Borobudur
Ο ναός Borobudur
Ο μεγαλύτερος βουδιστικός ναός του κόσμου.
Το Borobudur ή ο Barabudur ( Ινδονησία : Candi Borobudur, Javanese : ꦕꦤ꧀ꦣꦶꦧꦫꦧꦸꦣꦸꦂ , translit, Candhi Barabudhur ) είναι ένας βουδιστικός ναός Mahayana του 9ου αιώνα στο Magelang Regency, κοντά στην πόλη Muntilan, στην Κεντρική Ιάβα της Ινδονησίας και είναι ο μεγαλύτερος βουδιστικός ναός στον κόσμο.
Ο ναός αποτελείται από εννέα πλατφόρμες, έξι τετράγωνες και τρεις κυκλικές γεμάτες από κεντρικούς θόλους. Είναι διακοσμημένος με 2.672 πάνελ και 504 αγάλματα του Βούδα . Ο κεντρικός θόλος περιβάλλεται από 72 αγάλματα του Βούδα, το καθένα κάθεται μέσα σε μια διάτρητη στούπα.
Χτισμένο τον 9ο αιώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας της δυναστείας Sailendra, ο σχεδιασμός του ναού ακολουθεί την ιουδαϊκή βουδιστική αρχιτεκτονική, η οποία συνδυάζει την ινδονησιακή λατρεία της των προγόνων και τη βουδιστική αντίληψη της επίτευξης του Nirvana.
Ο ναός αποδεικνύει τις επιρροές της τέχνης Gupta που αντικατοπτρίζει την επιρροή της Ινδίας στην περιοχή, ωστόσο υπάρχουν αρκετές αυτόχθονες σκηνές και στοιχεία που ενσωματώνονται για να κάνουν το Borobudur μοναδικά ινδονησιακό. Το μνημείο είναι ένα ιερό αφιερωμένο στον Βούδα και ένα μέρος για Βουδιστικό προσκύνημα.
Ο ταξιδιώτης προσκυνητής αρχίζει από την βάση του μνημείου και ακολουθεί μια διαδρομή γύρω από το μνημείο, ανεβαίνοντας στην κορυφή μέσα από τρία επίπεδα συμβολικά της βουδιστικής κοσμολογίας: Kāmadhātu (ο κόσμος της επιθυμίας), Rupadhatu (τον κόσμο των μορφών) και Arupadhatu (τον κόσμο της αδιαφάνειας). Το μνημείο οδηγεί προσκυνητές μέσα από ένα εκτεταμένο σύστημα κλιμακοστασίων και διαδρόμων με 1.460 αφηγηματικά ανάγλυφα πάνελ στους τοίχους και στα κιγκλιδώματα. Το Borobudur έχει ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ολοκληρωμένα σύνολα βουδιστικών ανάγλυφων στον κόσμο.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι το Borobudur κατασκευάστηκε τον 9ο αιώνα και εγκαταλείφθηκε μετά την παρακμή των ινδικών βασιλείων του 14ου αιώνα στη Java και την μετατροπή του Ιάβωνα στο Ισλάμ. Η παγκόσμια γνώση της ύπαρξής της πυροδοτήθηκε το 1814 από τον Sir Thomas Stamford Raffles, τον τότε Βρετανό κυβερνήτη της Java , ο οποίος ενημερώθηκε για τη θέση του από αυτόχθονες Ινδονήσιους. Το Borobudur διατηρείται έκτοτε με πολλές αποκαταστάσεις.
Το μεγαλύτερο έργο αποκατάστασης πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1975 και 1982 από την ινδονησιακή κυβέρνηση και την UNESCO , ακολουθούμενη από την καταχώρηση του μνημείου ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Στην Ινδονησία οι αρχαίοι ναοί αναφέρονται ως candi. Έτσι οι ντόπιοι αναφέρονται στο "Borobudur Temple" ως Candi Borobudur. Ο όρος Candi περιγράφει επίσης χαλαρά τις αρχαίες κατασκευές, για παράδειγμα πύλες και λουτρά. Η προέλευση του ονόματος Borobudur, ωστόσο, είναι ασαφής, αν και τα αρχικά ονόματα των περισσότερων αρχαίων ινδονησιακών ναών δεν είναι πλέον γνωστά.
Το όνομα Borobudur γράφτηκε για πρώτη φορά στο Raffles (βιβλίο για την ιστορία της Ιάβας). Ο Raffles έγραψε για ένα μνημείο που ονομάζεται Borobudur , αλλά δεν υπάρχουν παλαιότερα έγγραφα που να υποδηλώνουν το ίδιο όνομα. Το μόνο παλιό χειρόγραφο της Ιάβας που υπονοεί το μνημείο που ονομάζεται Budur ως ιερό βουδιστικό ιερό είναι το Nagarakretagama , το οποίο γράφτηκε από τον Mpu Prapanca, έναν βουδιστή μελετητή του δικαστηρίου Majapahit , το 1365.
