Αρχαίες Ιερές Πέτρες της Ιρλανδίας
Περπατώντας στις πέτρες της Ιρλανδίας.
Όταν ο Χριστιανισμός και οι Παγανιστές συγκέντρωσαν το Ιερό τους νερό.
Η πέτρα Carlisle Cursing Stone αποδίδει μία κατάρα του 16 ου αιώνα.
Η Ιρλανδία είναι μια χώρα φημισμένη για τα θεαματικά τοπία της. Γνωστή σε πολλούς ως το Σμαραγδένιο Νησί, η γη χαρακτηρίζεται από τις πλούσιες και καταπράσινες εκτάσεις. Αλλά το τοπίο είναι κάτι περισσότερο από το πράσινο μιάς και η ακτογραμμή είναι ιδιαίτερα τραχιά, με πολλά βουνά και γκρεμούς.
Πέρα από το ρομαντισμό και την ομορφιά της χώρας βρίσκονται μερικά σκοτεινά μυστικά - μερικοί από τους ογκόλιθους και τους βράχους που είναι γνωστοί ως πέτρες Bullan ή καταραμένες πέτρες συμβάλλουν στο εκπληκτικό τοπίο και κρατούν μυστικά που έχουν χάσει πολύ στο πέρασμα του χρόνου. Όμως, ο τεράστιος αριθμός αυτών των λίθων και η εγγύτητά τους με τις χριστιανικές θρησκευτικές τοποθεσίες, βοηθούν στην παροχή ενδείξεων για την αρχική τους σημασία και υποδεικνύουν πόσο σημαντικό ήταν για τους ανθρώπους της αρχαίας Ιρλανδίας.
Bullan Stones
Αν και ένα μεγάλο μέρος της Ιρλανδίας χαρακτηρίζεται από μια αφθονία βράχων και ογκόλιθων, υπάρχουν μερικές πέτρες που καταφέρνουν να ξεχωρίζουν από όλους τους άλλους. Τοποθεσίες όπως το Causeway του Γίγαντα στην κομητεία Antrim, είναι γνωστές παγκοσμίως για τα εντυπωσιακά και μοναδικά χαρακτηριστικά τους, αλλά λιγότερο αξιοσημείωτοι σχηματισμοί έχουν αρκετά διακριτικά χαρακτηριστικά για τους ντόπιους να τα ξεχωρίζουν από τους άλλους βράχους της περιοχής. Αυτή είναι μια ιδέα αρκετά γνωστή σε όλους όσους έχουν ζήσει στην Ιρλανδία ότι η σειρά (κωμωδίας) «Πατέρας Τεντ» μπόρεσε να παρηγορήσει την ιδέα με μια επίσκεψη στην «Ιερή πέτρα του Clonrichert», η οποία μετατράπηκε σε τουριστικό αξιοθέατο.
Η Ιερή Πέτρα του Clonrichert, μία από τις θέσεις των πετρών Bullan, γνωστές και ως καταραμένες πέτρες, στην Ιρλανδία.
Ένα χαρακτηριστικό που εμφανίζεται σε μια σειρά από πέτρες σε όλη την Ιρλανδία είναι μια αξιοσημείωτη (κατάθλιψη) στο βράχο, στο οποίο συχνά συγκεντρώνεται νερό. Αυτά τα βράχια είναι γνωστά ως πέτρες Bullan, ένα όνομα που έχει ληφθεί από τη λέξη Gaelic (για μπολ). Εκτός από τη συλλογή νερού, υπάρχουν συχνά μικρότεροι ογκόλιθοι ή βότσαλα που στηρίζονται στις κοιλότητες των λίθων. Συχνά αποτελούν μέρος της τοπικής λαογραφίας, με ιστορίες για το πώς σχηματίστηκαν ή για τις μαγικές ιδιότητες του νερού που συλλέγουν στις κοιλότητες τους.
Ενώ μερικές από τις πέτρες Bullan διαμορφώνονται φυσικά, υπάρχουν πολλά άλλα που δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους ήδη από τη νεολιθική εποχή. Δεν είναι γνωστό ποια ήταν η αρχική προοριζόμενη χρήση των λίθων, έτσι ώστε η δημιουργία τους είναι μια άλλη πτυχή της αρχαίας ζωής που προορίζεται να κατηγοριοποιηθεί από τους αρχαιολόγους ως «τελετουργική συμπεριφορά» και να προωθήσει το κλισέ - ενδεχομένως συνδεδεμένο με τελετές γονιμότητας
.
Ωστόσο, ενώ η αρχική χρήση των πετρωμάτων Bullan δεν μπορεί ποτέ να είναι γνωστή, ήταν ένα διακριτικό και αρκετά δημοφιλές χαρακτηριστικό ότι οι επόμενες γενιές επέλεξαν να τις ενσωματώσουν στις θρησκευτικές πρακτικές τους. Οι πέτρες Bullan, και ιδιαίτερα το νερό που συλλέχθηκε σε αυτά, χρησιμοποιήθηκαν από τους Κέλτες παγανιστές στις θρησκευτικές τους τελετές.
Όπως συμβαίνει σε πολλές περιοχές, αυτή η πρακτική υιοθετήθηκε από τους πρώτους χριστιανούς και σε μερικές περιπτώσεις οι μεγάλες γραμματοσειρές του Άγιου Νερού που βρέθηκαν στην είσοδο σε μια εκκλησία είναι εντυπωσιακά παρόμοιες με τις πέτρες Bullan.
Ακόμη και η προέλευση κάποιων λίθων Bullan χριστιανοποιήθηκε - ο St. Aid, Ιρλανδός επίσκοπος του 6ου αιώνα, λέγεται ότι χτύπησε το κεφάλι του πάνω σε μια πέτρα όταν γεννήθηκε, αφήνοντας μια παύλα. Το νερό που συλλέχθηκε σε αυτή τη νεοσυσταθείσα πέτρα Bullan πιστεύεται ότι θεραπεύει όλες τις ασθένειες. Δεν είναι παράλογο να υποψιαζόμαστε ότι το όνομα και η θρησκεία του άτυχου βρέφους τροποποιήθηκαν μετά τον εκχριστιανισμό της περιοχής.
Το Bullaun Stone στην εκκλησία St. John's Point, Βόρεια Ιρλανδία.
Καμπύλες πέτρες
Η πράξη της κατάχρησης ενός ατόμου, τόπου ή πράγματος βρίσκεται σε πολλές κουλτούρες σε όλο τον κόσμο. Συνήθως είναι μια τελετή η οποία περιλαμβάνει λέξεις είτε προφορικές είτε γραπτές σε συνδυασμό με κάποιο είδος τελετουργικού αντικειμένου, όπως είναι η κατάρα των δισκίων από τη Μεσοποταμία, τα γλυπτά όπως η επιγραφή B257 της ράβδου του Bryggen ή οι μορφές που αντιπροσωπεύουν ένα θύμα (όπως κούκλες και ιερείς βουντού ) που βρίσκονται σε ένα πλήθος πολιτισμών στον κόσμο.
Στοιχεία που αντιπροσωπεύουν ένα θύμα, όπως κούκλες βουντού, τοποθετούνται στις καταραμένες πέτρες.
Ένα άλλο συχνό χαρακτηριστικό αυτών των αντικειμένων είναι ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για καλό ή κακό ανάλογα με τις προθέσεις του ατόμου που τις χρησιμοποιεί και ενώ οι πέτρες Bullan χρησιμοποιούνται μερικές φορές για ευλογία ή για να θεραπεύσουν τους άρρωστους, έχουν επίσης αποτελέσει κέντρο τελετουργιών που προορίζονται για να κάνουν κακό.
Σε πολλές περιπτώσεις το ίδιο τελετουργικό που χρησιμοποιείται για μια ευλογία εκτελείται στην αντίθετη κατεύθυνση για να το τροποποιήσει σε μια κατάρα, και οι επιζώντες λειτουργοί της πρώιμης χριστιανικής χρήσης των πετρωμάτων Bullán υποδηλώνουν ότι αυτό συνέβη στην περίπτωση αυτή.
Οι Χριστιανοί θα κάνουν προσκυνήματα στις πέτρες Bullan και θα απαγγέλλουν προσευχές ενώ θα μετατρέπουν ένα βράχο στην κατάθλιψη δεξιόστροφα για να κάνουν μια ευλογία. Για να καταρρίψουν κάποιον, οι πέτρες θα γυριστούν προς τα αριστερά.
Είναι περίεργο το γεγονός ότι μια πρακτική που φαίνεται να είναι θετική για τους αθεσίτες, ασκήθηκε από χριστιανούς χωρίς σύγχρονες πηγές που να αναγνωρίζουν πόσο απίστευτο ήταν το τελετουργικό.
Η πέτρα Killinagh Bullan και η Αγ. Brigid
Μία από τις πιο εντυπωσιακές πέτρες Bullan που σώζεται είναι αυτή του Killinagh, County Kerry, η οποία είναι επίσης γνωστή ως πέτρα του St Brigid. Το Killinagh Bullan είναι ένας μεγάλος ογκόλιθος με πολλαπλές καταθλίψεις από άνθρωπο και κάθε πρίζα έχει ακόμα μια πέτρα που ταιριάζει σε αυτό. Αυτές οι πέτρες είναι που θα γυρίσουν έτσι ώστε ή να καταραστούν ή να θεραπεύσουν κάποιον. Το Bullan βρίσκεται δίπλα σε μια μεσαιωνική εκκλησία, αλλά ήταν πιθανώς σε χρήση για πολλούς αιώνες πριν από την κατασκευή του ναού στην περιοχή.
Ο Άγιος Μπριγκίντ είναι ένας από τους προστάτες της Ιρλανδίας και σε πολλούς Χριστιανούς είναι τόσο σημαντικός όσο ο Άγιος Πατρίκιος. Είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα του Χριστιανισμού που επεκτείνει ένα χέρι στους Παγανιστές για να προσπαθήσει να τους πείσει να μεταστραφούν.
Η Αγία Νύφη μεταφέρεται από τους αγγέλους, ένα παράδειγμα του Χριστιανισμού και των παγανιστικών πεποιθήσεων.
Η ημέρα της γιορτής του είναι η 1η Φεβρουαρίου - την ημερομηνία που παραδοσιακά γίνεται το Imbolc, ένα φεστιβάλ Pagan γιορτάζει τον ερχομό της άνοιξης και μοιράζεται το όνομά της και με μία προ-χριστιανική Σέλτικ θεά που συνδέθηκε με την άνοιξη. Η υποτιθέμενη της ικανότητα να μετατρέψει το νερό σε μπύρα πιθανότατα σήμαινε ότι το φεστιβάλ ήταν αρχικά τόσο άγριο όσο οι εορτασμοί της Ημέρας του Αγίου Πατρικίου σήμερα.
Η αρχική παγανίστρια Brigib ήταν μια από τις πιο σημαντικές θεές στο πάνθεον και δεν θα ήταν εύκολο να πείσει τους δαίμονες της ζωής τους να γυρίσουν την πλάτη τους. Η κάλυψη της σε ένα πέπλο αποδοχής, με τη μετατροπή της από τη θεά στον άγιο ήταν μια ευχάριστη λύση. Ο Άγιος Μπρίγκιτ ήταν άκρως δημοφιλής μεταξύ των αρχαίων μεταμορφωμένων - το όνομα του τόπου Kilbride, που σημαίνει «εκκλησία του Brigid» είναι ένα από τα πιο ευρέως γνωστά ονόματα σε ολόκληρη την Ιρλανδία ακόμα και σήμερα. Αυτή η έξυπνη ανακατασκευή βοήθησε τον Χριστιανισμό να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Ιρλανδία.
Το γεγονός ότι η πέτρα Killinagh Bullan συνδέεται ειδικά με το St. Brigid δείχνει ότι ήταν πιθανώς ένας σημαντικός χώρος για τους ειδωλολάτρες. Αν δεν ήταν πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τις τελετουργίες που έλαβαν χώρα στο χώρο, ο Άγιος Μπριγκίντ έδωσε τουλάχιστον μια βάση του Χριστιανισμού.
Από το 2008 υπάρχουν 837 γνωστές πέτρες Bullan στην Ιρλανδία και ενώ δεν μπορεί όλοι να εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό, το γεγονός ότι πολλές πρώιμες εκκλησίες βρίσκονται πολύ κοντά στις πέτρες Bullan καθιστά σαφές ότι αυτή ήταν μια τακτική που χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους πρώιμους ιεραπόστολους για να πείσουν τους ανθρώπους να συμμετάσχουν.
Οι σκάλες στην Innishmurray
Το μικροσκοπικό νησί Innishmurray βρίσκεται 4 μίλια (7 χιλιόμετρα) από τις ακτές της Ιρλανδίας κοντά στο County Sligo. Το νησί κάποτε είχε ένα μικρό πληθυσμό, φτάνοντας περίπου τα 100 άτομα στη δεκαετία του 1880, αλλά οι τελευταίοι κάτοικοι μετακόμισαν στην ηπειρωτική χώρα τη δεκαετία του 1940 αφήνοντας μερικά κτίρια, συμπεριλαμβανομένων δεκαπέντε σπιτιών και ένα σχολείο.
Αλλά μαζί με αυτά τα τελευταία εναπομείναντα ίχνη ενός σύγχρονου πληθυσμού είναι τα ερείπια ενός μοναστηριού. Το μοναστήρι υποτίθεται ότι ιδρύθηκε τον 6 ο αιώνα μ.Χ. και δέχθηκε επίθεση από τους Βίκινγκς στις αρχές της δεκαετίας 800s. Η μονή ήταν εντυπωσιακή στο ύψος και αποτελούσε μια σειρά εκκλησιαστικών κτιρίων. Οι μοναχοί κατοίκησαν στο νησί μεταξύ του 6 ου και του 12 ου αιώνα, και άφησαν πίσω τους ( βωμούς, έργα τέχνης), και μερικά από τα καλύτερα διατηρημένα παλαιοχριστιανική χαρακτικά στην Ιρλανδία.
Τα ερείπια της μονής στο Inishmurray της Ιρλανδίας. Ο συγκεκριμένος τόπος έχει ένα μοναδικό σύνολο πετρωμάτων.
Αλλά οι μοναχοί δεν ήταν η πρώτη ομάδα που επισκέφτηκε το νησί - επισκέφθηκαν σίγουρα και ίσως ακόμη και εγκαταστάθηκαν κατά την εποχή του χαλκού και ίσως ήδη από τη νεολιθική εποχή. Υπάρχουν ακόμη και στοιχεία για την αρχαία ταφή του νησιού. Μπορεί να είναι οι παραδόσεις που σχηματίστηκαν από τους πρώτους επισκέπτες που οδήγησαν σε ένα μοναδικό σύνολο καταραμένων πέτρων που έκαναν το μοναστήρι μέρος προσκυνήματος.
Υπάρχουν τρεις μεγάλοι βωμοί που κατασκευάστηκαν από πέτρες μέσα στα τείχη της μονής και οι προσκυνητές έκαναν την διαδρομή από βωμό σε βωμό, και γύρω από το νησί σε δεξιόστροφη κατεύθυνση. Όταν έφταναν στον βωμό Clocha Breaca (πέτρινο πέτρωμα), συμμετείχαν σε μια τελετουργία που αντανακλούσε σε εκείνες τις πέτρες Bullan. Ένα σύνολο πετρών που ακουμπά στο βωμό στρεφόταν δεξιόστροφα για να θεραπεύσει ή αριστερόστροφα για να καταραστεί ένα άτομο. Όμως, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες επιζήμιες πέτρες, δεκατέσσερις από τις καταραμένες πέτρες στο Clocha Breaca είναι πλούσια χαραγμένες.
Η συντριπτική πλειονότητα των λίθων από τις υποδοχές της Bullán καταστράφηκε από τους Χριστιανούς του 18ου και 19 ου αιώνα, σε μια προσπάθεια να διαγραφούν τα στοιχεία του παγασητικού παρελθόντος και να θέσουν τέλος στη χρήση των λίθων. Οι πέτρες στο Inishmurray ήταν μάλλον ασφαλείς, καθώς δεν ήταν εύκολα προσβάσιμες από την ηπειρωτική χώρα.
Η πέτρα του Declan, μια από τις παγανιστικές πέτρες που εναντιωνόταν στον χριστιανισμό.
