Dallol Αιθιοπία

Dallol, Αιθιοπία

Το παράξενο τοπίο της Αιθιοπίας.

Το Dallol ( Amharic : ዳሎል) είναι μια τοποθεσία στο Dallol woreda της βόρειας Αιθιοπίας . Βρίσκεται στη διοικητική ζώνη 2 της περιοχής Afar στην ύφεση Afar και έχει γεωγραφικό πλάτος 14 ° 14'19 "N 40 ° 17'38" E με υψόμετρο περίπου 130 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Το Dallol κατέχει επίσημα τον τίτλο για την υψηλή μέση θερμοκρασία για μια κατοικημένη περιοχή στη Γη, όπου καταγράφηκε μια μέση ετήσια θερμοκρασία 35 ° C (95 ° F) μεταξύ των ετών 1960 και 1966. Το Dallol είναι επίσης ένα από τα πιο απομακρυσμένα μέρη στη Γη, αν και χτίζονται οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι προς το χωριό Hamedela, το οποίο είναι κοντά. Ακόμα, ο σημαντικότερος τρόπος μεταφοράς εκτός από τα τζιπ είναι οι καμήλες που ταξιδεύουν στην περιοχή για τη συλλογή αλατιού.

Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το ηφαίστειο Dallol , το οποίο σταμάτησε να δραστηριοποιείται τελευταία το 2011.

Ένας σιδηρόδρομος από το λιμάνι της Mersa Fatma στην Ερυθραία έως ένα σημείο 28 χλμ. από το Dallol ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 1918. Χτισμένος από το 1917-1918, χρησιμοποιώντας το σύστημα Decauville ( 600 mm), το σύστημα Decauville ("Decauville" αποτελείται από έτοιμα τμήματα μικρού διαδρόμου που μπορεί να συναρμολογηθεί γρήγορα) και μεταφέρει αλάτι από το σιδηροδρομικό τερματικό σταθμό "Iron Point" κοντά στο Dallol, μέσω του Kululli στο λιμάνι.

Η παραγωγή ποτάσας λέγεται ότι έχει φτάσει περίπου 51.000 μετρικούς τόνους μετά την κατασκευή του σιδηροδρόμου. Η παραγωγή σταμάτησε μετά τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω των μεγάλων προμηθειών από τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ. Οι ανεπιτυχείς προσπάθειες επαναλειτουργίας της παραγωγής έγιναν την περίοδο 1920-1941. Μεταξύ των ετών 1925-29 μια ιταλική εταιρεία εξόρυξε 25.000 τόνους sylvite, κατά μέσο όρο 70% KCl, το οποίο μεταφέρθηκε σιδηροδρομικώς στην Mersa Fatma. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η βρετανική κυβέρνηση αποσυναρμολόγησε τον σιδηρόδρομο και αφαιρέθηκαν όλα τα ίχνη του.

Το Dallol Co. της Asmara πούλησε λίγους τόνους αλάτι στην Ινδία το 1951-1953. Στη δεκαετία του 1960, η εταιρεία Parsons των ΗΠΑ, μια εταιρεία εξόρυξης, πραγματοποίησε μια σειρά γεωλογικών ερευνών στο Dallol. Μέχρι το 1965, είχαν διανοιχτεί περίπου 10.000 τρύπες σε 65 τοποθεσίες.

Το Dallol έγινε πιο γνωστό στη Δύση το 2004, όταν εμφανίστηκε στο ντοκιμαντέρ Channel 4 / National Geographic Going to Extremes. Από το 2004, ορισμένα κτίρια εξακολουθούν να βρίσκονται στο Dallol, όλα χτισμένα με μπλοκ αλατιού.

Το Dallol χαρακτηρίζεται από μια ακραία έκδοση ενός καυτού κλίματος στην έρημο ( κλιματική ταξινόμηση Bwh ), χαρακτηριστικό της ερήμου Danakil. Το Dallol είναι ο πιο καυτός τόπος όλο το χρόνο στον πλανήτη και κατέχει σήμερα την υψηλότερη μέση θερμοκρασία για μια κατοικημένη περιοχή στη Γη, όπου καταγράφηκε μια μέση ετήσια θερμοκρασία 34,6 ° C (94,3 ° F) μεταξύ των ετών 1960 και 1966. η μέση ετήσια υψηλή θερμοκρασία είναι 41 ° C (105 ° F) και ο θερμότερος μήνας έχει μέσο ύψος 46,7 ° C (116,1 ° F). Εκτός από το γεγονός ότι είναι εξαιρετικά καυτό όλο το χρόνο, το κλίμα των πεδινών περιοχών της Danakil είναι επίσης εξαιρετικά ξηρό και υπερβολικό σε σχέση με τις ετήσιες μέσες βροχερές ημέρες καθώς μόνο μερικές μέρες καταγράφονται μετρήσιμες βροχοπτώσεις. Το καυτό κλίμα στην έρημο του Dallol οφείλεται κυρίως στο εξαιρετικά χαμηλό υψόμετρο που βρίσκεται μέσα στις τροπικές περιοχές και κοντά στην ζεστή Ερυθρά Θάλασσα κατά τη διάρκεια των χειμώνων, την πολύ χαμηλή επίπτωση της εποχικότητας, τις σταθερές τιμές της υπερβολικής θερμότητας και την έλλειψη ψύξης τη νύχτα.

Hill of Crosses Ο λόφος των Σταυρών στην Λιθουανία

Hill of Crosses

Ο λόφος των Σταυρών στην Λιθουανία.

Ο λόφος των Σταυρών (λιθουανικά: Kryžių kalnas) είναι ένας τόπος προσκυνήματος περίπου 12 χλμ. Βόρεια της πόλης Šiauliai , στη βόρεια Λιθουανία. Η ακριβής προέλευση της πρακτικής να τοποθετούν σταυρούς πάνω στο λόφο είναι αβέβαιη, αλλά πιστεύεται ότι οι πρώτοι σταυροί τοποθετήθηκαν στον λόφο μετά το 1831. Κατά τη διάρκεια των γενεών όχι μόνο σταυροί αλλά και αγάλματα της Παναγίας, γλυπτά λιθουανών πατριωτών και χιλιάδες μικροσκοπικές εικόνες και κομπολόγια φέρθηκαν εδώ από καθολικούς προσκυνητές . Ο ακριβής αριθμός των σταυρών είναι άγνωστος, αλλά οι εκτιμήσεις μιλάνε για περίπου 55.000 το 1990 και 100.000 το 2010.

Κατά τη διάρκεια των γενεών, ο τόπος έρχεται να υποδηλώσει την ειρηνική αντοχή του καθολικού της Λιθουανίας παρά τις απειλές που αντιμετώπισε καθ 'όλη την ιστορία. Μετά την τρίτη διαίρεση της πολωνικής-λιθουανικής Κοινοπολιτείας το 1795, η Λιθουανία έγινε μέρος της ρωσικής αυτοκρατορίας . Οι Πολωνοί και οι Λιθουανοί επαναστάτησαν ανεπιτυχώς ενάντια στις ρωσικές αρχές το 1831 και το 1863 . Αυτές οι δύο εξεγέρσεις συνδέονται με τις αρχές του λόφου: καθώς οι οικογένειες δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν τα σώματα των χαμένων ανταρτών, άρχισαν να τοποθετούν συμβολικούς σταυρούς στη θέση ενός πρώην οχυρού λόφου.

Όταν η παλαιά πολιτική δομή της Ανατολικής Ευρώπης κατέρρευσε το 1918, η Λιθουανία δήλωνε και πάλι την ανεξαρτησία της . Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το Hill of Crosses χρησιμοποιήθηκε ως τόπος για τους Λιθουανούς να προσεύχονται για ειρήνη, για τη χώρα τους και για τους αγαπημένους τους που είχαν χάσει κατά τη διάρκεια των Πολέμων της Ανεξαρτησίας.

Η περιοχή πήρε ιδιαίτερη σημασία κατά τα έτη 1944-1990, όταν η Λιθουανία καταλήφθηκε από τη Σοβιετική Ένωση. Συνεχίζοντας να ταξιδεύουν στο λόφο και να αφήνουν τα αφιερώματά τους, οι Λιθουανοί το χρησιμοποίησαν για να δείξουν την υπακοή τους στην αρχική τους ταυτότητα, θρησκεία και κληρονομιά. Ήταν ένας χώρος ειρηνικής αντίστασης, παρόλο που οι Σοβιετικοί εργάστηκαν σκληρά για να αφαιρέσουν νέους σταυρούς.

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1993, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β ' επισκέφθηκε το Λόφο των Σταυρών, δηλώνοντας ότι είναι τόπος ελπίδας, ειρήνης, αγάπης και θυσίας. Το 2000 ανοίχτηκε ένα φραγκισκανικό σκήνωμα. Ο εσωτερικός διάκοσμος συνδέεται με το La Verna, το βουνό όπου ο Άγιος Φραγκίσκος λέγεται ότι έλαβε τα στίγματά του. Ο λόφος δεν παραμένει κάτω από τη δικαιοδοσία κανενός. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να χτίζουν σταυρούς όπως οι ίδιοι κρίνουν.