Mirny Diamond Mine Το μεγαλύτερο αδαμαντωρυχείο στον κόσμο πόλη Mirny
Το μεγαλύτερο αδαμαντωρυχείο στον κόσμο βρίσκεται στη Ρωσία, κοντά στη μικρή πόλη Mirny στην ανατολική Σιβηρία και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη τρύπα που έχει ανοιχτεί ποτέ από τον άνθρωπο. Η εξόρυξη διαμαντιών άρχισε το 1955 και σήμερα το ορυχείο είναι μια τεράστια ανοιχτή τρύπα με βάθος 525 μέτρα και διάμετρο 1,25 χιλιόμετρα.
Το άγριο και παγωμένο τοπίο της Σιβηρίας επιτείνει την, έτσι κι αλλιώς, σκληρή δουλειά που απαιτείται για την εξόρυξη των διαμαντιών. Για τη διάσπαση του παγωμένου εδάφους χρησιμοποιήθηκαν κινητήρες jet και όταν αυτοί απέτυχαν, τότε η μοναδική λύση που απέμενε ήταν να χρησιμοποιηθούν ισχυρά εκρηκτικά.
Στα χρόνια της ακμής του, το ορυχείο έφτασε να παράγει 10 εκατομμύρια καράτια διαμαντιών ετησίως, πολλά από τα οποία είναι εξαιρετικής ποιότητας. Είναι τόσο μεγάλο το ορυχείο που ο εναέριος χώρος πάνω από αυτό έχει αποκλειστεί για τα ελικόπτερα, εξαιτίας των ανοδικών ρευμάτων αέρος που δημιουργούνται.
Η υπόγεια πόλη της Καππαδοκίας που βρίσκεται 60 μέτρα κάτω από τη γη και κάποτε αριθμούσε 20.000 κατοίκους.
(Ανακαλύφθηκε εντελώς τυχαία όταν ένας κάτοικος έκανε ανακαίνιση και έριξε τον τοίχο του σπιτιού του.)
Στην «Ανάβαση», ο Ξενοφών ανέφερε ότι οι άνθρωποι στην Ανατολή έμεναν σε πόλεις κάτω από το έδαφος. Η ανακαλύψεις υπόγειων κατοικιών στην Καππαδοκία, εκατοντάδες χρόνια αργότερα, επιβεβαίωσαν τα λεγόμενα του. Στο Ντερινκούγιου της Καππαδοκίας βρίσκεται η πιο βαθιά από τις υπόγειες πόλεις, η οποία ανακαλύφτηκε τυχαία πριν από μισό αιώνα.
Το 1963 ένας κάτοικος του Νεβσεχίρ, έκανε ανακαίνιση στο σπίτι του. Όταν χρειάστηκε να ρίξει έναν από τους τοίχους του σπιτιού, έμεινε άναυδος από αυτό που αντίκρισε. Πίσω από τον τοίχο υπήρχε ένα δωμάτιο, το οποίο τον οδηγούσε σε μια υπόγεια πόλη. Καθώς προχωρούσε βρήκε ένα σύστημα ατελείωτων διαδρόμων και συνεχόμενων δωματίων.
Η δημιουργία της υπόγειας πόλης χρονολογείται πριν από χιλιάδες χρόνια. Ακόμα δεν έχει ανασκαφεί ολόκληρη, σήμερα οι έρευνες βρίσκονται στο ενδέκατο επίπεδο. Η ακριβής ημερομηνία, ποιοι την δημιούργησαν και για ποιο λόγο οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να ζήσουν κάτω από την γη, δεν έχει διευκρινιστεί.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσοι συμμετείχαν στην κατασκευή της υπολόγισαν όλες τις παραμέτρους καθώς η πόλη έχει μείνει ανέπαφη μέχρι και σήμερα. Χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο από τους Άραβες την περίοδο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και από τους Χριστιανούς για να αποφύγουν τις Μογγολικές επιδρομές. Με τις παρεμβάσεις των αρχαιολόγων ήρθαν στο φως πολύ σημαντικά στοιχεία. Βρίσκεται 60 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης και υπολογίζεται ότι είχε χωρητικότητα για 20.000 ανθρώπους.
Υπόγειες στοές οδηγούσαν τους κατοίκους σε γειτονικές υπόγειες πόλεις της Καππαδοκίας. Αποθήκες τροφίμων, αίθουσες συνεδριάσεων, στάβλοι, καταστήματα είχαν δημιουργηθεί για να διευκολύνουν την ζωή των κατοίκων. Παράλληλα δε, ειδικά συστήματα εξαερισμού μετέφεραν οξυγόνο από την επιφάνεια της γης έως και τα πιο βαθιά επίπεδα.
Σε κάθε όροφο ανακαλύφτηκαν μεγάλες πέτρινες πόρτες που χρησίμευαν για την προστασία των κατοίκων από τους πιθανούς κινδύνους. Η ανακάλυψη αυτή ενέτεινε τις υποψίες ότι οι κάτοικοι πήγαν να ζήσουν υπόγεια υπό τον φόβο μια μεγάλης φυσικής καταστροφής ή κάποιας εχθρικής επίθεσης. Στην πραγματικότητα ήταν κρυμμένοι σε μια υπόγεια πολυεπίπεδη πολιτεία.
Νησί Poveglia στην Βενετία Ένα από τα πλέον τρομακτικά μέρη στον πλανήτη
Το στοιχειωμένο νησί Poveglia βρίσκεται κοντά στη Βενετία, δεν έχει ιδιοκτήτες και απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος στο χώρο - Ο μύθος λέει ότι πάνω από 160.000 άνθρωποι κάηκαν εκεί κατά τη διάρκεια του «Μαύρου Θανάτου» - Φαντάσματα, ήχοι από βασανισμούς αλλά και ουρλιαχτά μέσα στη νύχτα.
Για να επισκεφτεί κινείς το νησί αυτό θα πρέπει να έχει έγκριση, διαφορετικά ως εναλλακτική λύση είναι να δώστε 200 ευρώ στους ειδικούς που ξέρουν πώς να σας μεταφέρουν στο σημείο χωρίς άδεια και αφού πατήσετε επάνω σε απανθρακωμένα λείψανα νεκρών που έχουν δημιουργήσει ένα παχύ στρώμα κολλώδους τέφρας, ετοιμαστείτε να ζήσετε την απόλυτη εμπειρία.
Το μυστήριο του «στοιχειωμένου» νησιού στις ιταλικές ακτές είναι μια άσχημη φήμη όσο και ενοχλητική πραγματικότητα.
Το νησί χρησιμοποιούνταν ως κλινική στο ξέσπασμα του «Μαύρου θανάτου», της πανούκλας. Το 1922 κατασκευάστηκε εκεί μία ψυχιατρική κλινική. Ο επικεφαλής γιατρός βασάνισε και σφάγιασε πολλούς ασθενείς του πριν τρελαθεί και ο ίδιος και αυτοκτονήσει.
Το νησί, σε γενικές γραμμές, δεν το πλησιάζει κανείς. Ακόμη και οι ψαράδες δεν τολμούν να ρίξουν τα δίχτυα τους στις ακτές, με το φόβο της συλλογής ανθρώπινων οστών.
Η Poveglia πωλήθηκε το 1960 από το ιταλικό κράτος σε έναν ιδιώτη, ο οποίος έζησε εκεί για πολύ λίγο και σύντομα το εγκατέλειψε. Πιο πρόσφατα έγινε γνωστό ότι μία οικογένεια αγόρασε εκ νέου το νησί προκειμένου να το μετατρέψει σε καλοκαιρινό θέρετρο.
Μάταια, όμως. Μία νύχτα κατάφεραν να μείνουν, όχι παραπάνω! Πολλά έχουν ειπωθεί για το νησί αυτό και άλλα τόσα παραμένουν ανεξήγητα μέχρι σήμερα, με τη χειρότερη μοίρα να φαίνεται να το ακολουθεί για αιώνες, καθιστώντας το ως ένα από τα πλέον τρομακτικά μέρη στον πλανήτη.
Στοιχειωμένο ή όχι το νησί έχει μακρά ιστορία, που ξεκινά από τη ρωμαϊκή εποχή, όταν χρησιμοποιήθηκε ως χώρος διαμονής αρχικά και ταφής στη συνέχεια για όσους είχαν προσβληθεί από πανούκλα. Κατά την περίοδο, μάλιστα, του «Μαύρου Θανάτου» στην Ιταλία πολλοί άνθρωποι που εμφάνισαν κάποια συμπτώματα στάλθηκαν εκεί και κάηκαν ζωντανοί.
Η ιστορία λέει ότι πάνω από 160.000 άνθρωποι κάηκαν εκεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ενώ ακόμη και σήμερα στο έδαφος του νησιού τα απανθρακωμένα λείψανα των νεκρών έχουν δημιουργήσει ένα παχύ στρώμα κολλώδους τέφρας που καλύπτει εξ' ολοκλήρου το νησί. Αιώνες αργότερα, το 1922, πιο φοβερά πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν. Ένα μεγάλο ψυχιατρικό νοσοκομείο χτίστηκε στο νησί, όπου ψυχικά ασθενείς φιλοξενήθηκαν για αρκετό χρόνο. Ενώ οι γιατροί και οι νοσοκόμες δεν παρατήρησαν τίποτα ασυνήθιστο, οι άρρωστοι συχνά ανέφεραν εμφανίσεις φαντασμάτων (θυμάτων της πανούκλας), ήχους από βασανισμούς αλλά και ουρλιαχτά μέσα στη νύχτα! Αλλά κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά, λαμβάνοντας υπόψη την ψυχική τους κατάσταση. Επιπλέον, ένας παρανοϊκός γιατρός έκανε πειράματα σε ασθενείς, χρησιμοποιώντας ανορθόδοξες μεθόδους, ενώ βρήκε φριχτό θάνατο πέφτοντας από την οροφή του κτιρίου. Το πνεύμα του, σύμφωνα με τους θρύλους, είναι αυτό που στοιχειώνει σήμερα το νησί προκαλώντας φόβο και τρόμο στους κατοίκους των παρακείμενων περιοχών. Όποια πάντως κι αν είναι η αλήθεια, το νησί έχει εγκαταλειφθεί πλήρως, με ερείπια και μισογκρεμισμένα σπίτια να θυμίζουν ότι κάποτε εδώ υπήρχε ζωή. Οι εικόνες του νησιού από μακριά θυμίζουν ειδυλλιακή τοποθεσία, αλλά η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική.
Πρόκειται για μια εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα και βρίσκεται σε ένα από τα ποιό αφιλόξενα σημεία του πλανήτη, στην Ανταρκτική και πιο συγκεκριμένα στο νησί King George Island στο Νότιο Πόλο και αυτό είναι και η αιτία που την κάνει να είναι η πιο μοναχική, ορθόδοξη εκκλησία στον κόσμο.
Χτίστηκε το 1990 εξ ολοκλήρου από ξύλο πεύκου της Σιβηρίας και ο σχεδιασμός της παραπέμπει στο παραδοσιακό αρχιτεκτονικό στιλ των Ρώσων, ενώ μπορεί να φιλοξενήσει στο εσωτερικό της μέχρι 30 πιστούς.
Επειδή οι καιρικές συνθήκες στην Ανταρκτική είναι δύσκολες, περιλαμβάνοντας δυνατούς ανέμους και ισχυρές χιονοπτώσεις και βροχοπτώσεις, οι κορμοί των δέντρων στερεώθηκαν με ειδικές αλυσίδες, ενώ μια ειδική επένδυση στο εσωτερικό προφυλάσσει την εκκλησία από το νερό της βροχής.
Ο ιερέας της εκκλησίας λέει χαρακτηριστικά: (Η εκκλησία μόνο με την παρουσία της εδώ λέει πολλά. Για κάθε πιστό, όχι μόνο για τους Ρώσους αλλά κυρίως για τους ξένους, η εμφάνιση μιας εκκλησίας στο. πουθενά δηλώνει απερίφραστα την παρουσία του Θεού στην Ανταρκτική ή ακόμη καλύτερα θα έλεγα. ο Θεός είναι παντού.)
Για την ιστορία αξίζει να σημειωθεί ότι δύο ζευγάρια Ρώσων έχουν τελέσει τους γάμους τους στην Αγία Τριάδα της Ανταρκτικής, πιστεύοντας πως η επιλογή τους αυτή τους φέρνει αν μη τι άλλο μέχρι σήμερα πολύ καλή τύχη.
