«Πέρασα κακουχίες, αλλά εδώ νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος στο πέλαγος». Η κυρά της Ρω, η νησιώτισσα που ύψωνε την ελληνική σημαία για 40 χρόνια στο ερημονήσι του Αιγαίου 12/05/2017Κατηγορίες: FEATURED, ΣΥΝΕΒΗ ΣΗΜΕΡΑΕτικέτες: Αιγαίο, βραχονησίδα, Γερμανοί, ΕΛΛΑΔΑ, ελληνική σημαία, Καστελόριζο, Κατοχή, Κυρά της Ρω, προκλήσεις, Σύμμαχοι, Τούρκοι Στις 13 Μαΐου 1983 πέθανε η κυρά της Ρω, η γυναίκα που ύψωνε επί σαράντα χρόνια την ελληνική σημαία στη βραχονησίδα Ρω, κοντά στο Καστελόριζο απέναντι από τα τουρκικά παράλια. Το όνομα της ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτη και είχε γεννηθεί το 1890. Την αποκαλούσαν «Κυρά της Ρω» ή διαφορετικά «Κυρά της Ρωμιοσύνης» για τον πατριωτισμό που επέδειξε καθ’ όλη τη διάρκεια που έμενε ολομόναχη στη βραχονησίδα.
Η Κυρά της Ρω (1890-1982) που το πραγματικό της όνομα ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτη, υπήρξε μέλος της Αντίστασης κατά την περίοδο της κατοχής και επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου. Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το 1924. Κυρά της Ρω βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας. Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982. Η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη στο Καστελλόριζο, παρουσία του τότε υφυπουργού Άμυνας Αντώνη Δροσογιάννη, και η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.
Ιστορία Το 1927, εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου.
Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της κατοχής. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με «δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά», όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Άγγλους στη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς.
Ο τάφος της Κυράς της Ρω. Μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, τα Δωδεκάνησα και μαζί μ' αυτά και το Καστελόριζο και όλες οι παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, περιήλθαν στην Ελλάδα. Η μοίρα της Ρω ήταν λοιπόν αναπόσπαστα συνδεδεμένη μ' αυτήν του Καστελόριζου. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1943, για πρώτη φορά Ελληνικό αντιτορπιλικό, το «Παύλος Κουντουριώτης», κατέπλευσε στο Καστελόριζο, όπου βομβαρδίστηκε μέχρι τις 19 Νοεμβρίου 1943 από Γερμανικά στούκας. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν πάλι να φύγουν με συμμαχικά πλοία είτε προς Κύπρο είτε προς τις μικρασιατικές ακτές. Ωστόσο, η Κυρά της Ρω παρέμεινε στο νησί να υψώνει κάθε πρωί την Ελληνική σημαία, προσφέροντας τη βοήθεια της σε Ιερολοχίτες που βρήκαν καταφύγιο εκεί. Με τη λήξη του πολέμου, ορισμένοι κάτοικοι επέστρεψαν στο Καστελόριζο κατά ομάδες.
Οι περιπέτειες για την Κυρά της Ρω δεν τελείωσαν με την απελευθέρωση. Τον Αύγουστο του 1975, ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ και δύο ακόμα άτομα, παρακολουθώντας τη Ρω και εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν εκεί και τοποθέτησαν πάνω σ' ένα κοντάρι 4 μέτρων τη σημαία τους. Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε. Στη 1 Σεπτεμβρίου 1975, κατάπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος «Γ. Πεζόπουλος» για συμπαράσταση στην κυρά της Ρω. Όμως δεύτερη τουρκική σημαία τοποθετήθηκε αυτή τη φορά στη νήσο Στρογγυλή απέναντι στα νότια του Καστελόριζου.
Nicola one truck Φορτηγό υδρογόνου, ηκορυφαία ιδέα.
Ένα μεγάλο όραμα για την πραγματοποίηση των φορτηγών υδρογόνου μέχρι το 2020 - εδώ είναι το σχέδιό της Nikola.
Η βιομηχανία οχημάτων υδρογόνου εξακολουθεί να είναι ένα νεογέννητο πεδίο που δεν έχει ακόμη δείξει πραγματικά σημάδια της ένταξης του mainstream. Ωστόσο, οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες διερευνούν την τεχνολογία, διότι δίνουν οχήματα με συντομότερους χρόνους αναπλήρωσης και μακρύτερες σειρές από ό, τι τα ηλεκτρικά οχήματα. Η General Motors και η Honda, για παράδειγμα, επενδύουν 85 εκατομμύρια δολάρια στο πλαίσιο κοινής επιχείρησης για τη μαζική παραγωγή κυψελών καυσίμου υδρογόνου το 2020. Το υδρογόνο της Honda, η Honda Clarity, έχει το μεγαλύτερο εύρος οχήματος με μηδενικές εκπομπές σε 366 μίλια. Η Toyota επίσης μισθώνει το υδρογόνο της, το Toyota Mirai, στην Καλιφόρνια. Αλλά χωρίς την απαραίτητη υποδομή για τη στήριξη των οχημάτων, δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χρησιμοποιηθούν εκτός της Καλιφόρνιας. Για αναφορά, υπάρχουν 15.510 ηλεκτρικοί σταθμοί φόρτισης στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο 33 σταθμοί υδρογόνου σε όλες τις ΗΠΑ, σύμφωνα με το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ . Η έναρξη λειτουργίας της εταιρείας Nikola Motor Company, η οποία παρουσίασε το υδρογόνο-ηλεκτρικό φορτηγό της τον Δεκέμβριο, σχεδιάζει να το αλλάξει. Ο Νικόλα σχεδιάζει να κατασκευάσει πάνω από 300 σταθμούς υδρογόνου, ώστε τα φορτηγά του να μπορούν να ταξιδεύουν σε ολόκληρη τη χώρα. Μιλήσαμε με τον ιδρυτή και τον διευθύνοντα σύμβουλο Trevor Milton, ο οποίος μοιράστηκε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τα σχέδια της εταιρείας για την κατασκευή αυτών των σταθμών, ενώ ταυτόχρονα διέκοψε τη βιομηχανία φορτηγών.
Ο Μίλτον δήλωσε στο Business Insider ότι το φορτηγό μπορεί να διανύσει 800 μίλια κατά μέσο όρο με μία μόνο δεξαμενή υδρογόνου. Για λόγους αναφοράς, αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο εύρος από άλλα οχήματα με μηδενικές εκπομπές και βαρέα οχήματα. Στον χώρο των φορτηγών, μπορούμε πραγματικά να συγκρίνουμε το Nikola One με το ηλεκτροκίνητο όχημα της Mercedes , το οποίο έχει μόνο μια εμβέλεια 124 μιλίων. Το Nikola One θα τροφοδοτείται από μια στοίβα κυψελών καυσίμου υδρογόνου, καθώς και μια μπαταρία 320 kWh, για να επιτευχθεί το εύρος του. Η εκκίνηση είπε ότι θα έχει πάνω από 1.000 hp και 2.000 ft.-lb. της ροπής. Για εκκίνηση σχεδιάζει να έχει 12 φορτηγά οδήγησης σε δημόσιους δρόμους σε 18 μήνες για δοκιμές. Τα φορτηγά θα κυκλοφορήσουν επίσημα στην αγορά το 2020, δήλωσε ο Milton. Η εταιρεία Nikola Motor Company δήλωσε ότι το φορτηγό θα έχει χρόνο ανεφοδιασμού μόλις 15 λεπτών, εξάγοντας τα βύσματα EV που χρειάζονται τουλάχιστον μία ώρα φόρτισης όταν χρησιμοποιούν ένα δίκτυο ταχείας φόρτισης. Με μια τυπική πρίζα, ένα EV plug-in μπορεί να χρειαστεί πολλές ώρες για να επαναφορτιστεί. Ωστόσο, ο βασικός παράγοντας που θα καθορίσει την επιτυχία του Νικολάου θα είναι η ικανότητά του να δημιουργήσει μια υποδομή υδρογόνου για να στηρίξει τα φορτηγά όταν βρεθούν στο δρόμο.
Εδώ είναι όπου τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Η κατασκευή ενός σταθμού υδρογόνου από την αρχή είναι δαπανηρή σε σύγκριση με την εγκατάσταση ηλεκτρικών σταθμών φόρτισης στο προϋπάρχον ηλεκτρικό δίκτυο. Ο Μίλτον δήλωσε ότι κάθε σταθμός θα κοστίσει πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια. Τον Δεκέμβριο, ο Νικόλα δήλωσε ότι θα παράγει το υδρογόνο σε μια μη καθορισμένη τοποθεσία και θα το μεταφέρει σε διαφορετικούς σταθμούς. Αλλά σε μια πρόσφατη συνέντευξη με το Business Insider, ο Milton δήλωσε ότι κάθε σταθμός θα κατασκευάσει τώρα το υδρογόνο στο εργοστάσιο, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκατασταθούν ηλιακοί συλλέκτες και εγκαταστάσεις ηλεκτρολύσεως σε κάθε σταθμό. (Η ηλεκτρόλυση είναι μια τεχνική που χρησιμοποιεί ηλεκτρισμό για την παραγωγή υδρογόνου, για να το θέσουμε απλά.) Ο Μίλτον δήλωσε ότι ένας μοναδικός σταθμός θα κοστίσει 10 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή, χωρίς να υπολογίζει το κόστος των ηλιακών συλλεκτών και της μονάδας ηλεκτρολύσεως. Αυτό φαίνεται απαγορευτικά δαπανηρό, αλλά ο Μίλτον δήλωσε ότι «ο τρόπος που το θέσαμε, πληρώνει για τον εαυτό του». Ο Μίλτον δήλωσε ότι ο Νικόλα θα πωλεί τα δικαιώματα λιανικής στους επενδυτές σε κάθε πόλη .. (Ο Νικόλα είναι ακόμα στη διαδικασία αγοράς γης και δεν έχει ακόμα πουλήσει δικαιώματα λιανικής).
Ο Milton δήλωσε ότι η Nikola Motor έχει ήδη ολοκληρώσει ένα γύρο 12 εκατομμυρίων δολαρίων με αποτίμηση αξίας 300 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά αρνήθηκε να αποκαλύψει τους επενδυτές. Δήλωσε επίσης ότι ο Νικόλα είναι στη μέση μιας σειράς 100 εκατομμυρίων δολαρίων Ένα γύρο με τη Deloitte που θα ολοκληρωθεί τον Απρίλιο. Η εκκίνηση άρχισε να δέχεται κρατήσεις τον Δεκέμβριο και είπε τότε ότι έλαβε $ 4 δισεκατομμύρια σε κρατήσεις για το φορτηγό. Όμως, αυτός είναι ο αριθμός παραγόντων στο κόστος κάθε μίσθωσης πάνω από 7 χρόνια. Εκείνοι που έχουν κρατήσει το φορτηγό έχουν καταβάλει μόνο μια προκαταβολή ύψους 1.500 δολαρίων που ο Milton δήλωσε ότι ανέρχεται σε αρκετά εκατομμύρια στην τράπεζα. Ο Milton είπε στον Business Insider τον Αύγουστο ότι είχε 8,000 κρατήσεις για το φορτηγό, αλλά αρνήθηκε να παράσχει έναν νέο αριθμό κρατήσεων. Η Nikola προσφέρει πρόγραμμα χρηματοδοτικής μίσθωσης για τα φορτηγά της. Οι οδηγοί μπορούν να πάρουν ένα Nikola One για $ 5.000 έως $ 7.000 το μήνα, ανάλογα με τον τύπο φορτηγού που θέλουν, για 72 μήνες ή εκατομμύριο μίλια. Το καύσιμο υδρογόνου καλύπτεται από τη μίσθωση. Ο Νικόλα θα χρειαστεί πολλά μετρητά για να φτιάξει την υποδομή υδρογόνου του. Παρόλο που εξακολουθούν να υπάρχουν ερωτήματα σε αυτό το μέτωπο, ο Νικόλα έδωσε αρκετή πρόοδο στο ίδιο το φορτηγό. Η Nikola Motor Company επέλεξε την Ryder System ως αποκλειστικό συνεργάτη διανομής και συντήρησης. Η Ryder, εταιρεία διαχείρισης στόλου και αλυσίδας εφοδιασμού, διαθέτει 800 τοποθεσίες εξυπηρέτησης στη Βόρεια Αμερική. Η Nikola έχει συνεργαστεί με την εταιρεία κατασκευής φορτηγών Fitzgerald για να παράγει τα πρώτα 5.000 φορτηγά. Τα υπόλοιπα θα παραχθούν από την εγκατάσταση κατασκευής της Nikola Motor Company, η οποία θα παράγει 50.000 οχήματα ετησίως. Η τοποθεσία της εγκατάστασης θα επιλεγεί κάποια στιγμή φέτος. Το αν το φορτηγό υδρογόνου του Nikola μπορεί να γίνει πραγματικότητα θα εξαρτηθεί εξ ολοκλήρου από την ικανότητά του να δημιουργήσει σταθμούς υδρογόνου, κάτι που όπως φαίνεται για την ώρα δεν είναι και τόσο απλό.
Το κρυφό πείραμα της Ρωσίας Μια συγκλονιστική ιστορία για το κρυφό πείραμα της Ρωσίας.
Είναι πραγματικά απίστευτο το τι μπορεί να συμβεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ρώσοι ερευνητές στα τέλη της δεκαετίας του ’40 κράτησαν 5 άτομα άγρυπνα επί 15 μέρες χρησιμοποιώντας ένα αέριο που βρισκόταν ακόμα σε πειραματικό στάδιο. Κρατούνταν σε απομονωμένο περιβάλλον ώστε να ελέγχεται η συγκέντρωση του αερίου καθώς σε μεγάλες συγκεντρώσεις θα ήταν θανατηφόρο. Υπήρχαν επίσης μικρόφωνα, και μερικά μικρά παράθυρα από πολύ χοντρό γυαλί το οποίο σου επέτρεπε να βλέπεις μέσα στο δωμάτιο, αλλά να φαίνεται σαν καθρέφτης από μέσα (σαν τα δωμάτια ανάκρισης αλλά πολύ μικρότερα σε μέγεθος και στρογγυλά) για επιπλέον παρακολούθηση. Μέσα στο δωμάτιο υπήρχαν βιβλία, τρεχούμενο νερό, τουαλέτα, κρεβάτια και αρκετό φαγητό για να αντέξουν για μήνες. Οι κρατούμενοι ήταν πολιτικοί κρατούμενοι που κρίθηκαν εχθροί του πολιτεύματος κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Όλα έβαιναν καλώς τις πρώτες 5 μέρες, και οι κρατούμενοι δεν διαμαρτύρονταν καθόλου. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι τους υποσχέθηκαν ότι θα τους απελευθερώσουν αν έμειναν ξύπνιοι επί 30 μέρες συνεχόμενα. Οι συζητήσεις μεταξύ τους και δραστηριότητες τους παρακολουθόντουσαν συνεχώς και παρατηρήθηκε μία συνεχής συζήτηση περί τραυματικών εμπειριών που είχαν ζήσει στο παρελθόν και γενικότερα οι συζητήσεις τους άρχισαν να παίρνουν όλο και πιο σκοτεινή μορφή μετά από 4 μέρες.
Μετά από 5 μέρες άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι συγκεκριμένα γεγονότα άρχισαν να τους δημιουργούν συμπτώματα παράνοιας. Σταμάτησαν να μιλάνε μεταξύ τους και άρχισαν να ψιθυρίζουν στα μικρόφωνα και στα μικρά παράθυρα-καθρέφτες. Περιέργως, πίστευαν ότι θα κερδίσουν την εύνοια των ερευνητών προδίδοντας τους συντρόφους-συγκρατούμενους τους. Στην αρχή οι ερευνητές νόμιζαν ότι αυτό οφειλόταν στο αέριο που ανέπνεαν για να μείνουν ξύπνιοι … Μετά από 9 μέρες ένας από τους κρατουμένους άρχισε να ουρλιάζει. Περπάταγε πάνω-κάτω στο δωμάτιο και φώναζε με όλη του τη δύναμη επί 3 συνεχόμενες ώρες και τελικά μετά από τόση ώρα το μόνο που έβγαζε ήταν μικρά σκουξήματα. Είχε σκίσει τις φωνητικές του χορδές από την προσπάθεια. Το περίεργο της υπόθεσης ήταν η απραξία των άλλων κρατουμένων στο ουρλιαχτό του συντρόφου τους. Απλά συνέχισαν να ψιθυρίζουν στα μικρόφωνα έως ότου και άλλος ένας κρατούμενος άρχισε να ουρλιάζει ασταμάτητα. Οι υπόλοιποι κρατούμενοι απλά άρχισαν να σκίζουν τα βιβλία και να κολλάνε τις σελίδες στα παράθυρα. Κάποια στιγμή τα ουρλιαχτά σταμάτησαν. Όπως και τα ψιθυρίσματα στα μικρόφωνα. Αφότου πέρασαν 3 ακόμα μέρες, οι ερευνητές έλεγχαν τα μικρόφωνα κάθε ώρα για να βεβαιωθούν ότι λειτουργούσαν αφού δεν πίστευαν ότι δεν μπορούσαν να λαμβάνουν τίποτα με 5 άτομα μέσα στο δωμάτιο. Το πρωί της 14ης μέρας οι ερευνητές έκαναν κάτι που δεν ήθελαν να κάνουν μόλις σχεδίασαν το πείραμα: Να χρησιμοποιήσουν την ενδοεπικοινωνία μέσα στο θάλαμο για να πάρουν κάποια αντίδραση από τους κρατουμένους αφού φοβόντουσαν για την κατάστασή τους. Ανακοίνωσαν ότι θα ανοίξουν τον θάλαμο για να ελέγξουν τα μικρόφωνα και τους διέταξαν να ξαπλώσουν στο πάτωμα αλλιώς θα τους πυροβολούσαν. Αν συνεργάζονταν, θα απελευθέρωναν έναν. (έτσι τους είπαν τουλάχιστον) Προς έκπληξή τους άκουσαν από τα μικρόφωνα: «Δεν θέλουμε να μας ελευθερώσετε« Οι ερευνητές και οι στρατιωτικοί που χρηματοδοτούσαν το πείραμα άρχισαν να συζητάνε για το αν θα ανοίξουν τον θάλαμο ή όχι. Τελικά αποφάσισαν να τον ανοίξουν τα μεσάνυχτα της 15ης μέρας.
Ο θάλαμος γέμισε αρχικά με καθαρό αέρα και το ειδικό αέριο έφυγε και αμέσως φωνές άρχισαν να ικετεύουν να βάλουν πάλι το αέριο. Ο θάλαμος ανοίχτηκε και στρατιώτες στάλθηκαν μέσα να φέρουν τους κρατουμένους. Κρατούμενοι και στρατιώτες άρχισαν να ουρλιάζουν. 4 από τους 5 κρατουμένους ζούσαν, αν και η κατάσταση τους μόνο ζωντανή δεν μπορούσε να θεωρηθεί. Τα τρόφιμα μετά την 5η μέρα δεν είχαν αγγιχτεί. Υπήρχαν κομμάτια κρέατος από τα πόδια του νεκρού κρατουμένου χωμένα στη σχάρα στο πάτωμα που υπήρχε για να φεύγει το νερό, με αποτέλεσμα να έχει συσσωρευτεί μια μικρή στάθμη νερού και αίματος κάτω. Οι 4 «επιζώντες» είχαν σκισμένο δέρμα και μύες παντού. Τα κατεστραμμένα τους δάχτυλα έδειχναν ότι τα τραύματα είχαν γίνει με τα χέρια και όχι με τα δόντια, ενώ κατάλαβαν ότι τα περισσότερα τα είχε κάνει ο καθένας στον εαυτό του και όχι μεταξύ τους. Όλα τα όργανα στην κοιλιακή χώρα των κρατουμένων είχαν βγει. Τα πνευμόνια. η καρδιά και το διάφραγμα είχαν μείνει στη θέση τους το περισσότερο δέρμα στον θώρακα είχε βγει, με αποτέλεσμα να φαίνονται τα πνευμόνια καθαρά. Τα όργανα που είχαν βγάλει ήταν ανέπαφα κάτω. Τα στομάχια τους έκαναν κανονικά πέψη, όχι φαγητό βέβαια, αλλά μέρη του ίδιου τους του σώματος που είχαν φάει πριν. Οι περισσότεροι Ρώσοι στρατιώτες ήταν στις ειδικές δυνάμεις αλλά αρνιόντουσαν να ξαναμπούν μέσα να βγάλουν τους κρατουμένους. Ούρλιαζαν να κλείσουν το θάλαμο και να ξαναβάλουν το αέριο για να μην τους πάρει ο ύπνος. Οι κρατούμενοι αντιστάθηκαν σθεναρά στους στρατιώτες που προσπάθησαν να τους βγάλουν από το θάλαμο. Ένας στρατιώτης πέθανε αφού του έσκισαν την καρωτίδα και ενός άλλου του έβγαλαν τους όρχεις με τα δόντια. Άλλοι 5 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους τις επόμενες μέρες, όχι από τραύματα, αλλά επειδή αυτοκτόνησαν. Μέσα στο χαμό ο σπλήνας ενός κρατουμένου έπαθε ρήξη και άρχισε να αιμορραγεί ακατάπαυστα. Οι ερευνητές προσπάθησαν να τον ναρκώσουν αλλά αυτό αποδείχτηκε αδύνατον. Του έδωσαν την δεκαπλάσια δόση μορφίνης από την κανονική αλλά αυτός ακόμα πάλευε σαν τρελός σπάζοντας τα πλευρά και το χέρι ενός γιατρού. Η καρδιά του δούλεψε για μερικά λεπτά, και σε όλη τη διάρκεια φώναζε συνέχεια «Και άλλο» ενώ σιγά-σιγά έμεινε σιωπηλός. Οι υπόλοιποι 3 μεταφέρθηκαν σε ιατρική μονάδα, οι 2 εκ των οποίων που είχαν τις χορδές τους ανέπαφες, το μόνο που ζητούσαν ήταν και άλλο αέριο για να κρατηθούν ξύπνιοι.
Ένας κρατούμενος που βρισκόταν στην χειρότερη κατάσταση, εισήχθη στο χειρουργείο για να του βάλουν τα όργανα πίσω στη θέση τους. Δεν μπορούσαν όμως με τίποτα να του κάνουν αναισθησία όσο και αν προσπαθούσαν. Όταν προσπάθησαν να του δώσουν αναισθητικό αέριο πάλεψε σαν τρελός σκίζοντας τα δερμάτινα λουριά που τον κρατούσαν στο κρεβάτι και πέταξε κάτω τους στρατιώτες που τον κράταγαν. Όταν του έδωσαν μεγαλύτερη δόση αναισθητικού, τα βλέφαρά του έκλεισαν σιγά-σιγά και η καρδιά του αμέσως σταμάτησε. Στην νεκροψία φάνηκε ότι το αίμα του είχε τριπλάσια συγκέντρωση οξυγόνου από το κανονικό. Είχε σπάσει 9 κόκκαλα στην προσπάθειά του να μην τον ναρκώσουν και είχε σκίσει τους περισσότερους μύς γύρω τους. Ο άλλος κρατούμενος, ήταν ο πρώτος που είχε αρχίσει να ουρλιάζει. Οι χορδές του είχαν σκιστεί και όταν επιχείρησαν να τον ναρκώσουν, αρνείτο να δεχθεί το αναισθητικό. Όταν ένας γιατρός του πρότεινε να γίνει το χειρουργείο χωρίς αναισθησία συμφώνησε με ένα νεύμα. Καθ’όλη τη διάρκεια της 6ωρης επέμβασης για να βάλουν οι γιατροί τα όργανά του στη θέση τους δεν αντέδρασε καθόλου ενώ μία έντρομη νοσοκόμα ανέφερε ότι όταν τα μάτια της συναντιόντουσαν με του κρατούμενου, αυτός της χαμογελούσε. Έγινε το ίδιο χειρουργείο στους υπόλοιπους 2 κρατουμένους χωρίς αναισθησία. Όμως αυτούς χρειάστηκε να τους παραλύσουν. Οι χειρούργοι αδυνατούσαν να κάνουν τη δουλεία τους αφού οι ασθενείς γελούσαν καθ’όλη τη διάρκεια της διαδικασίας και τους ακολουθούσαν με τα μάτια. Όταν μιλούσαν, απλά ζήταγαν και άλλο από το αέριο που τους κράταγε ξύπνιους. Όταν τους ρώταγαν γιατί έβγαλαν τα όργανά τους από μέσα τους, και γιατί ήθελαν και άλλο αέριο έπαιρναν μόνο μια απάντηση: «Πρέπει να μείνω ξύπνιος« Οι 3 επιζήσαντες κρατούμενοι αποφασίστηκε να τοποθετηθούν πάλι σιγά-σιγά πίσω στο θάλαμο παρά τις αντιρρήσεις των ερευνητών που ήθελαν να προχωρήσουν σε ευθανασία. Όμως οι ανώτεροι αξιωματούχοι επέμεναν να συνεχιστεί το πείραμα για να δουν τη συνέχεια. Πριν μπουν στο θάλαμο συνδέθηκαν με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Προς μεγάλη έκπληξη όλων, μόλις τους είπαν ότι θα τους βάλουν στο θάλαμο, σταμάτησαν να παλεύουν. Ενώ ήταν έξω, προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να μείνουν ξύπνιοι. Ένας μουρμούραγε, ένας άλλος έσφιγγε συνέχεια τους μυς των ποδιών του ενώ ένας άλλος ανοιγόκλεινε τα μάτια του πολύ γρήγορα. Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα έδειχνε απίστευτα αποτελέσματα μόλις συνδέθηκε στον πρώτο κρατούμενο, καθώς τα κύματα του εγκεφάλου του ήταν κανονικά την περισσότερη ώρα, αλλά μετά από λίγη ώρα έσβηναν χωρίς λόγο και «ξαναζωντάνευαν» έτσι απλά. Σαν να νέκρωνε ο εγκέφαλος για λίγα δευτερόλεπτα και μετά να ξαναέμπαινε σε λειτουργία. Τελικά, τα μάτια του έκλεισαν, τα κύματα άλλαξαν σε αυτά του βαθύ ύπνου, και η καρδιά του σταμάτησε. Ο άλλος κρατούμενος ούρλιαζε να ξαναμπεί στον θάλαμο. Ο ανώτερος αξιωματούχος έδωσε εντολή να μπουν οι κρατούμενοι στο θάλαμο μαζί με 3 ερευνητές. Ένας από αυτούς τους 3, αμέσως τράβηξε όπλο και πυροβόλησε εν ψυχρώ τον ανώτερό του, και μετά έστρεψε το όπλο στο μουγγό κρατούμενο και του φύτεψε και αυτού μία σφαίρα στο κεφάλι. Φώναξε στον τελευταίο κρατούμενο ότι δεν θα μπει στο δωμάτιο με αυτόν, σκοτώνοντας και αυτόν με μια σφαίρα στην καρδιά. Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα σταμάτησε να λαμβάνει και ο κρατούμενος ψιθύρισε πριν πεθάνει: «Τόσο κοντά στην ελευθερία»
Ποταμός Νέστος Το ποτάμι της ζωής Ένας αληθινός παράδεισος στην βόρεια Ελλάδα.
Ο Νέστος (Βουλγαρικά: Места, Μεστα) είναι ένα από τα πέντε μεγαλύτερα ποτάμια της Ελλάδας, ενώ ο ρους του οριοθετεί τα σύνορα ανάμεσα στη Μακεδονία και τη Θράκη και τους νομούς Καβάλας και Ξάνθης, έχοντας πρώτα διατρέξει το νομό Δράμας. Η συνολική του πορεία καλύπτει 243 χλμ, 130 από τα οποία βρίσκονται σε Ελληνικό έδαφος. Πηγάζει από τα όρη Ρίλα της Βουλγαρίας, ενώ εκβάλλει στο Θρακικό Πέλαγος, αφού πρώτα έχει διασχίσει τους ορεινούς όγκους της Δυτικής Ροδόπης και το όρος Φαλακρό.
Το δέλτα του ποταμού, έκτασης 550.000 στρεμμάτων, αποτελεί 'Υδροβιότοπο Διεθνούς σημασίας' και μέρος του Εθνικού Πάρκου που περιλαμβάνει τις λίμνες Βιστωνίδα και Ισμαρίδα. Εκτείνεται από τη Νέα Καρβάλη έως τα Άβδηρα, ενώ εκεί βρίσκεται και το παραποτάμιο δάσος, γνωστό και ως Μεγάλο Δάσος (Κοτζά Ορμάν). Πλούσια βλάστηση και πολλά είδη ζώων είναι τα χαρακτηριστικά του, ενώ η έκτασή του που κάποτε ξεπερνούσε τα 125.000 στρέμματα τώρα καλύπτει μόλις 4.600.
Ο ποταμός Νέστος, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, αποτελούσε το βόρειο όριο εξάπλωσης των λιονταριών στην Ελλάδα. Σήμερα βρίσκουν καταφύγιο ή τροφή 300 είδη πουλιών, 30 είδη αρπακτικών, 11 είδη αμφιβίων, 21 είδη ερπετών, ενώ αρκετά είναι και τα είδη ψαριών που ζουν στις λιμνοθάλασσες του δέλτα. Στη μυθολογία ο Νέστος ή Νέσσος γεννιέται στην αρχή του χρόνου πριν ακόμη γεννηθούν οι άνθρωποι. Γεννήθηκε μαζί με 12.456 ποταμούς και 3000 Νύμφες. Πατέρας του ήταν ο Ωκεανός και μητέρα του η Τηθύς. Χλωρίδα και Πανίδα Η περιοχή γύρω από το Νέστο χαρακτηρίζεται από το μεγάλο φυσικό πλούτο του μοναδικού παραποτάμιου δάσους στην Ελλάδα το οποίο είναι γνωστό ως «Μεγάλο Δάσος» καθώς και από τους υγροβιότοπους στο Δέλτα του Νέστου η σημασία του οποίου έχει αναγνωριστεί από διάφορες διεθνείς συνθήκες μεταξύ των οποίων και η συνθήκη Ramsar (Συνθήκη για την προστασία υγροτόπων διεθνούς σημασίας, ιδιαίτερα ως βιοτόπων υδρόβιων πουλιών) Στη χλωρίδα της περιοχής του Νέστου υπάρχουν περίπου 500 είδη φυτών. 10 από αυτά θεωρούνται ιδιάιτερα σημαντικά και βρίσκονται κάτω από ειδικό καθεστώς προτασίας. Τα φυτά αυτά είναι Τα φυτά αυτά είναι τα: Atropa bella-dona, Cephalanthera rubra, Galium asparagifolium, Goniolimon sartorii, Haberlea rhodopensis, Jovibarba heuffetii, Ophrys scolopax subsp. cornuta, Ophrys sphegodes subsp. mammosa, Orchis coriophora subsp. fragrans, Trachelium jacquinii subsp. rumeliacum. Εκτός από αυτά, μερικά από τα πιό χαρακτηριστικά φυτά και δέντρα που μπορεί κανείς να συναντήσει είναι η Αγριοτριανταφυλλιά, ο Άρκευθος, ο Γαύρος, ο χνοώδης και ο πλατύφυλλος Δρύς, η Κουμαριά, η Λευκή Ιτιά, η Λευκή Λεύκη, η Οστριά, το Σκλήθρο, ο Φράξος, κ.α.
Στην περιοχή του Νέστου και κυρίως στο Δέλτα υπάρχουν σημαντικοί πληθυσμοί λύκων, τσακαλιών, βίδρας, ζαρκαδιών και καφέ αρκούδας. Ωστόσο, η μεγάλη αξία του Δέλτα του Νέστου οφείλεται κυρίως στη σημαντική και σπάνια ορνιθοπανίδα του. Έχουν παρατηρηθεί περισσότερα από 310 μεταναστευτικά είδη και 120 διαχειμάζοντα. Τα πιο χαρακτηριστικά από αυτά είναι ο Κραυγαετός, η Αγκαθοκαλημάνα, ο Ερωδιός, η Σταχτοτσικινιά, η Πορφυροτσικνιά, η Λευκοτσικνιά, η Κρυπτοτσικνιά καθώς επίσης και αποικίες Ποταμόγλαρων και Νανόγλαρων, Νεροχελίδονων, Τουρλίδας, Λευκοπελαργού και Μαυροκέφαλου Γλάρου.
Το Δέλτα του Νέστου – Τα Στενά (ή Τέμπη) του Νέστου. Πρόκειται για μία κοιλάδα με μήκος περίπου 20χλμ πνιγμένη στη βλάστηση, με το μεγάλο ποτάμι να τη διασχίζει δημιουργώντας μια εξωπραγματική εικόνα ηρεμίας και δέους. Τα Στενά του Νέστου περιλαμβάνονται στις υγροτοπικές περιοχές Natura 2000 – Καταρράκτης Λειβαδίτη, Λεπίδα και Αγ.Βαρβάρας – Όρη Χαϊντού και Κούλα – Μοναστήρι Παναγίας Αρχαγγελιώτισσας – Μοναστήρι Παναγίας Καλαμούς – Μοναστήρι Παμμεγίστων Ταξιαρχών – Μακεδονικός Τάφος στα Κομνηνά – Ανάγλυφο του Μίθρα του ταυροκτόνου στις Θέρμες – Μουσουλμανικά Τεμένη – Τεκέδες – Ερείπια του Κάστρου της Καλύβας – Παραδοσιακά γεφύρια στον ποταμό Κόσυνθο και Κομψάτο (12 διατηρητέα γεφύρια
