Ένα απίστευτο στρατιωτικό όχημα χωρίς ρόδες ή ερπυστριες, για τα Soyouz.
Κατά την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και του Ψυχρού Πολέμου οι Ρώσοι είχαν εξελίξει διάφορα απίστευτα οχήματα, για κάθε είδους αποστολή.
Όμως το πιο απίστευτο από όλα τα οχήματα είναι το ZIL 29061 (Zovad imeni Likhachova). Το οποίο είχε ως λόγο ύπαρξης να ανακαλύπτει και να μεταφέρει τις διαστημικές κάψουλες με τους κοσμοναύτες των Σογιούζ.
Κι επειδή η κάψουλα μπορεί να προσγειωνόταν στο πιο απίθανο σημείο έπρεπε να μπορεί να πηγαίνει παντού. Έτσι δεν διέθετε ούτε τροχούς ούτε ερπύστριες παρά δύο κυλινδρικούς άξονες ελικοειδούς μορφής. Οι οποίοι μπορούσαν να περάσουν πάνω από οτιδήποτε και να το αλέσουν κυριολεκτικά.
Το ZIL 29061 έστριβε με την πιο αργή ή πιο γρήγορη περιστροφή ενός από τους δύο κυλίνδρους, το μήκος του ήταν γύρω στα 5 μέτρα, ζύγιζε 2 τόνους και η ταχύτητά του έφτανε τα 45 χλμ./ ώρα στο χιόνι και τα 16 στο νερό. Και λέμε στο νερό γιατί ήταν έτσι σχεδιασμένο ώστε το κάτω μέρος να παίζει τον ρόλο της καρίνας, την ίδια στιγμή που το σπείρωμα των αξόνων λειτουργούσε ως προπέλα.
Η Niha είναι ένα χωριό στην κοιλάδα Bekaa περίπου 8 χλμ. (5,0 μίλια) βόρεια του Zahle. Είναι διάσημο για τα ρωμαϊκά αρχαιολογικά της ερείπια, και ιδιαίτερα για δύο ρωμαϊκούς ναούς που χρονολογούνται από τον 1ο αιώνα μ.Χ. και έναν ναό πάνω από το Niha.
Οι δύο κάτω Ναοί: Τα ερείπια είναι ορατά από δύο ρωμαϊκούς ναούς, ένας από τους οποίους έχει αποκατασταθεί. Αυτός βρίσκεται προς τα βόρεια και μπορεί να τον δει κανείς ανεβαίνοντας τρία διαδοχικά επίπεδα. Ο ναός κυριαρχείται από τέσσερις στήλες Κορινθιακού Ρυθμού.
Στον ναό υπάρχουν γλυπτά και ανάγλυφα που αντιπροσωπεύουν έναν αρχιερέα με τρία εικονίδια. Στο κεφάλι του υπάρχει ένα "lebbadeh" που στηρίζεται μια ημισελήνου και στο χέρι του ένα βάζο για να ρίχνει το ιερό νερό.
Η κύρια είσοδος είναι μεγαλοπρεπής, θαυμάσια, με μια τεράστια μονολιθική πέτρα πάνω στην οποία έχει χαραχθεί ένας αετός που ανοίγει τα φτερά του, όπως και εκείνος που κοσμεί το ναό του Βάκχου στο Baalbek.
Ο δεύτερος ναός, μικρότερος, στα αριστερά του ρέματος, μας πηγαίνει πίσω στις φοινικικές εποχές και ήταν αφιερωμένος στον Αδαράντη, θεό των πορτοκαλιών και στη θεά-μητέρα Αταργκάτη, τη θεά των υδάτων και των πηγών. Εδώ το στοιχείο του νερού συνήθιζε να ευλογείται.
Υπάρχουν επιγραφές ακόμη ορατές, μία από τις οποίες αναφέρεται στην "Προφήτησα της Παναγίας", Σοφία, η οποία ήταν η ιέρεια του θεού Αδαράνες. Επίσης στο Niha μπορεί κανείς να δει ακόμα ένα μνημείο στον προφήτη Naji Najm, μια ακρόπολη και περισσότερους ναούς. Υπάρχει μια παλιά εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Αντώνιο και μια πιο πρόσφατη με το ίδιο όνομα.
Υπάρχει μια εκκλησία που ονομάζεται (από τον προφήτη Ηλία) "ο Ζωντανός", ο οποίος βρισκόταν στον ουρανό ζωντανός πάνω σε ένα άρμα φωτιάς.
Στην κορυφή του Όρους Niha (el Hosn) ανακαλύπτεται ένας τρίτος ρωμαϊκός ναός , όπως και οι άλλοι στο ύφος εκείνων στο Baalbek. Λίγο πιο μακριά είναι λατομεία για πέτρα που χρονολογούνται από τη ρωμαϊκή εποχή.
Το Borobudur ή ο Barabudur ( Ινδονησία : Candi Borobudur, Javanese : ꦕꦤ꧀ꦣꦶꦧꦫꦧꦸꦣꦸꦂ , translit, Candhi Barabudhur ) είναι ένας βουδιστικός ναός Mahayana του 9ου αιώνα στο Magelang Regency, κοντά στην πόλη Muntilan, στην Κεντρική Ιάβα της Ινδονησίας και είναι ο μεγαλύτερος βουδιστικός ναός στον κόσμο.
Ο ναός αποτελείται από εννέα πλατφόρμες, έξι τετράγωνες και τρεις κυκλικές γεμάτες από κεντρικούς θόλους. Είναι διακοσμημένος με 2.672 πάνελ και 504 αγάλματα του Βούδα . Ο κεντρικός θόλος περιβάλλεται από 72 αγάλματα του Βούδα, το καθένα κάθεται μέσα σε μια διάτρητη στούπα.
Χτισμένο τον 9ο αιώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας της δυναστείας Sailendra, ο σχεδιασμός του ναού ακολουθεί την ιουδαϊκή βουδιστική αρχιτεκτονική, η οποία συνδυάζει την ινδονησιακή λατρεία της των προγόνων και τη βουδιστική αντίληψη της επίτευξης του Nirvana.
Ο ναός αποδεικνύει τις επιρροές της τέχνης Gupta που αντικατοπτρίζει την επιρροή της Ινδίας στην περιοχή, ωστόσο υπάρχουν αρκετές αυτόχθονες σκηνές και στοιχεία που ενσωματώνονται για να κάνουν το Borobudur μοναδικά ινδονησιακό. Το μνημείο είναι ένα ιερό αφιερωμένο στον Βούδα και ένα μέρος για Βουδιστικό προσκύνημα.
Ο ταξιδιώτης προσκυνητής αρχίζει από την βάση του μνημείου και ακολουθεί μια διαδρομή γύρω από το μνημείο, ανεβαίνοντας στην κορυφή μέσα από τρία επίπεδα συμβολικά της βουδιστικής κοσμολογίας: Kāmadhātu (ο κόσμος της επιθυμίας), Rupadhatu (τον κόσμο των μορφών) και Arupadhatu (τον κόσμο της αδιαφάνειας). Το μνημείο οδηγεί προσκυνητές μέσα από ένα εκτεταμένο σύστημα κλιμακοστασίων και διαδρόμων με 1.460 αφηγηματικά ανάγλυφα πάνελ στους τοίχους και στα κιγκλιδώματα. Το Borobudur έχει ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ολοκληρωμένα σύνολα βουδιστικών ανάγλυφων στον κόσμο.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι το Borobudur κατασκευάστηκε τον 9ο αιώνα και εγκαταλείφθηκε μετά την παρακμή των ινδικών βασιλείων του 14ου αιώνα στη Java και την μετατροπή του Ιάβωνα στο Ισλάμ. Η παγκόσμια γνώση της ύπαρξής της πυροδοτήθηκε το 1814 από τον Sir Thomas Stamford Raffles, τον τότε Βρετανό κυβερνήτη της Java , ο οποίος ενημερώθηκε για τη θέση του από αυτόχθονες Ινδονήσιους. Το Borobudur διατηρείται έκτοτε με πολλές αποκαταστάσεις.
Το μεγαλύτερο έργο αποκατάστασης πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1975 και 1982 από την ινδονησιακή κυβέρνηση και την UNESCO , ακολουθούμενη από την καταχώρηση του μνημείου ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Στην Ινδονησία οι αρχαίοι ναοί αναφέρονται ως candi. Έτσι οι ντόπιοι αναφέρονται στο "Borobudur Temple" ως Candi Borobudur. Ο όρος Candi περιγράφει επίσης χαλαρά τις αρχαίες κατασκευές, για παράδειγμα πύλες και λουτρά. Η προέλευση του ονόματος Borobudur, ωστόσο, είναι ασαφής, αν και τα αρχικά ονόματα των περισσότερων αρχαίων ινδονησιακών ναών δεν είναι πλέον γνωστά.
Το όνομα Borobudur γράφτηκε για πρώτη φορά στο Raffles (βιβλίο για την ιστορία της Ιάβας). Ο Raffles έγραψε για ένα μνημείο που ονομάζεται Borobudur , αλλά δεν υπάρχουν παλαιότερα έγγραφα που να υποδηλώνουν το ίδιο όνομα. Το μόνο παλιό χειρόγραφο της Ιάβας που υπονοεί το μνημείο που ονομάζεται Budur ως ιερό βουδιστικό ιερό είναι το Nagarakretagama , το οποίο γράφτηκε από τον Mpu Prapanca, έναν βουδιστή μελετητή του δικαστηρίου Majapahit , το 1365.
