Ατμομηχανές τρένων Ατμάμαξα Ένας παλιός γραφικός και ρομαντικός γίγαντας στις ράγες.
Η ατμάμαξα (που στην καθομιλουμένη αποκαλείται απλά και "ατμομηχανή") αποτέλεσε τον πρώτο τρόπο έλξης σιδηροδρομικών συρμών. Ο όρος ατμομηχανή αναφέρεται σε οποιαδήποτε αυτοκινούμενη συσκευή χρησιμοποιεί ως μέσο κίνησης τον ατμό. Ως μέσο κίνησης η ατμάμαξα χρησιμοποιεί τον ατμό, ο οποίος παράγεται με θέρμανση νερού με τη χρήση άνθρακα, ξύλων ως καυσίμου. Το υλικό αυτό καίγεται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, το θάλαμο καύσης και ο ατμός παράγεται στον ατμολέβητα. Ο ατμός στη συνέχεια κινεί έμβολα, τα οποία μεταδίδουν την κίνηση στους τροχούς της ατμομηχανής. Καύσιμο υλικό και νερό φέρονται είτε επί της ίδιας της ατμάμαξας είτε σε ειδικά διαμορφωμένο βαγόνι, την εφοδιοφόρο, (κοινώς "καρβουνιέρα", που σύρεται συζευγμένο πίσω από την ατμάμαξα.
Η χρήση των ατμαμαξών γενικεύτηκε σε παγκόσμια κλίμακα κατά το 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα, με αλλεπάλληλες βελτιώσεις και προσθήκες, αλλά λόγω υψηλού κόστους συντήρησης και άλλων μειονεκτημάτων η χρήση τους άρχισε να περιορίζεται σταδιακά, καθώς ήδη από το 1930 είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούνται άλλου τύπου κινητήριες μηχανές, για να εγκαταλειφθεί οριστικά στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Σήμερα ορισμένες ατμάμαξες παραμένουν σε χρήση, κυρίως για τουριστικούς λόγους.
Η χρήση της ατμομηχανής ως μέσου προώθησης σιδηροδρομικών συρμών έγινε προσπάθεια να εκκινήσει όχι από τη Βρετανία, όπως ίσως είναι ευρύτερα γνωστό, αλλά από τις ΗΠΑ.[1] Ο Τζον Φιτς (John Fitch), μεταξύ 1780 και 1790, κατασκεύασε μια μικρή ατμομηχανή ως μοντέλο επίδειξης στην Κυβέρνηση του Τζωρτζ Ουάσιγκτον. Η μικρή αυτή ατμομηχανή κυλούσε πάνω σε ξύλινες τροχιές και είχε την προεξέχουσα στεφάνη προς το εξωτερικό των τροχιών (και όχι προς το εσωτερικό, όπως αργότερα επικράτησε). Διέθετε ένα μικρό λέβητα από χαλκό και ένα μηχανισμό γνωστό ως "Grasshoper Lever" (αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως μηχανισμός μετάδοσης σε ατμόπλοια) για τη μετάδοση της κίνησης του εμβόλου στους τροχούς. Η μηχανή αυτή, λόγω του υπερσυντηρητισμού και της δυσπιστίας απέναντι στις εφευρέσεις που επικρατούσε τότε στις ΗΠΑ, παρέμεινε ξεχασμένη και δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Σήμερα εκτίθεται στο Ohio Historical Society Museum.
Η πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια χρήσης ατμομηχανής για σιδηροδρομική χρήση έγινε στη Μεγάλη Βρετανία στις αρχές του 19ου αιώνα. Ως τότε, ως μέσο ελκυσμού οχημάτων επί σιδηροτροχιών χρησιμοποιούνταν άλογα. Καθώς η ατμομηχανή του Τζέιμς Βατ βελτιωνόταν, άρχισαν οι προσπάθειες χρήσης της για την έλξη οχημάτων επί σιδηροτροχιών. Το πρώτο σιδηροδρομικό δρομολόγιο με ατμομηχανή ως μέσο έλξης πραγματοποιήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1804 με ατμομηχανή που είχε κατασκευάσει ο Ρίτσαρντ Τρέβιθικ (Richard Trevithick). Το δρομολόγιο κάλυψε απόσταση εννέα μιλίων από το σιδηρουργείο "Penydarren" μέχρι το κανάλι Μέρθιρ - Κάρντιφ (Merthyr-Cardiff Canal) της Νότιας Ουαλίας. Αντίγραφο αυτής της ατμομηχανής εκτίθεται σήμερα στο "National Waterfront Museum". Ακολούθησε, το 1812, η πρώτη εμπορικά επιτυχημένη ατμάμαξα του Μάθιου Μάρεϊ (Matthew Murray), την οποία ο κατασκευαστής της επονόμασε "Salamanca". Ο Μάρεϊ πλήρωσε τα δικαιώματα χρήσης του σχεδίου του Τρέβιθικ και έκανε βελτιώσεις βασιζόμενος σε αυτό, προσθέτοντας έναν ακόμη κύλινδρο για πιο ομαλή λειτουργία και κατοχυρώνοντας αρκετές ευρεσιτεχνίες για επιμέρους εξαρτήματα.
Το 1825 εμφανίζεται η ατμάμαξα "Locomotion" του Τζορτζ Στέφενσον (George Stephenson). Ήταν η πρώτη ατμάμαξα που προσαρμόστηκε σε σιδηρόδρομο μεταφοράς επιβατών. Ο Στέφενσον βελτίωσε την κατασκευή του και το 1829 παρουσίασε το διάδοχο της "Locomotion" που επονόμασε "Rocket". Η ατμάμαξα αυτή κέρδισε το διαγωνισμό έλξης σιδηροδρομικών συρμών που ήταν γνωστός ως "Rainhill Trials" (για την ακρίβεια ήταν η μόνη που ολοκλήρωσε τις δοκιμασίες του διαγωνισμού) επιτυγχάνοντας μέσο όρο ταχύτητας 19 km/h, ανώτατη ταχύτητα 48 km/h, όλα αυτά ρυμουλκώντας συρμό βάρους 13 τόνων. Με τη νίκη του αυτή ο Στέφενσον όχι μόνο κέρδισε το έπαθλο του διαγωνισμού (£500), αλλά και συμβόλαιο για την κατασκευή ατμαμαξών για λογαριασμό της εταιρείας "Liverpool & Manchester Railway". Ο Στέφενσον έγινε κατασκευαστής ατμαμαξών για τους σιδηροδρόμους τόσο της Βρετανίας, όσο και της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Η εταιρεία "Liverpool & Manchester Railway" ξεκίνησε ένα χρόνο μετά την υπογραφή του συμβολαίου θέτοντας σε υπηρεσία τόσο φορτηγά όσο και επιβατηγά τραίνα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η πρώτη προσπάθεια υιοθέτησης ατμάμαξας για την έλξη συρμών έγινε το 1829 στη Βαλτιμόρη, με ατμάμαξα έλξης που επονομάστηκε "Tom Thumb", κατασκευασμένη από τον Πίτερ Κούπερ (Peter Cooper). Η ατμάμαξα αυτή διάνυσε μια απόσταση 13 μιλίων σε λιγότερο από μια ώρα, στις σιδηροτροχιές της εταιρείας "Baltimore & Ohio Railroad" (κάποια τμήματα της διαδρομής έγιναν σε δρόμο), έλκοντας ένα βαγόνι με 36 επιβάτες συνολικού βάρους 13 τόνων. Η όλη προσπάθεια έλαβε το χαρακτήρα περισσότερο επίδειξης παρά μελλοντικά κερδοφόρου επιχείρησης. Ένα χρόνο αργότερα, εκτελέστηκε το πρώτο δρομολόγιο της "South Carolina Railroad" (25 Δεκεμβρίου 1830) με ατμάμαξα έλξης που επονομάστηκε "Best Friend of Charleston". Το δρομολόγιο που εκτελούσε είχε μήκος έξι μιλίων στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνα. Η ατμάμαξα αυτή είναι αξιομνημόνευτη και για το γεγονός ότι προκάλεσε και ένα από τα πρώτα σιδηροδρομικά δυστυχήματα στις ΗΠΑ: Τον Ιούνιο του 1831 ο λέβητάς της εξερράγη και τραυμάτισε το μηχανοδηγό της και τους δύο μαύρους θερμαστές. Αυτά τα γεγονότα αποτέλεσαν την απαρχή της εποχής των σιδηροδρόμων στις ΗΠΑ. Αρχικά οι πρώτες ατμάμαξες εισάγονταν από την Αγγλία, σύντομα όμως άρχισε να αναπτύσσεται ανάλογη εγχώρια βιομηχανία, όπως η ατμάμαξα "DeWitt Clinton" που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1830. Στην Ευρώπη (εκτός Βρετανίας) η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή λειτούργησε στο Βέλγιο στις 5 Μαΐου 1835, μεταξύ των πόλεων Μέχελεν και Βρυξελλών. Η ατμάμαξα που χρησιμοποιήθηκε επονομάστηκε "The Elephant" (ελέφαντας). Στην Ελλάδα το πρώτο σιδηροδρομικό δίκτυο λειτούργησε το 1869, καλύπτοντας τη διαδρομή Αθήνα - Πειραιάς. Ανήκε στην «Eταιρία του απ' Aθηνών εις Πειραιά σιδηροδρόμου» και διέθετε μόνο δύο σταθμούς, αυτόν του Θησείου στην Αθήνα και αυτόν του Πειραιά, στο χώρο που βρίσκεται σήμερα ο σταθμός του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου. Χρειάστηκε να περάσουν περισσότερα από 20 χρόνια για να αποκτήσει στοιχειώδες σιδηροδρομικό δίκτυο η Ελλάδα.
Πως λειτουργεί μια ατμομηχανή ; Ως μέσο κίνησης η ατμάμαξα χρησιμοποιεί τον ατμό, ο οποίος παράγεται με θέρμανση νερού με τη χρήση άνθρακα, ξύλων ή πετρελαίου ως καυσίμου. Το υλικό αυτό καίγεται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, το θάλαμο καύσης (αγγλ. firebox) και ο ατμός παράγεται στον ατμολέβητα (αγγλ. boiler). Ο ατμός στη συνέχεια κινεί έμβολα, τα οποία μεταδίδουν την κίνηση στους τροχούς της ατμομηχανής. Καύσιμο υλικό και νερό φέρονται είτε επί της ίδιας της ατμάμαξας είτε σε ειδικά διαμορφωμένο βαγόνι, την εφοδιοφόρο, (κοινώς "καρβουνιέρα", αγγλ. tender) που σύρεται συζευγμένο πίσω από την ατμάμαξα. Η χρήση των ατμαμαξών γενικεύτηκε σε παγκόσμια κλίμακα κατά το 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα, με αλλεπάλληλες βελτιώσεις και προσθήκες, αλλά λόγω υψηλού κόστους συντήρησης και άλλων μειονεκτημάτων η χρήση τους άρχισε να περιορίζεται σταδιακά, καθώς ήδη από το 1930 είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούνται άλλου τύπου κινητήριες μηχανές, για να εγκαταλειφθεί οριστικά στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Σήμερα ορισμένες ατμάμαξες παραμένουν σε χρήση, κυρίως για τουριστικούς λόγους. Η ατμομηχανή είναι εμβολοφόρος θερμική μηχανή εξωτερικής καύσεως, που μετατρέπει την ενέργεια των υδρατμών σε μηχανικό έργο. Στήριξαν ενεργειακά τη Βιομηχανική Επανάσταση από τα μέσα του 18ου αιώνα και μετά, ενώ σήμερα η εφαρμογή τους έχει εκλείψει. Η πρώτη υποτυπώδης ατμομηχανή κατασκευάστηκε το 100 π.Χ. από τον Ήρωνα τον Αλεξανδρέα και έμεινε στην ιστορία σαν η "μηχανή του Ήρωνα" ή "αιολική σφαίρα". Η πρώτη εμβολοφόρος ατμομηχανή κατασκευάστηκε από το Σκώτο μηχανικό Τζαίημς Βαττ το 18ο αιώνα, η οποία έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής στις 9 Σεπτεμβρίου 1753, ενώ ο Τζώρτζ Στέφενσον τη χρησιμοποίησε πρώτος για την κίνηση ατμαμαξών και ο Ρόμπερτ Φούλτον για την κίνηση πλοίων.
Ο ατμός που παράγεται στο λέβητα περνά από τον υπερθεμαντήρα, όπου υπερθερμαίνεται και μετά οδηγείται στον κύλινδρο. Στον κύλινδρο υπάρχει το έμβολο και τέσσερις βαλβίδες στα τοιχώματα. Η είσοδος του ατμού στον κύλινδρο γίνεται από μια βαλβίδα που κλείνει και ανοίγει και κλείνει περιοδικά με ατμοσύρτη. Όταν το έμβολο φτάσει στο τέρμα της διαδρομής του, τότε ο σύρτης φράζει τη θυρίδα από την οποία μπαίνει ατμός στον κύλινδρο, που πιέζει το έμβολο και το μεταφέρει στο σημείο της αφετηρίας του. Με τη μετακίνηση του εμβόλου έχουμε απαγωγή του ατμού από τον κύλινδρο στο συμπυκνωτή, όπου και υγροποιείται, ενώ την ίδια στιγμή ανοίγει ξανά η πρώτη θυρίδα από τον ατμοσύρτη και ξαναμπαίνει ατμός στον κύλινδρο. Το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται συνέχεια. Συνοπτικά έχουμε τις εξής φάσεις διαδρομής του εμβόλου: εισροή, εκτόνωση, απαγωγή, συμπίεση. Έτσι το έμβολο κινείται παλινδρομικά. Με το ειδικό σύστημα έμβολο-διωστήρας-στρόφαλος η παλινδρομική κίνηση του εμβόλου στον κύλινδρο μετατρέπεται σε περιστροφική στο στρόφαλο. Η περιστροφική αυτή κίνηση χρησιμοποιείται για να μπουν σε λειτουργία διάφοροι άξονες κινήσεως.
Stone spheres of costa rica Οι αρχαίες πέτρινες σφαίρες στην Costa Rica
Ο αρχαιολογικός χώρος της Κόστα Ρίκα, με τις αινιγματικές στρογγυλές σαν σφαίρες πέτρες μπήκαν πρόσφατα μαζί με άλλα πέντε μνημεία στον κατάλογο της UNESCO για τα μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Οι πέτρες βρίσκονται στο δέλτα του Ντικίς στη Νότια Κόστα Ρίκα και πλέον βρίσκονται στον κατάλογο της UNESCO που φιγουράρουν σημαντικά μνημεία ανά τον κόσμο όπως το Σινικό Τείχος και το Πάρκο Γέλοουστόουν. Η λίστα περιλαμβάνει πλέον 1.007 μνημεία, τα οποία έχουν κριθεί ως μέρη "ανυπέρβλητης και παγκόσμιας αξίας".
Οι αρχαίες λίθινες σφαίρες οι οποίες βρίσκονται στην περιοχή Diquis Delta της Costa Rica αποτελούν ένα απο τα πολλά άλυτα μυστήρια της αρχαιολογίας απο την δεκαετία του 1930 εως και τις ημέρες μας. Συγκεκριμένα, μετά απο ανασκαφές που έγιναν την δεκαετία του 1930 , ανακαλύφθηκαν εκατοντάδες λίθινες σφαίρες που η διάμετρός τους κυμαίνεται απο μερικά εκατοστά έως και 2 μέτρα! Μάλιστα κέποιες απο αυτές ξεπερνούν σε βάρος τους 16 τόνους. Η ανακάλυψη έγινε απο εργάτες οι οποίοι εργάζονταν για τον αγροτικό σύλλογο της περιοχής που ασχολούταν αποκλειστικά με φρούτα, και ενω έσκαβαν για να φρεσκάρουν το χώμα και να φυτευτούν μπανάνες, βγήκαν στην επιφάνεια δεκάδες στρογγυλές λίθινες σφαίρες Σχεδόν όλες τους είναι κατασκευασμένες από γρανοδιορίτη, ένα πέτρωμα που υπάρχει στο βουνό Talamanca, το οποίο όμως απέχει 50 μίλια μακριά απο την τοποθεσία που βρίσκονται οι σφαίρες. Έχουν καταμετρηθεί συνολικά 300 σφαίρες, και αυτές με την μεγαλύτερη διάμετρο στολίζουν σήμερα επίσημα κτίρια όπως το Legislativa Asamblea, σχολεία, νοσοκομεία κ.α, ενώ κάποιες άλλες βρίσκονται ως εκθέματα σε μουσεία. Αμέσως μετά την ανακάλυψή τους, πολύ γρήγορα άρχισε να μεταδίδεται η φήμη, οτι οι σφαίρες αυτές κρύφουν στο εσωτερικό τους διάφορα ακριβά κοσμήματα και πετράδια, με αποτέλεσμα αρκετές απο αυτές να καταστραφούν απο τους εργάτες
Το φαινόμενο των λίθινων σφαιρών της Costa Rica, έγινε ευρέως γνωστό σε όλο τον κόσμο απο την Doris Stone, η οποία το 1943 έγραψε άρθρο για αυτές, το οποίο και δημοσίευσε μαζί με φωτογραφίες στα πιο έγκυρα περιοδικά της περιόδου αυτής. Στη συνέχεια μετά απο τυχαία συνάντησή της με τον Dr. Samuel Lothrop του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, τον ενημέρωσε για τις σφαίρες και μετά απο μελέτες που έκανε ο ίδιος, έφερε στο φώς αρκετά μεγάλο αριθμό απο αυτές. Η πρώτη επίσημη έκθεση παγκοσμίως έγινε το 1963 από τον ίδιο με τίτλο "οι Παράξενες Πέτρες του Diquis στην Costa Rica.Οι πέτρινες Σφαίρες της Costa Rica."
Οι σφαίρες φαίνεται πως κατασκευάστηκαν μεταξύ του 200 π.Χ. και 1600 μ.Χ. από τους αυτόχθονες κατοίκους της Κόστα Ρίκα. Παρά τους ισχυρισμούς ότι επρόκειτο για τέλειες σφαίρες που έδωσαν τροφή σε ευφάνταστες θεωρίες (λέιζερ, εξωγήινοι, Ατλαντίδα κλπ), οι λεπτομερέστερες μετρήσεις των ειδικών σε διαφορετικά σημεία των σφαιρών έδειξαν ότι η διάμετρός τους αποκλίνει μέχρι και 5 εκατοστά. Ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκαν παραμένει άγνωστος μέχρι σήμερα..
Σύμφωνα με αρχαιολογικές μελέτες που έγιναν στις σφαίρες, εικάζεται οτι οι λίθινες αυτές σφαίρες είχαν αστρονομική σημασία, αφού βρέθηκαν ανά ομάδες, συχνά σε σχηματισμό τριγώνου ή τετραγώνου, ή σε μακριές σειρές προσανατολισμένες προς το βορρά, το νότο ή προς συγκεκριμένα σημεία του ορίζοντα, τα οποία πιθανόν αντιστοιχούσαν στη θέση του ήλιου σε διάφορες περιόδους του έτους. Ενδέχεται, επίσης, τα άστρα να είχαν θρησκευτική σημασία για τους αρχαίους κατοίκους της Κόστα Ρίκα και να ήθελαν να αναπαραστήσουν με τις σφαίρες τον έναστρο ουρανό. Ίσως αυτό να εξηγεί και τα διαφορετικά μεγέθη των σφαιρών, με το μέγεθος μιας σφαίρας να αναλογεί στη φωτεινότητα ενός άστρου.
The Scarecrow of Pencee Το σκιάχτρο του Pencee Όποια κι αν είναι η πραγματικότητα, η νοσηρή φαντασία κάποιων ανθρώπων φαίνεται πως ξεπερνάει κάθε επιτρεπτό όριο!
Στις 30 Απριλίου του 2009, η Pencee McLane έφυγε με πέντε από τους κοντινότερους φίλους της σε ένα ταξίδι κάμπινγκ. Αυτό που συνέβη με την Pencee και τους φίλους της εκείνη της νύχτα, έχει γίνει ένα μυστήριο για γερά νεύρα. Έχει αναφερθεί ότι η ομάδα έφτασε στον προγραμματισμένο προορισμό τους στις 7 μ.μ.. Η ομάδα έκανε στρατοπέδευση και πέρασε τη νύχτα πίνοντας και διασκεδάζοντας. Όταν η Pencee ξύπνησε το επόμενο πρωί, όλοι οι άνθρωποι της ομάδας της είχαν εξαφανιστεί. Η έρευνα στην κατασκήνωση, δεν έδειξε τίποτα απολύτως. Οι σκηνές ήταν ακόμα εκεί. Όλα τα τρόφιμα και τα είδη ένδυσης του ομίλου ήταν ακόμα στις αντίστοιχες σκηνές τους. Τίποτα δεν είχε διαταραχθεί. Πέρασε την επόμενη ώρα στέλνοντας μηνύματα και καλώντας τους φίλους της, αλλά δεν απάντησε κανένα άτομο. Μέσα στον πανικό της η Pencee κάλεσε την αστυνομία. Οι αρχές έφτασαν στις σκηνές, αλλά δεν βρήκε σημάδια πάλης ή σημάδια άλλων ανθρώπων. Το πιο περίεργο πράγμα που προέκυψε από την αρχική έρευνα ήταν ότι τα μόνα ίχνη που υπήρχαν στο κάμπινγκ ήταν της Pencee.
Την 1η Μαΐου 2010 εμφανίστηκε το πρώτο σώμα. Η Sara Paella βρέθηκε στη μέση ενός αγροτεμαχίου, ακριβώς στο σημείο όπου κατασκήνωσε η αρχική ομάδα. Όπως φαίνεται στις εικόνες παραπάνω, το αποξηραμένο πτώμα της βρέθηκε δεμένο με ένα τραχύ σταυρό από συρματόπλεγμα. Μία ράβδος λυγισμένη ρίχτηκε πάνω από το κεφάλι της και ένα κολάρο από συρματόπλεγμα κοσμούσε το λαιμό της. Η αστυνομία διαπίστωσε ότι η αιτία θανάτου ήταν στραγγαλισμός με το συρματοπλέγματα.
Την 1η Μαΐου 2011 εμφανίστηκε το δεύτερο σώμα. Η Kitty Sigmon βρέθηκε σταυρωμένη απέναντι από το σημείο όπου έμενε εκείνη την νύχτα η Pencee. Ο σταυρός εμφανίστηκε στο κατώφλι του γείτονά του. Οι κάτοικοι στο δρόμο όλοι ανέφεραν ότι το μόνο πράγμα που άκουσαν εκείνο το βράδυ ήταν ένας θόρυβος που έμοιαζε ήχος σαν από αεροπλάνο. Η Pencee McLane μετακόμισε σε μια νέα πόλη αμέσως μετά από αυτό το περιστατικό. Την 1η Μαΐου 2012 εμφανίστηκε το τρίτο σώμα. Η Melissa Green βρέθηκε σταυρωμένη και κρεμασμένη με συρματόπλεγμα. Για άλλη μια φορά, το σώμα εμφανίστηκε απέναντι από το σημείο όπου ζούσε η Pencee McLane. Αυτή τη φορά στην μπροστινή αυλή. Η Pencee μεταφέρθηκε και πάλι σε μια νέα πόλη. Την 1η Μαΐου 2013 εμφανίστηκε το τέταρτο σώμα. Ο Willis Timmermen βρέθηκε σταυρωμένος στη μπροστινή αυλή του Pencee, το σώμα του είχε την ίδια μορφή με τους άλλους. Φαίνεται πως η πρώτη Μαΐου έπαιξε κάποιο ιδιαίτερο ρόλο, τόσο στην ομάδα όσο και στον δράστη αυτής της αρκετά παράξενης ιστορίας.
The Pencee Scarecrows On April 30, 2009, Pencee McLane left with five of her closest friends on a camping trip. What occurred to Pencee and her friends that night has become a mystery for the ages. It’s reported that the group arrived at their planned destination at 7 PM. The group made camp and spent the night drinking and having a good time. When Pencee awoke the following morning, all of the people in her group were gone. Upon investigating the campsite, she found nothing out of the ordinary. The SUV was still there. The tents were still there. All of the group’s food and clothing was still in their respective tents. Nothing had been disturbed. She spent the next hour texting and calling her friends, but not one person responded. She even called their parents. Beginning to panic, Pencee called the police. Authorities arrived on scene, but were just as confused as Pencee. No signs of struggle, no signs of other people. The strangest thing to come out of the initial investigation was the discovery that the only footprints at the campsite were Pencee’s. Bizarre, right? It gets worse. On May 1, 2010, the first body appeared. Sara Paella was found in the middle of a field, right on the spot where the original group camped. As seen in the pictures above, her desiccated corpse was found tied to a rough crucifix with barbed wire. A stitched burlap sack was thrown over her head and a collar of barbed wire adorned her neck. Police determined that the cause of death was strangulation with the barbed wire. On May 1, 2011, the second body appeared. Kitty Sigmon was found crucified across the street from where Pencee was living at the time. The crucifix appeared in her neighbor’s backyard. Residents on the street all reported that the only thing they heard that night was a droning noise that sounded like a plane. Pencee McLane relocated to a new city shortly after this occurred. On May 1, 2012, the third body appeared. Melissa Green was found crucified and hung with barbed wire. Once again, the body appeared across the street from where Pencee McLane lived. This time in the front yard. Pencee once again moved to a new city. On May 1, 2013, the fourth body appeared. Willis Timmermen was found crucified in Pencee’s own front yard, his body in the same shape as the others. May 1, 2014 will be here soon and the fifth member of the group still hasn’t been found. I wonder where that scarecrow will appear… 28 ΜΑΡΤΊΟΥ 2014 ΜΈΣΩ ΤΟΥ MARROWHOUSE.BLOGSPOT.CO.NZ
Naica, Chihuahua Μεξικό: Το σπήλαιο των κρυστάλλων
Το σπήλαιο με τους γιγαντιαίους κρυστάλλους, που κανείς επισκέπτης δεν αντέχει πάνω από δέκα λεπτά. Αποκαλείται Καπέλα Σιξτίνα των Κρυστάλλων ή, Σπήλαιο του Θανάτου, λόγω των αντίξοων συνθηκών που επικρατούν, καθιστώντας το ένα από τα πιο θανατηφόρα περιβάλλοντα του πλανήτη. Ανακαλύφθηκε τυχαία το 2000, από μεταλλωρύχους. Περιέχει τεράστιους, σεληνιακούς κρυστάλλους -ορισμένοι φτάνουν τα 12 μ. μήκος- οι οποίοι βρίσκονται περίπου μισό εκατ. χρόνια μέσα σε νερό, σε σταθερή θερμοκρασία 57,7 βαθμών κελσίου. Σε συνδυασμό με την υγρασία, που φτάνει σχεδόν στο 99%, δημιουργείται ένα ασφυκτικό περιβάλλον, όπου η αναπνοή γίνεται δύσκολη. Ακόμα και με ειδικό εξοπλισμό, οι ερευνητές μπορούν να μείνουν στο σπήλαιο μόνο για 45 λεπτά κάθε φορά.
Το σπήλαιο με τους γιγαντιαίους κρυστάλλους, που κανείς επισκέπτης δεν αντέχει πάνω από δέκα λεπτά.
Το Σπήλαιο των Κρυστάλλων ανακαλύφθηκε τυχαία από μεταλλωρύχους στο Μεξικό, οι οποίοι σκάβοντας έπεσαν πάνω σε αυτή την εντυπωσιακή σπηλιά. Όταν κατά λάθος έσπασαν ένα τοίχο, έμειναν έκπληκτοι με τη ανακάλυψη των τεράστιων κρυστάλλων που συνάντησαν- τους μεγαλύτερους κρυστάλλους στη Γη. Αποκαλείται “Καπέλα Σιξτίνα των Κρυστάλλων” ή “Σπήλαιο του θανάτου”, λόγω των αντίξοων συνθηκών που επικρατούν, καθιστώντας το ένα από τα πιο θανατηφόρα περιβάλλοντα του πλανήτη.
Το σπήλαιο βρίσκεται 300 μέτρα κάτω από το ορυχείο Νάικα στην έρημο Τσιουάουα, ένα ορυχείο που αποδίδει τόνους μολύβδου, αργύρου και ψευδαργύρου κάθε χρόνο. Το συνολικό μήκος του σπηλαίου είναι 11 μέτρα και η διάμετρος 4 μέτρα. Είναι εξαιρετικά θερμό, χωρίς αυτό να επηρεάζει τους κρυστάλλους, με τη θερμοκρασία του αέρα να φτάνει τους 58 βαθμούς Κελσίου, καθώς βρίσκεται πάνω σε μια διείσδυση μάγματος. Το σπήλαιο είναι σε μεγάλο μέρος ανεξερεύνητο λόγω της υψηλής θερμοκρασίας και της υγρασίας που επικρατεί.
Χωρίς την κατάλληλη προστασία, ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει περίπου 10 λεπτά μέσα στο σπήλαιο. Τον κύριο θάλαμο κοσμούν γιγαντιαίοι φυσικοί κρύσταλλοι μήκους 15 μέτρων και διαμέτρου 1.2 μέτρων, που ζυγίζουν μέχρι 55 τόνους. Το “σπήλαιο των σπαθιών” είναι άλλος ένας θάλαμος που περιέχει μικρότερους κρυστάλλους, μήκους ενός μέτρου και ένας τρίτος θάλαμος που ανακαλύφθηκε το 2009, είναι το «παγωμένο παλάτι», με μικρότερες συνθέσεις κρυστάλλων.
Οι ερευνητές του σπηλαίου περιγράφουν τη σπηλιά ως γεωλογικό θαύμα. Το τεράστιο μέγεθος των κρυστάλλων οφείλεται στις υψηλές θερμοκρασίες και στο γεγονός ότι το σπήλαιο ήταν γεμάτο νερό, πλούσιο σε ανόργανη ύλη. Τα μεταλλεύματα στο νερό λόγω της υψηλής θερμοκρασίας άρχισαν μετατρέπονται σε σελινίτη, ένα άχρωμο ορυκτό, και σιγά σιγά άρχισαν να σχηματίζονται οι κρύσταλλοι.
Άγνωστο τριχωτό πλάσμα έπιασαν στο Αζερμπαϊτζάν Ένα απίστευτα παράξενο ον άγνωστης προέλευσης.
Ένα βίντεο που δείχνει ένα «περίεργο τριχωτό πλάσμα» που φέρεται να έχει αιχμαλωτισθεί στην πρώην σοβιετική δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν, κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Το παράξενο όν εμφανίζεται στο βίντεο ακίνητο να κοιτά γύρω γύρω το δωμάτιο και τον εικονολήπτη. Φαίνεται καθαρά το άτριχο πρόσωπό του, ενώ το σώμα του έχει μια πυκνή γούνα. Σε κάποια στιγμή φαίνεται και το χέρι του. Το πλάσμα αυτό δεν δείχνει σε καμία περίπτωση σημάδια επιθετικής συμπεριφοράς. Αντίθετα μάλιστα, μέσα στα δωμάτια που περιφερόταν έδειχνε περιέργεια για διάφορα αντικείμενα ενώ οι κινήσεις του φαίνονται να είναι ιδιαίτερα εύκολες και γρήγορες. Σύμφωνα με μια ανάλυση του βίντεο από τον Ρώσου κρυπτοζωολόγο Igor Burtsev, ο οποίος έστειλε το βίντεο στο Cryptomundo, είπε ότι το βίντεο είναι τραβηγμένο κάπου στο Αζερμπαϊτζάν στα τέλη του περασμένου έτους.
Ο όρος υβρίδιο ανθρώπου-ζώου ή υβρίδιο ζώου-ανθρώπου αναφέρεται σε μια οντότητα που ενσωματώνει στοιχεία τόσο από ανθρώπους όσο και από μη ανθρώπινα ζώα. Για χιλιάδες χρόνια, αυτά τα υβρίδια ήταν ένα από τα πιο κοινά θέματα στην αφήγηση των ζώων σε όλο τον κόσμο. Η έλλειψη ενός ισχυρού διαχωρισμού μεταξύ της ανθρωπότητας και της φύσης των ζώων σε πολλαπλούς παραδοσιακούς και αρχαίους πολιτισμούς παρείχε το ιστορικό πλαίσιο για τη δημοτικότητα ιστοριών όπου οι άνθρωποι και τα ζώα έχουν ανακατευθύνει σχέσεις, όπως στην περίπτωση που κάποιος μετατρέπεται σε άλλο ή σε ορισμένες μικτές περνώντας από ένα ταξίδι. Οι φιλίες μεταξύ των ειδών στο ζωικό βασίλειο, καθώς και μεταξύ των ανθρώπων και των κατοικίδιων ζώων τους, παρέχουν επιπλέον μια ρίζα που βασίζεται στη δημοτικότητα τέτοιων όντων. Σε διάφορες μυθολογίες καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας, υπήρχαν πολλά ιδιαίτερα γνωστά υβρίδια, μεταξύ άλλων και ως μέρος της αιγυπτιακής και ινδικής πνευματικότητας. Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη και μελετητή Pietro Gaietto , "οι αναπαραστάσεις των υβριδίων ανθρώπων-ζώων έχουν πάντα την προέλευσή τους στη θρησκεία". Επίσης, οι "διαδοχικές παραδόσεις μπορούν να αλλάξουν το νόημα, αλλά εξακολουθούν να παραμένουν μέσα στην πνευματική κουλτούρα" κατά την άποψή του. Οι οντότητες έχουν επίσης χαρακτήρες σε φανταστικά μέσα πιο πρόσφατα στην ιστορία, όπως στο έργο του HG Wells , Το νησί του Doctor Moreau , προσαρμοσμένο στο δημοφιλές νησί των Lost Souls του 1932. Στα θρυλικά όρια, τα υβρίδια έχουν διαδραματίσει διαφορετικούς ρόλους από εκείνους του μονομάχου ή / και κακοποιού για να υπηρετούν ως θεϊκοί ήρωες σε πολύ διαφορετικά πλαίσια, ανάλογα με την δεδομένη κουλτούρα. Για παράδειγμα, ο Pan είναι μια θεότητα στην Ελληνική μυθολογία που κυβερνά και συμβολίζει το άγριο άγριο, λατρευόμενο από κυνηγούς, ψαράδες και βοσκούς ειδικότερα. Ο πονηρός αλλά και χαρούμενος χαρακτήρας έχει τα οπίσθια τεταρτημόρια, τα πόδια και τα κέρατα μιας κατσίγας, ενώ διαφορετικά είναι ουσιαστικά ανθρώπινη στην εμφάνιση, με ιστορίες των συναντήσεών του με διαφορετικούς θεούς, ανθρώπους και άλλους που ξαναδόθηκαν για αιώνες μετά τις μέρες της πρώιμης Ελλάδας από ομάδες Όπως η Δελφική Εταιρεία. Συγκεκριμένα, το υβρίδιο ανθρώπων-ζώων εμφανίστηκε σε αναγνωρισμένα έργα τέχνης από στοιχεία όπως ο Francis Bacon. Πρόσθετα διάσημα μυθολογικά υβρίδια περιλαμβάνουν τον αιγυπτιακό θεό του θανάτου , που ονομάζεται Anubis , και τα όμοια με αλεπού ιαπωνικά όντα που ονομάζονται Kitsune.
Όταν εξετάζεται επιστημονικά, εκτός από ένα πλασματικό και / ή μυθικό πλαίσιο, η δημιουργία πραγματικών ζωικών υβριδίων ανθρώπων-ζώων έχει αποτελέσει αντικείμενο νομικής, ηθικής και τεχνολογικής συζήτησης στο πλαίσιο των πρόσφατων προόδων της γενετικής μηχανικής. Ορισμένα από το περιοδικό H + ως «γενετικές μεταβολές που είναι μείγματα ζωικών και ανθρώπινων μορφών», τέτοια υβρίδια μπορούν να αναφέρονται με άλλα ονόματα περιστασιακά, όπως «παρα-ανθρώπους». Μπορούν επιπλέον να ονομάζονται "εξανθρωπισμένα ζώα". Από τεχνικής πλευράς, σχετίζονται επίσης με τα "κυβίδια" ( κυτταροπλασμικά υβρίδια ), με κυκλικά κύτταρα με εξωτερικούς ανθρώπινους πυρήνες μέσα σε αυτά που είναι ένα θέμα ενδιαφέροντος. Ενδεχομένως, ένα υβρίδιο ανθρώπου-ζώου πραγματικού κόσμου μπορεί να είναι μια οντότητα που σχηματίζεται είτε από ανθρώπινο ωάριο γονιμοποιημένο από μη σπέρμα είτε από μη ανθρώπινο ωάνο γονιμοποιημένο από ανθρώπινο σπέρμα. Ενώ αρχικά αποτελούσαν μια έννοια όπως οι μύθοι και τα πειράματα σκέψης , τα πρώτα σταθερά χιμαιρικά ανθρώπινα ζώα (όχι υβρίδια, αλλά συγγενικά) πραγματικά δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά από τους επιστήμονες του δευτέρου ιατρικού πανεπιστημίου της Σαγκάης το 2003, Συντηγμένα ανθρώπινα κύτταρα με αυγά κουνελιού. Επίσης, χορηγήθηκε ιδιαίτερα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας των ΗΠΑ για χίμαιρα ποντικού με ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Όσον αφορά την επιστημονική δεοντολογία , οι περιορισμοί στη δημιουργία υβριδίων ανθρώπων-ζώων έχουν αποδειχθεί αμφιλεγόμενο θέμα σε πολλές χώρες. Ενώ το κράτος της Αριζόνα απαγόρευσε την πρακτική εντελώς το 2010, μια πρόταση επί του θέματος που προκάλεσε κάποιο ενδιαφέρον στη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών από το 2011 έως το 2012 κατέληξε πουθενά. Αν και οι δύο έννοιες δεν σχετίζονται στενά, οι συζητήσεις πειραματισμού σε μικτά ανθρώπινα και ζωικά πλάσματα έχουν παραλληλιστεί με τις συζητήσεις γύρω από την έρευνα εμβρυϊκών βλαστοκυττάρων (η « διαμάχη βλαστικών κυττάρων »). Η δημιουργία γενετικά τροποποιημένων οργανισμών για πολλούς σκοπούς έχει πραγματοποιηθεί στον σύγχρονο κόσμο εδώ και δεκαετίες, με παραδείγματα ειδικά σχεδιασμένα τρόφιμα που έχουν κατασκευαστεί για να έχουν χαρακτηριστικά όπως υψηλότερες αποδόσεις καλλιεργειών μέσω καλύτερης αντοχής στις ασθένειες. Παρά τη νομική και ηθική αντιπαράθεση σχετικά με την πιθανή πραγματική δημιουργία τέτοιων όντων , ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους ακόμη μίλησε για το θέμα στο κράτος μέλος της Ένωσης του 2006 των ανθρωποειδών πλάσματα με υβριδικά χαρακτηριστικά από τα ζώα, που παίζουν με δραματικό και εντυπωσιακό τρόπο, συνέχισε να είναι ένα δημοφιλές στοιχείο των φανταστικών μέσων στην ψηφιακή εποχή. Παραδείγματα περιλαμβάνουν το Splice , μια ταινία του 2009 για την πειραματική γενετική έρευνα και το The Evil Within , ένα βιντεοπαιχνίδι τρόμου επιβίωσης που κυκλοφόρησε το 2014, όπου ο πρωταγωνιστής καταπολεμά τα γοργά υβριδικά πλάσματα μεταξύ άλλων εχθρών. Θρυλικά ιστορικά και μυθολογικά υβρίδια ανθρώπων-ζώων Το χοιρινό υβρίδιο Chu Pa-chieh , που απεικονίζεται σε αυτό το κομμάτι της τέχνης των ανεμιστήρων , παίζει σημαντικό ρόλο στο διάσημο κινεζικό θρησκευτικό μυθιστόρημα Journey to the West . Δείτε επίσης: Κατάλογος των υβριδικών πλασμάτων στη μυθολογία και το μυθολογικό υβρίδιο Τα όντα που εμφανίζουν ένα μείγμα ανθρώπινων και ζωικών χαρακτηριστικών, ενώ παράλληλα έχουν παρόμοια εμφάνιση, έχουν διαδραματίσει έναν τεράστιο και ποικίλο ρόλο σε πολλαπλές παραδόσεις σε όλο τον κόσμο. Ο καλλιτέχνης και επιστήμονας Pietro Gaietto έχει γράψει ότι "οι αναπαραστάσεις των υβριδίων ανθρώπων-ζώων έχουν πάντα την προέλευσή τους στη θρησκεία". Στις "διαδοχικές παραδόσεις μπορούν να αλλάξουν το νόημα, αλλά εξακολουθούν να παραμένουν μέσα στην πνευματική κουλτούρα", υποστηρίζει ο Gaietto, όταν κοιτάζει πίσω σε μια εξέλιξη -απόψεων. Τα όντα εμφανίζονται τόσο στην ελληνική όσο και στη ρωμαϊκή μυθολογία , με διάφορα στοιχεία της αρχαίας αιγυπτιακής κοινωνίας που αιωρούνται και ρέουν σε αυτούς τους πολιτισμούς ειδικότερα. Σημαντικά παραδείγματα στην αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία , που χαρακτηρίζουν μερικά από τα πρώτα υβριδικά όντα, περιλαμβάνουν τον κυνήγι θεό θανάτου που είναι γνωστός ως Anubis και τη λειόμορφη Σφίγγα. Άλλες περιπτώσεις αυτών των τύπων χαρακτήρων περιλαμβάνουν στοιχεία τόσο στην κινεζική όσο και στην ιαπωνική μυθολογία. Η παρατήρηση των διαπροσωπικών φιλιών στο ζωικό βασίλειο, καθώς και οι δεσμοί που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων και των κατοικίδιων ζώων τους, αποτέλεσαν πηγή έφεσης σε τέτοιες ιστορίες. Μια εξέχουσα υβριδική φιγούρα που είναι διεθνώς γνωστή είναι η μυθολογική ελληνική φιγούρα του Παν. Μια θεότητα που καθοδηγεί κφύση, βοηθάει να εκφράσει την εγγενή ομορφιά του φυσικού κόσμου καθώς οι Έλληνες είδαν τα πράγματα. Έλαβε συγκεκριμένα ευλάβεια από τους αρχαίους κυνηγούς , τους ψαράδες, τους βοσκούς και άλλες ομάδες που έχουν στενή σχέση με τη φύση. Pan έχει τα οπίσθια τεταρτημόρια, τα πόδια και τα κέρατα μιας κατσίκα ενώ διαφορετικά είναι ουσιαστικά ανθρώπινη στην εμφάνιση. Οι ιστορίες των συναντήσεων του με διάφορους θεούς, ανθρώπους και άλλους έχουν γίνει μέρος του λαϊκού πολιτισμού σε αρκετούς διαφορετικούς πολιτισμούς εδώ και πολλά χρόνια. Το υβρίδιο ανθρώπων-ζώων εμφανίστηκε σε αναγνωρισμένα έργα τέχνης από στοιχεία όπως ο Francis Bacon. που επίσης αναφέρεται σε ποιητικά κομμάτια όπως στα γραπτά του John Fletcher. Στην κινεζική μυθολογία , η μορφή του Chu Pa-chieh υφίσταται ένα προσωπικό ταξίδι στο οποίο παραδίδει την κακία για την αρετή. Αφού προκάλεσε μια διαταραχή στον ουρανό από τις άτεκνες πράξεις του, εξορίστηκε στη Γη. Κατά λάθος εισέρχεται στη μήτρα μιας χοιρομητέρας και καταλήγει να γεννιέται ως οντότητα μισού ή μισού χοίρου. Με το κεφάλι και τα αυτιά ενός χοίρου σε συνδυασμό με ένα ανθρώπινο σώμα, η ζωηρή του αίσθηση εγωισμού από την προηγούμενη ζωή του παραμένει. Κουνώντας και τρώγοντας τη μητέρα του , καθώς καταβροχθίζει τους αδελφούς του , κάνει τον δρόμο του σε ένα βουνό κρησφύγετο, ξοδεύοντας τις μέρες του, πεθαίνει σε ανεπιθύμητους ταξιδιώτες άτυχους για να περάσει το μονοπάτι του. Ωστόσο, οι προτροπές της θεάς θεάς Kuan Yin , που ταξιδεύουν στην Κίνα, τον πείθουν να αναζητήσει ένα πιο ευγενικό μονοπάτι, και το ταξίδι της ζωής του και η πλευρά της καλοσύνης προχωρούν σε τέτοιο τρόπο ώστε να χειροτονείται ακόμη και ιερέας από την ίδια τη θεά. Παρατηρώντας τον ρόλο του χαρακτήρα στο θρησκευτικό μυθιστόρημα Journey to the West , όπου εμφανίζεται για πρώτη φορά, ο καθηγητής Victor H. Mair σχολίασε ότι "τα υβρίδια [ανθρώπινα] αντιπροσωπεύουν την κάθοδο και τη γκροτέσκη, μια συνθηκολόγηση στο βασικό Ορέξεις "και όχι" αυτο-βελτίωση ".
Αρκετές υβριδικές οντότητες διαδραμάτισαν για μεγάλο χρονικό διάστημα σημαντικό ρόλο στα ιαπωνικά μέσα ενημέρωσης και στις παραδοσιακές πεποιθήσεις στο εσωτερικό της χώρας. Για παράδειγμα, ένας θεός πολεμιστής γνωστός ως Amida έλαβε λατρεία ως μέρος της ιαπωνικής μυθολογίας για πολλά χρόνια. Είχε γενικά ανθρωποειδής εμφάνιση ενώ είχε κεφαλή σαν σκύλο. Ωστόσο, η λατρευτική δημοτικότητα του θεού έπεσε στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Τανούκι μοιάζει με ένα ρακούν ή ένα ασβούργο , αλλά τα ταλέντα που το μεταβάλλουν το σχήμα του επιτρέπουν να μετατραπεί σε ανθρώπους για λόγους ελεημοσύνης, όπως η μαντεία βουδιστών μοναχών . Τα όπλα που μοιάζουν με αλεπούδες, γνωστά ως Kitsune , έχουν επίσης παρόμοιες δυνάμεις, και οι ιστορίες τους αφθονούν από το να εξαγάγουν τους ανθρώπους σε γάμο, μετατρέποντας σε σαγηνευτικές γυναίκες. Άλλα παραδείγματα περιλαμβάνουν τους χαρακτήρες στην αρχαία Ανατολία και τη Μεσοποταμία . Η τελευταία περιοχή είχε την παράδοση ενός κακόβουλης υβριδικής θεότητας ανθρώπου-ζώου στο Pazuzu , ο δαίμονας που χαρακτηρίζει ένα ανθρωποειδές σχήμα, έχοντας ακόμα τα γκροτέστικα χαρακτηριστικά, όπως τα αιχμηρά τανάλια. Ο χαρακτήρας που προσλαμβάνεται αναζωογονεί την προσοχή όταν μια ερμηνεία του εμφανίστηκε στο μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Πέτερ Μπλέτυ το 1971, The Exorcist και το βραβείο Ακαδημίας του 1973 , με το ίδιο όνομα , με τον δαίμονα να έχει το σώμα ενός αθώου κοριτσιού. Η ταινία, που θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών , έχει ένα πρόλογο στον οποίο ο συν-πρωταγωνιστής Πατέρας Μερίν ( Max von Sydowow ) επισκέπτεται μια αρχαιολογική εξέδρα στο Ιράκ και ανακαλύπτει με δυνητικό τρόπο ένα παλιό άγαλμα του τερατώδους όντος. Πολλά διακεκριμένα κομμάτια παιδικής λογοτεχνίας τους τελευταίους δύο αιώνες χαρακτήρισαν εξανθρωπισμένους ζωικούς χαρακτήρες, συχνά ως πρωταγωνιστές στις ιστορίες. Σύμφωνα με τη λαϊκή εκπαιδευτική Lucy Sprague Mitchell , η έκκληση τέτοιων μυθικών και φανταστικών όντων προέρχεται από το πώς τα παιδιά επιθυμούν την "άμεση" γλώσσα που λέγεται από άποψη εικόνων - οπτικών, ακουστικών, απτικών, μυϊκών εικόνων. Ένας άλλος συγγραφέας παρατήρησε ότι ένα "κοστούμι για ζώα" παρέχει "έναν τρόπο να τονισθεί ή και να υπερβάλει ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό". Οι ανθρωπομορφικοί χαρακτήρες στα σποραδικά έργα της αγγλικής συγγραφέως Beatrix Potter ζουν ιδιαίτερα σε μια διφορούμενη κατάσταση, με την ανθρώπινη φόρεμα να εμφανίζει πολλά ενστικτώδη ζωικά χαρακτηριστικά. Γράφοντας για τη δημοτικότητα του Πέτρου Rabbit , κτηνοτροφία κουνελιών, ο Potter ανέστρεψε τη γονική εξουσία και την οικοδόμησή του στην υποκρισία» στα βιβλία του Potter με επίκεντρο το παιδί. Η συγγραφέας Lisa Fraustino ανέφερε σχετικά με την παρατήρηση του RM Lockley : "Τα κουνέλια είναι τόσο ανθρώπινα, ή είναι το αντίστροφο - οι άνθρωποι είναι τόσο κουνέλι;" Ο συγγραφέας HG Wells δημιούργησε το διάσημο έργο του The Island of Doctor Moreau , που περιλαμβάνει ένα μείγμα στοιχείων τρόμου και επιστημονικής φαντασίας , για να προωθήσει την αιτία της αντιβιοποίησης ως μέρος της μακρόχρονης υπεράσπισης για τα δικαιώματα των ζώων . Η ιστορία του Wells περιγράφει έναν άνθρωπο κολλημένο σε ένα νησί που κυριαρχείται από τον τίτλο Dr. Moreau, έναν ηθικά ανόθευτο επιστήμονα που δημιούργησε πολλά υβρίδια ανθρώπων-ζώων. Η ιστορία έχει προσαρμοστεί σε ταινίες αρκετές φορές, με διαφορετική επιτυχία. Η πιο αξιοσημείωτη και αναγνωρισμένη έκδοση είναι η ασπρόμαυρη επεξεργασία του 1932 που ονομάζεται νησί των χαμένων ψυχών. Ο ίδιος ο Γουέλς έγραψε ότι «αυτή η ιστορία ήταν η απάντηση ενός ευρηματικού μυαλού στην υπενθύμιση ότι η ανθρωπότητα είναι μόνο ακατέργαστη ζώα σε λογική μορφή και σε διαρκή εσωτερική σύγκρουση μεταξύ ενστίκτου και εντολής», με τα σκάνδαλα γύρω από τον Oscar Wilde να είναι η ώθηση για Η επεξεργασία του αγγλικού συγγραφέα σε θέματα όπως η ηθική και η ψυχολογία. Αμφισβητώντας τις εποχές του βικτοριανού εποχή , το έργο του 1896 παρουσιάζει μια πολύπλοκη κατάσταση στην οποία η ενίσχυση των ζώων σε υβρίδια συνεπάγεται τόσο τρομακτική βία και πόνο όσο και φαίνεται ουσιαστικά μάταιη, δεδομένης της δύναμης του ακατέργαστου ενστίκτου. Μία απαισιόδοξη άποψη για την ικανότητα του ανθρώπινου πολιτισμού να ζει σύμφωνα με το νόμο , τα ηθικά πρότυπα για μεγάλο χρονικό διάστημα ακολουθεί. Το στυλ τέχνης Kemonomimi , ευρέως διαδεδομένο από το τελευταίο μέρος του 20ού αιώνα, περιλαμβάνει ανθρωποειδείς χαρακτήρες με στυλιζαρισμένα ζωικά χαρακτηριστικά, όπως αυτό το κορίτσι ποντικιών. Η ταινία επιστημονικής φαντασίας Splice , που κυκλοφόρησε το 2009, δείχνει ότι οι επιστήμονες αναμιγνύουν ανθρώπινο και ζωικό DNA με την ελπίδα να προχωρήσουν στην ιατρική έρευνα. Παρουσιάζονται καταστροφικά αποτελέσματα. Η ταινία τρόμου του 1986 The Fly χαρακτηρίζεται από ένα παραμορφωμένο και τερατώδες υβρίδιο ανθρώπων-ζώων, το οποίο παίζει ο ηθοποιός Jeff Goldblum . Ο χαρακτήρας του, ο επιστήμονας Seth Brundle, υποβάλλεται σε πειράματα τηλεμεταφοράς που πηγαίνουν στραβά και τον διαστέλλουν σε ένα θεμελιώδες γενετικό επίπεδο με μια κοινή μύγα πιασμένη εκτός από αυτόν. Ο Brundle βιώνει δραστικές μεταλλάξεις ως αποτέλεσμα αυτού που τον τρομάζει. Ο κριτικός κινηματογράφου Gerardo Valero έχει γράψει ότι το διάσημο έργο φρίκης, "που κυκλοφόρησε την αυγή της επιδημίας του AIDS ", "θεωρήθηκε από πολλούς ως μια μεταφορά για τη νόσο", παίζοντας επίσης σωματικούς φόβους για το διαμελισμό και ξεφεύγοντας από το ότι τα ανθρώπινα όντα εγγενώς μερίδιο. Η ταινία Dagon εμπνευσμένη από την ταινία HP Lovecraft , που κυκλοφόρησε το 2001, διαθέτει επιπρόσθετα υβριστικά υβριστικά στοιχεία. Όσον αφορά τα κόμικς , παραδείγματα φανταστικών υβριδίων ανθρώπων-ζώων περιλαμβάνουν τους χαρακτήρες της σειράς Black Hole του Charles Burns. Σε αυτά τα κόμικς, ένα σύνολο εφήβων σε μια εποχή της δεκαετίας του 1970 έπεσε θλιμμένη από μια παράξενη ασθένεια. Η σεξουαλικά μεταδιδόμενη θλίψη τις μετατρέπει σε τερατώδεις μορφές. Πολλαπλά βιντεοπαιχνίδια έχουν χαρακτηρίσει τα υβρίδια ανθρώπων-ζώων ως εχθρούς για τον πρωταγωνιστή (-ες) για να νικήσουν, συμπεριλαμβανομένων των ισχυρών χαρακτήρων αφεντικό . Για παράδειγμα, η απελευθέρωση φρίκης επιβίωσης του 2014 The Evil Within περιλαμβάνει γκροτέσκο υβριδικά όντα, που μοιάζουν με το undead , επιτίθεται στον κύριο χαρακτήρα Ντετέκτιβ Sebastian Castellanos. Με τους συνεργάτες του Joseph Oda και Julie Kidman, ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να διερευνήσει μια πολλαπλή ανθρωποκτονία σε ένα νοσοκομειακό νοσοκομείο, αλλά ανακαλύπτει μια μυστηριώδη φιγούρα που μετατρέπει τον κόσμο γύρω τους σε έναν ζωντανό εφιάλτη και ο Καστελλάνος πρέπει να βρει την αλήθεια για τον εγκληματικό ψυχοπαθή. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ανθρώπινων-ζωικών ανθρωπομορφικών χαρακτήρων περιλαμβάνουν τους δύο πρωταγωνιστές της ταινίας 2002 The Cat Returns ( Ιαπωνικός τίτλος : 猫 の 恩 返 し), με την κινούμενη ταινία που χαρακτηρίζει μια νεαρή κοπέλα (με το όνομα "Haru") να μεταμορφώνεται ενάντια στη βούλησή της Αιλουροειδούς- ανθρώπινου υβριδίου και αγωνίζονται με έναν κακοποιό βασιλιά των γατών με τη βοήθεια ενός ωραίου συντρόφου αρσενικής γάτας (γνωστού ως «βαρώνος») στο πλευρό της. Η αγγλική έκδοση της ταινίας χαρακτηρίζει τους Anne Hathaway και Cary Elwes στους κύριους ρόλους, αντίστοιχα. Η ταινία με κριτικό τίτλο, με 89% από τις Rotten Tomatoes, διευθύνθηκε από τον Hiroyuki Morita . Σε μια αξιοσημείωτη στιγμή, ο ξαφνικός άνθρωπος Χάρου ομολογεί να έχει ρομαντικά συναισθήματα για τον Βαρώνο, ο οποίος απαντά με διφορούμενο τρόπο πριν φύγει (υποσχόμενος να είναι εκεί για εκείνη πάλι όταν χρειαστεί). Σε γενικές γραμμές, ένα υβριδικό όντας έχει μια κυτταρική γραμμή σε ολόκληρο το σώμα του και προέρχεται αρχικά από ένα μείγμα οντοτήτων, με διάφορα είδη που εμπλέκονται για να κάνουν ένα νέο γενετικό συνδυασμό. Για παράδειγμα, ένας σύνδεσμος έχει έναν πατέρα λιονταριού και μια μητέρα τίγρης , ένα τέτοιο πλάσμα που υπάρχει μόνο σε αιχμαλωσία. Μια χίμαιρα δεν είναι το ίδιο με ένα υβρίδιο, επειδή είναι ένα σύμπλεγμα αποτελούμενο από δύο ή περισσότερες γενετικά διακεκριμένες κυτταρικές σειρές σε μία οντότητα. Δεν υπάρχει ως μέλος ξεχωριστού είδους αλλά έχει διαφορετικά στοιχεία μέσα σε αυτό. Ένα ζώο που έχει υποστεί μεταμόσχευση οργάνου ή σχετική χειρουργική επέμβαση που περιλαμβάνει ιστούς από διαφορετικό είδος είναι ένα παράδειγμα. Σε όλη την προηγούμενη ανθρώπινη εξέλιξη , ο υβριδισμός συνέβη σε πολλές διαφορετικές περιπτώσεις, όπως η διασταυρούμενη αναπαραγωγή μεταξύ Νεάντερταλ και αρχαίων εκδόσεων των σύγχρονων ανθρώπων. Μερικοί επιστήμονες έχουν πιστέψει ότι συγκεκριμένα γονίδια του Νεάντερταλ μπορεί να ήταν βασικά για την προσαρμογή των αρχαίων ανθρώπων στα σκληρά κλίματα που αντιμετώπιζαν όταν έφυγαν από την Αφρική . Ωστόσο, η ανάμειξη μεταξύ των ειδών στο φυσικό περιβάλλον τόσο τώρα όσο και μέσω της φυσικής ιστορίας έχουν γενικά οδηγήσει σε αποστειρωμένους απογόνους , γεγονός που αποτελεί ένα αδιέξοδο σε αναπαραγωγικούς όρους. Για ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης ιστορίας, η δημιουργία γενετικά τροποποιημένων οργανισμών γενικά ήταν ένα θέμα που βασίζεται στη φαντασία και όχι στην πρακτική έρευνα. Αυτό έχει αλλάξει σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες, έτσι ώστε ορισμένα φυτά και ζώα να υπόκεινται γενικά στη γενετική μηχανική για εμπορικούς σκοπούς. Για παράδειγμα, από το 2013 περίπου το 85% του καλαμποκιού που καλλιεργείται στις ΗΠΑ, καθώς και περίπου το 90% των καλλιεργειών κάνναβης έχουν τροποποιηθεί γενετικά. Επίσης, πολλοί Αμερικανοί που είχαν καρδιαγγειακή επέμβαση είχαν καρδιακές βαλβίδες αρχικά από χοίρους που χρησιμοποιούνται στις διαδικασίες τους. Τα θέματα που σχετίζονται με πιθανά υβρίδια ανθρώπων-ζώων έξω από ένα πλασματικό, ιστορικό ή μυθικό πλαίσιο, αλλά ως πραγματικά, κατασκευασμένα όντα, έλαβαν μεγάλη διεθνή προσοχή το 2003, αφού μερικοί Κινέζοι επιστήμονες στο δεύτερο ιατρικό πανεπιστήμιο της Σαγκάης κατάφεραν να συντήξουν με επιτυχία ανθρώπινα κύτταρα με αυγά κουνελιών . Τα έμβρυα που σχηματίστηκαν ήταν τα πρώτα σταθερά χιμαιρικά ανθρώπινα ζώα που υπήρχαν. Έρευνες σε παρόμοιες περιοχές συνεχίστηκαν το 2004 και το 2005, με το θέμα να αποκτά κάλυψη από δημοσιεύσεις όπως το National Geographic News . Η Εθνική Ακαδημία Επιστημών άρχισε σύντομα να εξετάζει τα ζητήματα ηθικής που εμπλέκονται. Το Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και Εμπορικών Σημάτων των ΗΠΑ πρόσθεσε επιπλέον ενδιαφέρον για το θέμα, χορηγώντας αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για γενετικώς τροποποιημένο ποντίκι με ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Οι επιστήμονες ανακοίνωσαν το 2017 ότι δημιούργησαν με επιτυχία το πρώτο χιμαιρικό έμβρυο ανθρώπων-ζώων. Το έμβρυο αποτελείτο κυρίως από χοιρινά κύτταρα και μερικά ανθρώπινα κύτταρα. Οι επιστήμονες δήλωσαν ότι ελπίζουν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την τεχνολογία για να αντιμετωπίσουν την έλλειψη οργάνων δότη.
Νομικές και ηθικές συζητήσεις Ο Πρόεδρος George W. Bush , που απεικονίζεται εδώ το 2008 με τον τότε Υπουργό Εσωτερικών Dirk Kempthorne στο πλευρό του, έχει υποστηρίξει την αύξηση της ρύθμισης της γενετικής μηχανικής , συμπεριλαμβανομένης της έρευνας που αναμιγνύει ζωικά και ανθρώπινα στοιχεία. Δείτε επίσης: Βιοηθική και ρύθμιση της γενετικής μηχανικής Οι πρόοδοι στη γενετική μηχανική γενικά προκάλεσαν μεγάλο αριθμό συζητήσεων και συζητήσεων στους τομείς που σχετίζονται με τη βιοηθική και η έρευνα σχετικά με την υποθετική δημιουργία υβριδίων ανθρώπων-ζώων στο μέλλον δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι τεχνικές αναλύσεις της ανάμειξης γενετικού υλικού βασισμένου σε ανθρώπους και ζώα είναι σε εξέλιξη. Τα ηθικά, ηθικά και νομικά ζητήματα που προκύπτουν από την πραγματική έρευνα που χρησιμοποιεί χίμαιρες (και όχι υβρίδια per se) επί του παρόντος αγγίζουν επίσης και πιο κερδοσκοπικά προβλήματα. Ενώ οι νόμοι κατά της δημιουργίας υβριδικών όντων έχουν προταθεί στα αμερικανικά κράτη και στο Κογκρέσο των ΗΠΑ , αρκετοί επιστήμονες ισχυρίστηκαν ότι τα νομικά εμπόδια ενδέχεται να φτάσουν πολύ μακριά και να απαγορεύσουν ιατρικά ευεργετικές μελέτες στην ανθρώπινη τροποποίηση. Αν και τα δύο θέματα δεν σχετίζονται στενά, οι συζητήσεις που αφορούν τη δημιουργία υβριδίων ανθρώπων-ζώων έχουν παραλληλιστεί με εκείνες των συζητήσεων γύρω από τη διαμάχη έρευνας για τα βλαστοκύτταρα. Το ερώτημα ποιας γραμμής υπάρχει ανάμεσα σε ένα «ανθρώπινο» και ένα «μη ανθρώπινο» ον είναι δύσκολο για πολλούς ερευνητές να απαντήσουν. Ενώ τα ζώα με κάτι σαν ένα τοις εκατό ή λιγότερα από τα κύτταρά τους προέρχονται αρχικά από τον άνθρωπο μπορεί σαφώς να φαίνεται ότι βρίσκονται στο ίδιο σκάφος με άλλα ζώα, δεν υπάρχει συναίνεση για το πώς να σκεφτούμε τα όντα σε ένα γενετικό μεσαίο έδαφος που έχουν κάτι σαν ένα μίγμα . "Δεν νομίζω ότι κάποιος γνωρίζει όσον αφορά τα ακατέργαστα ποσοστά πώς να διαφοροποιήσει τον άνθρωπο από τους μη ανθρωπογενείς", δήλωσε ο αξιωματούχος του αμερικανικού διπλωματικού γραφείου John Doll. Οι επικριτές των αυξημένων κυβερνητικών περιορισμών περιλαμβάνουν επιστήμονες όπως ο Δρ Douglas Kniss, επικεφαλής του εργαστηρίου PeriNatal Research στο κρατικό πανεπιστήμιο του Οχάιο , ο οποίος παρατήρησε ότι οι επίσημοι νόμοι δεν είναι η καλύτερη επιλογή αφού η έννοια των υβριδίων ζώων-ανθρώπων Είναι πολύ περίπλοκο. " Υποστηρίζει επίσης ότι η δημιουργία τους είναι εγγενώς "όχι το είδος του αντικειμένου που υποστηρίζουμε" στο είδος του έρευνας, αφού οι επιστήμονες πρέπει να «θέλουν να σέβονται την ανθρώπινη ζωή». "Υπάρχουν χίμαιρες που εξυπηρετούν πολύτιμους σκοπούς στην ιατρική έρευνα, όπως ποντίκια που παράγουν ανθρώπινα αντισώματα", σχολίασε ο Michael Werner, επικεφαλής της πολιτικής για τον Οργανισμό Βιομηχανικής Βιοτεχνολογίας . Αντίθετα, ο αξιοσημείωτος κοινωνικο-οικονομικός θεωρητικός Jeremy Rifkin έχει εκφράσει την αντίθεσή του στην έρευνα που δημιουργεί όντα που διασχίζουν τα όρια των ειδών, υποστηρίζοντας ότι παρεμβαίνει στο θεμελιώδες «δικαίωμα ύπαρξης» που έχει κάθε είδος ζώου. "Δεν χρειάζεται να είμαστε θρησκευόμενοι ή σε δικαιώματα των ζώων να νομίζουμε ότι αυτό δεν έχει νόημα", υποστήριξε όταν εξέφρασε την υποστήριξή του για την αντι-χίμαιρα και την αντι-υβριδική νομοθεσία. Επίσης, ο William Cheshire, αναπληρωτής καθηγητής νευρολογίας στο υποκατάστημα Mayo Clinic της Φλώριδας, χαρακτήρισε το ζήτημα "ανεξερεύνητο βιολογικό έδαφος" και υποστήριξε ένα "ηθικό κατώφλι ανθρώπινης νευρικής ανάπτυξης" για να περιορίσει την καταστροφή ενός ανθρώπινου εμβρύου για να αποκτήσει κύτταρο Το υλικό και / ή τη δημιουργία ενός οργανισμού που είναι εν μέρει ανθρώπινος και εν μέρει ζωικός ». Ο ίδιος είπε:« Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην παραβιάζουμε την ακεραιότητα της ανθρωπότητας ή της ζωικής ζωής πάνω στην οποία έχουμε ευθύνη διαχειριστή ». Στις ΗΠΑ, οι προσπάθειες για τη δημιουργία μίας υβριδικής οντότητας φαίνεται να είναι νόμιμες όταν πρωτοεμφανίστηκε το θέμα. Ο αναπτυξιακός βιολόγος Stuart Newman , καθηγητής στο New York Medical College στο Valhalla της Νέας Υόρκης , ζήτησε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για χίμαιρα ανθρώπου-ζώου το 1997 ως πρόκληση στο γραφείο διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και εμπορικών σημάτων των ΗΠΑ και στο αμερικανικό Κογκρέσο , Επιστημονική αντίθεση στην αντίληψη ότι τα ζωντανά πράγματα μπορούν να κατοχυρωθούν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας καθόλου. Το προηγούμενο νομικό προηγούμενο είχε διαπιστώσει ότι οι γενετικά τροποποιημένες οντότητες γενικά θα μπορούσαν να κατοχυρωθούν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, ακόμη και αν βασίζονταν σε όντα που απαντούν στη φύση. Μετά από μια επταετή διαδικασία, το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του Newman τελικά έλαβε μια επίπεδη απόρριψη. Η νομική διαδικασία είχε δημιουργήσει μια χαρτογράφηση επιχειρημάτων, δίνοντας στον Νιούμαν τι θεωρούσε νίκη. Η Washington Post έδωσε ένα άρθρο σχετικά με τη διαμάχη που ανέφερε ότι είχε εγείρει «βαθιά ερωτήματα σχετικά με τις διαφορές και τις ομοιότητες μεταξύ ανθρώπων και άλλων ζώων και τα όρια της μεταχείρισης των ζώων ως περιουσίας». Ο Πρόεδρος George W. Bush έθεσε το θέμα στο θέμα της κατάστασης της Ένωσης για το 2006 , στο οποίο κάλεσε την απαγόρευση της «ανθρώπινης κλωνοποίησης σε όλες της τις μορφές», «τη δημιουργία ή εμφύτευση εμβρύων για πειράματα», «Υβρίδια ζώων» και επίσης «αγορά, πώληση ή κατοχύρωση με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ανθρώπινων εμβρύων». Ισχυρίστηκε: "Μια ελπιδοφόρα κοινωνία έχει ιδρύματα επιστήμης και ιατρικής που δεν κόβουν ηθικές γωνίες και αναγνωρίζουν την απίστευτη αξία κάθε ζωής". Ανέφερε επίσης ότι η ανθρωπότητα «δεν πρέπει ποτέ να απορρίπτεται, να υποτιμάται ή να διατίθεται προς πώληση». Το νομοσχέδιο για τις πιστώσεις του 2005 που εγκρίθηκε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ και υπογράφηκε στο νόμο από τον Πρόεδρο Μπους περιείχε συγκεκριμένη διατύπωση που απαγορεύει τη χορήγηση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας σε ανθρώπους ή σε ανθρώπινα έμβρυα. Από την άποψη της πλήρους απαγόρευσης της υβριδικής έρευνας, καταρτίστηκε ένα μέτρο στο 110ο Συνέδριο με τίτλο " Hybrid Απαγόρευση Ανθρώπινων Ζώων" του 2008 . Ο πολιτικός Chris Smith ( R , NJ-4 ) την παρουσίασε στις 24 Απριλίου 2008. Το κείμενο της προτεινόμενης πράξης δήλωσε ότι «η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η ακεραιότητα του ανθρώπινου είδους διακυβεύονται» εάν υπάρχουν υβρίδια και τιμωρούνται με φυλάκιση Για δέκα χρόνια, καθώς και πρόστιμο άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Αν και προσελκύσει υποστήριξη από πολλούς συν-χορηγούς, όπως τότε οι εκπρόσωποι Mary Fallin , Duncan Hunter , Joseph R. Pitts και Rick Renzi μεταξύ άλλων, ο νόμος απέτυχε να περάσει από το Κογκρέσο. Σχετική πρόταση είχε καταλήξει στη Γερουσία των ΗΠΑ την προηγούμενη χρονιά, τον Νόμο περί Απαγόρευσης Υβριδικών Ζώων του 2007 , και είχε επίσης αποτύχει. Η προσπάθεια αυτή προτάθηκε από τον τότε γερουσιαστή Σαμ Μπράουνμπακ ( R , KS ) στις 15 Νοεμβρίου του 2007. Η ομιλία του με την ίδια γλώσσα με το μεταγενέστερο μέτρο στο Σώμα, περιλάμβανε τότε οι γερουσιαστές Tom Coburn , Jim DeMint και Mary Landrieu. Ένα τοπικό μέτρο που αποσκοπούσε στην απαγόρευση της δημιουργίας υβριδικών οντοτήτων εμφανίστηκε στην πολιτεία της Αριζόνα το 2010. Η πρόταση υπογράφηκε στο νόμο από τότε τον κυβερνήτη Jan Brewer.
Η Νέα Οικογένεια Οι φωτογραφίες ενός σπάνιου, πρόσφατα ανακαλυφθέντος trans-species του υβριδίου ανθρώπου-σκύλου είναι στην πραγματικότητα εικόνες μιας εκθέσεως τέχνης. Τελ-Αβίβ, Ισραήλ (AP) - Ισραηλινοί επιστήμονες εξετάζουν αυτό που φαίνεται να είναι ένα μετα-είδος μεταξύ ενός λαβράδορ retriever και του ανθρώπου. Αν και γενετικά θεωρήθηκε αδύνατο, οι ανθρωπογενείς εργάτες βρήκαν υπολείμματα ενός παλαιότερου είδους, που πιστεύεται ότι είναι ο γονιός του ζώου που απεικονίζεται παραπάνω, ρηχά θαμμένο στην ιδιοκτησία του ιδιοκτήτη. Ο ανθρώπινος γονιός των ζώων πιστεύεται ότι είναι ο έφηβος γιος της οικογένειας που είναι πολύ γνωστός στην πολιτική. Οι μελέτες DNA βρίσκονται σε εξέλιξη και τα αποτελέσματα αναμένονται πολύ σύντομα. Η ζωγραφική επίδειξη παραπάνω έχει ονομαστεί «Chimera» και φαίνεται να έχει μια στοιχειώδη ικανότητα να μιλήσει. Αυτή τη στιγμή δεν έχουν υποβληθεί κατηγορίες για το DNA και τις αποφάσεις του δικαστηρίου. Η Χίμαιρα πιστεύεται ότι είναι περίπου δέκα ετών. Οι γείτονές τους ήταν συγκλονισμένοι για να μάθουν τι ζούσε στην περιοχή τους. Ωστόσο, αρκετοί δήλωσαν ότι οι παράξενες κραυγές ακούστηκαν τη νύχτα. Η Ισραηλινή Humane Society πήρε τη νύχτα τη μητέρα και τα απορρίμματά της σε προστατευτική κράτηση. Έχει αναπτυχθεί μια συζήτηση μεταξύ κοινωνικών και θρησκευτικών ηγετών για την επίλυση θεμάτων σχετικά με την ευθανασία ή την περιτομή των ανδρών. ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΨΕΥΔΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ Η φωτογραφία που εμφανίζεται παραπάνω είναι μια πραγματική εικόνα αντικειμένων (π.χ. γλυπτών) που υπάρχουν, αλλά αυτά που αντιπροσωπεύουν αυτά τα αντικείμενα (δηλαδή μια οικογένεια υβριδίων ανθρώπων / σκύλων) είναι φανταστικά. Όπως μια άλλη εικόνα που μερικές φορές ισχυρίζεται ότι είναι μια εικόνα της μυθικής chupacabra , αυτή είναι μια φωτογραφία ενός έργου τέχνης που μπορεί να φανεί αρκετά απόκοσμο και ανησυχητικό όταν ένας θεατής το συναντά έξω από το πλαίσιο. Ο σκύλος που μοιάζει με τον άνθρωπο και οι απόγονοί του είναι ένα γλυπτό με τίτλο Η Νέα Οικογένεια από τον καλλιτέχνη / γλύπτη Patricia Piccinini , που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της έκθεσης We Are Family το 2003 και περιγράφεται ως εξής: ((Αυτή η έκθεση της Patricia Piccinini φέρνει μια νέα προσωπική προοπτική σε μερικά από τα δυσκολότερα ηθικά ζητήματα της εποχής μας: Τι είναι φυσιολογικό; Ποια είναι η φύση της σχέσης μας με τα ζώα; Είναι μερικές ζωές που αξίζουν περισσότερο από άλλες; Τι συνιστά μια οικογένεια;)) Η τέχνη του Piccinini βγαίνει από την κορυφή ενός παλιρροιακού κύματος αλλαγής, το οποίο κατέστη δυνατό με την ολοκλήρωση της χαρτογράφησης του ανθρώπινου γονιδιώματος και άλλων εξαιρετικών εξελίξεων στην επιστήμη και την ιατρική. Ωστόσο, είναι συνηθισμένα συναισθήματα που είναι η κινητήρια δύναμή του. Στην τέχνη του Piccinini - όπως και στο νέο μας βιοτεχνολογικό αιώνα - γεννιούνται τα παιδιά , η σάρκα μεγαλώνει, ο θάνατος είναι αναπόφευκτος - αν και αυτά τα κοσμικά γεγονότα μπορεί να εμφανιστούν σε διαφορετική ακολουθία ή συνδυασμό. Τα έργα της ενσαρκώνουν τα ηθικά διλήμματα που προκύπτουν με αυξανόμενη επείγουσα ανάγκη σε μια εποχή κλωνοποίησης και πολυάριθμες μορφές γενετικού χειρισμού, εξετάσεις DNA, μεταμοσχεύσεις οργάνων από ζώο σε άνθρωπο, τράπεζες αίματος ομφάλιου λώρου και ούτω καθεξής. Η αμφισημία των συναισθηματικών επιπτώσεων [της δουλειάς του] αντηχεί με τις εναλλασσόμενα ελπιδοφόρες και φοβισμένες απαντήσεις στις διάφορες μορφές βιοτεχνολογίας του περασμένου αιώνα. Η αναπαραγωγική τεχνολογία μπορεί να δημιουργήσει υγιείς και αγαπημένες οικογένειες, αλλά μπορεί επίσης να οδηγήσει σε καταστροφή της ζωής, στην εμπορευματοποίηση παιδιών και γυναικείων σωμάτων ή σε αυξημένο κίνδυνο ασθένειας. Μπορούμε να αποθαρρύνουμε πειραματισμούς σε ζώα, αλλά να αισθανόμαστε διαφορετικά εάν ένα μέλος που πεθαίνει θα μπορούσε να ωφεληθεί ως αποτέλεσμα. Τα γλυπτά του Piccinini αποδεικνύουν την πεποίθησή του ότι στον τομέα της ιατρικής επιστήμης είναι πάντα δύσκολο να καταλάβουμε πού το καλό γίνεται βαμμένο και ότι το κακό γίνεται δικαιολογημένο.
