Ο Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός
Βιογραφία του Οσίου Γέροντος
Το Άγιον Όρος έχει αναδείξει στους κόλπους της μεταξύ άλλων δύο σύγχρονους οσίους Γέροντες, τον Ιωσήφ τον Ησυχαστή, ο οποίος συμπλήρωσε 50 έτη από την οσιακή κοίμησή του (159-2009) και τον πρόσφατα κοιμηθέντα όσιο Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό και ανακαινιστή της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου.
Ο Μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1921, ημέρα εορτής των Αγίων Αναργύρων. Κοιμήθηκε την ίδια ημέρα, ήτοι 1 Ιουλίου 2009. Αποτελεί μια από τις σύγχρονες Αγιορείτικες ορθόδοξες μορφές, τις οποίες οι Άγιοι Ανάργυροι, ως φαίνεται, είχαν υπό την σκέπη τους. Η μητέρα του Γέροντα, όταν κυοφορούσε σε αυτόν, επισκέφθηκε ένα μικρό μοναστήρι αφιερωμένο στους Αγίους Αναργύρους στην περιοχή Γιόλου στην Κύπρο, προκειμένου να προσευχηθεί για την εγκυμοσύνη της. Εκεί στην αυλή του μοναστηριού, 7 μηνών έγκυος, αισθάνθηκε πρόωρα τους πόνους του τοκετού και έτσι γεννήθηκε ο μικρός Σωκράτης, που αποτελεί το κοσμικό όνομα του Γέροντα.
Οι Άγιοι Ανάργυροι δεν έπαψαν να τον ευεργετούν. Όταν ήταν υποτακτικός στο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, ζούσε κάτω από πολύ δύσκολες και σκληρές συνθήκες. Όμως ούτε η αυστηρότητα του προγράμματος, ούτε οι στερήσεις των απαραίτητων αναγκών, ούτε το αφιλόξενο του τόπου τον πτοούσαν, καθώς δοξολογούσε καθημερινά το Θεό γα τη Θεία Χάρη Του και τις ευχές των Γερόντων.
Με το πέρασμα των χρόνων ο Γέροντας ασθένησε, ταλαιπωρούμενος από αιμοπτύσεις και γαστρορραγίες. Και πάλι η Θεία Χάρις τον συνόδευε στον αγώνα αυτό, καθώς ο άνθρωπος αυτός - πρότυπο για εμάς βάσιζε τα πάντα στην πίστη και όχι στη λογική. Οι αλλεπάλληλες αντιλήψεις της θείας αγαθότητας, η συνεχιζόμενη μυστηριώδης σκέπη της Χάριτος και το αδιάκοπο αίσθημα ασφάλειας, που του προσέφερε η μοναστική ζωή, έδιναν στο Γέροντα εσωτερική ανάταση και σθένος να αγωνιστεί.
Όταν η κατάστασή του επιδεινώθηκε η Συνοδεία του Γέροντα μεταφέρθηκε στη Νέα Σκήτη, όπου το κλίμα ήταν ηπιότερο και μικρότερες οι αχθοφορίες. Έπρεπε να προχωρήσει σε επέμβαση. Τότε έμενε μαζί με το Γέροντα Θεοφύλακτο στο κελί των Αγίων Αναργύρων. Και γράφει σχετικά ο Γέροντας Ιωσήφ: «για μένα, ο Γέρων Θεοφύλακτος, όταν έσπασε το στομάχι μου, παρακάλεσε πολύ τον Άγιο Παντελεήμονα και τον είδε στο Ναό του και του είπε ότι θα γίνω καλά και να μην κάνω εγχείρηση, την οποία είχαν αποφασίσει οι θεράποντες ιατροί μου. Είχα έλκος προχωρημένης μορφής και καμία δίαιτα, ούτε φάρμακο μου προσέφεραν τίποτα. Μετά από την αποχή από όλα όσα με έβλαπταν περισσότερο από δύο χρόνια, δεν υπήρχε άλλη λύση από την εκτομή. Τότε επενέβη ο ένδοξος μεγαλομάρτυρας του Χριστού, ο συμπαθέστατος Παντελεήμων και παρήγγειλε στο Γέροντα Θεοφύλακτο να μου πει επιτακτικά να μην κάνω εγχείρηση, αλλά να το αφήσω στην πρόνοια της Παναγίας μας. Αμέσως θεραπεύτηκα τελείως, για να το διαπιστώσω δε και πρακτικά επισκέφτηκα τους θεράποντες ιατρούς μου, οι οποίοι γνώριζαν την ασθένειά μου σε όλη της την έκταση για να μου πουν τώρα σε ποια κατάσταση βρίσκομαι. Μου έκαμαν ακτινοσκόπηση και δεν βρήκαν απολύτως τίποτα, παρά μόνο μια μικρή ουλή παλιάς επουλωμένης πληγής».
Την παραμονή της κοίμησής του ο Γέροντας εξομολογήθηκε στο διακονητή του ότι αισθάνεται το θάνατο να έρχεται. Η εξάντληση που ένιωθε επέφερε πτώση της πίεσης και πνευμονικό οίδημα. Οι Άγιοι Ανάργυροι τον πήραν από κοντά μας ξημερώματα Τετάρτης 1 Ιουλίου, οπότε πήρε τρεις αργές αναπνοές και έτσι ήσυχα έφυγε για την αιωνιότητα.
Μετά την κοίμησή του επήλθε και το πρώτο θαύμα του Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού. Την ώρα της κοίμησής του είχε μείνει με το στόμα μισάνοιχτο. Όταν ήρθε η ώρα να ετοιμαστεί σύμφωνα με το μοναχικό τυπικό, ο Γέροντας Εφραίμ έδωσε εντολή να αφήσουν το πρόσωπο ακάλυπτο. Οι πατέρες προσπάθησαν να κλείσουν το στόμα του, όμως αυτό δεν έκλεινε. Τον έραψαν στο μοναχικό μανδύα, όπως είθισται και στη συνέχεια έκοψαν το ύφασμα γύρω από το πρόσωπό του, κατά την εντολή του Γέροντος Εφραίμ και τότε βρήκαν, μιάμιση ώρα μετά την κοίμησή του, τον Γέροντα Ιωσήφ χαμογελαστό! Αυτό αποτελεί θαύμα, που η Θεία Χάρις επενεργεί και δεν μπορεί να ερευνηθεί και να εξηγηθεί επιστημονικά. Όμως μόνο βιωματικά μπορεί κάθε ευσεβής και ταπεινός Χριστιανός να αισθανθεί και να κατανοήσει το μέγα αυτό γεγονός.
Βιογραφία του Οσίου Γέροντος
Το Άγιον Όρος έχει αναδείξει στους κόλπους της μεταξύ άλλων δύο σύγχρονους οσίους Γέροντες, τον Ιωσήφ τον Ησυχαστή, ο οποίος συμπλήρωσε 50 έτη από την οσιακή κοίμησή του (159-2009) και τον πρόσφατα κοιμηθέντα όσιο Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό και ανακαινιστή της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου.
Ο Μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1921, ημέρα εορτής των Αγίων Αναργύρων. Κοιμήθηκε την ίδια ημέρα, ήτοι 1 Ιουλίου 2009. Αποτελεί μια από τις σύγχρονες Αγιορείτικες ορθόδοξες μορφές, τις οποίες οι Άγιοι Ανάργυροι, ως φαίνεται, είχαν υπό την σκέπη τους. Η μητέρα του Γέροντα, όταν κυοφορούσε σε αυτόν, επισκέφθηκε ένα μικρό μοναστήρι αφιερωμένο στους Αγίους Αναργύρους στην περιοχή Γιόλου στην Κύπρο, προκειμένου να προσευχηθεί για την εγκυμοσύνη της. Εκεί στην αυλή του μοναστηριού, 7 μηνών έγκυος, αισθάνθηκε πρόωρα τους πόνους του τοκετού και έτσι γεννήθηκε ο μικρός Σωκράτης, που αποτελεί το κοσμικό όνομα του Γέροντα.
Οι Άγιοι Ανάργυροι δεν έπαψαν να τον ευεργετούν. Όταν ήταν υποτακτικός στο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, ζούσε κάτω από πολύ δύσκολες και σκληρές συνθήκες. Όμως ούτε η αυστηρότητα του προγράμματος, ούτε οι στερήσεις των απαραίτητων αναγκών, ούτε το αφιλόξενο του τόπου τον πτοούσαν, καθώς δοξολογούσε καθημερινά το Θεό γα τη Θεία Χάρη Του και τις ευχές των Γερόντων.
Με το πέρασμα των χρόνων ο Γέροντας ασθένησε, ταλαιπωρούμενος από αιμοπτύσεις και γαστρορραγίες. Και πάλι η Θεία Χάρις τον συνόδευε στον αγώνα αυτό, καθώς ο άνθρωπος αυτός - πρότυπο για εμάς βάσιζε τα πάντα στην πίστη και όχι στη λογική. Οι αλλεπάλληλες αντιλήψεις της θείας αγαθότητας, η συνεχιζόμενη μυστηριώδης σκέπη της Χάριτος και το αδιάκοπο αίσθημα ασφάλειας, που του προσέφερε η μοναστική ζωή, έδιναν στο Γέροντα εσωτερική ανάταση και σθένος να αγωνιστεί.
Όταν η κατάστασή του επιδεινώθηκε η Συνοδεία του Γέροντα μεταφέρθηκε στη Νέα Σκήτη, όπου το κλίμα ήταν ηπιότερο και μικρότερες οι αχθοφορίες. Έπρεπε να προχωρήσει σε επέμβαση. Τότε έμενε μαζί με το Γέροντα Θεοφύλακτο στο κελί των Αγίων Αναργύρων. Και γράφει σχετικά ο Γέροντας Ιωσήφ: «για μένα, ο Γέρων Θεοφύλακτος, όταν έσπασε το στομάχι μου, παρακάλεσε πολύ τον Άγιο Παντελεήμονα και τον είδε στο Ναό του και του είπε ότι θα γίνω καλά και να μην κάνω εγχείρηση, την οποία είχαν αποφασίσει οι θεράποντες ιατροί μου. Είχα έλκος προχωρημένης μορφής και καμία δίαιτα, ούτε φάρμακο μου προσέφεραν τίποτα. Μετά από την αποχή από όλα όσα με έβλαπταν περισσότερο από δύο χρόνια, δεν υπήρχε άλλη λύση από την εκτομή. Τότε επενέβη ο ένδοξος μεγαλομάρτυρας του Χριστού, ο συμπαθέστατος Παντελεήμων και παρήγγειλε στο Γέροντα Θεοφύλακτο να μου πει επιτακτικά να μην κάνω εγχείρηση, αλλά να το αφήσω στην πρόνοια της Παναγίας μας. Αμέσως θεραπεύτηκα τελείως, για να το διαπιστώσω δε και πρακτικά επισκέφτηκα τους θεράποντες ιατρούς μου, οι οποίοι γνώριζαν την ασθένειά μου σε όλη της την έκταση για να μου πουν τώρα σε ποια κατάσταση βρίσκομαι. Μου έκαμαν ακτινοσκόπηση και δεν βρήκαν απολύτως τίποτα, παρά μόνο μια μικρή ουλή παλιάς επουλωμένης πληγής».
Την παραμονή της κοίμησής του ο Γέροντας εξομολογήθηκε στο διακονητή του ότι αισθάνεται το θάνατο να έρχεται. Η εξάντληση που ένιωθε επέφερε πτώση της πίεσης και πνευμονικό οίδημα. Οι Άγιοι Ανάργυροι τον πήραν από κοντά μας ξημερώματα Τετάρτης 1 Ιουλίου, οπότε πήρε τρεις αργές αναπνοές και έτσι ήσυχα έφυγε για την αιωνιότητα.
Μετά την κοίμησή του επήλθε και το πρώτο θαύμα του Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού. Την ώρα της κοίμησής του είχε μείνει με το στόμα μισάνοιχτο. Όταν ήρθε η ώρα να ετοιμαστεί σύμφωνα με το μοναχικό τυπικό, ο Γέροντας Εφραίμ έδωσε εντολή να αφήσουν το πρόσωπο ακάλυπτο. Οι πατέρες προσπάθησαν να κλείσουν το στόμα του, όμως αυτό δεν έκλεινε. Τον έραψαν στο μοναχικό μανδύα, όπως είθισται και στη συνέχεια έκοψαν το ύφασμα γύρω από το πρόσωπό του, κατά την εντολή του Γέροντος Εφραίμ και τότε βρήκαν, μιάμιση ώρα μετά την κοίμησή του, τον Γέροντα Ιωσήφ χαμογελαστό! Αυτό αποτελεί θαύμα, που η Θεία Χάρις επενεργεί και δεν μπορεί να ερευνηθεί και να εξηγηθεί επιστημονικά. Όμως μόνο βιωματικά μπορεί κάθε ευσεβής και ταπεινός Χριστιανός να αισθανθεί και να κατανοήσει το μέγα αυτό γεγονός.
H προφητεία του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού
Ο Μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, προλέγει τα επερχόμενα γεγονότα με ανατριχιαστική ακρίβεια
Ακούσατε Έθνη και λαοί της Οικουμένης πάσης
και εσύ αναγνώστα πρόσεχε σ’ αυτό που θα διαβάσης.
Είναι σκληρά και λυπηρά, αλλά είναι πεπρωμένα
να γίνουν όσα στας Γραφάς ευρίσκονται γραμμένα.
Τάγραψαν οι Πατέρες μας ο κόσμος για να μάθη
από αυτόν τον πόλεμο τι μέλλεται να πάθη.
Για να προσφύγη στον Θεόν και να μετανοήση
αν θέλη για να σωθή και ευτυχής να ζήση.
Με μιας θα ανάψη η φωτιά από μικρή αιτία
κραυγή πολέμου έρχεται από τη Βουλγαρία.
Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία
και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία.
Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη
Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνη.
Τότε κατέρχονται ομού της Δύσεως τα κράτη
ουαί στα Έθνη του Βορρά γίνονται όλα στάχτη.
Με λύσσα αμύνεται σκληρά η Αρκτος (Ρωσία) στην Τουρκία
που αδίκησε την Ελλάδα και όλη αναφλέγεται και καίει σα λαμπάδα.
Ματαίως αγωνίζεται η Άρκτος να κράτηση
τα περιβόητα Στενά (Σουέζ) στο τέλος θ” απηυδήσει.
Γιατί από την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία
εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία
και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία
ενώ στη Δυτική πλευρά νικά η Γερμανία
και τότε είναι αδύνατον να κρατηθή η Ρωσία
και εγκαταλείπει τα Στενά, Αίγυπτον και Τουρκία.
Κτυπιέται η Άρκτος πανταχού και φεύγει προτροπάδην
όπως διασκορπίζεται ένα άτακτο κοπάδι.
Τότε ομού θα ητηθή και η δόλιος Τουρκία
γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία.
Γιατί αφού καταβληθή όλη από τη Ρωσία
Θα συμμαχήσει μετ’αυτής και με την Βουλγαρία.
Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην Πόλη
και στα περίχωρα αυτής,πρέπει να φύγουν όλοι.
Γιατί η Πόλις θα καή και ουδείς θα απομείνη
κάτοικος ζων εντός αυτής.
Μον” ο Ναός θα μείνη
ο οίκος ούτος και Ναός της του Θεού Σοφίας
όστις θα μείνει αείφωτος φάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας
εξ ού το φως θα ξαπλωθή σ” όλη την Οικουμένη
της Βασιλείας του Χριστού που ο κόσμος αναμένει.
Η πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου
τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου;
κι πάλιν νέος πόλεμος θ” αρχίση να ξεσπάση
αλλοίμονο στον άνθρωπο τι έχει να περάση.
Το ζήτημα της Πόλεως πάλι θα βγει στη μέση
κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδεύση.
Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη
και ανάπτουν εις τα αυθωρεί τα μίση και τα πάθη.
Αφού οι ισχυροί της γης απογοητευθώσιν
τότε θα γίνη πόλεμος, που ουδέποτε έχει γίνει,
αλλοιμονον στους ασεβείς κανείς δε θα απομείνη.
Τότε η Ελλάς ουδέτερη και πάντα αδικημένη
το δίκαιο της θα ζητή και έτοιμη θα αναμένη
χωρίς ν” αναμιχθή.
Και τότε θα μιλήση όταν η σάλπιγξ του Θεού
εκ του ουρανού σαλπίση για να δικαιωθεί.
Τότε τα Έθνη μεληδόν θα σφάζωνται αγρίως
στα όρια της Πόλεως για τα Στενά κυρίως.
Τότε θα πλεύση και πνιγή στο αίμα το μοσχάρι
τότε θα εκκαθαρισθή η ήρα απ” το σιτάρι.
Στη θάλασσα όπου βρεθή πλοίο δεν θ” απομείνει
και από το αίμα η θάλασσα κοκκινωπή θα γίνη.
Η Πόλις θα κατακαυσθή κι ίχνος δεν θα υπάρξη
πλέον ανθρώπου υλιστή γιατί πολλά έχει πράξη.
Μόνος θα μείνει ο Ναός της του Θεού Σοφίας
το στόλισμα της Νύμφης του Αγίας του Εκκλησίας.
Τρία ημερονύκτια θα διαρκέση η μάχη
όποιος εξέλθει ζωντανός μεγάλη τύχη θάχη.
Κράτη ομού δέκα οκτώ με πείσμα αγριεμένα
θα σφάζωνται αλλόφρονα στο αίμα βουτυγμένα.
Την τρίτη ημέρα ακριβώς όσοι εξηντλημένοι
από την μάχη ο” οποζούν θα δούνε ξαφνιασμένοι
εκεί ψηλά στον ουρανό στα δεξιά τα μέρη
να λάμπη υπέρ τον ήλιον ένα μεγάλο αστέρι.
Και από τ” αστέρι κάτωθεν ένας Σταυρός ν’αστράπτη
πύρινος κατακόκκινος κι’έκπληκτα τα Κράτη
ακούσουνε εκ του ουρανού μια φωνή βροντώδη
αγγέλου απροσδόκητον που θα σταθούν στο πόδι.
Τα όπλα θα πετάξουμε στη γη και τρομαγμένοι
τ” αστέρι θα κοιτάξουνε σαν απολιθωμένοι.
Σταθήτε θ” ακουσθή φωνή. Σταθήτε επί τόπου
Γιατί αρκετά εχύθηκε το αίμα του ανθρώπου.
Σπεύσατε πάραυτα εκεί στα δεξιά τα μέρη
το τόξο ακολουθήστε που βγαίνει από το αστέρι.
Κι εκεί θα βρήτε άνθρωπον άγιον δικόν μου.
Ποιμένα αυτόν εξέλεξα δια το ποίμνιόν μου.
Τούτον και σεις εκλέξατε ποιμένα να ποιμάνη
τα πρόβατα μου, που γυρνούν έρημα δίχως στάνη.
Νύκτα θ” ακουσθή η φωνή μου και ο κόσμος τρομαγμένος
εκ της φωνής της σάλπιγγος θα μείνη σαστισμένος.
Κι ευθύς το τόξον θα στραφή προς νότον στην Ελλάδα
που απ” τό φως τό ουράνιον θα φέγγη σάν λαμπάδα.
Τότε θα καταφθάνουνε οι Πρέσβεις στην Ελλάδα
ολόχαρη δε η Ελλάς με βία και γρηγοράδα.
Τότε η Ελλάς θα σηκωθή πρώτη με το στρατό της
να εκπληρώσει ολόχαρη τον Ιερόν σκοπόν της.
Να καταλάβη αμαχητί, τα ιερά της μέρη
που της τα πήραν οι εχθροί, που όλος ο κόσμος ξέρει.
Τότε οι πρόσφυγες ομού από χαρά σκιρτώντες
θα τρέξουνε στα μέρη τους σαν αετοί πετώντας.
Τότε ο Έλλην Βασιλεύς, ο εκλεκτός Κυρίου
εις πάντα θάναι άριστος και επί της υφηλίου
θα άρχη και θα διοική μετά δικαιοσύνης
και η γη θα χαίρεται εκ διαρκούς ειρήνης.
Τα όπλα τα πολεμικά θα γίνουν εργαλεία
και άροτρα γεωργικά κι ειρήνη και ευτυχία.
Θα Βασιλεύση πανταχού κι ως αδελφοί να ζώσι
οι άνθρωποι επί της γης και δεν θα ερωτώσι
ο εις τον άλλον άνθρωπον μήπως και είναι ξένος
αλλά θα λέγεται αδελφός και εκ του Αδάμ το γένος.
Έλληνες ανανήψατε αυτή είναι η αλήθεια
μή σας πλανούν οι άπιστοι πώς είναι παραμύθια.
Όλα αυτά θα γίνουνε η ώρα πλησιάζει
το σύμπαν αναταράσεται και σας δεν σας τρομάζει:
Η συμφορά που έρχεται τους ασεβείς να πλήξη
και εκ της γης αλύπητα να τους αξαφανίση.
Πάρετε την απόφασιν και λογικά σκεφθήτε
αν θέλετε να ζήσετε και αιώνια να σωθήτε
όλοι μετανοήσατε στραφήτε προς τα θεία
γιατί ουδεμία απ” αυτήν υπάρχει σωτηρία.
Ο πόλεμος που έρχεται ουδέποτε έχει γίνει
τόσον μεγάλος και φρικτός και δεν θα γένη ειρήνη.
Εάν δεν εκκαθαρισθή η ήρα από το σιτάρι
και τα ζιζάνια θα καούν σαν το ξήρο χωρτάρι.
