Πρέβελη

Πρέβελη

Ένα μαγευτικό τοπίο που κόβει την ανάσα 

Mια Πανέμορφη Παραλία Στην Κρήτη Μοιάζει Με Αφρικανική Όαση.

Η παραλία Πρέβελη με το φοινικόδασος, είναι μια από τις διασημότερες και πιο αγαπημένες παραλίες της Κρήτης. Το όνομά της, καθώς και της ευρύτερης περιοχής, οφείλεται στην ιστορική μονή Πρέβελη που βρίσκεται κοντά, η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο.

Το φοινικόδασος της Πρέβελης, έκτασης περίπου 40 στρεμμάτων, ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο φοινικόδασος της Κρήτης (με πρώτο εκείνο του Βάι) και σε αυτό συναντάται το είδος του αυτοφυούς κρητικού φοίνικα ή φοίνικα του Θεόφραστου.

Εκτός από φοίνικες στο δάσος υπάρχουν λιγαριές, πικροδάφνες, χαρουπιές, σκίνα και καλαμιές.

Μια βόλτα με τα πόδια ή με θαλάσσιο ποδήλατο κατά μήκος του ποταμού, μέσα από τα φοινικόδεντρα και τις πικροδάφνες μέχρι το φαράγγι αποτελεί μοναδική εμπειρία.

Στην έξοδο του φαραγγιού, εκεί που καταλήγει το ποτάμι Κουρταλιώτης δημιουργώντας ένα δέλτα, βρίσκεται η πανέμορφη παραλία Πρέβελη.

Η παραλία έχει ανοιχτόχρωμη άμμο και βοτσαλωτό βυθό, ενώ τα νερά είναι κρυστάλλινα. Απέχει περίπου 35 χλμ. από το Ρέθυμνο και 10 χλμ. από τον Πλακιά.

Η Λίμνη του Πρέβελη είναι περιοχή του Νομού Ρεθύμνης  στο Λιβυκό πέλαγος με την ομώνυμη Μονή και την διάσημη παραλία με το παραποτάμιο της φοινικόδασος με μήκος 1-2 χλμ μέσα σε φαράγγι, που συνθέτει μοναδικό εξωτικό τοπίο στο νότο της Κρήτης και με μεγάλο το ενδιαφέρον της τουριστικής κίνησης εκεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Το μεγαλύτερο μέρος του φοινικοδάσους στου Πρέβελη αποτεφρώθηκε στη μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στην περιοχή, τα ξημερώματα της Κυριακής 22 Αυγούστου 2010. Σχεδόν το 70% του δάσους καταστράφηκε. 

Το φοινικόδασος του Πρέβελη όμως, χάρις στην πυρανθεκτική άγνωστη μέχρι πρόσφατα ιδιότητα που διακρίνει τον φοίνικα του Θεοφράστου, κατάφερε μόνο μέσα στο επόμενο φθινοπωρινό 3μηνο του 2010 όχι μόνο να αναγεννηθεί, αλλά και να διατηρήσει στη ζωή τους ίδιους "αποτεφρωμένους" ενήλικους φοίνικες του Θεοφράστου. Παράλληλα φύτρωσαν και νέοι σπόροι. Για να βοηθηθεί η φυσική αναδάσωση έγινε προσπάθεια το δάσος να προστατευθεί από τη βόσκηση και το ποδοπάτημα.

Υπάρχει πραγματικά η μούμια του βασιλιά Αγαμέμνονα;

Υπάρχει πραγματικά η μούμια του βασιλιά Αγαμέμνονα; 

Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από την έρευνα αυτή;

Υπάρχει τελικά η μούμια του Αγαμέμνονος;Τα στοιχεία από τις σημειώσεις του Σλίμαν,καθώς και από την έκδοση του Υπουργείου Πολιτισμού “Τροία-Μυκήνες-Τίρυνς-Ορχομενός” του 1990 όπου υπάρχει και η φωτογραφία απο την ελαιογραφία της μούμιας αυτό δείχνουν.O ίδιος ο Σλίμαν αφηγείται το περιστατικό ανεύρεσης του νεκρού:

«Το στρογγυλό πρόσωπο με όλη του την σάρκα είχε διατηρηθεί θαυμάσια κάτω από την βαριά χρυσή προσωπίδα. Δεν υπήρχε ούτε ίχνος από τα μαλλιά, αλλά τα δύο μάτια διακρίνονταν τέλεια, όπως και το στόμα, το οποίο λόγω του τεραστίου βάρους που είχε δεχθεί, ήταν διάπλατα ανοιχτό, αποκαλύπτοντας 32 όμορφα δόντια. Όλοι οι γιατροί που ήρθαν να δουν τον νεκρό συμπέραναν από τα δόντια ότι ο άνδρας αυτός πρέπει να είχε πεθάνει στην νεαρή ηλικία των 35 ετών. Η μύτη είχε τελείως εξαφανιστεί». 

Με σχόλιο του αργότερα σε ανακοίνωσή του στον ελληνικό τύπο δηλώνει: «… ο νεκρός ανταποκρίνεται πλήρως στην εικόνα που εδώ και πολύ καιρό είχε πλάσει η φαντασία μου για τον πανίσχυρο Αγαμέμνονα». Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα, ο κόσμος ενθουσιάζεται, «βρέθηκε ο νεκρός Αγαμέμνονας, ο θρυλικός βασιλιάς των Μυκηνών». Καιρός να μαθευτεί όλη η αλήθεια για αυτό το σημαντικό εύρημα.

Σημείωση: 

Στην Ελλάδα για λόγους πολιτικούς που δεν μπορώ να αναλύσω στον χώρο αυτό, πολλά αρχαιολογικά ευρήματα κρύβονται επιμελώς, παράδειγμα (Τύμβος Καστά). Πολλά στοιχεία διαστρεβλώνονται και παραποιούνται με σκοπό να κρυφτεί μια κάποια αλήθεια. 

Βρώμικα παιχνίδια έχουν κρύψει δεκάδες στοιχεία από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία και την μυθολογία του. Δυστυχώς οι εκπρόσωποι αυτής της χώρας υπηρετούν συμφέροντα που δεν συμβαδίζουν με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Ελπίζουμε κάποτε να εξαλειφθούν τόσο αυτοί, όσο και τα έργα των.

Θέλω να πιστεύω ότι σύντομα θα αρχίζει να εμφανίζεται στον κόσμο η πραγματική αλήθεια. 

Μουρελάτος Ανδρέας

Τα μυστικά της Σαχάρας

Τα μυστικά της Σαχάρας

Παράξενα πέτρινα κτίσματα στην έρημο Σαχάρα

Ένα μυστήριο που παραμένει άλυτο.

Αποτελεί μάλλον κοινή επιστημονική παραδοχή πως η Σαχάρα για ένα σύντομο σχετικά διάστημα, υπήρξε ένας υγρός και πλούσιος σε βλάστηση τόπος, αν σκεφτεί βέβαια κανείς με γεωλογικούς όρους. Το διάστημα αυτό ξεκίνησε λίγο μετά από το τέλος της εποχής των παγετώνων (περί το 10.500) και διήρκησε για ελάχιστα χρόνια (περί τα 500).

«Τεκμήρια» αυτής της εποχής αποτελούν διάφορα απολιθώματα, ενώ υπάρχουν κοίτες που εικάζεται ότι φιλοξενούσαν κάποτε λίμνες και ποτάμια, όμως παραμένουν ξερές για πολλές χιλιάδες χρόνια.

Διάσπαρτα στην έρημο βρίσκονται και υπολείμματα ανθρώπινων οικοδομημάτων από πέτρα, σε διάφορες τοποθεσίες κυρίως της Δυτικής Σαχάρας.

Ωστόσο, όπως εξηγεί και ο λέκτορας  του University of East Anglia και ο ερευνητής Νικ Μπρουκς τις έρευνες δυσχεραίνουν οι συγκρούσεις που μαίνονται στην περιοχή και το ευαίσθητο πολιτικό περιβάλλον. Περίπου το 75% της δυτικής Σαχάρας ελέγχεται από το Μαρόκο, ενώ το 25% διεκδικεί η «Αραβική Λαϊκή Δημοκρατία της Σαχάρας» με την διαμάχη να γνωρίζει κατά καιρούς οξυμένες περιόδους από το 1991 έως και σήμερα.

«Ο αρχαιολογικός χάρτης της δυτικής Σαχάρας παραμένει κυριολεκτικά και μεταφορικά σχεδόν κενός, όσον αφορά την ευρύτερη διεθνή αρχαιολογική ερευνητική κοινότητα» ενώ λίγες είναι μόνο οι έρευνες από Ισπανούς επιστήμονες. Όπως είναι φυσιολογικό, οι καλύτεροι γνώστες των "μυστικών" της περιοχής είναι οι ντόπιοι.

Το πιο εντυπωσιακό κτίσμα φτάνει τα 650 μέτρα σε μήκος και περιλαμβάνει διάφορες πέτρες σε ευθεία διάταξη ή σε κύκλο, μια επίπεδη πλατφόρμα και έναν σωρό από πέτρες.

Οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν (προς το παρόν) να προσδιορίσουν με ακρίβεια ούτε τον σκοπό ούτε την παλαιότητα των κτισμάτων ενώ δύο ταφικά κτίσματα περιείχαν ανθρώπινους σορούς ηλικίας μόλις 1.500 ετών.

Οι ερευνητές αναμένουν την εξομάλυνση της κατάστασης στην περιοχή, προκειμένου να διαπιστωθεί αν στην περιοχή εντοπίζονται ανθρώπινα κτίσματα από την εποχή που η Σαχάρα ήταν μια πλούσια και σχετικά εύφορη πεδιάδα.