική. Εμφανίζουν μια ακρίβεια τοποθέτησης που είναι ασύγκριτη. Οι πέτρες είναι τόσο κοντά σε απόσταση που ένα απλό κομμάτι χαρτί δεν ταιριάζει ανάμεσα σε πολλές από τις πέτρες. Αυτή η ακρίβεια, σε συνδυασμό με τις στρογγυλεμένες γωνίες των μπλοκ, την ποικιλία των αλληλοσυνδεδεμένων σχημάτων τους και τον τρόπο που οι τοίχοι κλίνουν προς τα μέσα, πιστεύεται ότι βοήθησαν τα ερείπια να επιβιώσουν από καταστροφικούς σεισμούς στο Cuzco. Ο μεγαλύτερος από τους τρεις τοίχους είναι περίπου 400 μέτρα. Έχουν ύψος περίπου 6 μέτρων. Ο εκτιμώμενος όγκος πέτρας είναι πάνω από 6.000 κυβικά μέτρα. Οι εκτιμήσεις για το βάρος του μεγαλύτερου τεμαχίου του Andesite κυμαίνονται από 128 τόνους έως σχεδόν 200 τόνους.
Στις 13 Μαρτίου 2008, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν επιπλέον ερείπια στην περιφέρεια του Sacsayhuamán. Πιστεύεται ότι έχουν κατασκευαστεί από τον πολιτισμό Killke. Παρόλο που φαίνεται να έχει τελετουργικό χαρακτήρα, η ακριβής λειτουργία παραμένει άγνωστη. Αυτή η κουλτούρα χτίζει τις δομές και καταλαμβάνει την περιοχή εδώ και εκατοντάδες χρόνια πριν από την Ίνκα, μεταξύ 900 και 1200 μ.Χ.
Τον Ιανουάριο του 2010, τμήματα του χώρου καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια περιόδων έντονων βροχοπτώσεων στην περιοχή.
Θεωρίες για την κατασκευή
Η Incas χρησιμοποίησαν παρόμοιες τεχνικές κατασκευής για την κατασκευή του Sacsayhuamán, καθώς χρησιμοποιούσαν όλες τις πέτρινες εργασίες τους, αν και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Οι πέτρες ήταν τραχιά κομμένες στο κατά προσέγγιση σχήμα στα λατομεία χρησιμοποιώντας λιθόστρωτα ποταμών. Τραβήχτηκαν με σχοινί στο εργοτάξιο, ένα κατόρθωμα που μερικές φορές απαιτούσε εκατοντάδες άνδρες. Τα σχοινιά ήταν τόσο εντυπωσιακά ώστε να δικαιολογείται η αναφορά από τον Diego de Trujillo, όπως ο ίδιος είχε δει σεί ένα δωμάτιο γεμάτο με οικοδομικά υλικά. Οι πέτρες διαμορφώθηκαν στην τελική μορφή τους στο εργοτάξιο και στη συνέχεια τοποθετήθηκαν στη θέση τους. Το έργο, υπό την επίβλεψη αρχιτεκτόνων της Incas, εκτελέστηκε σε μεγάλο βαθμό από ομάδες ατόμων που εκπληρώνουν τις εργασιακές υποχρεώσεις τους προς το κράτος. Σε αυτό το σύστημα μίτας ή «στροφή» εργασίας, κάθε χωριό ή εθνοτική ομάδα παρείχε ένα ορισμένο αριθμό ατόμων για να συμμετάσχει σε τέτοια δημόσια έργα.
Αν και πολλές περιφέρειες θα μπορούσαν να προσφέρουν εργασία για ένα ενιαίο, μεγάλης κλίμακας κρατικό σχέδιο, η εθνική σύνθεση των ομάδων εργασίας παρέμεινε άθικτη, καθώς σε διαφορετικές ομάδες ανατέθηκαν διαφορετικά καθήκοντα. Ο Cieza de León, ο οποίος επισκέφθηκε το Sacsayhuamán δύο φορές στα τέλη της δεκαετίας του '40, αναφέρει την εξόρυξη των λίθων, τη μεταφορά τους στην περιοχή και την εκσκαφή θεμελίων. Όλα αυτά έγιναν με περιστροφική εργασία υπό στενή εποπτεία των αρχιτεκτόνων Imperial.
Ο Jean-Pierre Protzen, καθηγητής αρχιτεκτονικής, έδειξε πως οι Ίνκας δημιούργησαν μεγάλες και πολύπλοκες ράμπες στα πέτρινα λατομεία κοντά στο Όλντανταμπαμπο και πως κατασκευάστηκαν επιπλέον ράμπες για να σύρουν τα μπλοκ στην κατασκευή πάνω από το χωριό. Προτείνει ότι παρόμοιες ράμπες θα είχαν κατασκευαστεί στο Sacsayhuaman.
