Fairy chimneys

Fairy chimneys
Η περιοχή με τις καμινάδες των νεραϊδών στην Καππαδοκία.

‘Ένα απίστευτα όμορφο αλλά και παράξενο μέρος, σε μία όμορφη και μαγική περιοχή της Τουρκίας, έρχεται να μας εντυπωσιάσει και να μας ταξιδέψει στους αιώνες.
Μια περιοχή με υπόγειες πόλεις, φυσικές «καμινάδες» από ηφαιστειογενές έδαφος και ένα υπαίθριο μουσείο που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η Καππαδοκία γιατί για αυτήν πρόκειται, είναι μια μαγευτική περιοχή της Τουρκίας, με μοναδικά αξιοθέατα και μακρά ιστορία, χαμένη στα βάθη των αιώνων και των πολιτισμών, που έχουν αφήσει τα ίχνη τους στο χώμα της. Αφού αποτέλεσε το λίκνο του πολιτισμού των Χετταίων, στις αρχές του 2.000 π.Χ., πέρασε διαδοχικά στα χέρια των Φρύγων, των Λυδίων, των Περσών, των Μακεδόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της δυναστείας των Αριαραθών και των Ρωμαίων. Τον 17ο μ.Χ. αι., έγινε ρωμαϊκή επαρχία και ολοκληρώθηκε ο εξελληνισμός της περιοχής, που είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα.

Σήμερα, το όνομα Καππαδοκία αναφέρεται στην περιοχή γύρω από την κοιλάδα του μικρού χωριού Goreme (Γκόρεμε), με το σεληνιακό τοπίο των ηφαιστιογενών βράχων και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Τουρκίας. Βρίσκεται νοτιοανατολικά της τουρκικής πρωτεύουσας, Άγκυρας, ανάμεσα στις πόλεις Ακσαράι, Νίγδη, Νέβσεχιρ και Καισάρεια, σε ένα σουρεαλιστικό τοπίο που δημιουργήθηκε από ηφαιστειακές εκρήξεις και τη λάβα του ηφαιστείου Χασάνταγι, αλλά και από το φυσικό σμίλευμα των ηφαιστειογενών πετρωμάτων επί εκατομμύρια χρόνια. Οι κάτοικοι της περιοχής, λάξευσαν με σεβασμό τα σπίτια και τις εκκλησίες τους στο μαλακό βράχο, ανοίγοντας το δρόμο στους hippies και τις σημερινές υπόσκαφες ξενοδοχειακές μονάδες.

Η πιο ενδιαφέρουσα ίσως περίοδος που διένυσε αυτό το μέρος, ήταν η μεσαιωνική εποχή, όταν οι κοιλάδες του αποτέλεσαν καταφύγιο των χριστιανών του Βυζαντίου. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια του Χριστιανισμού, δημιουργήθηκαν μοναστήρια που διακοσμήθηκαν με περίτεχνες τοιχογραφίες, μέσα στα βράχια, ανάμεσα στις κοιλάδες Ιχλάρα και Μπελίσιραμα, από χριστιανούς που επέλεξαν αυτή τη δύσβατη περιοχή για να προστατευτούν από τους διώκτες τους.
Το υπαίθριο μουσείο του Goreme  αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς με την καλύτερη συλλογή από ξωκλήσια και σπίτια, τα περισσότερα από τα οποία χρονολογούνται γύρω στον 11ο αιώνα. Στον επιβλητικό βράχο δίπλα στην είσοδο του μουσείου, βρίσκεται το περίφημο τετραώροφο γυναικείο μοναστήρι που περιλαμβάνει στοές και εκκλησίες με ωραίες τοιχογραφίες.
Ας δούμε όμως μαζί τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής:

Βυζαντινές τοιχογραφίες
Παρά τις διαβρώσεις από τις διάφορες καιρικές συνθήκες και τους βανδαλισμούς, πολλές από τις τοιχογραφίες αποτελούν ακόμη ένα από τα λαμπρότερα, πολύχρωμα αξιοθέατα της περιοχής. Η μαύρη ή σκοτεινή εκκλησιά (Karanlik Kilise), αποτελεί ένα από καλύτερα παραδείγματα: πολύχρωμοι άγγελοι στολίζουν τους πυλώνες και τις θολωτές οροφές, μαζί με σκηνές όπως η γέννηση του Ιησού. Η έλλειψη του φωτός στην εκκλησία, έχει συντηρήσει τις αναπαραστάσεις αυτές, οι οποίες εξακολουθούν να φαίνονται φρέσκες και ζωηρές μετά από μια χιλιετία.

Οι καμινάδες των νεραϊδών
Ένα ιδιαίτερα θαυμαστό δημιούργημα της φύσης που βρίσκεται στην Καππαδοκία, είναι οι Καμινάδες των Νεραϊδών (Peribacalarύ), που βρίσκονται ανάμεσα στις πόλεις Ουργκιούπ, Ουτσχισάρ και Αβανος, σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από το Goreme. Πρόκειται για περίτεχνους κωνικούς πυργοειδείς βράχους, ύψους μέχρι και 40 μέτρων, που θυμίζουν καμινάδες με ένα «καπέλο» από βασάλτη στην κορυφή τους.
Σχηματίστηκαν από τη διάβρωση των ηφαιστειογενών πετρωμάτων της περιοχής, από τη βροχή και τα φυσικά φαινόμενα στη διάρκεια των αιώνων κατά την 4η Γεωλογική Περίοδο και είναι απροστάτευτες καθώς η φθορά τους από τα φυσικά φαινόμενα συνεχίζεται.
Ανακαλύψτε τις υπόγειες πόλεις
Οι Χριστιανοί της Καππαδοκίας εκδιώχτηκαν, πρώτα από τους Ρωμαίους και στη συνέχεια από μουσουλμανικές επιδρομές, γι’ αυτό και αναζήτησαν κρυψώνες που θα τους προστάτευαν από τις εχθρικές δυνάμεις. Όταν άκουγαν λοιπόν τις οπλές των αλόγων, μεταφέρονταν, μέσω των υπόσκαφων εκκλησιών, σε ένα δίκτυο πάνω από 30 υπογείων πόλεων οι οποίες στέγαζαν μέχρι και 10.000 άτομα η καθεμιά. Η μεγαλύτερη είναι σχεδόν δέκα επίπεδα κάτω από το έδαφος, με στενά, λαβυρινθώδη περάσματα που συνδέουν τους ορόφους.
Στις υπόγειες πόλεις που πρόβαλε ο Αρχάγγελος σε παλαιότερο θέμα, υπάρχουν επίσης στάβλοι με λαβές που χρησιμοποιούνταν για να δένονται τα ζώα, εκκλησίες με αγίες τράπεζες και κολυμπήθρες, τοίχοι με τρύπες για την κυκλοφορία του αέρα, σιταποθήκες με μυλόπετρες και κουζίνες με φούρνους. Τα φρέατα εξαερισμού ήταν «μεταμφιεσμένα» σε πηγάδια και οι ογκώδες πόρτες από πέτρα που έκλεινα τις στοές εισόδου, αποτελούσαν την τελευταία λύση άμυνας.
Αν και δεν υπάρχουν πολλά καθημερινά αντικείμενα από την τότε ζωή, καθώς οι κάτοικοι των υπογείων πόλεων τα πήραν όταν επέστρεψαν στην επιφάνεια, οι υπόγειες πόλεις δίνουν μια αίσθηση της τότε ζωής σε σκληρές συνθήκες.

Η σημερινή διαμονή στην Καππαδοκία, έχει φυσικά εκσυγχρονιστεί, διατηρώντας παράλληλα την ιδιαιτερότητα του τόπου. Πολλές κατοικίες των σπηλαίων και παρεκκλήσια των καμινάδων, έχουν μετατραπεί σε boutique ξενοδοχεία, τα οποία δίνουν μια εικόνα του παλιού τρόπου ζωής, αν και με πολυτέλεια και όλες τις ανέσεις.
Στα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα περιλαμβάνονται χαμάμ σε σπηλιές, λαξευμένες καμάρες στους βράχους, τοίχοι με σχέδια από ηφαιστειακό χρώμα και πανοραμικές βεράντες που «βλέπουν» τις κοιλάδες. Θα ανακαλύψετε κι εσείς γρήγορα ό,τι γνωρίζουν οι ντόπιοι εδώ και αιώνες: οι βράχοι κρατούν τα δωμάτια δροσερά το καλοκαίρι και ζεστά το χειμώνα.

Οινική παράδοση
Η Καππαδοκία έχει μία από τις παλαιότερες βιομηχανίες κρασιού στον κόσμο, που πάει πίσω περίπου 4.000 χρόνια, στους Χετταίους, οι οποίοι πρώτοι αναγνώρισαν την αμπελουργική ποιότητα του ηφαιστειογενούς εδάφους και έφτιαξαν κελάρια στους βράχους.
Πραγματικά αξίζει να επισκεφτεί κανείς αυτή την περιοχή του πλανήτη, και να ταξιδέψει στα άδυτα της ιστορίας των αιώνων βλέποντας τα θαυμαστά αυτά έργα της φύσης που ατενίζουν τους αιώνες.

ΜΑΜΟΥΘ

ΜΑΜΟΥΘ
Ο μεγαλύτερος ελέφαντας του πλανήτη εικάζεται πως εξαφανίστηκε για πάντα από την γη πριν πολλές χιλιάδες χρόνια. Είναι όμως έτσι;

Μαμούθ είναι η συνηθισμένη ονομασία του τεραστίων διαστάσεων ελέφαντα του πρωτογενούς, που θεωρείται ο πρόγονος του σημερινού ελέφαντα. 
Η καταγωγή του μαμούθ είναι ακόμα άγνωστη αλλά είναι σύγχρονο του παλαιολιθικού ανθρώπου, όπως δείχνουν οι απεικονίσεις πάνω στα τοιχώματα των παλαιολιθικών σπηλαίων που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος της παγετώδους εποχής. Σύμφωνα με μία άποψη, το μαμούθ πρέπει ν' αποτελεί ένα ειδικό κλάδο που αποχωρίστηκε απ' τον κεντρικό κορμό των προβοσκιδωτών κατά την κατώτερη τεταρτογενή εποχή κι αναπτύχθηκε στις αρκτικές περιοχές της Ευρασίας. Κατά την άποψη του Αμερικανού παλαιοζωολόγου Όσμπορν, θεωρείται ότι είναι αφρικανικής καταγωγής, που προσαρμόστηκε στις παγετώδεις συνθήκες μέσα στις οποίες βρέθηκε. Σημαντικό χαρακτηριστικό των μαμούθ ήταν οι ιδιαίτερα μεγάλοι χαυλιόδοντες.

Σήμερα στην Σιβηρία ανάμεσα σε πάγους και κάτω από την αιώνια παγωμένη λάσπη βρίσκονται πολλά λείψανα από μαμούθ και μάλιστα σε απίστευτα καλή κατάσταση.
Έγιναν πολλές  έρευνες στις αχανείς αυτές εκτάσεις για τυχόν ύπαρξη αυτών των γιγάντων αλλά ακόμα χωρίς κάποιο αποτέλεσμα.

Πολλοί βέβαια κάτοικοι των απομονωμένων περιοχών της Σιβηρίας έχουν αναφέρει πως  είδαν κατά καιρούς αγέλες μαμούθ να βόσκουν στα πυκνά δάση των περιοχών τους.
Ένα βίντεο του 1943 έρχεται να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα των αυτοχθόνων της περιοχής. Πρόκειται για μία λήψη εκείνης της εποχής που δείχνει καθ΄όλα  γνήσια. 
Αν πραγματικά συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε οι συμπαθητικοί αυτοί γίγαντες συνεχίζουν να υπάρχουν και να ζουν προστατευμένοι από τα πυκνά απομακρυσμένα αχανή δάση της Σιβηρίας. 

ΜΑΓΙΚΟΙ ΚΑΘΡΕΠΤΕΣ

ΜΑΓΙΚΟΙ ΚΑΘΡΕΠΤΕΣ
Οι παράξενοι μαγικοί καθρέφτες  από την Κίνα και την Ιαπωνία.

Πρόκειται γιά ένα μυστήριο που προβληματίζει κάθε ερευνητή που αποφασίζει να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο αντικείμενο.
Οι παράξενοι αυτοί καθρέπτες έγιναν δημοφιλείς στην Ευρώπη τον 19ο αιώνα και πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν το περίεργο αυτό φαινόμενο.

(Μαγικοί καθρέφτες -φτιάχτηκαν, για να δεις το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον, και ανάγονται στην αρχαιότητα).

Οι καθρέφτες είναι μόνο διακοσμητικά στοιχεία που χρησιμοποιούμε για να βλέπουμε τους εαυτούς μας, αυτό πιστεύουμε όλοι και γιατί όχι, αφού έχουν έναν πρακτικό χρηστικό χαρακτήρα.... Την εμφάνιση μας κατά κύριο λόγο.
Είναι όμως έτσι; 

Έχει ειπωθεί από ερευνητές, ύστερα από πειράματα ότι η πολύωρη επαφή ενός ατόμου με τον καθρέφτη τον οδηγεί στην ανάδειξη υποσυνείδητων σκέψεων που ίσως οδηγήσει, με μικρά βήματα, στην κατανόηση του εαυτού του.
Οπότε μπορούμε να βγάλουμε ως συμπέρασμα ότι η επίδραση στο υποσυνείδητο του εαυτού μας, οδήγησε στην μεταμόρφωση του καθρέφτη σε μαγικό πέρασμα σε άλλους κόσμους, οι οποίοι κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι οι κόσμοι του κρυφού εαυτού μας και των απόκρυφων επιθυμιών του.

Ο καθρέφτης ασκεί μια περίεργη λοιπόν επιρροή στον ψυχισμό μας.

Στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών η Γκαλάντριελ μπορεί να δει όσα γίνονται και όσα θα γίνουν μέσω ενός καθρέφτη.
Στην ελληνική μυθολογία, ο Περσέας σκότωσε τη Μέδουσα κρατώντας ένα καθρέφτη που του είχε δώσει η Θεά Αθηνά ώστε να μη δει απευθείας τη μορφή της Μέδουσας και πετρώσει.
Tο Μαγικό Καθρέφτη του Χάρυ Πόττερ, οποίος αντανακλά τις βαθύτερες επιθυμίες αυτού που κοιτά σε αυτόν.
Η κακιά μητριά της Χιονάτης, ψάχνει να βρει μέσω ενός μαγικού καθρέφτη ποια είναι η πιο όμορφη γυναίκα στο κόσμο.
Ο Κόμης Δράκουλας παρουσιάζεται να μην έχει αντανάκλαση στον καθρέφτη,

Έναν καθρέφτη χρησιμοποίησε και ο Καστανέντα ακολουθώντας τις οδηγίες του Ναγουαλ «Δον Χουαν»για να έρθει σε επαφή με έναν «σύμμαχο», ένα ανόργανο ον από την «άλλη πλευρά», όπως την περιγράφει στο βιβλίο «Εσωτερική Φλόγα» η όλη εμπειρία ήταν τρομερά εντυπωσιακή αλλά και αρκετά τρομαχτική. O καθρέφτης είναι μια πόρτα για την θέαση αυτού του «άλλου κόσμου».

Επίσης όταν πεθαίνει κάποιος, βάζουμε στους καθρέφτες σεντόνια. ’Έτσι σκεπάζουμε τον καθρέφτη για να μην βλέπει ο νεκρός το είδωλό του και δεν μπορεί να περάσει στην άλλη όχθη…
Ενώ αντίθετα οι Φαραώ ταξίδευαν πάντα για τον άλλο κόσμο, παρέα με έναν καθρέφτη για να μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους όταν φτάσουν.

Καιάδας

ΚΑΙΑΔΑΣ
ΤΟ ΒΑΡΑΘΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.

Κατά την αρχαιότητα η ονομασία Καιάδας αναφερόταν σε ένα  μεγάλο βάραθρο κοντά στην αρχαία Σπάρτη στο όρος Ταΰγετος. Το σπηλαιοβάραθρο αυτό βρίσκεται κοντά στη Τρύπη, δίπλα στο δημόσιο δρόμο Σπάρτης-Καλαμάτας. Πολλοί σήμερα πιστεύουν πως αυτό είναι το βάραθρο  «Αποθέτες», όπου εκεί οι αρχαίοι Σπαρτιάτες λέγεται ότι έριχναν τα ανάπηρα ή καχεκτικά νεογέννητα παιδιά τους προκειμένου έτσι να διασφαλίσουν την άρτια καθαρότητα της φυλής τους.

Ο Καιάδας από τις λίγες ιστορικές αναφορές που έχουμε, είναι ο τόπος όπου ρίπτονταν οι κακούργοι και οι αιχμάλωτοι πολέμου. Ο Στράβων το αποκαλεί «δεσμωτήριον το παρά Λακεδαιμονίους σπήλαιο τι». Στο χωριό Παρόρι υπάρχει πράγματι το άνοιγμα ενός σκοτεινού και αρκετά βαθιού σπηλαίου, πλην όμως ο Παυσανίας, στη περιγραφή του για την απόδραση του Αριστομένη από τον Καιάδα, αναφέρεται σε απότομο και βαθύ φαράγγι, ανάλογο με το «βάραθρο» των Αθηναίων, από το άνοιγμα του οποίου μπορούσε να περάσει μόνο μια αλεπού.

Κατά ιστορικές αναφορές στον Καιάδα ρίχτηκαν από τους Σπαρτιάτες ο ήρωας του Β΄ Μεσσηνιακού πολέμου Αριστομένης ο Ανδανιεύς μαζί με 50 αιχμαλώτους Μεσσηνίους. Κατά τη πτώση του όμως εκείνη ο Αριστομένης πρόλαβε να πιαστεί αρχικά από τα φτερά ενός αετού και στη συνέχεια από την ουρά μιας αλεπούς που τον οδήγησε στην έξοδο. Επίσης στον Καιάδα οι Σπαρτιάτες κατακρήμνισαν και το νεκρό σώμα του βασιλιά τους Παυσανία ο οποίος είχε καταδικαστεί σε θάνατο για προδοσία.

Ο Καιάδας απέχει από τη σημερινή Σπάρτη περίπου 10 χιλιόμετρα, και βρίσκεται σε ένα φαράγγι κοντά στον οικισμό Τρύπη. Η είσοδός του έχει επιχωματωθεί και σήμερα έχει διάμετρο περίπου μισό μέτρο. Το εξερευνημένο τμήμα του έχει μήκος 50 μέτρα και κλίση 35° - 50°. 

Για το σπήλαιο ήταν γνωστό ότι είχε μέσα οστά, όμως η πρώτη συστηματική έρευνα έλαβε χώρα το 1983. Τα οστά σχηματίζουν ένα παχύ στρώμα στο βάθος του σπηλαίου. Τα οστά προέρχονται από ενήλικες άντρες μαζί με λίγες γυναίκες. Μάλιστα οι επιστήμονες που μελέτησαν τον χώρο υποστηρίζουν ότι τα οστά δεν κατέληξαν εκεί σκόρπια, αλλά ρίχθηκαν ως ακέραια σώματα.