Δέκα χαμένοι θεαματικοί θησαυροί που δεν έχουν βρεθεί ποτέ
Το μυστήριο που περιβάλλει τις εξαφανίσεις κάποιων σημαντικών και μοναδικών θησαυρών.
Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι πίσω από αυτούς τους αστικούς μύθους κρύβεται μια μεγάλη και άφθονη αλήθεια και μόλις σκάψουμε βαθύτερα, αρχίζουν να αναδύονται πολλά ερωτήματα. Σήμερα σας προσφέρω 10 συναρπαστικές ιστορίες από τους μεγαλύτερους θησαυρούς
του κόσμου - που δεν έχουν βρεθεί ποτέ.
Τα ταραχώδη κύματα της ιστορίας έχουν σκουπίσει αυτά τα πλούτη κάτω από το χαλί, τα έφεραν στον πυθμένα του ωκεανού ή τα έκρυψαν από την οπτική γωνία του κόσμου - αλλά πώς; Πώς κάτι τόσο πολύτιμο εξαφανίζεται εντελώς;
Είναι απληστία; συνωμοσία; μυστικότητα;
Όπως πάντα, ο Αρχάγγελος είναι εδώ για να εξερευνήσετε τα μεγαλύτερα μυστικά του κόσμου - και στις τελευταίες μας ιστορίες χαμένων θησαυρών υπάρχουν πολλά από αυτά.
Ο χρυσός του Yamashita - ο θρύλος από έναν πόλεμο κατάκτησης
Ο πόλεμος και η λεηλασία πάνε χέρι-χέρι. Είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν αποτελούσε εξαίρεση στον κανόνα αυτόν.
Στο μέτωπο του Ειρηνικού, η πιο ισχυρήί από τους Ασιατικούς πολέμους - η αυτοκρατορία της Ιαπωνίας - διεξήγαγε κάποια οργανωμένη και απόλυτα μυστική λεηλασία των κατακτημένων αντιπάλων της.
Από όλες τις ασιατικές χώρες που καταλάμβαναν και υπήρχαν περισσότερες από δέκα, οι αξιωματούχοι με εντολή του αυτοκράτορα Χιροχίτο και ο αδελφός του ο Πρίγκιπας Τσιχίμπου λεηλάτησαν τεράστιες ποσότητες χρυσού, θησαυρούς, πολύτιμους λίθους και διάφορα άλλα πλούτη. Αυτή ήταν η προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση είτε για τον συνεχιζόμενο πόλεμο είτε για το μέλλον μετά από αυτόν.
Μερικοί από αυτούς τους θησαυρούς κατόρθωσαν να φτάσουν στην Ιαπωνία, ενώ οι περισσότεροι έφτασαν μέχρι τις Φιλιππίνες - λόγω των αποκλεισμών των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του πολέμου. Και έτσι, στα τελικά στάδια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, αρκετοί πρίγκιπες της Ιαπωνίας και ο καλύτερος στρατηγός τους, Tomoyuki Ysmashita, επέβλεπαν μια ξέφρενη προσπάθεια να κρύψουν αυτούς τους θησαυρούς στους λόφους και τις υπόγειες σήραγγες των νησιών των Φιλιππίνων. Υπάρχουν αναφορές που μιλάνε για περίπου 175 κρυμμένους θόλους που δημιουργήθηκαν.
Ο Tomoyuki Yamashita ήταν ο Ιάπωνας στρατηγός που έκρυψε τον λεηλατημένο θησαυρό - ονομάστηκε χρυσός του Yamashita.
Λέγεται επίσης ότι οι μηχανικοί που οδήγησαν τις κατασκευές αυτέςαυτοκτόνησαν με το λεγόμενο seppuku για να διατηρήσουν την μυστικότητα.
Ενώ οι θησαυροί αυτοί θεωρούνται χαμένοι, πολλές πηγές ισχυρίζονται ότι στην πραγματικότητα ανακτήθηκαν εν μέρει από τις δυνάμεις των ΗΠΑ στο τέλος του πολέμου και ότι τα τεράστια χρηματικά ποσά χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση πολλών από τις μυστικές αμερικανικές επιχειρήσεις του Ψυχρού Πολέμου. Όμως, δεν θα μάθουμε ποτέ τι είδους θησαυροί βρίσκονται κάτω από τους λόφους των μακρινών Φιλιππίνων.
Το ξίφος του Ισλάμ του Μουσολίνι
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες συνδέεται με ένα διάσημο στοιχείο από τις πράξεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το διάσημο (Il Duce).
Ο Benito Mussolini, μετατοπίζει όλο και περισσότερο το βλέμμα του στη Βόρεια Αφρική και τη Λιβύη. Αυτή ήταν μια στρατηγική θέση στο θέατρο της Μεσογείου για πολλούς βασικούς λόγους. Και για να κερδίσει με επιτυχία την αγάπη και την αποδοχή του τοπικού πληθυσμού, μετά τη δημιουργία της Ιταλικής Λιβύης το 1934, ο Μουσολίνι επέλεξε μια ελαφρώς αμφισβητούμενη προσέγγιση - προστατεύοντας τον εαυτό του μέσα από τον μουσουλμανικό λαό.
Ενθάρρυνε το Ισλάμ, αποκαθιστούσε τα τζαμιά και τις θρησκευτικές σχολές και τελικά διακήρυξε τον εαυτό του ως Προστάτη του Ισλάμ (Protettore dell'Islam) το 1937.
Αυτή η «εκστρατεία» για πλήρη εμπλοκή στη Λιβύη στέφθηκε με μία περίτεχνη τελετή στην έρημο.
Στην τελετή αυτή ο χαιρετισμός του αρχηγού των Βερβέρων, του Γιουδούφ Κερίς, προς τον Μουσολίνι, του έδωσε τον επίσημο τίτλο (Προστάτης του Ισλάμ) και ένα περίτεχνο πλούσιο σπαθί που ονομαζόταν «Ξίφος του Ισλάμ».
Το σπαθί ήταν διακοσμημένο με ένα εξαιρετικό αραβουργικό στιλ με άφθονο συμπαγές χρυσό και με ένα μοναδικό φινίρισμα. Το ενδιαφέρον είναι ότι το σπαθί ανατέθηκε από τον ίδιο τον Μουσολίνι και κατασκευάστηκε από την εταιρεία Picchiani e Barlacchi στη Φλωρεντία της Ιταλίας. Το κόστος του ήταν 200.000 ιταλικές λίρες.
Το ξίφος του Ισλάμ που δόθηκε στον Μπενίτο Μουσολίνι το 1937.
Μετά την τελετή, το σπαθί αυτό τοποθετήθηκε στο θερινό ανάκτορο του Μουσολίνι - Rocca delle Caminate. Ήταν εκεί μέχρι τις 25 Ιουλίου του 1943, όταν το καλοκαίρι το ανάκτορο αυτό, (ένα πραγματικό φρούριο), καταστράφηκε από κομμουνιστές αντιφασίστες και λεηλατήθηκε κυριολεκτικά. Από εκείνη την μέρα δεν είναι γνωστή η τύχη αυτού του πλούσιου μυστηριώδους σπαθιού. Άραγε πού να βρίσκεται τώρα το Spada dell'Islam;
Το μυστήρια του Oak Island και ο χαμένος θησαυρός του καπετάνιου Kidd
Το Oak Island είναι ένα μικροσκοπικό, ιδιωτικό νησί που βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών της Νέας Σκωτίας στον Καναδά. Θα ήταν φαινομενικά ασήμαντο, αν δεν υπήρχαν οι αμέτρητοι αστικοί θρύλοι που σχετίζονται με αυτό. Οι ιστορίες του νησιού Oak είναι συγκεντρωμένες επάνω σε έναν θαμμένο θησαυρό, με τις πρώτες ιστορίες πιθανών ευρημάτων που χρονολογούνται από το 1799.
Εκείνη τη χρονιά ένας αγρότης ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε μια θέση στο έδαφος, την οποία συνέδεσε με την ιστορία του διάσημου «πειρατή» καπετάνιου William Kidd. Λέγεται ότι ο Kidd έθαψε περίπου 2 εκατομμύρια λίβρες στο Oak Island. Ο αγρότης και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν περίεργα απομεινάρια από δρύινες πλατφόρμες καθώς έσκαβαν - κάθε 10 πόδια (3 μέτρα).
Εικονογράφηση του William "Captain" Kidd επιτηρώντας μια ταφή θησαυρού
Αφού φθάσουν σε βάθος των 9 μέτρων, οι άνδρες προφανώς εγκατέλειψαν την εκσκαφή τους. Η ακριβής θέση αυτού του λάκκου είναι άγνωστη σήμερα. Τις επόμενες δεκαετίες, η μερική ιδιοκτησία του νησιού πήγε από το χέρι σε χέρι και πολλοί άνθρωποι και επιχειρήσεις προσπάθησαν να ανασκάψουν τον θησαυρό.
Έχουν δημιουργηθεί αμέτρητες κοιλότητες, σχέδια που έγιναν και προτεινόμενες θεωρίες αλλά δυστυχώς δεν βρέθηκε απολύτως τίποτα.
Πολλοί ισχυρισμοί προτάθηκαν για το από πού προήλθε ο θησαυρός, (από τους Ναΐτες, τους Γάλλους ή τους Βρετανούς, από τους Βίκινγκς, τους Κόπτες ή τους Τεκνοφόνους).
Ένα ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1900, ήταν ένας νεαρός Franklin Delano Roosevelt που συμμετείχε σε ανασκαφές στο Oak Island, πριν γίνει ο 32ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια συμπτωση;
Τα μυστήρια παραμένουν άφθονα στο νησί Oak.
Κλοπή του απολιθωμένου θησαυρού - Peking Man θραύσματα κρανίων
Ο άνθρωπος του Πεκίνου
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι το πλοίο βυθίστηκε στη διαδρομή ή ότι στην πραγματικότητα ήταν το ιαπωνικό πλοίο Awa Maru που μετέφερε το φορτίο και στη συνέχεια εκλάπη. Κάποιοι ισχυρίζονται ακόμη ότι τα οστά είχαν τεμαχιστεί για χρήση στην κινεζική ιατρική. Ένα περίεργο γεγονός συνέβη το 1972, όταν προσφέρθηκε μια ανταμοιβή του ποσού των 500.000 δολαρίων για τα χαμένα υπολείμματα.
Μια γυναίκα ήρθε σε επαφή, θέλοντας το ποσό των 500.000 δολαρίων. Αμέσως όμως εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.
Ο θάλαμος διαφυγής: Το κεχριμπαρένιο δωμάτιο
Φαίνεται ότι ο πόλεμος δημιουργεί μυστήρια. Και ο Β 'Παγκόσμιος Πόλεμος σίγουρα δημιούργησε πολλά. Και σε έναν πόλεμο, ακόμη και ολόκληρα δωμάτια μπορούν να εξαφανιστούν χωρίς ίχνος.
Ναι, αυτός ο χαμένος θησαυρός είναι, στην πραγματικότητα, ένα δωμάτιο. Δημιουργήθηκε από ειδικευμένους Γερμανούς τεχνίτες της Πρωσίας στις αρχές του 17ου αιώνα. Το δωμάτιο Amber ήταν ένα βασιλικό δωμάτιο, φτιαγμένο από κεχριμπάρι και διακοσμημένο με χρυσά φύλλα. Στη συνέχεια το δωμάτιό έγινε δώρο το 1716, από τον βασιλιά της Πρωσίας, τον Φρίντριχ Βίλχελμ - στον σύμμαχο του τον Τσάρο Πέτρο τον Μεγάλο.
Οι Ρώσοι το αποκαλούσαν και το Αμπαρτίνο δωμάτιο - Янтарная комната - και το εγκατέστησαν στην καλοκαιρινή κατοικία του τσάρου, στο παλάτι Κάθριν κοντά στην Αγία Πετρούπολη. Αφού οι εθνικιστές σοσιαλιστές εισέβαλαν στη Ρωσία στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βόρεια Ομάδα Στρατού, υπό τη διοίκηση του Wilhelm Ritter von Leeb, επικεντρώθηκε τελικά στην απομάκρυνση των πολύτιμων θησαυρών από την πόλη.
Η αίθουσα κεχριμπαριού που χάθηκε, στο παλάτι Catherine, 1917
Κάτω από την επίβλεψη των εμπειρογνωμόνων, οι Γερμανοί αποσυναρμολόγησαν το θάλαμο σε μόλις 36 ώρες και τον μετέφεραν στο Königsberg (σήμερα Καλίνινγκραντ). Έμεινε εκεί μέχρι το 1945, αλλά μετά την ημερομηνία αυτή εξαφανίστηκε.
Ποτέ δεν βρέθηκε. Είτε οι σύμμαχοι, που χτύπησαν το Königsberg, σκόρπισαν το κομμάτι της τέχνης σε λήθη, είτε οι εθνικοσοσιαλιστές το έκρυψαν κάπου και έτσι παραμένει ένα μυστήριο.
Η πολωνική βασιλική κασετίνα
Όταν οι στρατιώτες αντιμετωπίζουν έναν μεγάλο θησαυρό, στον τομέα της μάχης, ο πειρασμός για λεηλασίες γίνεται πάρα πολύ μεγάλος. Αυτή είναι η ιστορία της Szkatuła Królewska, της πολωνικής βασιλικής κασετίνας. Αυτή η λειψανοθήκη δημιουργήθηκε το 1800, από μια εξέχουσα Πολωνή ευγενή την Isabel Czartoryska, και έγινε για να στεγάσει τα 73 ανεκτίμητα λείψανα του Πολωνικού βασιλείου μέσα από όλες τις ηλικίες.
Μετά τη δημιουργία του στεγάστηκε στο βασιλικό μουσείο στο ναό του Sybil και αργότερα στην Κρακοβία. Όταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήρθε στην Πολωνία, η Βασιλική Κασετίνα μεταφέρθηκε στην πόλη Sieniawa, στο Μουσείο Οικογένειας Czartorsky, όπου ήταν κρυμμένη. Δυστυχώς, όταν οι Γερμανοί στρατιώτες της Wehrmacht εισήλθαν στην περιοχή το 1939, ένας γερμανός εργαζόμενος στο μουσείο αποκάλυψε τη θέση των θησαυρών αυτών και γρήγορα λεηλατήθηκαν από τους στρατιώτες και μοιράστηκαν μεταξύ τους.
Η Szkatuła Królewska, η πολωνική βασιλική κασετίνα, στεγάζει έναν θησαυρό από ανεκτίμητα πολωνικά λείψανα
Μερικά από τα αντικείμενα που περιείχρ αυτό το πολύτιμο αποθετήριο ήταν το χρυσό ρολόι του βασιλιά Stanisław I Leszczyński, ένας πολύτιμος χρυσός και κόκκινος σταυρός ιασύπτου του βασιλιά Σίσιγκουντ Α βασιλιά της Πολωνίας, ένα χρυσό ρολόι της Βασίλισσας Μαρίας Casimire Louise de La Grange d'Arquien, ένα συμπαγές ασημένιο κομποσκοίνι της βασίλισσας Μαρίας Καρολίνας Ζόφια Φέλικα Λέσζυνσκα, και πολλά άλλα ανεκτίμητα κειμήλια της πολωνικής ιστορίας. Έτσι η κασετίνα αυτή παραμένει ένα άλυτο μυστήριο.
Το κολιέ Sparurge - Patiala του Μαχαραγιά
Ο μαχαραγιάς Sir Bhupinder Singh, ο ηγεμόνας της πριγκιπικής πολιτείας Patiala, ανέθεσε την κατασκευή ενός κολιέ που φτιάχτηκε για τον εαυτό του από τον διάσημο Cartier στη Γαλλία. Το κολιέ αυτό έγινε στο Παρίσι το 1928 και ήταν ένα απίστευτα πλούσιο και πολυτελές κόσμημα. Αυτό το κόσμημα περιείχε τον επιβλητικό αριθμό των 2.930 διαμαντιών και πολλά πολύτιμα Βιρμανικά ρουμπίνια.
Ο Bhupinder Singh της Πατάλα το 1911, φορώντας το κολιέ Patiala
Το "De Beers" που βρισκόταν στο κόσμημα αυτό, ήταν το έβδομο μεγαλύτερο διαμάντι στον πλανήτη, ζυγίζοντας 234 καράτια. Ο μαχαραγιάς Bhupinder πέθανε το 1938 και το πολυτελές κολιέ εξαφανίστηκε μετά το 1948.
Τίποτα δεν ήταν γνωστό για την τύχη του, μέχρι που το διαμάντι "De Beers" επανεμφανίστηκε σε δημοπρασία του οίκου Sotheby's στη Γενεύη. Ορισμένα τμήματα του κολιέ ανακαλύφθηκαν επίσης το 1998 σε ένα δεύτερο κατάστημα κοσμημάτων στο Λονδίνο. Αλλά τα υπόλοιπα διαμάντια, συμπεριλαμβανομένων των ρουμπίνι, παραμένουν ένας από τους μυστηριώδεις χαμένους θησαυρούς.
Εβραϊκή Μενόρα από τον Δεύτερο Ναό
Ένα από τα αρχαιότερα μυστήρια χρονολογείται από τον 2ο αιώνα μ.Χ. και επικεντρώνεται γύρω από μια πολυτελής εβραϊκή μενόρα που στεγάστηκε στον Δεύτερο Ναό της Ιερουσαλήμ. Μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., αυτό το πολύτιμο στοιχείο μεταφέρθηκε, ως τρόπαιο, πίσω στη Ρώμη, όπου εκτέθηκε στο Ναό της Ειρήνης (Forum of Vespasian).
Μετά από αυτό η μοίρα της menorah παραμένει άγνωστη. Ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι ο θησαυρός λεηλατήθηκε από τους Βανδάλους μετά την καταστροφή της Ρώμης το 455 μ.Χ. και θα μπορούσε να έχει μεταφερθεί στην Καρχηδόνα. Είτε έτσι είτε αλλιώς, αυτός ο χαμένος αρχαίος θησαυρός παραμένει ένα από τα άλυτα μυστήρια, που καλύπτονται από τους αιώνες που πέρασαν.
Οι δίκαιοι δικαστές έλειπαν
Το Gan Altarpiece του Jan van Eyck είναι ένα αριστούργημα της ευρωπαϊκής τέχνης, που βρίσκεται στον καθεδρικό ναό του St. Bavo στη Γάνδη. Μετρούσε (3,4 x 4,6 μέτρα) και δημιουργήθηκε το 1432. Αλλά ξέρατε ότι λείπει ένα από τα αρχικά πάνελ;
Τα 12 εσωτερικά πάνελ του Altarpiece της Γάνδης
Οι δίκαιοι δικαστές, ο τίτλος του κάτω αριστερού πλαισίου, είναι ο πίνακας που εκλάπη από τον καθεδρικό ναό το 1934. Μία από τις μυστηριώδεις κλοπές που παραμένει άλυτη. Ο κλέφτης απομάκρυνε το πάνελ τη νύχτα αφήνοντας ένα μυστηριώδες σημείωμα στη θέση του: "ελήφθη από τη Γερμανία με τη Συνθήκη Versaile".
Αυτό αναφέρεται στο γεγονός ότι ολόκληρο το αλπικό έργο εκλάπη από τη Γερμανία κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μερικές ημέρες μετά την κλοπή, ο κλέφτης αντάλλαξε με το νόμο μερικές επιστολές, αλλά ποτέ δεν κατέληξε σε συμφωνία.
Την ίδια χρονιά, κάποιος με το όνομα Αρσέν Γκομέτιτριτς, λίγο πριν τον θάνατο του ισχυρίστηκε ότι ήταν ο κλέφτης και ότι το πάνελ «στηρίζεται σε ένα μέρος όπου ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος δεν μπορεί να το πάρει χωρίς να προκαλέσει την προσοχή του κοινού». Αυτό το πολύτιμο κομμάτι τέχνης δεν ανακτήθηκε ποτέ και μέχρι σήμερα παραμένει ένας αστυνομικός γρίφος.
Ο Σταυρός του Τάκερ
Το 1955, ένας θαλάσσιος εξερευνητής και κυνηγός θησαυρού, ο Teddy Tucker, σκόνταψε σε ένα χρυσό σταυρό στις έρευνές του στις Βερμούδες. Ο Tucker έμαθει αργότερα ότι ο χρυσός σταυρός των 22 καρατίων με σμαράγδια ήταν το μοναδικό πιο πολύτιμο αντικείμενο που ανακτήθηκε ποτέ από ένα ναυάγιο και ότι ήταν ίσως τα υπολείμματα της ισπανικής γαλέρας Σαν Πέδρο που βυθίστηκε το 1594. Επίσης, ο Teddy ανακάλυψε πολλά άλλα τιμαλφή στον ίδιο τόπο
Ο χρυσός σταυρός στεγάστηκε στις αποθήκες του Μουσείου Ενυδρείων στις Βερμούδες. Αλλά το 1975, ανακαλύφθηκε ότι ο σταυρός είχε κλαπεί. Ο Tucker μπήκε στο μουσείο και διαπίστωσε ότι ο κλέφτης αντικατέστησε προσεκτικά τον σταυρό στην θήκη της βάσης του με ένα κακό κατασκευασμένο πλαστικό αντίγραφο. Σε μια ορμητική σειρά γεγονότων, αυτό το εξαιρετικά πολύτιμο στοιχείο εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος. Δυστυχώς δεν βρέθηκε ποτέ..
Μέσα από το χρόνο και τη σκόνη
Και έτσι τελειώνει η μικρή μας ιστορία για κάποιους από τους μεγαλύτερους χαμένους θησαυρούς του κόσμου. Και όταν αυτά τα στοιχεία χάνονται, παίρνουν γρήγορα μια απότομη στροφή στη σφαίρα των μυστηρίων.
Είναι βέβαιο ότι η ιστορία της τέχνης και των θησαυρών είναι γεμάτη με ίντριγκες και άπληστα χέρια. Από τις λεηλασίες των πολέμων μέχρι τους θρυλικούς θησαυρούς και τις μεγάλες κλοπές στις ιστορίες του James Bond - υπάρχουν λίγα πράγματα στις ιστορίες αυτών των θεαματικών θησαυρών που δεν έχουν βρεθεί ποτέ και που ίσως κι εμείς να μην μάθουμε ποτέ.
