Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Το χωριό των ζωντανών νεκρών. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Το χωριό των ζωντανών νεκρών. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

Το χωριό των ζωντανών νεκρών

Το χωριό των ζωντανών νεκρών

Ινδονησία: Αυτό είναι το χωριό των «ζωντανών νεκρών»



Στο χωριό των ζωντανών νεκρών δεν γίνονται κηδείες και τα πτώματα κυκλοφορούν στους δρόμους μαζί με τους ζωντανούς. Οι κάτοικοι δεν θάβουν τους νεκρούς τους, αλλά τους κρατάνε δίπλα τους για δεκαετίες.


Όσο απίστευτο και μακάβριο κι αν φαίνεται, συμβαίνει στ’ αλήθεια. Είναι ένα έθιμο ή καλύτερα ένας τρόπος ζωής. Ένας πολύ παράξενος τρόπος ζωής μίας παντελώς ασύμβατης για την δική μας κοινωνία συμβίωσης. Βέβαια κάθε κοινωνία έχει τους κανόνες της και τους ρυθμούς της. Εδώ όμως τα πράγματα ξεφεύγουν εντελώς από την λογική μας.





Εάν ποτέ αποφασίσετε να επισκεφτείτε αυτό το χωριό, τότε θα χρειαστεί να εφοδιαστείτε με πολλά ηρεμιστικά και οπωσδήποτε να έχετε ένα πολύ καλό ψυχολόγο στην επιστροφή στην πατρίδα σας. Θα σας χρειαστεί οπωσδήποτε, πιστέψτε με.





Μια περίεργη συνήθεια έχουν οι κάτοικοι του χωριού Τοράχα στην Ινδονησία οι οποίοι δεν θάβουν ούτε καίνε τους νεκρούς τους, αλλά τους κρατάνε δίπλα τους για πάρα πολλά χρόνια, ίσως και για πάντα.





Συνηθίζουν να τους παίρνουν μαζί τους στις δουλειές, να τους σερβίρουν το φαγητό που έτρωγαν, τον καφέ τα τσιγάρα τους σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα.





Αυτό συμβαίνει γιατί οι κάτοικοι του χωριού πιστεύουν ότι με τον θάνατο δεν πεθαίνει κάποιος και ότι η ψυχή του παραμένει στο σώμα του και θα πρέπει να συνεχίζει να κάνει ότι έκανε ενώ ζούσε.





Όταν κάποιος στο χωριό χάσει τη ζωή του, καλύπτουν το κορμί του με φορμόλη, με αποτέλεσμα οι ιστοί να διατηρούνται άφθαρτοι.





Στα σπίτια, ο νεκρός βρίσκεται στα διπλανά δωμάτια από την υπόλοιπη οικογένεια και επειδή η δυσοσμία από το χημικό είναι ισχυρή, περικυκλώνουν τη σορό με αρωματικά αποξηραμένα φυτά.





Στη συνέχεια δίπλα από το σπίτι χτίζεται εάν δεν υπάρχει, το λεγόμενο «προγονικό σπίτι» στο οποίο φυλάσσουν τη σορό.





Οι συγγενείς ντύνουν τον νεκρό καθημερινά και όταν το πτώμα «παλιώσει» και αρχίζουν να πέφτουν τα δόντια του, το πηγαίνουν σε οδοντίατρο της περιοχής ο οποίος του βάζει μασέλα.
Στους δρόμους του χωριού οι νεκροί βρίσκονται παντού. Τους βαστούν σαν κούκλες οι άνθρωποι και κυκλοφορούν μαζί τους.





Σύμφωνα με την τοπική κοινότητα, ένα πτώμα που είναι καλά διατηρημένο, φέρνει καλή τύχη στην οικογένεια γι’ αυτό το λόγο όλοι φροντίζουν τα πτώματα.
Όταν πλέον το πτώμα δεν μπορεί να «επιδιορθωθεί» τότε του κάνουν την κηδεία. Αυτό όμως μπορεί να πάρει πολλές δεκαετίες.