ΝΟΤΙΕΣ ΑΝΔΕΙΣ
Η ΜΥΤΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Ένα ταξίδι μαγικό που κρατάει στην μνήμη για πάντα.
Η μεγαλύτερη επιπλοκή που αντιμετώπιζε η κατασκευή του Τρανσάνδικου σιδηρόδρομου ήταν η μύτη του διαβόλου, ένα βουνό με σχεδόν κάθετους τοίχους. Για να ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο, ένας σιδηρόδρομος ζιγκ-ζαγκ ήταν ένας βόλος που σκαρφαλώνει πάνω από 500 μέτρα σε λιγότερο από 12 χλμ. Με απότομες αναχωρήσεις και κατηφόρες. Σήμερα παραμένει ένα εντυπωσιακό κομμάτι της μηχανικής.
ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ Ή ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΣΤΟ ΕΚΟΥΑΔΟΡ
Έχω ήδη εκφράσει την αγάπη μου για την εγγενή ρομαντική φύση τους σε αυτή τη και είχα την τύχη να βιώσω μερικές φανταστικά γραφικές διαδρομές στη ζωή μου μέχρι στιγμής. Αρκεί να πω ότι είμαι οπαδός του τρένου ως μέσο για να φτάσετε από το Α στο Β, ακόμα κι αν η δραστηριότητα κατά την άφιξη στο Β είναι να επανατοποθετήσετε το τρένο και να επιστρέψετε στην Α.
Υπάρχει ένα ρητό ότι το ταξίδι είναι πιο σημαντικό από τον προορισμό. Στην περίπτωση του TRAIN of NOSE DEVIL (γνωστού τοπικά ως Nariz del Diablo) στον Ισημερινό, αυτό συμβαίνει σίγουρα, επειδή ο προορισμός είναι τελικά το σημείο εκκίνησης. Έτσι, εάν ξοδέψετε σχεδόν τρεις ώρες για να ταξιδέψετε στο σημείο εκκίνησης και δεν είναι αυτό το ζητούμενο σας, ίσως τότε μπορείτε να το παραλείψετε αυτό.
Εάν, από την άλλη πλευρά, η δαπάνη τριών ωρών για την εκμάθηση ενός από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της σιδηροδρομικής μηχανικής στον κόσμο, ενώ θαυμάζετε το θεαματικό τοπίο των Άνδεων είναι το ζητούμενο σας, θα πρέπει οπωσδήποτε να μπείτε μέσα σ αυτή την αμαξοστοιχία.
Μια γρήγορη περίληψη του τι είναι τότε, προτού προχωρήσουμε.
Η βόλτα με το τρένο της Νύχτας του Ντέβιλς σας μεταφέρει από την πόλη Alausi σε σαράντα πέντε λεπτά με το Silambe - ένα ταξίδι μέσα από το πανέμορφο ορεινό τοπίο, οπότε το τρένο κατέρχεται σχεδόν σε κάθετο γκρεμό ύψους ενός χιλιομετρου. Δεν είναι κακό αυτό δεδομένου ότι χτίστηκε στα τέλη του 20ου αιώνα.
Η βόλτα με το τρένο της Νύχτας του Ντέβιλς σας μεταφέρει από την πόλη Alausi σε σαράντα πέντε λεπτά με το Silambe - ένα ταξίδι μέσα από το πανέμορφο ορεινό τοπίο, οπότε το τρένο κατέρχεται σχεδόν σε κάθετο γκρεμό ύψους ενός χιλιομετρου. Δεν είναι κακό αυτό δεδομένου ότι χτίστηκε στα τέλη του 20ου αιώνα.
Στο παρελθόν, όταν η υγεία και η ασφάλεια ήταν κάτι που δεν ελάμβαναν και τόσο σοβαρά οι χώρες, η βόλτα με το τρένο της Νύφης ήταν μια ατμοκίνητη υπόθεση όπου οι επιβάτες είχαν τη δυνατότητα να καθίσουν στην οροφή των αμαξών του τρένου. Αυτό ήταν, όπως μου έχουν πει, μια τεράστια διασκέδαση. Ήταν επίσης πάρα πολύ επικίνδυνη με αυτούς τους τεράστιους βράχους στο πλάι της διαδρομής. Αναπόφευκτα, προέκυψαν αρκετοί θάνατοι και το σημερινό ταξίδι περιορίζεται στο εσωτερικό του τρένου.
Δεν είναι όμως όλα τα νέα άσχημα. Τα βαγόνια είναι ολοκαίνουργια και πολύ άνετα. Και τα παράθυρα, ευτυχώς, μπορούν να ανοίξουν, πράγμα που σημαίνει ότι αν κάνετε φωτογραφίσεις δεν χρειάζεται να ασχοληθείτε με δυσάρεστες σκέψεις. Επιπλέον μπορείτε να πάρετε αυτές τις υπέροχες απόψεις του τρένου για πάντα μαζί σας μέχρι το τέλος αυτής της ζωής, γιατί αν ποτέ κάνετε αυτό το ταξίδι, σίγουρα θα είναι μόνο για μία φορά.
