Chicxulub crater
Κρατήρας Τσιξουλούμπ Chicxulub
Ο κρατήρας Τσιξουλούμπ Chicxulub βρίσκεται στην χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό. Πιστεύεται ότι διαμορφώθηκε όταν χτύπησε ένας μεγάλος μετεωρίτης τη γη 65 εκατομμύρια έτη πριν, κάτι που μπορεί να οδήγησε στο γεγονός της κρητιδικής-τριτογενούς εξόντωσης εξαφάνιση των δεινοσαύρων.
Ο κρατήρας “Chicxulub”, είναι το σημείο όπου χτύπησε ένας αστεροειδής πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν οι δεινόσαυροι και ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής από τον πλανήτη. Οι επιστήμονες ελπίζουν πως υποσκάπτοντας τον κρατήρα, μπορεί να μάθουν πώς αναγεννήθηκε η γη μετά από μια τέτοια καταστροφή.
«Μπορούμε να υποθέσουμε ότι από το μηδέν φτάσαμε να έχουμε έναν αποστειρωμένο ωκεανό και νέα ζωή πάνω στον πλανήτη. Θα μπορούσαμε να μάθουμε και κάτι και για το μέλλον», δήλωσε στο CNN ο ερευνητής του πανεπιστημίου γεωφυσικής του Τέξας, Sean Gulick.
Μια ομάδα επιστημόνων σε συνεργασία από τα πανεπιστήμια του Τέξας, του Μεξικού και του Διεθνή ερευνητικού προγράμματος θαλάσσης, σχεδιάζουν να ξεκινήσουν το «σκάψιμο», τον Απρίλιο. Υπολογίζεται ότι το πρότζεκτ θα διαρκέσει περίπου δύο μήνες.
«Έχουμε κάνει μερικές υποθέσεις για το τι μπορεί να ανακαλύψουμε. Από μια νεκρή εποχή, χωρίς ζωή, σε σταδιακή ανάπτυξη της χλωρίδας και πανίδας, στη μορφή που βλέπουμε σήμερα», συμπλήρωσε ο υπεύθυνος του προγράμματος, Sean Gulick.
Η ιδέα της γεώτρησης προήλθε από μια έρευνα που δημοσιεύτηκε και έδειχνε πως ένας τεράστιος αστεροειδής, πλάτους έξι μιλίων, άλλαξε τη φυσιολογία του κόλπου του Μεξικού. Ο βράχος εκτόπισε 48.000 κυβικά μίλια ιζημάτων, που ισούται με 17 μεγάλες λίμνες.
Αυτή είναι η αιτία που προκαλούνται συχνά οι σεισμοί, και τα τσουνάμι, σε μέρη όπως το Τέξας και η Φλόριντα. Η μετακίνηση των πετρωμάτων της γης έχει έκταση εκατοντάδων μιλίων που καλύπτουν το Γιουκατάν και τη λεκάνη της Καραϊβικής, με πέτρες, άμμο και χαλίκια, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό του γεωφυσικού κέντρου μελέτης, στις 5 Φεβρουαρίου.
Οι επιπτώσεις του κρατήρα ήταν απίστευτα ισχυρές. Οι μελετητές θεωρούν ότι είναι ένα δισεκατομμύριο φορές πιο καταστροφικές από τη βόμβα που είχε πέσει στη Χιροσίμα. Κατά την πρόσκρουση, ο αστεροειδής προκάλεσε ένα ντόμινο φυσικών καταστροφών στον πλανήτη με ένα παχύ στρώμα σκόνης και ιζημάτων.
Μια θεωρία που στηρίζεται από πολλούς είναι πως υπήρξε κατασταλτικός παράγοντας στην εξαφάνιση των μεγαλύτερων θηρίων που περιφέρονταν πάνω στη γη, των δεινοσαύρων και των θαλάσσιων ερπετών. Η κατανόηση για το τι συνέβη με την πρόσκρουση του Chicxulub μπορεί να βοηθήσει τους ερευνητές να προβλέψουν τί θα συμβεί στο μέλλον, αν ένας παρόμοιος αστεροειδής συγκρουστεί με τον πλανήτη μας.
«Περίπου ξέρουμε τι θα συμβεί στον πλανήτη μας αν μας χτυπήσει σήμερα ένας αστεροειδής-δεν θα είναι καλό- αλλά το έργο μας συμβάλλει στο να κατανοήσουμε τις γεωλογικές και οικολογικές διεργασίες, που συμβαίνουν έπειτα από ένα τέτοιο τεράστιο γεγονός», εξήγησε ο καθηγητής Σάνφορντ.
Αυτή τη στιγμή, η NASA έχει μια ομάδα επιστημόνων που μελετούν νεκρούς αστεροειδής. Περισσότερα από 12.000 δείγματα έχουν βρεθεί, και άλλοι 1.500 μετεωρίτες μπορεί να περάσουν την ατμόσφαιρα της Γης προκαλώντας τεράστιες καταστροφές, σύμφωνα με τη δήλωση του Τζέισον Κέσλερ, διευθυντή της NASA, στο CNN, τον Ιούνιο του 2015.
Ευτυχώς, τα δεδομένα που έχουμε μας δείχνουν ότι τίποτα δεν απειλεί ακόμα τον πλανήτη μας και ίσως βρισκόμαστε πάρα πολύ κοντά να αντιληφθούμε το μέλλον μας όταν- και αν- έρθει η τελική πρόσκρουση.
Κρατήρας Τσιξουλούμπ Chicxulub
Ο κρατήρας Τσιξουλούμπ Chicxulub βρίσκεται στην χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό. Πιστεύεται ότι διαμορφώθηκε όταν χτύπησε ένας μεγάλος μετεωρίτης τη γη 65 εκατομμύρια έτη πριν, κάτι που μπορεί να οδήγησε στο γεγονός της κρητιδικής-τριτογενούς εξόντωσης εξαφάνιση των δεινοσαύρων.
Ο κρατήρας “Chicxulub”, είναι το σημείο όπου χτύπησε ένας αστεροειδής πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν οι δεινόσαυροι και ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής από τον πλανήτη. Οι επιστήμονες ελπίζουν πως υποσκάπτοντας τον κρατήρα, μπορεί να μάθουν πώς αναγεννήθηκε η γη μετά από μια τέτοια καταστροφή.
«Μπορούμε να υποθέσουμε ότι από το μηδέν φτάσαμε να έχουμε έναν αποστειρωμένο ωκεανό και νέα ζωή πάνω στον πλανήτη. Θα μπορούσαμε να μάθουμε και κάτι και για το μέλλον», δήλωσε στο CNN ο ερευνητής του πανεπιστημίου γεωφυσικής του Τέξας, Sean Gulick.
Μια ομάδα επιστημόνων σε συνεργασία από τα πανεπιστήμια του Τέξας, του Μεξικού και του Διεθνή ερευνητικού προγράμματος θαλάσσης, σχεδιάζουν να ξεκινήσουν το «σκάψιμο», τον Απρίλιο. Υπολογίζεται ότι το πρότζεκτ θα διαρκέσει περίπου δύο μήνες.
«Έχουμε κάνει μερικές υποθέσεις για το τι μπορεί να ανακαλύψουμε. Από μια νεκρή εποχή, χωρίς ζωή, σε σταδιακή ανάπτυξη της χλωρίδας και πανίδας, στη μορφή που βλέπουμε σήμερα», συμπλήρωσε ο υπεύθυνος του προγράμματος, Sean Gulick.
Η ιδέα της γεώτρησης προήλθε από μια έρευνα που δημοσιεύτηκε και έδειχνε πως ένας τεράστιος αστεροειδής, πλάτους έξι μιλίων, άλλαξε τη φυσιολογία του κόλπου του Μεξικού. Ο βράχος εκτόπισε 48.000 κυβικά μίλια ιζημάτων, που ισούται με 17 μεγάλες λίμνες.
Αυτή είναι η αιτία που προκαλούνται συχνά οι σεισμοί, και τα τσουνάμι, σε μέρη όπως το Τέξας και η Φλόριντα. Η μετακίνηση των πετρωμάτων της γης έχει έκταση εκατοντάδων μιλίων που καλύπτουν το Γιουκατάν και τη λεκάνη της Καραϊβικής, με πέτρες, άμμο και χαλίκια, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό του γεωφυσικού κέντρου μελέτης, στις 5 Φεβρουαρίου.
Οι επιπτώσεις του κρατήρα ήταν απίστευτα ισχυρές. Οι μελετητές θεωρούν ότι είναι ένα δισεκατομμύριο φορές πιο καταστροφικές από τη βόμβα που είχε πέσει στη Χιροσίμα. Κατά την πρόσκρουση, ο αστεροειδής προκάλεσε ένα ντόμινο φυσικών καταστροφών στον πλανήτη με ένα παχύ στρώμα σκόνης και ιζημάτων.
Μια θεωρία που στηρίζεται από πολλούς είναι πως υπήρξε κατασταλτικός παράγοντας στην εξαφάνιση των μεγαλύτερων θηρίων που περιφέρονταν πάνω στη γη, των δεινοσαύρων και των θαλάσσιων ερπετών. Η κατανόηση για το τι συνέβη με την πρόσκρουση του Chicxulub μπορεί να βοηθήσει τους ερευνητές να προβλέψουν τί θα συμβεί στο μέλλον, αν ένας παρόμοιος αστεροειδής συγκρουστεί με τον πλανήτη μας.
«Περίπου ξέρουμε τι θα συμβεί στον πλανήτη μας αν μας χτυπήσει σήμερα ένας αστεροειδής-δεν θα είναι καλό- αλλά το έργο μας συμβάλλει στο να κατανοήσουμε τις γεωλογικές και οικολογικές διεργασίες, που συμβαίνουν έπειτα από ένα τέτοιο τεράστιο γεγονός», εξήγησε ο καθηγητής Σάνφορντ.
Αυτή τη στιγμή, η NASA έχει μια ομάδα επιστημόνων που μελετούν νεκρούς αστεροειδής. Περισσότερα από 12.000 δείγματα έχουν βρεθεί, και άλλοι 1.500 μετεωρίτες μπορεί να περάσουν την ατμόσφαιρα της Γης προκαλώντας τεράστιες καταστροφές, σύμφωνα με τη δήλωση του Τζέισον Κέσλερ, διευθυντή της NASA, στο CNN, τον Ιούνιο του 2015.
Ευτυχώς, τα δεδομένα που έχουμε μας δείχνουν ότι τίποτα δεν απειλεί ακόμα τον πλανήτη μας και ίσως βρισκόμαστε πάρα πολύ κοντά να αντιληφθούμε το μέλλον μας όταν- και αν- έρθει η τελική πρόσκρουση.
