Οστέινο ψωμί
Μία μακάβρια τακτική επιβίωσης
Η απεγνωσμένη και δυσάρεστη πρακτική της λείανσης των ανθρωπίνων οστών για ψωμί.
Λείανση οστών σε ψωμί - ανθρώπινο κρανίο και φρέσκο ψωμί.
((Μυρίζω το αίμα ενός Άγγλου:
Να είναι ζωντανός ή να είναι νεκρός;
θα αλέθω τα οστά του για να φτιάξω το ψωμί μου)).
Το έμβλημα προέρχεται από το δημοφιλές παραμύθι, τον Jack και το Beanstalk , και είναι ένας από τους πιο γνωστούς έμμεσους λόγους στην αγγλική γλώσσα. Αυτός ο λόγος εκφράζεται από τον γίγαντα, τον οποίο ο επίτομος χαρακτήρας Jack συναντά στην κορυφή της φασολιάς. Η ιδέα της λείανσης των ανθρώπινων οστών για να γίνει ψωμί μπορεί λογικά να θεωρηθεί ότι ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Παρ 'όλα αυτά, έχουν καταγραφεί στην ιστορία περιπτώσεις ανθρώπινων οστών που έχουν αλεσθεί και επαναχρησιμοποιηθεί, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής ψωμιού.
Ο Γίγαντας από τον Jack και το Beanstalk.
Η ιστορία του Jack και του Beanstalk είναι ένα από τα πιο γνωστά παραμύθια των παιδιών στην αγγλική γλώσσα. Η ιστορία πρωτοεμφανίστηκε το 1734, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Γεωργίου Β 'της Αγγλίας, και είναι ελαφρώς διαφορετική από την έκδοση που γνωρίζουμε σήμερα «φιλική προς τα παιδιά». Ένας από τους χαρακτήρες στην ιστορία είναι ο γίγαντας, ο οποίος απειλεί να "αλέσει τα οστά του για να κάνει το ψωμί του" όταν εντοπίζει την παρουσία του παιδιού στο κάστρο του. Με αυτή τη γραμμή, ο γίγαντας χτυπάει αποτελεσματικά ως άνθρωπος που τρώει ανθρώπινο κρέας.
Η απειλή του γίγαντα είναι πραγματικά πλασματική;
Οι απειλές του γίγαντα θα έδιναν φυσικά τα όνειρα κάτω από τη σπονδυλική στήλη κάθε παιδιού που ακούει την ιστορία για πρώτη φορά, αν και κάποιος μπορεί να νιώθει άνετα γνωρίζοντας ότι οι γίγαντες που τρώνε ανθρώπους είναι φανταστικοί - ασφαλώς, δεν υπάρχουν στον κόσμο σήμερα. Ωστόσο, τα γεγονότα είναι μερικές φορές πιο παράξενα από τη μυθοπλασία και υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις όπου τα ανθρώπινα οστά δεν γινόταν από γίγαντες αλλά από άλλους απλούς ανθρώπους για επαναχρησιμοποίηση.
Ένα από αυτά βρίσκεται στο ημερολόγιο του Pierre de L'Estoile, αρχηγού του γαλλικού κοινοβουλίου κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του 1590 στο Παρίσι.
Άγαλμα του Pierre de l'Estoile.
Πόλεμοι θρησκείας - Ελλείψεις τροφίμων και λιμοκτονία
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 16ου αιώνα, η Γαλλία εμπλέκετο στους πολέμους της θρησκείας, οι οποίοι είδαν τους Καθολικούς να κατακλύζουν τους προτεστάντες. Το 1590 το Παρίσι, που κρατήθηκε από την Καθολική Ένωση, πολιορκήθηκε από τον Γαλλικό Βασιλικό Στρατό υπό τον Ερρίκο της Ναβάρας (τον μελλοντικό Ερρίκο IV της Γαλλίας). Οι πολιορκητές προσπάθησαν να εξαναγκάσουν τους υπερασπιστές στην πείνα και έτσι εμπόδισαν τα τρόφιμα να εισέλθουν στην πόλη. Στα μέσα Ιουνίου, ο κ. L'Estoile αναφέρει ότι μια συνέλευση κλήθηκε να αντιμετωπίσει το ζήτημα της έλλειψης τροφίμων.
Γαλλικοί πόλεμοι θρησκείας - Σφαγή της ημέρας του Αγίου Βαρθολομαίου
Ποια ήταν η πηγή των οστών που χρησιμοποιήθηκε για να γίνει το ψωμί;
Κατά τη διάρκεια της συνέλευσης προτάθηκε να αλεστούν στο Νεκροταφείο των Αθώων τα οστά από το οχυρό (ένα κτίριο για την αποθήκευση σκελετικών υπολειμμάτων που ανακαλύφθηκαν κατά την εκσκαφή νέων τάφων) σε αλεύρι και να φτιάξουν ψωμί. Ως αποτέλεσμα της απελπισίας τους, κανείς δεν εναντιώθηκε στην πρόταση και το σχέδιο εκτελέστηκε. Ο de L'Estoile σημειώνει, ωστόσο, ότι το πείραμα εγκαταλείφθηκε σύντομα καθώς αυτοί που κατανάλωναν το ψωμί πέθαναν παρ 'όλα αυτά. Αυτό επιβεβαιώνεται από άλλο αυτόπλευρο μάρτυρα, τον Enrico Caterino Davila, ιταλό ιστορικό και διπλωμάτη που αγωνίστηκε στους Γαλλικούς Πολέμους της Θρησκείας.
Τα κρανία και τα οστά από το σκαρφαλωμένο σπίτι.
Θάνατος από το ψωμί
Ωστόσο, δεν είναι απολύτως σαφές, γιατί οι άνθρωποι που έφαγαν το «οστέινο ψωμί» πέθαναν και υποβλήθηκαν ορισμένες υποθέσεις. Ορισμένα από τα λιγότερο πιθανά περιλαμβάνουν την παρουσία αρσενικού ή θανατηφόρων ιών στα οστά ή ότι η κατανάλωση αυτού του ψωμιού είχε αρνητική ψυχολογική επίδραση στους καταναλωτές του (λόγω του σχεδόν παγκόσμιου ταμπού κατά του κανιβαλισμού και έτσι αυτό τους σκότωσε.
Μια από τις πιό εύλογες υποθέσεις είναι ότι τα ανθρώπινα οστά δεν είχαν τόσες θερμίδες και θρεπτικά συστατικά και επομένως δεν παρείχαν τα απαραίτητα στοιχεία για να διατηρήσουν ένα άτομο. Επιπλέον, τα οστά αποτελούνται κυρίως από ανόργανα άλατα, τα οποία δεν μπορούσαν να αφομοιωθούν και είναι δύσκολο να αποβληθούν εάν καταναλωθούν. Η συσσώρευση αυτών των ορυκτών στις γαστρεντερικές οδούς εκείνων που έτρωγαν το «οστέινο ψωμί» θα μπορούσε να προκαλέσει εντερικά εμπόδια, τα οποία θα ήταν θανατηφόρα.
Άλλες χρήσεις για το έδαφος
Αν και το ανθρώπινο οστό είναι χαμηλό σε θρεπτικά συστατικά, είναι πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία, ιδιαίτερα ασβέστιο. Οι πολιορκούμενοι Παριζιάνοι το 1590 μπορεί να μην το γνώριζαν αυτό, οι Ευρωπαίοι γενικά το γνώρισαν στις αρχές του 19 ου αιώνα. Το 1815, οι Ναπολεόντιοι πόλεμοι τελείωσαν μετά την ήττα του Ναπολέοντα στη μάχη του Βατερλώ. Αυτή η μεγάλη σύγκρουση άφησε πολλούς στρατιώτες νεκρούς στο πεδίο της μάχης και λίγα χρόνια μετά το Waterloo, τα οστά τους (μαζί με τα άλογα) απομακρύνθηκαν και (συνήθως) αποστέλλονταν στο Hull, πριν αποσταλούν σε οδοντοκαθαριστές. Ωστόσο, τα οστά εδάφους δεν χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή ψωμιού, αλλά για την παραγωγή λιπασμάτων λόγω του πλούσιου ορυκτού τους περιεχομένου.
Η Μάχη του Βατερλώ - τα οστά των νεκρών, όπου το έδαφος και η χρήση.
Το οστέινο ψωμί τρώγεται στην Αγγλία
Τέλος, μπορεί να αναφερθεί ότι υπάρχει ένας τύπος ψωμιού από την Αγγλία που ονομάζεται Bone Bread. Ευτυχώς, η συνταγή δεν απαιτεί ανθρώπινα οστά. Το όνομα αυτού του ψωμιού, στην πραγματικότητα, προέρχεται από τους μωράδες που ζούσαν κατά μήκος του ποταμού Severn του Gloucestershire κατά τη δεκαετία του 1860.
Αγγλικό ψωμί οστού.
