Sentinel Island
Νησί Σέντινελ
Το νησί του θανάτου
Βόρειο Σέντινελ: Όλη η αλήθεια για το πιο "εχθρικό νησί" του κόσμου με την πρωτόγονη φυλή.
Ινδία: Ποια είναι η απομονωμένη φυλή;
Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Μορίς Βιντάλ Πόρτμαν έφτασε στο Βόρειο Σέντινελ ένα απομακρυσμένο, κοραλλιογενές νησί στη θάλασσα Ανταμάν, ως απεσταλμένος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού για να διοικήσει και να ερευνήσει τα νησιά του αρχιπελάγους. Εκεί βρέθηκε ενώπιον μιας εκ των πιο αινιγματικών φυλών κυνηγών του κόσμου, μιας ιδιαίτερα απομονωμένης ομάδας "απελπιστικά δειλών" ανθρώπων, που έτρωγαν ρίζες και χελώνες και φύλαγαν κρανία αγριόχοιρων.
Γοητευμένος και συνεπαρμένος από όλα αυτά, ο Πόρτμαν στα 20 χρόνια που έμεινε εκεί, απήγαγε αρκετά μέλη της φυλής. Τα πήγε σε ένα μεγαλύτερο νησί, όπου βρισκόταν το σπίτι του και στο οποίο οι Βρετανοί είχαν φτιάξει μια φυλακή. Εκεί τους παρακολουθούσε να αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν ενώ, σύμφωνα με τον αρκετά ενημερωμένο χρήστη Respectable Lawyer του twitter, είχε και σεξουαλικές βλέψεις, καθώς μετρούσε κάθε μέλος του σώματός τους με έμφαση στα γεννητικά τους όργανα, και τους κατέτασσε αναλόγως.
Το ενδιαφέρον για τη μυστηριώδη φυλή ιθαγενών που κατοικεί στη νήσο Βόρειο Σέντινελ επέστρεψε στην επικαιρότητα με αφορμή το θλιβερό περιστατικό του θανάτου ενός 27χρονου Αμερικανού ο οποίος δέχτηκε τα βέλη μελών της φυλής με το που πάτησε το πόδι του στο νησί, όπως γνωστοποίησε η κυβέρνηση της Ινδίας.
Οι ιθαγενείς που κατοικούν στο ινδικό νησί, ο αριθμός των οποίων σήμερα δεν ξεπερνάει τους 150, έχουν μία μακρά ιστορία εχθρικότητας απέναντι σε οποιονδήποτε ξένο επιχειρεί να τους προσεγγίσει, η οποία έγινε ευρύτερα γνωστή στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν και τους επισκέφθηκε ένας ανώτατος αξιωματικός του βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού. Η επίσκεψη αυτή μοιάζει να ήταν καθοριστική, καθώς ο ανώτατος αξιωματικός πήρε μαζί του μερικά μέλη της φυλής και τα μετέφερε σε ένα άλλο νησί, με αποτέλεσμα πολλοί ενήλικες ιθαγενείς να αρρωστήσουν και να πεθάνουν. Σε ένα βιβλίο που έγραψε το 1899, στο οποίο αναφέρεται στην επαφή με τη φυλή, σημειώνει ότι η μεταφορά τους «δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το αυξήσει τον γενικότερο τρόμο τους και την εχθρότητα τους προς οποιονδήποτε επισκέπτη».
Ακολούθως, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ελάχιστοι ξένοι που αποπειράθηκαν να επισκεφθούν το έντονα δασώδες νησί, κατάφεραν να επιστρέψουν, καθώς η υποδοχή τους αποτελούνταν πάντα από μία βροχή βελών και ακοντίων. Ενδεικτικά, τη δεκαετία του '70, ένας σκηνοθέτης του National Geographic έφυγε από το νησί με ένα βέλος στο πόδι. Αντιθέτως, οι φιλικές επαφές μαζί τους ανά τα χρόνια υπήρξαν ελάχιστες.
Εντούτοις, κανείς δεν έχει φτάσει σε κάποιο ακριβές συμπέρασμα αναφορικά με το τι κρύβεται πίσω από την εχθρότητα τους προς οτιδήποτε ξένο, με το τραυματικό περιστατικό με τον Βρετανό αξιωματικό και τον φόβο ξένων ασθενειών να μοιάζουν ως οι πιθανότερες αιτίες.
Ο κίνδυνος για τους επίδοξους επισκέπτες και το προστατευόμενο στάτους της φυλής έχει καταστήσει παράνομη την επαφή μαζί της. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους νόμους του ινδικού κράτους, οποιαδήποτε επαφή με τους γηγενείς κάτοικους του νήσων Άνταμαν και Νίκομπαρ μπορεί να πλήξει ανεπανόρθωτα την κουλτούρα τους, η οποία έχει αλλάξει ελάχιστα στο βάθος του χρόνου, και να τους φέρει σε επαφή με εξωγενείς ασθένειες, τις οποίες θα είναι αδύνατον να αντιμετωπίσουν.
Μολαταύτα, υπάρχουν και αξιωματούχοι που διαφωνούν με αυτή την προσέγγιση, θεωρώντας την ξεπερασμένη και πατερναλιστική. «Ποιοί είμαστε εμείς που τους αρνούμαστε τα οφέλη της ανάπτυξης» και «γιατί να μην μπορούν τα παιδία τους να πάνε στο σχολείο» είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτουν οι υποστηρικτές αυτής της προσέγγισης.
Σύμφωνα με τον Ινδό ανθρωπολόγο Τ.Ν. Πάντιτ, ο λόγος της εχθρότητας τους είναι εξαιρετικά απλός: Θέλουν απλώς να τους αφήσουμε μόνους τους. «Δεν θέλουν τίποτα από εσένα. Εμείς πηγαίνουμε σε αυτούς. Υποπτεύονται ότι δεν έχουμε καλές προθέσεις. Για αυτό αντιστέκονται», ανέφερε χαρακτηριστικά.
