Arapaima gigas
Το μεγαλύτερο ψάρι του Αμαζονίου.
Το Αραπάιμα ή Αραπαΐμα ή Πιραρουκού είναι το μεγαλύτερο ψάρι γλυκών υδάτων της φύσης και είναι το μοναδικό του είδους του. Ανήκει στο γένος των τελεοστέων ιχθύων της οικογένειας των οστεογλωσσιδών όπου και απαντάται μόνο ένα είδος ο Αραπάιμα ο γίγας.
Το μήκος του φθάνει τα 5 μέτρα και το βάρος του τα 200 κιλά. Το σώμα του είναι ογκώδες χωρίς ραχιαίο πτερύγιο. Ζει στα νερά των μεγάλων ρευμάτων παρά τις εκβολές των ποταμών της βόρειας Βραζιλίας και της Γουιάνας, το δε κρέας του είναι πολύ νόστιμο.
Αλιεύεται σχετικά εύκολα με χοντρό αγκίστρι καθώς και με βέλη καμάκια από τους ντόπιους ψαράδες.
Το μεγαλύτερο ψάρι του Αμαζονίου απειλείται με εξαφάνιση
Το αραπάιμα (Arapaima gigas), γνωστό στους ντόπιους και ως πιραρούκου, αποτελεί το μεγαλύτερο ψάρι γλυκού νερού στη Λατινική Αμερική.
Ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ψάρια και για άλλον ένα λόγο, την ικανότητά του να αναπνέει μέσω πρωτόγονων πνευμόνων.
Το αραπάιμα ανέπτυξε αυτή τη λειτουργία, καθώς κατά κανόνα ζει σε υδάτινες οδούς με χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Παράλληλα διατηρεί βράγχια που του επιτρέπουν να αναπνέει υποβρυχίως.
Ωστόσο, αυτή η δυνατότητα που βοηθάει το αραπάιμα να επιβιώνει στο περιβάλλον του, ταυτόχρονα το κάνει πιο εύκολη λεία για τον άνθρωπο, αφού ανεβαίνει στην επιφάνεια κάθε 5 με 15 λεπτά, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Από τα πέντε γνωστά είδη αραπάιμα, τα τρία δεν έχουν παρατηρηθεί εδώ και δεκαετίες, παρά το γεγονός ότι όλα τα είδη κυριαρχούσαν στον Αμαζόνιο μόλις τον προηγούμενο αιώνα, σύμφωνα με τον Ντόναλντ Στιούαρτ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες στην πολιτεία Αμαζόνας της Βραζιλίας, το ψάρι έχει ήδη εξαφανιστεί σε 19 από τις 81 κοινότητες που εξετάστηκαν, ενώ ο πληθυσμός του στις υπόλοιπες περιοχές εμφανίζει γρήγορη μείωση.
Οι επιστήμονες τονίζουν πως στις περιοχές όπου το ψάρεμα του αραπάιμα είναι ρυθμιζόμενο, τα σημάδια ανάκαμψης του πληθυσμού είναι παραπάνω από ενθαρρυντικά, γεγονός που υποδεικνύει πως η διάσωση του είδους είναι ακόμα δυνατή.
Ωστόσο προς το παρόν μόλις 27 τοις εκατό των κοινοτήτων έχουν κανόνες για το ψάρεμα του αραπάιμα.
Μέρος του προβλήματος αποτελεί η απουσία εναλλακτικών πηγών εισοδήματος για τις τοπικές κοινότητες, αλλά και η έλλειψη πρωτοβουλιών από τις κυβερνητικές αρχές, σύμφωνα με το Λεάντρο Καστέλλο, επικεφαλής της έρευνας
Το μεγαλύτερο ψάρι του Αμαζονίου.
Το Αραπάιμα ή Αραπαΐμα ή Πιραρουκού είναι το μεγαλύτερο ψάρι γλυκών υδάτων της φύσης και είναι το μοναδικό του είδους του. Ανήκει στο γένος των τελεοστέων ιχθύων της οικογένειας των οστεογλωσσιδών όπου και απαντάται μόνο ένα είδος ο Αραπάιμα ο γίγας.
Το μήκος του φθάνει τα 5 μέτρα και το βάρος του τα 200 κιλά. Το σώμα του είναι ογκώδες χωρίς ραχιαίο πτερύγιο. Ζει στα νερά των μεγάλων ρευμάτων παρά τις εκβολές των ποταμών της βόρειας Βραζιλίας και της Γουιάνας, το δε κρέας του είναι πολύ νόστιμο.
Αλιεύεται σχετικά εύκολα με χοντρό αγκίστρι καθώς και με βέλη καμάκια από τους ντόπιους ψαράδες.
Το μεγαλύτερο ψάρι του Αμαζονίου απειλείται με εξαφάνιση
Το αραπάιμα (Arapaima gigas), γνωστό στους ντόπιους και ως πιραρούκου, αποτελεί το μεγαλύτερο ψάρι γλυκού νερού στη Λατινική Αμερική.
Ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ψάρια και για άλλον ένα λόγο, την ικανότητά του να αναπνέει μέσω πρωτόγονων πνευμόνων.
Το αραπάιμα ανέπτυξε αυτή τη λειτουργία, καθώς κατά κανόνα ζει σε υδάτινες οδούς με χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Παράλληλα διατηρεί βράγχια που του επιτρέπουν να αναπνέει υποβρυχίως.
Ωστόσο, αυτή η δυνατότητα που βοηθάει το αραπάιμα να επιβιώνει στο περιβάλλον του, ταυτόχρονα το κάνει πιο εύκολη λεία για τον άνθρωπο, αφού ανεβαίνει στην επιφάνεια κάθε 5 με 15 λεπτά, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Από τα πέντε γνωστά είδη αραπάιμα, τα τρία δεν έχουν παρατηρηθεί εδώ και δεκαετίες, παρά το γεγονός ότι όλα τα είδη κυριαρχούσαν στον Αμαζόνιο μόλις τον προηγούμενο αιώνα, σύμφωνα με τον Ντόναλντ Στιούαρτ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες στην πολιτεία Αμαζόνας της Βραζιλίας, το ψάρι έχει ήδη εξαφανιστεί σε 19 από τις 81 κοινότητες που εξετάστηκαν, ενώ ο πληθυσμός του στις υπόλοιπες περιοχές εμφανίζει γρήγορη μείωση.
Οι επιστήμονες τονίζουν πως στις περιοχές όπου το ψάρεμα του αραπάιμα είναι ρυθμιζόμενο, τα σημάδια ανάκαμψης του πληθυσμού είναι παραπάνω από ενθαρρυντικά, γεγονός που υποδεικνύει πως η διάσωση του είδους είναι ακόμα δυνατή.
Ωστόσο προς το παρόν μόλις 27 τοις εκατό των κοινοτήτων έχουν κανόνες για το ψάρεμα του αραπάιμα.
Μέρος του προβλήματος αποτελεί η απουσία εναλλακτικών πηγών εισοδήματος για τις τοπικές κοινότητες, αλλά και η έλλειψη πρωτοβουλιών από τις κυβερνητικές αρχές, σύμφωνα με το Λεάντρο Καστέλλο, επικεφαλής της έρευνας
