Τι απέγινε ο κώνος;
Μια συγκλονιστική έρευνα σε παγκόσμιο επίπεδο για τα επιμήκη κρανία.
Υπήρξαν άγνωστοι επισκέπτες στον πλανήτη που μας άφησαν παράξενες παρακαταθήκες;
Σε όλη την ιστορία, πολλοί πολιτισμοί έχουν παραμορφώσει τεχνητά τα κρανία των μωρών για να επιτύχουν ένα επίπεδο ή επιμήκη σχήμα που συσχετίζεται συχνά με τις κυβερνητικές ή τις ελίτ τάξεις. Παραδείγματα τεχνητής κρανιακής παραμόρφωσης έχουν αποκαλυφθεί στην Αυστραλία, τη Μέση Ανατολή, την Ευρώπη, τη Ρωσία και την Αμερική στην αρχαιότητα, καθώς και τις ωκεάνιες και αφρικανικές φυλές στη σύγχρονη εποχή. Όταν εξετάζονται, τα περισσότερα από αυτά τα κρανία παρουσιάζουν χαρακτηριστικά κοινά για τα σύγχρονα κρανία, όπως 3 κρανιακές πλάκες και ράμματα, καθώς και μέγεθος εγκεφάλου περίπου 1200-1400 ccm.
Από την άλλη πλευρά, μερικά από τα μεγάλα επιμήκη κρανία που βρέθηκαν από ένα νεκροταφείο του Paracas του Περού, έχουν άλλα ανώμαλα ανατομικά χαρακτηριστικά, όπως μόνο 2 κρανιακές πλάκες και ράμματα, καθώς και εγκεφαλική ικανότητα άνω των 1500 cm, η οποία είναι μεγαλύτερη από πολλά κρανία σήμερα. Αυτά τα κρανία, ηλικίας μεταξύ 1500 και 3000 ετών, έχουν περιγραφεί από ορισμένους εναλλακτικούς ερευνητές ως απόδειξη εξωγήινων αλλοδαπών. Ενώ τα πρόσφατα αποτελέσματα DNA υποδεικνύουν ότι είναι εξ ολοκλήρου ανθρώπινα, η γενετική τους προέλευση έχει αποδώσει εκπληκτικά αποτελέσματα.
Μια περίπτωση κρανίων από τον πολιτισμό των Άνδεων, όπως φαίνεται στο Museo Nacional de Arqueología, Antropología Historia del Perú στη Λίμα.
Περού
Τα κρανιακά / επιμηκυνμένα (dolichocephalic) κρανία αναφέρθηκαν για πρώτη φορά το 1851 στο βιβλίο «Περουβιανές Αρχαιότητες» του Mariano Rivero και John James von Tschudi. Ο Δρ Tschudi, με διαπιστευτήρια στη φιλοσοφία, την ιατρική και τη χειρουργική επέμβαση, περιέγραψε τον δολοκεφλογισμό σε δύο ξεχωριστές περουβιανές φυλές που υπήρχαν πριν από τους Incas. οι Αϊμάρες και Χουάνκα. Οι Huancas είχαν τα πιο έντονα δολοκεφαλικά χαρακτηριστικά, αν και ο Tschudi είχε ελάχιστα ιστορικά δεδομένα γι 'αυτά. Οι Aymares είχαν ενδιάμεση ντολικοκεφαλία.
Ακόμα και εκείνη την εποχή οι επιστήμονες, επηρεασμένοι από τον Samuel Morton, που είχε μια τεράστια συλλογή κρανίων Amerindian, διακήρυσσαν ότι τα κρανία είχαν τεχνητά επιμηκυνθεί, μια πίστη που παραμένει το κυρίαρχο παράδειγμα που περικλείει τα κρανία Paracas, το Australian Kow Swamp 5, τα κρανία Cohuna και δεκάδες κρανιά από την Ευρώπη. Ωστόσο, ήδη από το 1851 ο Δρ. Tschudi παρατήρησε: «Δύο κρανία (και τα δύο από μικρά παιδιά ενός περίπου έτους) είχαν από κάθε άποψη την ίδια μορφή με εκείνη των ενηλίκων. Εμείς οι ίδιοι έχουμε παρατηρήσει το ίδιο γεγονός σε πολλές μούμιες των παιδιών αυτής της ηλικίας ... Η ίδια διαμόρφωση του κεφαλιού παρουσιάζεται ακόμα και σε αγέννητα και γι 'αυτή την αλήθεια είχαμε πειστική απόδειξη ενόψει ενός εμβρύου που περικλείεται στη μήτρα μιας μούμης μιας εγκύου γυναίκας ... ηλικίας 7 μηνών! "
Πιθανές μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι άνθρωποι της Collagua για να διαμορφώσουν το κεφάλι ενός παιδιού.
Ο περουβιανός αρχαιολόγος Julio Tello ανέσκαψε ένα μεγάλο και περίτεχνο νεκροταφείο στη χερσόνησο του Paracas από το 1922 έως το 1925 και ανακάλυψε οικογενειακούς τάφους που περιείχαν 429 μούμιες που τυλίχτηκαν χωριστά σε έγχρωμα υφάσματα. Τουλάχιστον 90 από αυτά τα σώματα παρουσιάζουν μεγάλα, επιμήκη κρανία, μερικά μεγαλύτερα από τα σύγχρονα κρανία.
Αυτά τα κρανία παρέμειναν σχετικά άγνωστα στον κόσμο έως ότου ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Κόνολλι παρήγαγε ένα CD τους το 1995 με τίτλο «Η αναζήτηση της αρχαίας σοφίας». Ο ερευνητής Lumir Janku μελέτησε αυτές τις φωτογραφίες των ανώμαλων κρανίων και τα χωρίζει σε 3 τύπους. προ-μοντέρνο, Conehead 1,2 και 3 και ένα μεγάλο κρανίο το ονόμασε το κρανίο «J». Το «πρόωρο» κρανίο έχει μερικά αρχαϊκά χαρακτηριστικά, όπως έντονες κορυφογραμμές, μια ισχυρή κάτω γνάθο και μια ινιακή ράχη στο πίσω μέρος του κρανίου. Η μαζική κρανιακή αψίδα του, στο Janku, υποδηλώνει ότι «το κρανίο ανήκει σε έναν εκπρόσωπο ενός αγνώστου προδογενούς ή ανθρωποειδούς τύπου». Ωστόσο, αυτή η ταξινόμηση δημιουργεί προβλήματα επειδή οι προ-σύγχρονες ανθρωποειδείς δεν αναγνωρίζονται στην αρχαία Αμερική από τους αρχαιολόγους.
Η απεικόνισή του δείχνει ότι ο εγκέφαλος του «premodern» είχε παρόμοια ικανότητα με τους σύγχρονους ανθρώπους, αλλά δεν είχε αναπτύξει μετωπικούς λοβούς, παρά την ακραία επιμήκυνση του.
Proto Nazca παραμορφωμένο κρανίο, c 200-100 π.Χ.
Οι κώνοι, όπως αποδεικνύεται από τρία διαφορετικά δείγματα, τα C1, 2 και 3 μπορεί να έχουν αναπτυχθεί από τον «πρόδρομο» τύπο αλλά να παρουσιάζουν έναν πολύ μεγαλύτερο εγκέφαλο. Πολλοί έχουν επίσης έντονο χτύπημα πάνω από τους μετωπικούς λοβούς. Μπορεί να ανήκαν σε ανθρωπότητες μεγαλύτερου μεγέθους από τους σύγχρονους πληθυσμούς.
Ο Janku αναγνώρισε επίσης ένα κρανίο τύπου «J» το οποίο έχει ένα τεράστιο κρανίο που κυμαίνεται από 2600 κυβικά εκατοστά έως 3200 κυβικά εκατοστά, ενώ οι πρίζες ματιών είναι περίπου 15% μεγαλύτερες από ό, τι στους σύγχρονους πληθυσμούς. Το αν ήταν σε θέση να μετρήσει αυτά τα κρανία ή απλώς έκανε μια εκπαιδευμένη εικασία από την παρατήρηση των φωτογραφιών, είναι άγνωστο.
Ένα κρανίο κλασικού τύπου κεφαλής
Παραβλέπεται από τους ανθρωπολόγους ότι όλα τα επιμήκη κρανία είναι το αποτέλεσμα της δεσμεύσεως του κεφαλιού. Το φαινόμενο τονίστηκε στο βιβλίο του 2012 από τους ερευνητές David Childress και Brien Foerster, «Το αίνιγμα της ακραίας παραμόρφωσης». Ο Childress και ο Foerster ήταν προσεκτικοί για να αποφύγουν τυχόν ευαισθητοποίηση των κρανίων, αποκαλώντας τους ένα ξεχωριστό ή ξένο είδος, αλλά η έρευνά τους έθεσε πολλές ερωτήσεις σχετικά με την προέλευση και τον σκοπό της κρανιακής παραμόρφωσης. Η πρότασή τους ότι μια φυλή ανθρώπων με επιμήκη κρανία που κάποτε περιπλανήθηκε στον πλανήτη, θα εξηγούσε επίσης τον μεγάλο αριθμό κρανίων στον κόσμο που τεχνητά παραμορφώθηκαν από ανθρώπους που ήθελαν να μιμηθούν τους «θεούς» τους.
Το 2014, ο Juan Navarro, ιδιοκτήτης του Museo Arequeologico Paracas, όπου στεγάζονται 35 μοναδικά κρανία, επέτρεψε σε μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Brien Foerster και LA Mazulli να διεξάγουν προκαταρκτικούς ελέγχους DNA σε πέντε από αυτά. Οι αρχικές αναφορές από έναν ανώνυμο γενετιστή στο Τέξας ισχυρίστηκαν ότι τα κρανία έχουν μιτοχονδριακό DNA "με μεταλλάξεις άγνωστες σε οποιοδήποτε άνθρωπο, πρωτεύον ή ζώο γνωστό μέχρι τώρα ... ένα νέο ανθρώπινο πλάσμα πολύ απομακρυσμένο από τον Homo sapiens, τον Νεάντερταλ και τον Denisovans ... δεν είμαι βέβαιος ότι θα χωρέσει ακόμη και στο γνωστό εξελικτικό δέντρο. "Δυστυχώς, πολλοί εναλλακτικοί ιστότοποι διακήρυξαν ότι τα κρανία ήταν από εξωγήινους ή Nepfilim, οι γίγαντες που αναφέρονται στο βιβλίο της Γένεσης, που επηρέασαν αρνητικά την έρευνα.
Μετά από καταγγελίες αρχαιολόγων ότι τα αρχικά δείγματα μολύνθηκαν, ένας δεύτερος κύκλος δοκιμών DNA το 2016 περιελάμβανε δείγματα που ελήφθησαν από τρία κρανία, συμπεριλαμβανομένου ενός βρέφους. Αυτά τα κρανία χρονολογούνται από 2.000 έως 800 ετών. Τα δείγματα, που λαμβάνονται από μαλλιά και σκόνη οστών, αποστέλλονται σε τρία διαφορετικά εργαστήρια χωρίς καμία αναφορά στην προέλευσή τους.Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά, δείχνοντας έναν ισχυρό δεσμό μεταξύ των πληθυσμών της Μεσοποταμίας και της Ανατολικής Ευρώπης. Τρία δείγματα τρίχας έδειξαν Haplogroup H2A που απαντάται συχνότερα στην Ανατολική Ευρώπη, ενώ η σκόνη οστών από το πιο επιμηκυμένο κρανίο επανήλθε ως T2B, η οποία προέρχεται από τη Συρία. Πολλά από τα κρανία του Paracas εξακολουθούν να περιέχουν ίχνη κόκκινων μαλλιών που δεν απαντώνται στους πληθυσμούς της Νότιας Αμερικής. Ο Φόστερ αναφώνησε: «Καθώς δεν μπορούμε να πούμε κάτι εμείς, ακαδημαϊκοί δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί μερικά από τα κρανία που εξακολουθούν να έχουν μαλλιά είναι κόκκινα ή και ξανθά. Η ιδέα ότι αυτό είναι από το χρόνο ή την λεύκανση, έχει πλέον διαψευστεί από 2 εμπειρογνώμονες μαλλιών. Για τους αρχαίους ανθρώπους του Paracas, τουλάχιστον, είχαν ξανθά έως κοκκινωπά μαλλιά που οι ίνες είναι 30% λεπτότερες από την αμερικανική μαλλιά NATIVE. Αυτό είναι ΓΕΝΕΤΙΚΟ! "
Ο ίδιος σχολίασε επίσης: «Είναι πιθανό να εξετάσουμε ένα υπο-είδος της ανθρωπότητας όσον αφορά τους Paracas. Φαίνεται ότι είναι πολλά στοιχεία DNA από την ακραία Ευρώπη και την ακραία δυτική Ασία. Πιο συγκεκριμένα, μιλώ για την περιοχή μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας, όπου αρχαίοι επιμήκεις άνθρωποι κρανίου έζησαν πριν από περίπου 3.000 χρόνια ... Φαίνεται ότι τα μεγαλύτερα επιμήκη κρανία του πλανήτη έχουν βρεθεί στο Α Paracas, Peru και B στην περιοχή του Καυκάσου μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας. "
Ο ανεξάρτητος αρχαίος ερευνητής και σκηνοθέτης, LA Marzulli, περιγράφει άλλες ανωμαλίες των κρανίων του Paracas.
Το foramen magnum "είναι εντελώς διαφορετικό από ένα φυσιολογικό ανθρώπινο ον, είναι επίσης μικρότερο, το οποίο προσφέρεται στη θεωρία μας ότι δεν πρόκειται για επιβίβαση στο κεφάλι του λίκνου, είναι γενετική".
Ορισμένα από τα κρανία έχουν έντονη ζυγωματική καμάρα (οστού μάγουλο).
Πολλά κρανία δεν έχουν συρματοειδή ράμματα, αρθρώσεις συνδετικού ιστού μεταξύ των δύο βρεγματικών οστών του κρανίου. Ωστόσο, αυτή η σύντηξη του sagittal ράμματος μπορεί να είναι άμεσο αποτέλεσμα της δέσμευσης της κεφαλής ή ένδειξη προχωρημένης ηλικίας των ατόμων. Έχουν ασυνήθιστες οπές στο μάτι.
Αριστερά: Μοντέρνο δομικό κρανίο. Δεξιά: La Mazulli επισημαίνει το foramen magnum στο κρανίο του Paracas.
Μεξικό
Μια αρχαία μεσαιωνική ταφή στην τοποθεσία κοντά στο χωριό Onavas στη Sonora το 1999 έδωσε 25 κρανία, 13 από τα οποία είναι επιμήκη. Δεκαεπτά από τα κρανία ανήκαν σε παιδιά και μόνο ένα ήταν θηλυκό. Η απότομη γωνία του μετώπου υποδεικνύει την σύνδεση της κεφαλής της παιδικής ηλικίας.
Μάλτα
Τα δολοκεφαλικά κρανία έχουν επίσης ανακαλυφθεί σε μερικούς από τους παλαιότερους παλαιότερους πολιτισμούς της Μάλτας και του Ιράκ.
Ανακαλύψεις στους τάφους των ναών της Μάλτας στο Tarxien, το Ggantja και το Hal Saflieni έδωσαν τρεις κατηγορίες ανωμαλιών κρανίου. Μεγάλο μέρος της έρευνας σχετικά με τα κρανία της Μάλτας προέρχεται από τον Ιταλό συγγραφέα Adriano Forgione που ταξινόμησε τρεις τύπους:
- Εξαιρετικά δολυχοκεφαλικό, "πάνω απ 'όλα, παράξενο επιμηκυμένο κρανίο, μεγαλύτερο και πιο περίεργο από τους άλλους, που δεν έχει το διάμεσο πλέξιμο ή ράμμα, συνδέοντας τα οστά στην οροφή του κρανίου".
- Τα κρανία που ήταν πιο «φυσικά» στην εμφάνισή τους «εξακολουθούσαν να παρουσιάζουν έντονα, φυσικά δολοκεντικά« σχήματα »που διακρίνονται για μια πραγματική φυλή».
- Πολλοί από τους 7.000 σκελετούς που εκσφενδονίστηκαν από το Hypogeum παρουσιάζουν "τεχνητά παραμορφωμένες παραμορφώσεις".
Οι αρχαιολόγοι της Μάλτας Dr. Mark Mifsud και Anthony Buonanno δήλωσαν στην Forgione: "Είναι μια άλλη κούρσα αν και οι εξετάσεις C14 ή DNA δεν έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί".
Ο Forgione παραπονέθηκε ότι τα κρανία είχαν αφαιρεθεί από την έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Βαλέτας το 1985. Περίπου 15 χρόνια αργότερα του δόθηκε άδεια όταν ο Michael Refalo, ο Υπουργός Τουρισμού, τον συνόδευε στο μουσείο και έλαβε τη συνεργασία του σκηνοθέτη. Λίγες μέρες αργότερα ο αρχαιολόγος του Μουσείου Μάρκος Αντώνιος Μιφσούν τοποθετούσε τα κρανία ενώπιον του Forgione, μερικά από αυτά με έντονο δολοκεφλογισμό. Επίσης, δεν είχαν διάμεση σαγίτα, η οποία είναι εξαιρετικά ανώμαλη.
Σε ένα άρθρο για το Atlantis Rising Magazine, που ονομάζεται «Μυστήριο των Μακρύκεντρων κρανίων της Μάλτας», η Forgione δήλωσε: «Τα χαρακτηριστικά της μακράς κεφαλής και του Drawn πρέπει να έχουν δώσει μια σχεδόν όψη που μοιάζει με φίδι, που τεντώνει τα μάτια και το δέρμα. Αν και λείπει το κατώτερο μέρος, μπορούμε μόνο να σκεφτούμε, αλλά η υπόθεση φαίνεται εύλογη. Τέτοιες παραμορφώσεις θα δημιουργούσαν σίγουρα προβλήματα με τα πόδια, αναγκάζοντάς τον σχεδόν να γλιστρήσει! Η έλλειψη του μέσου πλέγματος του κρανίου και συνεπώς, η αδυναμία της συνεπούς, (ακτινικής επέκτασης του κρανίου) στο κρανίο πρέπει να έχει προκαλέσει τρομερό πρόβλημα από τη νηπιακή ηλικία ».
Δύο από τα μυστηριώδη κρανία της Μάλτας, το δωλοκεφαλό (με μακρύ κεφάλι) κάτω.
Τα άλλα κρανία έδειξαν επίσης ανωμαλίες, συμπεριλαμβανομένου και του ήπιου δολοκενθαλισμού, υποδηλώνοντας ότι μια ξεχωριστή φυλή, ξεχωριστή από τους εγγενείς πληθυσμούς της Μάλτας και του Gozo, υπήρχε πριν από περίπου 5.000 χρόνια. Έδειξαν επίσης σημάδια συνωστισμού και τεχνητές παραμορφώσεις, όπως κρανιακές πιέσεις.
Ιράκ
Το 1933 ο Max Mallowan ανέσκαψε νεολιθικούς τάφους στο Tell Arpachiyah στο Ιράκ που χρονολογούνται από το 4600 π.Χ. έως το 4300 π.Χ. (περιόδους Halaf και Ubaid). Ανέφερε την ανακάλυψη των κρανίων που έχουν "αξιοσημείωτο βαθμό εσκεμμένης, τεχνητής παραμόρφωσης", που οδηγεί σε ένα "επιμηκυμένο κρανίο".
Σε μία έρευνα του 1996 σχετικά με τις ανακαλύψεις του Mallowan από τον Stuart Campbell αναφέρεται το εξής: "Η παραμόρφωση του κρανίου στο Arpachiyah εμφανίζεται, στις σημερινές (1995) γνώσεις, ... Η παραμόρφωση του κρανίου φαίνεται να συμβαίνει κανονικά σε άλλες περιοχές αυτής της γενικής περιόδου σε μια πολύ ευρεία περιοχή ... Jericho, Chalcolithic (Η Βύβλος, ο Γκάνι Ντάρεχ και ο Αλί Κέσε). "
Τα δολιχοκεφαλοειδή εμφανίστηκαν επίσης στην προϊδαστική Αίγυπτο και στην τέχνη της περιόδου του Νέου Βασιλείου Armana που κάλυπτε την εποχή του βασιλιά Αχαινατόν. Ο καθηγητής Walter Emery ανέσκαψε τη Σακκάρα στη δεκαετία του 1930 και ανακάλυψε, μεταξύ άλλων σκελετών, ένα δολοκεφαλικό κρανίο μεγαλύτερο από τα άλλα. Υποστήριξε ότι ήταν από μια διαφορετική εθνοτική ομάδα που δεν ήταν ιθαγενής στην Αίγυπτο αλλά είχε εκτελέσει ιερείς και κυβερνητικούς ρόλους. Τους συνέδεσε με τον Shemsu Hor, ((τους μαθητές του Horus)).
Ο Forgione πιστεύει ότι τα κρανία προέρχονταν από μια φυλή που εγκαταστάθηκε στη Μεσοποταμία πριν από περίπου 7.000 χρόνια. Στα αστικοποιημένα κέντρα όπως ο Jarmo, οι θεές της μητέρας εκπροσωπούνταν ως θεότητες με τα πρόσωπα των δαχτύλων και των μαχαιριών. Συνδέονται επίσης με το «Nephilim» της Γένεσης και τελικά εγκαταθηκαν στην Αίγυπτο σε προδοσυντηρητικούς χρόνους. Έφθασαν στη Μάλτα περίπου το 2500 π.Χ. και επέζησαν μια χιλιετία αργότερα στην εποχή του μυστηριώδη Φαραώ του Ακενατόν ο οποίος απεικονίστηκε πάντα με ένα εξαιρετικά επιμηκυμένο κρανίο.
Ένα επιμήκες κρανίο
Ρωσία
Πολλά επιμήκη κρανία έχουν αποκαλυφθεί στην περιοχή του Καυκάσου της Ρωσίας, γεγονός που είναι σημαντικό λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα DNA των σκελετών Paracas.
Τα Νέα της Pravda ανέφεραν στις 6 Οκτωβρίου 2005 ότι στο Κάυκο ανακαλύφθηκαν εξαιρετικά δολοκεφαλικά κεφάλια. Το κρανίο του Πιατιγκόρσκ βρέθηκε κοντά στο Κισλοβδότσκ και χρονολογείται από τον 3ο έως τον 5ο αιώνα μ.Χ. "Οι ερευνητές έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι τα κρανία έχουν παραμορφωθεί με σκοπό", δήλωσε ο Δρ. Kuznestov. "Τα σχοινιά ή τα ειδικά τεμάχια ήταν δεμένα σφιχτά γύρω από τα κεφάλια των βρεφών, πάνω από τους ναούς." Το έθιμο βγήκε από τη μόδα από τον 17ο αιώνα, ο λόγος πίσω από το φαινόμενο παραμόρφωσης είναι ακόμα άγνωστος και είναι δύσκολο να πούμε αν οι μέθοδοι λειτουργούσαν αποτελεσματικά ή όχι δεδομένου ότι κανείς δεν διεξήγαγε επιστημονικά πειράματα σχετικά με τη δέσμευση των κεφαλών των βρεφών ».
Τον Ιανουάριο του 2009, αναφέρθηκε στο digitaljournal.com ότι ακραία dolihocephalic κρανία είχαν βρεθείι στο Omsk της Σιβηρίας από Ρώσους αρχαιολόγους που χρονολογήθηκαν το 400 μ.Χ.
Ο Ιγκόρ Σκαντάκοφ, διευθυντής του Μουσείου Ιστορίας και Πολιτισμού του Ομσκ, δήλωσε ότι τα κρανία έχουν σημάδια που θα μπορούσαν να είναι στοιχεία τεχνητής παραμόρφωσης ενός κανονικού κρανίου. Ισχυρίστηκε ότι το κρανίο κρατήθηκε μακριά από το κοινό εξαιτίας του ασυνήθιστου σχήματος του, που συγκλόνισε και φόβιζε τους ανθρώπους.
Ο αρχαιολόγος Alexi Matveyev θεώρησε ότι η παραμόρφωση πραγματοποιήθηκε ως σύμβολο κατάστασης ότι ανήκει στην ελίτ της κοινωνίας ή ως ένας τρόπος για να ενισχυθεί η λειτουργία του εγκεφάλου. "Είναι απίθανο ότι οι αρχαίοι γνώριζαν πολλά για τη νευροχειρουργική. Αλλά είναι πιθανό ότι με κάποιο τρόπο ήταν σε θέση να αναπτύξουν εξαιρετικές δυνατότητες του εγκεφάλου. "
Ένα άλλο επιμηκυμένο κρανίο που χρονολογείται στο 300 μ.Χ. ανακαλύφθηκε σε ένα νεκροταφείο στο Αρκαίμ, στη νότια Ουράλια το 2015. Πιστεύεται ότι η γυναίκα ανήκε στη φυλή Σαρμάτι στην σημερινή Ουκρανία.
Τα οστά ενός παιδιού ενός έτους με ένα μεγάλο επιμηκυμένο κρανίο βρέθηκαν σε ένα χωριό της Κριμαίας που ονομάζεται Γιακοβένοβο. Σύμφωνα με το Ταμείο Αρχαιοτήτων, ο τάφος του αγοριού χρονολογείται από τον 2ο αιώνα μ.Χ.
Κορυφή: βρέφος Yakovenkovo.
Κάτω: κρανίο Kislovodsk.
Γερμανία
Διάφορα επιμήκη κρανία από την πρώιμη μεσαιωνική περίοδο έχουν ανακαλυφθεί στη Γερμανία και ιδιαίτερα στην περιοχή της Βαυαρίας. Ορισμένα έχουν αποδοθεί μέσω εξετάσεων DNA ότι ανήκουν σε γυναίκες από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Άλλα κρανία έχουν ανασκαφεί από το Dossenheim, στην Στουτγκάρδη, το Altenerding και τη Φρανκονία.
Ένα επίμηκες κρανίο που βρέθηκε στη Γερμανία.
Καρπάθια
Τα επιμήκη κρανία στην περιοχή των Καρπαθίων της ανατολικής Ευρώπης χρονολογούνται από την ύστερη εποχή του Σιδήρου έως τις πρώιμες μεσαιωνικές εποχές και βρέθηκαν και στους Γότθους και στους Χουνς. Περισσότερα από 200 κρανία έχουν βρεθεί σε αυτήν την περιοχή, τα οποία σχετίζονται πιθανότατα με τις εισβολές των Χανών του 4ου και 5ου αιώνα μ.Χ.
Ένα άρθρο στο τεχνητά παραμορφωμένο κρανίο της Χανς-Γερμανικής περιόδου (5ος-6ος αι. Μ.Χ.) στην ιστορική και μορφολογική ανάλυση της βορειοανατολικής Ουγγαρίας (2014) καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το έθιμο εξαπλώνεται από τα ανατολικά προς τα δυτικά σε 6 φάσεις έως και 4.000 χρόνια πριν ξεκινήσει από την Κεντρική Ασία, προτού επεκταθεί μέσω του Καυκάσου στη λεκάνη του Δούναβη στην Κεντρική Ευρώπη. Από εκεί χωρίστηκε σε τρεις διαφορετικές περιοχές της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ελβετίας και έφυγε στις αρχές της μεσαιωνικής εποχής.
Φωτογραφία γυναίκας.
Αυτό θα ήταν το πρόσωπο μιας γυναίκας Hun.
Ωστόσο, οι συντάκτες δεν εξηγούν γιατί πολλές ομάδες σκόπιμα παραμόρφωσαν τα κρανία τους. Επίσης, δεν έβλεπαν τον γενετικό δεσμό μεταξύ των λαών του Paracas και εκείνων της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας. Οι συνέπειες της μεγάλης μετανάστευσης από την Ευρασία στη Νότια Αμερική μέσω του Περσικού Κόλπου στην αρχαιότητα είναι τεράστιες και απειλούν να ξαναγράψουν τα βιβλία ιστορίας.
Κίνα
Το 2019, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι μια περιοχή που ονομάζεται Houtaomuga απέδωσε 25 σκελετούς που χρονολογούνται από 12.000 έως 5.000 χρόνια πριν. Έντεκα από αυτά τα κρανία έχουν «τεχνητά επιμήκη braincases και πεπλατυσμένα οστά στο μέτωπο και το πίσω μέρος του κεφαλιού» σύμφωνα με τα μέλη της ομάδας Quanchao Zang και Qian Wang. Ένα από τα τέσσερα (αρσενικά) βρέθηκε σε έναν τάφο που χρονολογείται από 13.000 έως 11.000 χρόνια πριν, ενώ ένα άλλο στρώμα ιζήματος με κρανία χρονολογείται από μεταξύ 6.300 και 5.000 χρόνια πριν. Ένα παιδί ηλικίας 3 ετών με επιμήκη κεφαλή επίσης θάφτηκε με μεγάλες ποσότητες αγγειοπλαστικής και αντικειμένων.
Homo Sapiens Παράκκας;
Καθώς τα πιο εκτεταμένα κρανία φθάνουν στο φως σε όλο τον κόσμο, οι σοβαρές έρευνες πρέπει να διαφοροποιήσουν τα κραντικώς παραμορφωμένα κρανία από τα γενετικά δολοκεφαλικά κρανία που μπορούν να παρατηρηθούν σε μωρά και έμβρυα στον πληθυσμό του Paracas.
Εάν ένα νέο είδος όπως οι Denisovans μπορεί να ταξινομηθεί με βάση την μορφολογία, γιατί οι άνθρωποι του Paracas με τεράστια κρανία που στερούνται ζωτικής σημασίας κρανιακές ραφές και εκτοπισμένοι foramina magna έχουν αγνοηθεί από τους ανθρωπολόγους;
Ο χαρακτηρισμός ενός νέου είδους ή υποείδος της Homo sapiens sapiens paracas θα προκαλούσε πολλές θεμελιώδεις θεωρίες :.
1. Δεν υπήρχαν πληθυσμοί προ-Homo sapiens στην Αμερική.
2. Δεν υπήρχαν άγνωστα είδη ανθρώπινης προέλευσης πριν από 2.000 χρόνια.
Από την άλλη πλευρά, τα αποδεικτικά στοιχεία του DNA καταστρέφουν τη μακροχρόνια πεποίθηση ότι η Ανατολική Ασία ήταν η μόνη πατρίδα των πρώτων μεταναστών στην Αμερική πέρα από τη γεμάτη γέφυρα γη της Βερνίας. Οι επιστήμονες όχι μόνο θα πρέπει να εντοπίσουν τις διαδρομές μετανάστευσης από την Ευρασία στην Αμερική κατά τη διάρκεια της εποχής των παγετώνων, αλλά θα πρέπει να εξετάσουν και το ενδεχόμενο ότι αυτές οι μεταναστεύσεις θα εμφανιστούν στην κοινή εποχή.
Το έμβρυο του Rivero και Tschudi με φυσικό επιμήκες κεφάλι από το 1851 «Αντιγουαδικών πέρνανα».
